Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znając osobę z zakonu męskiego, widząc to, jak może korzystać z życia i normalnie funkcjonować w społeczeństwie, nie miałam bladego pojęcia, że zakony żeńskie tak strasznie zamykają się na ludzi. To, co się tam wyprawia, jest godne potępienia. Nie rozumiem, jak jedna kobieta może kazać drugiej robić coś bezcelowego, a zabraniać czynić prawdziwe dobro. Jak niby czyszczenie po raz dziesiąty w ciągu tygodnia podłogi w łazience może być lepszym uczynkiem niż pomoc chorym? Książka ukazuje ciemną stronę zakonów żeńskich. Uważam, że naprawdę warto ją przeczytać i uświadomić sobie, że zakonnice, które, jak nam się wydaje, cały dzień tylko się modlą, są traktowane i poniżane. Czasami po prostu nie mają odwagi odejść.

Znając osobę z zakonu męskiego, widząc to, jak może korzystać z życia i normalnie funkcjonować w społeczeństwie, nie miałam bladego pojęcia, że zakony żeńskie tak strasznie zamykają się na ludzi. To, co się tam wyprawia, jest godne potępienia. Nie rozumiem, jak jedna kobieta może kazać drugiej robić coś bezcelowego, a zabraniać czynić prawdziwe dobro. Jak niby czyszczenie...

Ciekawa rozmowa. Mimo dwóch, zupełnie różnych poglądów, autorzy nie kłócą się, nie starają się zmienić podejścia tego drugiego. Starają się natomiast wskazać pewne nieścisłości w rozumowaniu swojego rozmówcy. Podoba mi się ten sposób dyskusji - nieco uszczypliwy, ale nie chamski.

Warto wspomnieć także o treści poruszanych przez nich rozmów. Tematy ważne, kontrowersyjne. Niemal każda rozmowa o Bogu czy pieniądzach wzbudza masę różnorodnych emocji. Udało mi się wyciągnąć kilka ciekawych wniosków z tej książki. Zarówno poglądy Prokopa, jak i Hołowni dały mi do myślenia i stworzyły nieco inny obraz Boga w moim umyśle.

Ciekawa rozmowa. Mimo dwóch, zupełnie różnych poglądów, autorzy nie kłócą się, nie starają się zmienić podejścia tego drugiego. Starają się natomiast wskazać pewne nieścisłości w rozumowaniu swojego rozmówcy. Podoba mi się ten sposób dyskusji - nieco uszczypliwy, ale nie chamski.

Warto wspomnieć także o treści poruszanych przez nich rozmów. Tematy ważne, kontrowersyjne....

Polecona przez katechetę. Odnosi się do słów z pierwszego listu św. Pawła do Tesaloniczan - "Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie! W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was".

Można by powiedzieć, że stwierdzenie, by dziękować Bogu za wszystko, ale dosłownie wszystko, jest kontrowersyjne. Bo jak dziękować za chorobę? Jak dziękować za śmierć bliskiej osoby? Jak dziękować za brak sprawiedliwości, mimo tego, że głęboko wierzymy?

Książka wyjaśnia te wszystkie wątpliwości. Skoro taka jest wola Boża, należy to przyjąć, niekoniecznie zrozumieć, bo my po prostu nie potrafimy Go zrozumieć. Ale należy Mu zaufać, bo On w każdym działaniu ma jakiś plan. A Jego celem jest doprowadzenie nas do siebie. Zacznijmy więc dostrzegać Rękę Bożą w codziennych sytuacjach. Może Bóg pragnie nas przybliżyć do siebie, a my tego nie widzimy, ignorujemy?

Lektura pomogła mi w ciężkiej dla mnie chwili. Uświadomiła, lepiej wytłumaczyła sens Pawłowych słów.

Uczepić się chcę jedynie autopromocyjnych wstawek typu "Gdy pan X sięgnął po <<Prison to praise>>, całe jego życie uległo zmianie". Autor mógłby je odpuścić, bo przez nie można zmienić swoje nastawienie do autora na negatywne.

Polecona przez katechetę. Odnosi się do słów z pierwszego listu św. Pawła do Tesaloniczan - "Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie! W każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was".

Można by powiedzieć, że stwierdzenie, by dziękować Bogu za wszystko, ale dosłownie wszystko, jest kontrowersyjne. Bo jak dziękować za chorobę?...