Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta seria mogła się zakończyć na 6 czy 7 tomie (zważywszy, że przecież jest trylogią o komisarzu Forście)...

Zacznę od tego, że od momentu kiedy bohaterowie znaleźli się w schronisku a Cyprian poinformował ich, że będzie transmitował wydarzenia dla konkretnego odbiorcy jedyne kto przyszedł mi na myśl to była Olga. To było tak oczywiste, że no cóż. Było. Wiedziałam i tylko czekałam, aż Wiktor sam na to wpadnie.

Kolejny raz kończę książkę Mroza z uczuciem niesamowitego wkurzenia. Na autora, bo nie jest tak, jak zawsze w posłowiu szanowny autor pisze: że to bohaterowie chadzają swoimi ścieżkami. Nie. To pan, panie autorze wkłada im słowa w usta, kieruje ich losem. To są marionetki w pana rękach.

To pan zabił Dominikę. A było zabić Olgę.
Szkoda, że Wiktor nie kazał autorowi zostawić Olgi w tej piwnicy... a to, że na koniec ją puścił? Serio?! To już totalna porażka. Powinien kazać jej skoczyć z jakiegoś urwiska.

Żałuję, że sięgnęłam po ten tom. Mogłam zostać na poprzednim, kiedy wszytko było, jak należy.

Kolejny już raz napiszę, że książki Mroza stały się schematyczne. Do tego zawsze na głowy swoich bohaterów ściąga całe nieszczęścia świata. Takie to nierealne trochę. Równowaga jest potrzebna we wszystkim.

Sądzę, że zakończyłam przygodę z Wiktorem. O tom za późno, niestety. Oby pan autor zrobił to samo.

Ta seria mogła się zakończyć na 6 czy 7 tomie (zważywszy, że przecież jest trylogią o komisarzu Forście)...

Zacznę od tego, że od momentu kiedy bohaterowie znaleźli się w schronisku a Cyprian poinformował ich, że będzie transmitował wydarzenia dla konkretnego odbiorcy jedyne kto przyszedł mi na myśl to była Olga. To było tak oczywiste, że no cóż. Było. Wiedziałam i tylko...

Dla mnie saga skończyła się już kilka tomów temu.
Szkoda, bo Motylek i kilka późniejszych, to były świetne książki. Jakoś inaczej widziałam wtedy kształt tych historii, inne miałam wyobrażenia. Sądziłam wtedy, że Weronika odegra główną rolę jako psycholog obok śledczych, ale jej potencjał zszedł na plan dalszy. Były wzloty i upadki, ale od jakiegoś czasu już nie podoba mi się tak, jak na początku.
Najpierw pojawienie się Emilii i jej niby wielka miłość do Daniela - nie czułam tego, a jej nie znosiłam. Tak się kochali, a jakoś oboje o sobie zapomnieli a potem niszczyli innych wokół siebie. Cieszyło mnie jej zniknięcie.

Wolałam jak śledztwa były w gestii Daniela i reszty policjantów, nie emerytek z Lipowa i okolic. Wątki nadprzyrodzone też nie zawsze mi pasowały, ale książki miały w sobie coś, co mnie przyciągało. Tutaj jakoś nawet moja ulubiona Klementyna straciła.
Nie widzę sensu w kontynuacji, skoro Daniela nie ma (i to w taki... dziwny sposób). Nawet mnie ta jego śmierć średnio zaskoczyła i niezbyt obeszła, a z drugiej strony mam jakieś poczucie, że odarto go tu z czegoś. Że należało mu się coś więcej.
Może jednak pani Kasia miała dobrą myśl, żeby to zakończyć tak, jak planowała i nie dawać się namawiać na dalsze części. Póki trzymało poziom. Lepiej zacząć nowe.

Dla mnie saga skończyła się już kilka tomów temu.
Szkoda, bo Motylek i kilka późniejszych, to były świetne książki. Jakoś inaczej widziałam wtedy kształt tych historii, inne miałam wyobrażenia. Sądziłam wtedy, że Weronika odegra główną rolę jako psycholog obok śledczych, ale jej potencjał zszedł na plan dalszy. Były wzloty i upadki, ale od jakiegoś czasu już nie podoba mi...

Miałam wcale nie czytać tej książki, ale że była akurat w bibliotece...
Nawet nie łudziłam się, że ten psychol w końcu dostanie to, na co zasłużył. Więzienie to mało. Liczyłam, że Nina zorientuje się, że Langer ma zawsze coś w zanadrzu (mega to nudne już) i że po prostu go zabije. Zawsze byłoby to w obronie. Własnej lub czyjejś.
Dużo naciągania, dużo tłumaczenia dlaczego to nie można Langera wcześniej złapać, nierealny brak jakichkolwiek dowodów i rzekoma inteligencja Langera.
Gość od nastu książek powinien gnić w celi lub ziemi.
Byle to nie był kolejny niekończący się cykl.

Miałam wcale nie czytać tej książki, ale że była akurat w bibliotece...
Nawet nie łudziłam się, że ten psychol w końcu dostanie to, na co zasłużył. Więzienie to mało. Liczyłam, że Nina zorientuje się, że Langer ma zawsze coś w zanadrzu (mega to nudne już) i że po prostu go zabije. Zawsze byłoby to w obronie. Własnej lub czyjejś.
Dużo naciągania, dużo tłumaczenia dlaczego...