Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Już wiele razy wspominałam, że jestem ogromną fanką fantastyki. Książek, które sprawiają, że mogę oderwać od rzeczywistości i zanurzyć się w innym świecie. Jestem także fanką mitologii, legend i baśni, także bardzo doceniam, kiedy są one wplecione w książki. Legendy wzbudzają moją ciekawość, pozwalają odkryt nowe aspekty już znanych mi faktów. Spojrzeć na nie z innej strony, dowiedzieć się czegoś nowego. Dlatego historię wywodzące się bezpośrednio z mitów czy legend, mają głębie. Inny wymiar.

Jeśli miałabym określić "Srebro w Kościach" jednym zdaniem, to powiedziałabym, że jest to książka, którą prawie wyrzuciłam przez okno. Oznacza to, że wydarzenia opisywane na jej kartach, doprowadzały mnie do rozpaczy. Niejednokrotnie poczułam się zdradzona i oszukana, jakby ktoś wbił mi sztylet prosto w serce. Ból, rozpacz, zdrada, wszystkiego doświadczycie w tej historii. Nie jest to słodka bajeczka o królu Arturze i uzdolnionym Merlinie. To brutalna opowieść o świecie pełnym zła i okrucieństwa. Brutalna walka o przetrwanie przepełniona magią i cierpieniem. Historia o odrzuceniu, klatwach i czarodziejkach. Cudowny Avalon otoczony mrokiem i demonami, pilnowany przez niezłomne kapłanki.

Tamsin zrobi wszystko, żeby uratować brata, znaleźć sposób na złamanie klątwy jaką jest obdarzony. Gildia nie jest jej przychylna, dlatego musi działać na własną rękę.

Jest też Emrys jest główny wróg, bogaty dzieciak, pochodzący z szanowanego rodu. Zadufany w sobie nastolatek, który staje jej na drodze, ponieważ on także chce odnaleźć ten sam przedmiot.

Oboje podjęli się tego samego zadania, dostali zlecenie od przebiegłej czarodziejki. Mogą ze sobą współpracować, bądź nawzajem się zniszczyć. Jedno jest pewne, odtąd jedno będzie towarzyszyć drugiemu. Podążać jego tropem, czychać na każdy krok.

Haczyk jest jeden, przetrwać i nie pozwolić sobie wbić noża w plecy... Komu się uda? Kto przetrwa, kto zginie? Pewnym jest to, że Wy poczujecie się tak samo zdradzeni jak ja. Także padarzajcie śladem magii, ale uważajcie na siebie, nie dajcie się zaskoczyć. 5/5 ⭐️

Już wiele razy wspominałam, że jestem ogromną fanką fantastyki. Książek, które sprawiają, że mogę oderwać od rzeczywistości i zanurzyć się w innym świecie. Jestem także fanką mitologii, legend i baśni, także bardzo doceniam, kiedy są one wplecione w książki. Legendy wzbudzają moją ciekawoś...

Rozwiń Zwiń

Moja przygoda z Kierą Cass i wydawnictwem Jaguar zaczęła się prawie 10 lat temu. Kiedy to premierę miały "Rywalki", czyli książka, przez którą pokochałam autorkę i samo wydawnictwo. Śmiało mogę stwierdzić, że żadna z książek Kiery mnie nie zawiodła. Czytałam je na różnym etapie mojego życia i na każdym przyniosły mi tak samo wiele radości. Świadczy o tym to, że bez wahania zdecydowałam się sięgnąć po jej najnowszą książkę "Tysiąc uderzeń serca". Minęło tyle lat, a ja nadal z zapartym tchem sięgam po książki wydawnictwa i autorki.

