Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na reportaż trafiłam nieco przypadkiem i był to przypadek bardzo szczęśliwy. Ukłony dla autora za koronkową robotę. Świetnie poprawadzony, bez nachalności, dający przestrzeń dla własnych refleksji. Umiejętnie wplecione zarówno elementy procedury karnej, jak i losy osób w sprawę zaangażowanych. Autor oddał pole zarówno dowodom oskarżenia, jak i głosom obrony - nawet tym opartym tylko na przeczuciach. Aż żal, że reportaż tak krótki, bo choć Lwów i Brzuchowice są drugoplanowe to nie sposób nie poczuć klimatu II RP, w który można się zatopić.
Ze względów zawodowych jestem krytyczna wobec wielu pozycji o prawie i realiach sądownictwa, autorzy często ulegają pokusie uproszczeń, szukania sensacji, przedstawiając wymiar sprawiedliwości jako bezduszną maszynkę do mielenia mięsa, która nie ma jak się bronić bo rzeczowe argumenty niemal zawsze giną przy emocjach. Autor wspaniale oparł się tej pokusie, nie wyszedł z roli obiektywnego obserwatora. Uczta.

Na reportaż trafiłam nieco przypadkiem i był to przypadek bardzo szczęśliwy. Ukłony dla autora za koronkową robotę. Świetnie poprawadzony, bez nachalności, dający przestrzeń dla własnych refleksji. Umiejętnie wplecione zarówno elementy procedury karnej, jak i losy osób w sprawę zaangażowanych. Autor oddał pole zarówno dowodom oskarżenia, jak i głosom obrony - nawet tym...

Książki, podobnie jak filmy czy muzyka nie zawsze muszą dostarczać wielkich refleksji i pozostawać w pamięci na długo. Mogą pełnić również funkcję wyłącznie rozrywkową, odmóżdżającą i zapychającą czas - podczas nudnych wykładów, podróży pociągiem etc. i nie ma w tym nic złego. Ale to.. ? o muj borze. Z guilty pleasure zostało tylko guilty.

Książki, podobnie jak filmy czy muzyka nie zawsze muszą dostarczać wielkich refleksji i pozostawać w pamięci na długo. Mogą pełnić również funkcję wyłącznie rozrywkową, odmóżdżającą i zapychającą czas - podczas nudnych wykładów, podróży pociągiem etc. i nie ma w tym nic złego. Ale to.. ? o muj borze. Z guilty pleasure zostało tylko guilty.

Super, super, ekstra. Nie wiem jak Nesbo tego dokonał, że chociaż wiadomo co się za chwilę wydarzy to napięcie utrzymane jest na naprawdę bardzo przyzwoitym poziomie. Studium szaleństwa - piękne, mgiełka magii i mistycyzmu choć bardo delikatna to przebijała z każdej strony, a i w głównym bohaterze tęskniący za komisarzem Harrym odnajdą jego cień ;) Ach, a jaki piękny byłby z tego film, utrzymany w klimacie Wielkiego Gatsby'ego - eleganckie kasyno, rudowłosa piękność w krwistoczerwonych kreacjach, opuszczony dworzec kolejowy, szaleństwo wykolejonego miasta i fiordy... ;)

Super, super, ekstra. Nie wiem jak Nesbo tego dokonał, że chociaż wiadomo co się za chwilę wydarzy to napięcie utrzymane jest na naprawdę bardzo przyzwoitym poziomie. Studium szaleństwa - piękne, mgiełka magii i mistycyzmu choć bardo delikatna to przebijała z każdej strony, a i w głównym bohaterze tęskniący za komisarzem Harrym odnajdą jego cień ;) Ach, a jaki piękny byłby...