Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zmarnowane godziny... Czas poświęcony na czytanie tej książki można było spożytkować o wiele lepiej. O ile zaczyna się nieźle, wzbudza ciekawość, jak autor sam wspomina kojarzy się z Panoramą... O tyle później jest już tylko gorzej. I jeszcze bardziej nudno. Samo zakończenie zaś zwyczajnie śmieszne i żenujące.

Główny bohater irytujący, niezbyt inteligenty, męczący. Jego życie wewnętrzne i pozowanie na pisarza durne i dziecinne. Mimo, że ostatecznie wiele spraw zostaje wyjaśnionych, dalej nie usprawiedliwia to napisana tak rozwlekłej powieści.

Zdecydowanie odradzam. Flaki z olejem, na dodatek podlane diabolicznym sosem.

Zmarnowane godziny... Czas poświęcony na czytanie tej książki można było spożytkować o wiele lepiej. O ile zaczyna się nieźle, wzbudza ciekawość, jak autor sam wspomina kojarzy się z Panoramą... O tyle później jest już tylko gorzej. I jeszcze bardziej nudno. Samo zakończenie zaś zwyczajnie śmieszne i żenujące.

Główny bohater irytujący, niezbyt inteligenty, męczący. Jego...

Choćbym chciała, nawet i z czystej sympatii dla autora, więcej gwiazdek dać nie mogę. To po prostu nie jest dobra książka. Może i ma potencjał. Pomysł nie spektakularny, ale wystarczająco dobry. Gdyby zajął się nim ktoś inny, może byłoby lepiej. A u Nesbo? Wyszło bardzo tak sobie.

Przez całą lekturę czuć wyraźnie, że to nie rodzaj literacki autora. Klimatu nie ma w zasadzie żadnego. Nie jest ani śmieszne, ani, tym bardziej, strasznie. Raczej nijako. A nie tego oczekujemy sięgając po horror.

Część druga do pewnego momentu wydawała mi się lepsza od pierwszej, ale potem znów się popsuło. Obrania się jedynie zakończenie, nadające sensu całości i zamykające wiele wątków.

Można przeczytać, jako ciekawostkę. No i lektura mija szybko, książka jest króciutka. Ale moim zdaniem nie warto.

Choćbym chciała, nawet i z czystej sympatii dla autora, więcej gwiazdek dać nie mogę. To po prostu nie jest dobra książka. Może i ma potencjał. Pomysł nie spektakularny, ale wystarczająco dobry. Gdyby zajął się nim ktoś inny, może byłoby lepiej. A u Nesbo? Wyszło bardzo tak sobie.

Przez całą lekturę czuć wyraźnie, że to nie rodzaj literacki autora. Klimatu nie ma w...

Dobry, trzymający w napięciu kryminał. Autorka postarała się, by czytelnik cały czas zastanawiał się nad przebiegiem wydarzeń. Skutecznie podrzuca mylne tropy, daje do zrozumienia, sugeruje, nie mówi nic wprost. Zakończenie zaskakujące, a i owszem. Kto się domyślił - brawo! Ja nie dałam rady.

Momentami trochę rozwlekła, przez co czytanie przedłuża się. Ale po słabszych chwilach akcja przyspiesza, pojawiają się dobre dialogi, postaci są wielowymiarowe. Dodatkowa gwizdka za umieszczenie akcji w Kartuzach. Zawsze to ciekawie czytać o miejscach, które się zna i odwiedza.

Polecam.

Dobry, trzymający w napięciu kryminał. Autorka postarała się, by czytelnik cały czas zastanawiał się nad przebiegiem wydarzeń. Skutecznie podrzuca mylne tropy, daje do zrozumienia, sugeruje, nie mówi nic wprost. Zakończenie zaskakujące, a i owszem. Kto się domyślił - brawo! Ja nie dałam rady.

Momentami trochę rozwlekła, przez co czytanie przedłuża się. Ale po słabszych...

Pełna ciepła, uroku i spokoju opowieść o zwykłym życiu, które zmuszone okolicznościami musi stać się niezwykłe.

Ta książka ma moc. Trudno powiedzieć, z czego wynika jej aura, ale ciężko się oderwać od czytania. Niby nie opowiada o niczym ważnym, może i jest trochę nudnawa, ale zalet ma sporo. Mądrości życiowe i proste, ale mądre spostrzeżenia pojawiają się co i rusz. Warto się na chwilę zatrzymać, zastanowić, zostawić na później, do przemyślenia. Może odnieść do siebie. Kto wie - nawet wyciągnąć wnioski, coś zmienić.

Zakończenie niezwykle piękne. Nie proste, nie sielankowe, nie denerwujące. Wzruszające i dopełniające całości. Polecam.

Pełna ciepła, uroku i spokoju opowieść o zwykłym życiu, które zmuszone okolicznościami musi stać się niezwykłe.

Ta książka ma moc. Trudno powiedzieć, z czego wynika jej aura, ale ciężko się oderwać od czytania. Niby nie opowiada o niczym ważnym, może i jest trochę nudnawa, ale zalet ma sporo. Mądrości życiowe i proste, ale mądre spostrzeżenia pojawiają się co i rusz....

