Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężko mi zostawić książkę niedokończoną, ale w tym przypadku po ponad 200 stronach muszę skapitulować. Po "Nowym wspaniałym świecie" moje nadzieje co do tej pozycji były ogromne, musiało się to więc skończyć rozczarowaniem.

Książka nie zasługuje na miano powieści, jest to bardziej traktat filozoficzny/esej. Po całkiem dobrym początku jedyne co zostaje to monologi bohaterów, w których opisują działanie "idealnego świata". Książka jest niesłychanie przegadana, nużąca, z czasem zmienia się w kompletny bełkot, a ja walczyłam, naprawdę walczyłam, by zachować uważność. Pojawia się tam sporo mądrych myśli, skłaniających do refleksji, które sobie nawet zapisywałam, ale spokojnie można by tę "powieść" streścić w 50 stronach, a nie rozpisywać się do, mój boże, 400 stron. Bohaterowie nijacy, akcji brak, zakończenie mi nieznane.

"Wyspa" to przeciwieństwo "Wspaniałego świata", z tamtego wyłaniały się dość konserwatywne poglądy autora, tutaj mamy tego przeciwieństwo, główne motywy, przedstawiane jako jedyne słuszne opcje to "wolna miłość", będąca dobrym rozwiązaniem na wszystko, oraz narkotyki, umożliwiające dostąpienie oświecenia bez konieczności poświęcenia i umartwiania się.

No nie wiem, w moim utopijnym świecie każdy jest wolny i może dokonywać własnych wyborów (nie krzywdząc przy tym innych), a jedna RACJA i PRAWDA nie istnieją. Obyśmy nie musieli żyć w czarno-białym świecie, w którym istnieje tylko jedna recepta na wszystko, a odebranie nam wolności nastąpi przez całkowitą indoktrynację.

Ciężko mi zostawić książkę niedokończoną, ale w tym przypadku po ponad 200 stronach muszę skapitulować. Po "Nowym wspaniałym świecie" moje nadzieje co do tej pozycji były ogromne, musiało się to więc skończyć rozczarowaniem.

Książka nie zasługuje na miano powieści, jest to bardziej traktat filozoficzny/esej. Po całkiem dobrym początku jedyne co zostaje to monologi...

Ludzie nawet nie zdają sobie sprawy z różnorodności otaczających ich istot. Wydaje im się, że są panami tego świata, a tymczasem magiczne stworzenia towarzyszą im na każdym kroku. Już nawet nie mówiąc o równoległych rzeczywistościach, ale choćby takie gargulce. Monumentalne i niezniszczalne, górują nad okolicą stojąc na dachach budynków, bynajmniej nie w celach ozdobnych. Tylko dniem kamienieją, natomiast nocą patrolują okolicę i mogą schodzić do własnego, niedostępnego dla ludzi świata. Takim gargulcem jest właśnie Grim, który ponadto należy do Naczelnej Policji Gargulcowej i jest najwyższym rangą Cienioskrzydłym. Teraz ma pełne ręce roboty, gdyż nieuchwytny sprawca morduje potężne magiczne istoty, a fala strachu ogarnia świat.

Pieczęć ognia to pierwsza część serii opowiadającej o świecie gargulców. Stworzenia te mają własny kodeks, który między innymi zabrania kontaktów z ludźmi, w przeszłości bowiem niewłaściwe działania zaowocowały wyniszczającą wojną, a nikt nie chce po raz drugi popełnić tego samego błędu. Nie wszystkim jednak podoba się rzucenie Czaru Zapomnienia na ludzi, przez który nie mogą oni zobaczyć gargulców. Konflikt w tej sprawie i inne intrygi zagrażające światu magicznych stworzeń przedstawia właśnie typowo fantastyczna powieść „Pieczęć ognia”.

Świat przedstawiony książki jest jednym z lepszych, z jakimi się spotkałam w gatunku fantasy. Rozbudowane opisy dotyczące miasta magicznych stworzeń, cała ideologia gargulców, interesujące mity z zamierzchłych czasów, cała podstawa książki została dobrze przemyślana i nie mam co do niej zastrzeżeń. Główni bohaterowie to Grim, ale także Mia, pochodząca ze świata ludzi, co czyni intrygę bardziej skomplikowaną. W książce nie brak tajemnic, a największą jest samobójstwo ojca Mii oraz tajemnicza księga przekazana jej przez brata. Świat ludzi został zgrabnie połączony ze światem magicznych stworzeń.

Moje zarzuty tyczą się natomiast sposobu poprowadzenia akcji. Według mnie książka jest zbyt rozwleczona, przez co nie wciąga tak jak powinna. Ponadto styl autorki bynajmniej mnie nie urzekł, słowa wychodzące spod jej pióra nie miały tej magii, która by oczarowała czytelnika. Sposób pisania nie uzupełnia powieści, a raczej niweczy efekt osiągnięty przez dobry pomysł autorki na świat przedstawiony i główną intrygę. Szczerze mówiąc, przez sporą część książki byłam znudzona i liczyłam na jakiś punkt kulminacyjny, który nie nastąpił, moje emocje przez cały czas utrzymywały się na podobnym poziomie.