Czy ta historia jest moją ulubioną? Nie, to akurat za duże słowo, jednakże jest bardzo komfortowa. Nie sprawia, że mam ochotę rozpłakać się ze wściekłości, czy rzucić książka. Każda kolejna strona, nie jest też dla mnie stresująca, bo chociaż lubię dreszczyk emocji, to czasem fajnie jest od niego odpocząć. Nie oznacza to jednak, że w tej książce nic się nie dzieje, nie jest to prawdą. Dzieje się sporo, szczególnie, że historia przedstawiona jest z dwóch punktów widzenia. Zupełnie różnych, oddalonych od siebie, zmagających się z własnymi problemami.

Czy Wy, będąc na miejscu Anniki, poswiecilibyście całe swoje szczęście, żeby ratować królestwo? Bylibyście gotowi na taki krok?

Ja pewnie nie byłabym taka odważna, chociaż kto wie. Annika, to księżniczka z charakterem, która dąży ogromną miłością swojego brata i ojca. Niestety umysł króla po zaginięciu małżonki jest ciągle zasnuty mgłą.

A co zrobilibyście na miejscu Lennoksa? Bylibyście wstanie podjąć się każdego zadania, które wyznaczy Wam władca? Nawet tego krwawego?

Życie chłopaka nie jest łatwe, służy tyranowi, który na każdym kroku chce go złamać, zniszczyć. Ale może nie zawsze tak będzie

Annika i Lennox, dwie silne postacie, zwaśnione ludy, wrogowie i nadciągająca wojna. Historia pełna zdrad, intryg i miłości. Klasyczni wrogowie, którzy pomimo przeciwności odnajdują drogę... do wolności, spokoju, zwycięstwa.

Kolejna książka Kiery, od której nie sposób się oderwać. 4/5⭐️

Moja przygoda z Kierą Cass i wydawnictwem Jaguar zaczęła się prawie 10 lat temu. Kiedy to premierę miały "Rywalki", czyli książka, przez którą pokochałam autorkę i samo wydawnictwo. Śmiało mogę stwierdzić, że żadna z książek Kiery mnie nie zawiodła. Czytałam je na różnym etapie m...

Rozwiń Zwiń

Nigdy nie lubiłam się bać, nie jestem fanką strachu. Prawdopodobnie jest to związane z tym, że cierpię na zaburzenia lękowe i mój mózg stara się przed tym bronić. U niektórych srach miesza się z ekscytacją, wywołuje pokłady adrenaliny, jest niezbędny do życia. Dlatego nie oglądam horrorów, nie czytam horrorów, nie robię sobie z prostego powodu. Za bardzo potem wszystko analizuję i w moim mózgu tworzą się przerażające historie. Szczególnie jak śpię, ze względu na kreatywność, unikam rzeczy z pogranicza horroru.

Dlatego wielkim szokiem dla mnie jest to, że tak polubiłam te drapieżne kruki. "Nevermore. Cienie" uważam za jeszcze lepsza książkę niż pierwszy tom. Dalej podtrzymuje zdanie, że historia w niej przedstawiona jest zawiła i pokręcona, jednak ma to swój urok. Mrok jest odczuwalny w każdym momencie, przenika czytelnika do szpiku kości.

Zachowanie Isobel w tym tomie podchodzi wręcz pod psychozę. Jest niepokojące, nienormalne i zwyczajnie niebezpieczne. Dla niej samej i dla jej otoczenia. Dziewczyna widzi rzeczy, które nie istnieją, słyszy głosy, których nie ma. Patrząc z boku, można by rzec, że jest opętana. Niewiele mija się to z prawdą. Śni na jawie, a w tym czasie próbuje znaleźć Varena, który zniknął. Który jest w niebezpieczeństwie, z resztą jak ona sama. Jak cały świat, bo gdy zło się uwolnić, już nic nie będzie normalne. Mrok spowije ludzkie życie, a demony zawładną sercami.

Edgar Allan Poe, artysta, wielki twórca i postać przeklęta na wieczność. To właśnie przez niego to wszystko się zaczęło. Przez niego Isobel musi toczyć walkę z duchami, niewiadomą i Varenem. Po to, żeby go odzyskać. Ale jak można odzyskać coś, co zostało utracone. Jak wkroczyć do krainy mroku i się w nim nie pogrążyć? Na korzyść Isobel przemawia to, że jest szalona i nieustraszona. Ale czy to wystarczy?

