Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ostatnio coraz częściej sięgam po kryminały, gdyż ten gatunek nigdy nie był mi obcy, ale musiałam dorosnąć do niego, aby zrozumieć niektóre, istotne rzeczy. Tak więc ostatnio ponownie zapoznałam się z kolejną książką z wątkiem kryminalnym, a jest to Wzorzec zbrodni, który premierę ma już za kilka dni. Na tę książkę postawiłam sobie dość wysoką poprzeczkę, gdyż sam kryminał powinien mieć coś mrocznego, niebezpiecznego i tajemniczego w sobie, aby zaciekawić czytelnika.

Miała to być kolejna, zwyczajna akcja nowojorskiej policji. Jednak, gdy w budynku przy Pearl Street ginie partner Johna Tallowa, a on sam odkrywa pokój, w którym znajduję się mnóstwo broni, sprawy się komplikują. Okazuję się, że każda broń, która została znaleziona w pokoju A3 została użyta tylko jeden raz i ten jeden raz zabił człowieka. Policjant otworzył puszkę pandory, gdyż ma on do rozwiązania nie jedno zabójstwo, a wiele. Okazuję się, że sprawy osób, które zostały zamordowane właśnie z tych broni, zostawały umarzane z braku jakikolwiek dowodów, natomiast teraz dzięki odnalezieniu ważnych dowodów przez John Tallow każda sprawa zostaje wznowiona, a policjant zostaje przydzielony do rozwikłania zagadki.

Nie wiem, czego oczekiwałam po książce, ale niestety tego nie dostałam i trochę zawiodłam się. Nie tego chciałam i czuję pewien niedosyt. Pomysł na książkę był genialny, bo sam wzór, który z czasem układa się w dobrą całość, jest bardzo dobrze przemyślany, jednakże nie dokończa wykonanie książki spodobało mi się. Również nadmierna ilość przekleństw i ironii przeszkadzała mi w tej książce, co nie zdarza się często, ale we Wzorcu zbrodni mi to nie pasowało i irytowało. Natomiast spodobał mi się pomysł z podziałem narracji. Raz mamy narrację z punktu widzenia Johna Tallowa, z którym rozwiązujemy nowojorską tajemnicę, a raz mamy narracje z perspektywy Łowcy, dzięki czemu możemy poznać jego to myślenia.

Moim zdaniem Wzorzec zbrodni to średnia książka, ale jestem pewna, że wielu osobą się ona spodoba. Po prostu nie każda książka jest dobra dla każdego czytelnika. Ja nie do końca jestem ją zachwycona, ale również nie jestem nią rozczarowana. Utkwiłam gdzieś pomiędzy tymi uczuciami i chyba tam pozostanę. Jednak polecam fanom kryminałów do zapoznania się z tą powieścią, bo może ona się właśnie Wam spodoba.

Ostatnio coraz częściej sięgam po kryminały, gdyż ten gatunek nigdy nie był mi obcy, ale musiałam dorosnąć do niego, aby zrozumieć niektóre, istotne rzeczy. Tak więc ostatnio ponownie zapoznałam się z kolejną książką z wątkiem kryminalnym, a jest to Wzorzec zbrodni, który premierę ma już za kilka dni. Na tę książkę postawiłam sobie dość wysoką poprzeczkę, gdyż sam kryminał...

Motyw podróży w czasie jest jednym z moich ulubionych motywów w książkach. Odkryłam go w Trylogii czasu i od razu pokochałam. Szukałam godnych następców książek Kristien Gier i mogę przyznać, że kolejne książki z serii Poza czasem, czyli książki Eva Völler mogę uznać za dobrych następców i polecić każdemu fanowi motywu podróży w czasie. W pierwszej części, czyli w Magicznej gondoli poznaliśmy Annę i Sebastiana w klimatycznej Wenecji, następnie w Złotym moście podróżowaliśmy razem z bohaterami w przepięknym Paryżu, a teraz przyszła kolej na Ukrytą bramę w tajemniczym Londynie.

