Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[WSPÓŁPRACA REKLAMOWA]

To była wspaniała przygoda i cieszę się, że mogłam być jej częścią. Całą sobą gratuluję Darii, że wydała tę serię, bo doskonale pamiętam początki i pierwsze próby. Nie jestem też w stanie spojrzeć na tę historię obiektywnie, gdyż zajmuje ona dużą część mojego serca. Związane z nią są wspomnienia i wiele smutnych i szczęśliwych chwil. A ile ja łez wylałam… cóż, było ich dużo. Zarówno za pierwszym razem, lata temu, jak i teraz.

Mam wrażenie, że czytanie tej historii, mając wiedzę jak się kończy, jest dużo boleśniejsze niż wtedy. Nikogo nie straszę, żeby nie było. I chociaż dalej przeżywam zakończenie, i będę przeżywać już zawsze, to było ono epickie. Dopełniło tę historię i pokazało ją jako całość. Cieszę się też bardzo, że powstał ten czwarty tom, „Niebo pełne gwiazd”, bo dzięki temu mogliśmy bardziej poznać bohaterów. Spojrzeć na niektóre wydarzenia ich oczyma. Dowiedzieć się co wtedy czuli i co nimi kierowało.

Jeden z moich ulubionych bohaterów, czyli Curtis dostał w końcu więcej scen i miał pole do popisu. Nie bierzcie jednak z niego przykładu, tak tylko Wam radzę. Mój ship miał w końcu prawo bytu, dużo stron musiałam na to czekać. Dzięki Daria. Affie dostała swoje pięć minut, więc ogólnie nie powinnam narzekać. Szczególnie na żadne autorki, które piją herbatę z szatanem, a później traumatyzują swoich czytelników. Radzę zrobić sobie kubek meliski przed lekturą, no może dwa… Albo najlepiej całe wiadro. Max aprobuje ten pomysł, w końcu meliska jest dobra na wszystko.

Uwierzcie mi na słowo, nie przewidzicie niektórych wydarzeń. Ba, nawet nie przyjdą Wam takie rozwiązania do głowy. Ale dla Effie nie ma rzeczy niemożliwych, każdą beznadziejną sytuację da się jakoś naprawić. Sztylet w serce i wiśta wio. (Tylko żartowałam). Przyszykujcie się na nieoczywiste rozwiązania i dużą ilość tajemnic, które wreszcie wyjdą na jaw.

Precyzując team Affie zawsze i wszędzie, Tony ma całe moje serce, Max śmiech, a do Luke,a ciągle mam żal. Rozumiem, przez te wszystkie lata także rozumiałam, ale żal pozostał.
5/5

PS. Do tej meliski, to naszykujcie sobie chusteczki.

[WSPÓŁPRACA REKLAMOWA]

To była wspaniała przygoda i cieszę się, że mogłam być jej częścią. Całą sobą gratuluję Darii, że wydała tę serię, bo doskonale pamiętam początki i pierwsze próby. Nie jestem też w stanie spojrzeć na tę historię obiektywnie, gdyż zajmuje ona dużą część mojego serca. Związane z nią są wspomnienia i wiele smutnych i szczęśliwych chwil. A ile ja łez...