Główna bohaterka doświadcza napadu złości. Nie może zrozumieć co się z nią dzieje. Zachęcona przez mamę próbuje opisać towarzyszące jej objawy.

Razem z Kicią Kocią dziecko nie tylko nauczy się rozpoznawać to uczucie, ale także poza wiele ciekawych sposobów na radzenie sobie w trudnych sytuacjach. Dowie się także, z każdego niepowodzenia można wyciągnąć konstruktywne wnioski na przyszłość oraz czegoś się nauczyć.

Polecam serdecznie dzieciom i rodzicom. Pomoże oswoić złość; zrozumieć, że samo uczucie to nic złego - doświadcza go każdy, najważniejszy jest sposób radzenia sobie z nią.

Główna bohaterka doświadcza napadu złości. Nie może zrozumieć co się z nią dzieje. Zachęcona przez mamę próbuje opisać towarzyszące jej objawy.

Razem z Kicią Kocią dziecko nie tylko nauczy się rozpoznawać to uczucie, ale także poza wiele ciekawych sposobów na radzenie sobie w trudnych sytuacjach. Dowie się także, z każdego niepowodzenia można wyciągnąć konstruktywne...

Niezwykle interesujący pomysł na fabułę. Mogę śmiało powiedzieć, że nigdy nie czytałam podobnej książki. Na początku można się nieco pogubić, ale po wejściu w konwencję jest już znacznie łatwiej. Oczywiście do końca zastanawiać się będziemy jaki będzie finał. Ale konia z rzędem temu, komu uda się przewidzieć zakończenie.

Polecam fanom nietuzinkowych rozwiązań fabularnych; ludziom, którzy lubią emocje i zagadki; każdemu kto lubi niekonwencjonalną literaturę.

Niezwykle interesujący pomysł na fabułę. Mogę śmiało powiedzieć, że nigdy nie czytałam podobnej książki. Na początku można się nieco pogubić, ale po wejściu w konwencję jest już znacznie łatwiej. Oczywiście do końca zastanawiać się będziemy jaki będzie finał. Ale konia z rzędem temu, komu uda się przewidzieć zakończenie.

Polecam fanom nietuzinkowych rozwiązań fabularnych;...

Recenzja powstała w ramach akcji recenzenckiej wydawnictwa SQN.

Kryminał. Trup - śledztwo - rozwiązanie. Takie to proste, prawda? Czym jednak charakteryzuje się dobra książka tego gatunku? Otóż wszystkim tym, co pomiędzy. Sposobem narracji, prowadzeniem bohaterów, celowym wprowadzaniem w błąd czytelnika, dodatkowymi komplikacjami, mnożącymi się pytaniami bez odpowiedzi, w końcu nietuzikowym zakończeniem.

Śledztwo toczy się w latach dziewięćdziesiątych, co ma oczywisty wpływ na jego przebieg i techniki policyjne. Próżno szukać tutaj spektakularnych i natychmiastowych wyników znanych z seriali czy innych współczesnych książek. Podstawą policyjnej roboty są rozmowy z ludźmi, myślenie, sprawdzanie coraz to nowych tropów, burze mózgów, w końcu mozolne wykluczanie kolejnych podejrzanych.

Główny bohater, choć niepozbawiony wad i nałogów, budzi sympatię czytelnika. Czy to przez swój upór w dążeniu do złapania sprawcy, czy prześmiewcze wtrącenia oceniające sposób bycia współpracowników, czy wreszcie nostalgiczne przemyślenia o Bydgoszczy i losach swojej rodziny?

Autorka sprawnie charakteryzuje występujące w książce postaci. Zarówno bohaterowie główni, jak i dalszoplanowi opisani są tak, by czytelnik łatwo mógł ich sobie wyobrazić. Kilka rys charakteru, czasem jakieś małe dziwactwo, nietypowy sposób ubierania się; coś niewielkiego, co jednak trafnie opisuje daną osobę i pozwala łątwo zidentyfikować w toku czytania.

Sama Bydgoszcz jest niejako jednym z bohaterów książki. Opisy ulic, budynków, sklepów, kawiarni, kamienic czy też wystroju wnętrz towarzyszą narracji od początkowych rozdziałów. Również pora roku i okoliczności przyrody mają swój udział w budowaniu fabuły.

Podsumowując, lektura niezwykle udana. Jak na debiut, autorka poradziła sobie nad wyraz dobrze. Z wielką chęcią sięgnę po kolejne części przygód komisarza Bondysa.
W mnogości ukazujących się wciąż na rynku książek, także kryminałów, niełatwo trafić na pasjonującą lekturę. Ta z pewnością zasługuje na uwagę. Jeśli macie odwagę towarzyszyć śledczym w odkrywaniu kolejnych robaków w ścianach to polecam.

Recenzja powstała w ramach akcji recenzenckiej wydawnictwa SQN.