Ale nie to jest najgorsze, a wątek romantyczny. Od początku spodziewałam się, że między głównymi bohaterami zacznie się coś dziać i nie byłam z tego powodu zachwycona. Po pierwsze, Grim jest gargulcem, czyli istotą z kamienia, a Mia człowiekiem, to jednak najmniejszy problem. Dziewczyna strasznie mnie irytowała, a jej uczucia były przedstawione w tak dziwny i niewiarygodny sposób, to jak mówi o nagłym poczuciu bezpieczeństwa czy swojej tęsknocie, bez przesady. Już wkrótce miałam jej dość, a Grim też nie wzbudził moich ciepłych uczuć. Coś jest nie tak z tymi bohaterami, skoro żadnego nie polubiłam, oboje wydali mi się zbyt niewiarygodni i sztuczni.

„Pieczęć ognia” to książka mająca swoje mocne i słabsze strony. Bardzo podobał mi się barwny, żywy świat przedstawiony i pomysłowa intryga, czego niestety nie mogę już powiedzieć o nudnym sposobie pisania autorki i bohaterach, którzy przez całą lekturę po prostu działali mi na nerwy. W końcowym bilansie powieść wypada przeciętnie i nie poleciłabym jej szerszemu gronu potencjalnych czytelników, choć zdaję sobie sprawę, że odbiór „Pieczęci ognia” zależy głównie od podejścia do bohaterów, a Wasze odczucia co do nich mogą być nieco inne.

http://elen-magic-world.blogspot.com/2014/01/pieczec-ognia-gesa-schwartz.html

Ludzie nawet nie zdają sobie sprawy z różnorodności otaczających ich istot. Wydaje im się, że są panami tego świata, a tymczasem magiczne stworzenia towarzyszą im na każdym kroku. Już nawet nie mówiąc o równoległych rzeczywistościach, ale choćby takie gargulce. Monumentalne i niezniszczalne, górują nad okolicą stojąc na dachach budynków, bynajmniej nie w celach ozdobnych....

„Adela” to druga część serii „Sklepik z niespodzianką” autorstwa Katarzyny Michalak, polskiej pisarki, która specjalizuje się w powieściach obyczajowych i do tego gatunku należy wspomniana właśnie książka. Poprzedni tom zakończył się w dość niespodziewanym momencie. Główną bohaterką jest Bogusia, która w małym miasteczku Pogodna zakłada kawiarnio-sklepik z bibelotami. Znajduje tam nie tylko przyjaciół, ale też mężczyznę swojego życia, którego żona zaginęła 2 lata temu. Bogusia ma nadzieję na szczęście, a tymczasem Anna Potocka powraca, by wywrócić życie swoich bliskich do góry nogami. I w tym momencie pożegnaliśmy się z bohaterami…

„Sklepik z niespodzianką” to bardzo ciepła i pozytywna seria, w porównaniu z wieloma książkami autorki utrzymuje się w niej jeszcze ten przyjemny klimat, a brakuje większych tragedii, bo w innych powieściach Michalak już swoich postaci nie oszczędza. „Bogusia” była historią dość cukierkową, tytułowa dziewczyna jest osóbką niewinną, pomocną, dość nieśmiałą, słowem, nieco nijaką. Za to kontynuacja skupia się głównie na jej przyjaciółce Adeli, która jest odważna, żywiołowa i skrywa bolesne tajemnice z przeszłości, które determinują jej teraźniejsze postępowanie.

Ponadto druga część serii jest bardziej nieprzewidywalna, kolejne wypadki serwowane przez autorkę zaskakują, jeszcze nie zdążymy ochłonąć, a tu już kolejna niespodzianka dla czytelnika. Nie jest tak kolorowo jak w „Bogusi”, na bohaterów spadają kolejne ciosy, z którymi zmuszeni są sobie poradzić, a w tym pomagają im przyjaciele. Książka sygnalizuje też kolejne wątki dotyczące Lidki, do których będzie się odwoływać trzeci tom, czuję, że będzie ciekawie! Oczywiście po raz kolejny Katarzyna Michalak zakończyła swoją powieść w najciekawszym, najbardziej dramatycznym momencie. Co jak co, ale na brak napięcia w jej książkach nie można narzekać.

Miłym dodatkiem do lektury są przepisy na kąpiele czy maseczki, dzięki którym możemy urządzić własne, domowe SPA. Ja z nich nie korzystałam, więc nie jestem w stanie ocenić ich skuteczności. „Sklepik z niespodzianką” to seria pełna zaskakujących zdarzeń, tajemnic skrywanych przez bohaterów, która stale trzymająca w napięciu, nie sposób się przy niej nudzić. Może czasem jest zbyt przerysowana, a niektóre postaci wydają się pozbawione osobowości, ale przy „Adeli” doskonale się bawiłam, wzruszyłam i koniecznie muszę sięgnąć po „Lidkę”. Polecam tę ciepłą, domową serię, dzięki której poczujesz się, jakbyś siedziała opatulona kocem z kubkiem pysznej herbaty w ręku.

http://elen-magic-world.blogspot.com/2014/01/sklepik-z-niespodzianka-adela-katarzyna.html

„Adela” to druga część serii „Sklepik z niespodzianką” autorstwa Katarzyny Michalak, polskiej pisarki, która specjalizuje się w powieściach obyczajowych i do tego gatunku należy wspomniana właśnie książka. Poprzedni tom zakończył się w dość niespodziewanym momencie. Główną bohaterką jest Bogusia, która w małym miasteczku Pogodna zakłada kawiarnio-sklepik z bibelotami....