Anna i Sebastiano tym razem udają się do XIX-wiecznego Londynu, gdzie czeka ich najcięższe zadanie, z jakim mieli styczność. Na początku nie wiedząc co robić i co ich czeka, korzystają z uroków Londynu i cieszą się życiem, ale zawsze szukają jakikolwiek wskazówek. Dopiero po jakimś czasie okazuję się, że jeden ze starców niszczy wszystkie bramy czasu, a bohaterowie muszą go powstrzymać, ponieważ mogą na zawsze pozostać w przeszłości i zostać uwięzieni w 1813 roku. Obrońców czasu czeka niebezpieczne zadanie. Razem muszą zapobiec katastrofie, jednakże nikt nie może im już pomóc. Zaczyna się walka o własne życie. Czy Anna i Sebastiano powrócą do XXI wieku ? Czy bramy czasu zostaną zniszczone ?

Zdecydowanie za minus uważam relację Anny i Sebastiano. Mężczyzna traktuje ją niczym dziecko, które przed wszystkim trzeba ostrzegać. To nie było fajne czytać coś takiego. Zabrakło mi romantyzmu i miłości. Ta relacja między nimi była dziwna i niestety popsuła się ona właśnie w Ukrytej bramie. O wiele lepiej czytało mi się o ich miłości w poprzednich częściach. Natomiast na plus mogę zaliczyć opisy Londynu. W Złotym moście narzekałam, że autorka nie skupiła się tak bardzo na mieście, co uważałam za minus, jednakże w tej części jestem usatysfakcjonowana, gdyż Londyn był niesamowicie opisany. Domy, ulice, sklepy, park i okolice z XIX-wiecznego Londynu możemy spotkać właśnie w tej książce. Bardzo spodobało mi się również, że autorka szczegółowo opisała niektóre detale, a wszystko wyszło w spójną całość. Piękne suknie, bale, zakupy czy przejażdżki. Eva Völler nie zostawiła niedociągnięć, a czytelnik jest zdecydowanie zaspokojony.

Przejdźmy do zakończenia, o którym muszę powiedzieć. Autorka tak zakończyła Ukrytą bramę, że uważam, że nie będzie dalszych części. Dlaczego ? Autorka w taki sposób wszystko zakończyła, że jest do zdecydowanie zakończenie godne i satysfakcjonujące, a czytelnik jest zdecydowanie zadowolony. Jednakże jest to dość otwarte zakończenie, a z takim końcem można zrobić wiele. Trudno dokładnie określić, czy to już jest koniec, czy jeszcze nie. Jest to wyłącznie moje zdanie, ale oczywiście byłabym zadowolona, gdyby powstały kolejne części przygód Obrońców Czasu.

Eva Völler pisze lekko i przyjemnie. Seria Poza czasem ma coś w sobie, że przyjemnie się ją czytam. Autorka bardzo fajnie wszystko opisuje, a dodatkową zaletą tych książek jest inne miejsce w każdej części. Jestem pewna, że miłośnikom motywu podróży w czasie ta seria spodoba się. Wenecja wypełniona przepięknymi gondolami, Paryż z zagadkowymi mostami i Londyn z tajemniczymi uliczkami i to wszystko opisane w przeszłości. Jak dla mnie te książki są idealne ! Mogę Was tylko jeszcze raz zachęcić, abyście sięgnęli po tą serię. Zdecydowanie polecam.

Motyw podróży w czasie jest jednym z moich ulubionych motywów w książkach. Odkryłam go w Trylogii czasu i od razu pokochałam. Szukałam godnych następców książek Kristien Gier i mogę przyznać, że kolejne książki z serii Poza czasem, czyli książki Eva Völler mogę uznać za dobrych następców i polecić każdemu fanowi motywu podróży w czasie. W pierwszej części, czyli w...

Podróże w czasie jest jednym z moich ulubionych motywów w książkach. Jako, że bardzo lubię historię, takie książki są mi niezmiernie bliskie. Dzięki nim mogę przeżyć niesamowitą przygodę w pięknych miejscach, które istniały w przeszłości. Poznaję kulturę, ludzi, życie i opis pięknych miejsc. Czy to niesamowite przenieść się do miejsc, które są nam bliskie, ale jednocześnie dalekie ? Takie miejsca dalej istnieją, ale są całkowicie inne niż gdy były dwieście, trzysta lat temu. Dla mnie jest to niesamowite, że mogę przechodzić uliczkami, którymi przechodziły Damy w pięknych sukniach setki lat temu, być w miejscu, które kiedyś być może było miejscem zakazanych spotkań kochanków lub po prostu być w pięknym zamku, gdzie żyła para królewska. Niestety wehikuł czasu nie istnieje, ale za to możemy czytać o podróżach w czasie i z nimi cofnąć się w czasie