Kryminał. Trup - śledztwo - rozwiązanie. Takie to proste, prawda? Czym jednak charakteryzuje się dobra książka tego gatunku? Otóż wszystkim tym, co pomiędzy. Sposobem narracji, prowadzeniem bohaterów, celowym wprowadzaniem w błąd czytelnika, dodatkowymi komplikacjami, mnożącymi się pytaniami bez odpowiedzi, w...

Bardzo męcząca książka. Kontynuowanie czytania to prawdziwe wyzwanie dla czytelnika. Proste zdania, dziwne dialogi, irytujący bohaterowie.

Zagadka kryminalna też wydumana. Nikt nie mówi prawdy, przesłuchania ciągną się bez końca, ludzie prowadzą nic nie znaczące rozmowy. Nuda, nuda i jeszcze raz krępująca nuda.

Zakończenie niekonkretne. Jaka całość, taka końcówka. Nic wartego uwagi niestety tutaj nie znajdziecie. Dlatego nie polecam, absolutnie szkoda czasu na lekturę. Odpuścicie.

Bardzo męcząca książka. Kontynuowanie czytania to prawdziwe wyzwanie dla czytelnika. Proste zdania, dziwne dialogi, irytujący bohaterowie.

Zagadka kryminalna też wydumana. Nikt nie mówi prawdy, przesłuchania ciągną się bez końca, ludzie prowadzą nic nie znaczące rozmowy. Nuda, nuda i jeszcze raz krępująca nuda.

Zakończenie niekonkretne. Jaka całość, taka końcówka. Nic...

Akcja toczy się niespiesznie. Nie uświadczycie tu pościgów, makabrycznych fragmentów, spisków. Bohaterki to dziewczyny, potem już dojrzałe kobiety. Zagadka z przeszłości wpływa na całą społeczność, a jej rozwiązanie nie będzie oczywiste.

Dużą rolę w narracji odgrywa pogoda. Jest ona nie tylko tłem wydarzeń, ale i jej bohaterem. Autorka wspaniale opisuje mroźne zimy, nagle powiewy wiosny i upalne lata.

Nieustające wysiłki szefa policji by dotrzeć do prawdy, zatajanie faktów przez uczestników wydarzeń i słaba pamięć świadków. Wiele przeszkód musi pokonać prowadzący śledztwo.

Zakończenie obiecuje ciąg dalszy losów przynajmniej niektórych bohaterów. Z pewnością sięgnę po następny tom.

Akcja toczy się niespiesznie. Nie uświadczycie tu pościgów, makabrycznych fragmentów, spisków. Bohaterki to dziewczyny, potem już dojrzałe kobiety. Zagadka z przeszłości wpływa na całą społeczność, a jej rozwiązanie nie będzie oczywiste.

Dużą rolę w narracji odgrywa pogoda. Jest ona nie tylko tłem wydarzeń, ale i jej bohaterem. Autorka wspaniale opisuje mroźne zimy, nagle...

Pięknie wydana, ładnie ilustrowana książeczka z wierszami dla dzieci.

Dla rodziców może być sentymentalną podróżą w krainę dzieciństwa, dla maluchów pierwszym spotkaniem z klasyką polskich usypianek.
Znajdziemy tu te bardziej znane, ale i niekoniecznie popularne wierszyki. Śliczne, kolorowe rysunki z pewnością zainteresują najmłodszych. Grube strony z pewnością wytrzymają wiele prób.
Polecam.

Pięknie wydana, ładnie ilustrowana książeczka z wierszami dla dzieci.

Dla rodziców może być sentymentalną podróżą w krainę dzieciństwa, dla maluchów pierwszym spotkaniem z klasyką polskich usypianek.
Znajdziemy tu te bardziej znane, ale i niekoniecznie popularne wierszyki. Śliczne, kolorowe rysunki z pewnością zainteresują najmłodszych. Grube strony z pewnością wytrzymają...

Wybitnie dobra. Mróz potrafi utrzymać nieustanną uwagę czytelnika. Czyta się właściwie sama. Trzeba tylko znaleźć czas i odpowiednio się skupić. Bez tego trudno będzie nadążyć za rozwojem akcji.

Główni bohaterowie świetni, nawet wielokrotnie. Ołena rozśmiesza do łez, przynajmniej mnie. Nie mogłam się powstrzymać czytając niektóre z jej przekleństw. Natomiast postać Aulusa perfekcyjna. Opracowanie jego metody wysławiania się pewnie zajęło trochę czasu, ale było warto.

Jedyny minus to zakończenie. Nie podoba mi się ani trochę.

Wybitnie dobra. Mróz potrafi utrzymać nieustanną uwagę czytelnika. Czyta się właściwie sama. Trzeba tylko znaleźć czas i odpowiednio się skupić. Bez tego trudno będzie nadążyć za rozwojem akcji.

Główni bohaterowie świetni, nawet wielokrotnie. Ołena rozśmiesza do łez, przynajmniej mnie. Nie mogłam się powstrzymać czytając niektóre z jej przekleństw. Natomiast postać Aulusa...