Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Siódma część przygód Róży Krull trzyma poziom poprzednich, a nawet jest jeszcze zabawniejsza i iskrząca humorem, z którego słynie Alek Rogoziński. Autor ma swój własny, niepowtarzalny i niepodrabialny styl, uwielbiam jego legendarne długie zdania czy obrazowe porównania. Skończyłam czytać z żalem, bo tak się rozsmakowałam w tej opowieści, że trudno mi się było z nią rozstać. Kocham Mario vel Michała Szpaka, Pawła Kwiatka, a przede wszystkim starszą panią Muszkowską! Akcja śpiewania w areszcie to moja ulubiona scena, zresztą wybuchałam śmiechem wielokrotnie w czasie lektury 😃 Nie mogę się doczekać dalszych losów Róży ❤

Siódma część przygód Róży Krull trzyma poziom poprzednich, a nawet jest jeszcze zabawniejsza i iskrząca humorem, z którego słynie Alek Rogoziński. Autor ma swój własny, niepowtarzalny i niepodrabialny styl, uwielbiam jego legendarne długie zdania czy obrazowe porównania. Skończyłam czytać z żalem, bo tak się rozsmakowałam w tej opowieści, że trudno mi się było z nią...

Najnowsza książka Alka Rogozińskiego zachwyciła mnie już od prologu, gdy Stefania Szustek - najbardziej chyba znana z wcześniejszej książki autora "Dom tajemnic" - dopowiada w myślach słowa kolędy "Pasterze śpiewają, bydlęta klękają... truciciele trują, mordercy mordują" :) Myśli tak ukryta w szopie przed mordercą, który wcześniej wyprawił na tamten świat kilkanaście osób - gości pensjonatu "Pod Czerwonym Aniołem". Nie zdradzam fabuły, bo taki opis widnieje na okładce :) W kolejnych rozdziałach dowiadujemy się, kim są ci goście, co ich łączy, choć z pozoru nie znali się do tej pory oraz kto i w jaki sposób ich zabija. A wszystko to opisane jest zabawnym językiem, z którego słynie Alek Rogoziński, lekko i z humorem (np. "Coś ty się zrobiła taka strachliwa? - prychnęła ze zniecierpliwieniem. - Poza tym, dlaczego miałby nie żyć? - Bo tu grasuje morderca?! - No i co z tego? - Stefania wzruszyła ramionami. - Przecież my żyjemy! - Jeszcze... - mruknęła Grażyna. - Weź mi tu nie cytuj hymnu...") :) A przy tym intryga kryminalna jest tak fantastycznie poprowadzona, że do samego końca, nie wiadomo, kto i dlaczego zabija. Czytałam książkę z ogromną przyjemnością, zaśmiewając się co jakiś czas, ale też główkując, kto miał powód, by pozbawić życia tyle osób. A może zabójców było więcej?

Najnowsza książka Alka Rogozińskiego zachwyciła mnie już od prologu, gdy Stefania Szustek - najbardziej chyba znana z wcześniejszej książki autora "Dom tajemnic" - dopowiada w myślach słowa kolędy "Pasterze śpiewają, bydlęta klękają... truciciele trują, mordercy mordują" :) Myśli tak ukryta w szopie przed mordercą, który wcześniej wyprawił na tamten świat kilkanaście osób -...

Mam mieszane uczucia - naprawdę dobre są opowiadania Magdy Witkiewicz, Joanny Jax, Agnieszki Zakrzewskiej i Małgorzaty Falkowskiej, a reszta albo przeciętna, albo wręcz żenująca.

Mam mieszane uczucia - naprawdę dobre są opowiadania Magdy Witkiewicz, Joanny Jax, Agnieszki Zakrzewskiej i Małgorzaty Falkowskiej, a reszta albo przeciętna, albo wręcz żenująca.

Świetna rozrywka! Alek Rogoziński napisał kolejną zabawną i inteligentną komedię, w której dzieje się tyle, że nie odłożyłam jej, dopóki nie przeczytałam całej, a zajęło mi to kilka godzin. Humor sytuacyjny i postaci, przezabawne porównania, które są znakiem rozpoznawczym autora, wystrzałowe (dosłownie) pomysły - wszystko to sprawiło, że śmiałam się w głos (a czytałam w pociągu i budziłam żywe i - na szczęście - sympatyczne zainteresowanie).

Świetna rozrywka! Alek Rogoziński napisał kolejną zabawną i inteligentną komedię, w której dzieje się tyle, że nie odłożyłam jej, dopóki nie przeczytałam całej, a zajęło mi to kilka godzin. Humor sytuacyjny i postaci, przezabawne porównania, które są znakiem rozpoznawczym autora, wystrzałowe (dosłownie) pomysły - wszystko to sprawiło, że śmiałam się w głos (a czytałam w...