Anna wraz z Sebastiano od półtora roku podróżują w czasie i wykonują misję, jednak gdy dziewczyna kończy egzamin maturalny z matematyki, dostaję wiadomość, że musi pomóc swojemu ukochanemu, który podjął się pewnej misji. Dziewczyna bez zastanowienia wyrusza do Paryża, gdzie tam zostaje przeniesiona do 1625 roku. Zadaniem Anny jest odnaleźć Sebastiana i powrócić z nim do XXI wieku, jednak to nie będzie takie łatwe. Okazuje się, że chłopak stracił pamięć i nie może powrócić do teraźniejszości. Teraz jest muszkieterem i służy kardynałowi Richelieu oraz nie ma pojęcia kim jest Anna. Dziewczyna nie dość, że jest sama w siedemnastoletnim Paryżu, musi na nowo rozkochać w sobie Sebastiano, to jeszcze musi wykonać zadanie, jednak nie wie, jakie to jakie to jest i co musi zrobić. Jeśli Anna nie zapobiegnie jakimś wydarzeniom lub nie przywróci Sebastianowi pamięci, to może zostać w przeszłości na zawsze lub powrócić do innej, strasznej teraźniejszości bez swojego ukochanego.
"Podświadomość jest wielką siłą."

Złoty most to już druga część przygód Anny i Sebastiana, którzy co rusz podróżują w czasie i to do pięknych miejsc. Bardzo podoba mi się pomysł, że autorka w każdej części przenosi czytelnika do innego, pięknego miejsca. W pierwszej części możemy poczytać o niesamowitej Wenecji, teraz razem z bohaterami byliśmy w romantycznym Paryżu, a w kolejnej części wyruszymy do pięknego Londynu. Bardzo podoba mi się ten pomysł i bardzo bym chciała, aby w jakieś części (o ile jeszcze będą) autorka przeniosła nas do Warszawy odległej o kilkaset lat.

Pierwszy minus, jaki znalazłam w książce jest taki, że autorka nie opisała Paryża tak, jak zrobiła to w Magicznej gondoli. W pierwszej części Wenecja była niesamowicie opisana, a tu niestety tak nie było. Fakt, mogliśmy razem z Anną podróżować po siedemnastoletnim Paryżu, ale to nie było tak, jak przy pierwszej części. Wenecję autorka opisała klimatycznie, magicznie i niesamowicie, a Paryż był po prostu Paryżem. Bardzo brakowało mi niesamowitych opisów, ale mam nadzieję, że Londyn zostanie opisany niezwykle.

Niestety akcja nie była tak wciągająca jak w Magicznej gondoli. Zawsze coś się działo, ale na początku nie mogłam w ogóle przez nią przebrnąć. Dopiero później akcja się rozwinęła i książkę przyjemniej się czytało, ale nieraz były momenty, że czytałam, a myślami byłam całkowicie gdzie indziej. Książka tylko kilka razy trzymała w napięciu i to przez kilka sekund, nie było chwili zaskoczenia, a całą książkę można uznać za przewidywalną. Momentami strasznie mnie ona irytowała, ale ogólnie jest to dobra książka, przy której można się odmóżdżyć.

Złoty most to mieszanka fantastyki, grozy i lekkiego kryminału. Jest to dobra książka dla osób lubiących motyw podróży w czasie i osób, które lubią przenosić się w przeszłość. Ja z pewnością zapoznam się z Ukrytą bramą, bo mimo wszystko książka nie jest zła i spodobała mi się oraz jestem ciekawa dalszych przygód Anny i Sebastiana. Dodatkowo kolejna akcja będzie działa się w Londynie, więc to jest zdecydowanie na plus. Jeśli ktoś czytał Magiczną gondolę, to uważam, że powinien zapoznać się i z drugą częścią Evy Völler, bo mimo wszystko warto.

Podróże w czasie jest jednym z moich ulubionych motywów w książkach. Jako, że bardzo lubię historię, takie książki są mi niezmiernie bliskie. Dzięki nim mogę przeżyć niesamowitą przygodę w pięknych miejscach, które istniały w przeszłości. Poznaję kulturę, ludzi, życie i opis pięknych miejsc. Czy to niesamowite przenieść się do miejsc, które są nam bliskie, ale jednocześnie...