Historia, która otula serce i umysł mrokiem. Każde kolejne słowo prowadzi do zatracenia, do zwatpienia, do szaleństwa. Historia przerażająca w swej ciągłości, ale w ten sposób piękna. Magia, w postaci kruczego pióra, wirującego w mrocznym tańcu. Uwierzcie, chcecie się w niej zatracić. 4,5/5 ⭐️

Nigdy nie lubiłam się bać, nie jestem fanką strachu. Prawdopodobnie jest to związane z tym, że cierpię na zaburzenia lękowe i mój mózg stara się przed tym bronić. U niektórych srach miesza się z ekscytacją, wywołuje pokłady adrenaliny, jest niezbędny do życia. Dlatego nie oglądam horrorów,...

Rozwiń Zwiń

Często czytanie determinuje nastrój, przynajmniej ja tak mam. Zauważyłam, że dobieram sobie pozycje pod to, jak się aktualnie czuję i na co mam ochotę. Dlatego czasami muszę odłożyć książkę na jakiś czas, gdyż mój mózg podpowiada, że to nie jest to. Uważam, że warto tak postępować, bo nie ma sensu się męczyć, skoro kolejne podejście może być tym trafionym.

Tak postąpić musiałam z "Gwiazdy i cienie" w żaden sposób to jednak nie umniejsza książce. Jest ona naprawdę dobrze skonstruowana i ciekawa. Akcja jest dynamiczna i wciągająca, a autorka naprawdę dobrze wszystko przedstawiła. Jednak mój mózg potrzebował przerwy, przerwy o stresu i akcji, dlatego na chwilę musiałam ją odłożyć. Ale kiedy już ponownie wróciłam do lektury, to dosłownie ją wciągnęłam, wręcz nie mogłam się oderwać.

Jestem ogromną fanką Jamesa Bonda, widziałam te filmy po kilka, a nawet kilkanaście razy. A klimat książki idealnie do nich nawiązuje. Damska wersja agenta 007, zamknięta na kartach książki. Do tego idol nastolatek, gwiazda muzyki, która boryka się ze swoimi własnymi problemami.

Tajna organizacja, niebezpieczna misja i jeden cel. Trzeba znaleźć dowody na działalność przestępczą. Co wspólnego ma z tym nasza gwiazdka? No cóż... Córka celu jest jego wielką fanką, a koncert idealną przykrywką.

Winter i Sydney muszą od tej pory ze sobą współpracować, co nie jest proste. Dziewczyna ma o chłopaku niezbyt dobre zdanie. Chłopak ma problemy z zaufaniem.

Gangsterzy, niebezpieczne substancje, porwanie i morderstwo. Wszystko to znajdziecie w tej książce. Dodatkowo skropione jest to litrami emocji. Dwa światy, które nie powinny nigdy się połączyć, ludzie, którzy nie powinni się zdać i jedno zadanie. Znaleźć dowody i nie dać się zabić. Przecież to nie może być takie trudne?

Świetnie się bawiłam przy tej książce 4/5 ⭐️

Często czytanie determinuje nastrój, przynajmniej ja tak mam. Zauważyłam, że dobieram sobie pozycje pod to, jak się aktualnie czuję i na co mam ochotę. Dlatego czasami muszę odłożyć książkę na jakiś czas, gdyż mój mózg podpowiada, że to nie jest to. Uważam, że warto tak postępować, bo nie ...

Rozwiń Zwiń

Niektóre książki można czytać niezależnie od wieku, każdy w nich coś znajdzie. Ale są też takie, przy których wiek odgrywa kluczową rolę. Sama uwielbiam młodzieżówki, chociaż do kategorii młodzieży już dawno nie należę. Nie mogę się oprzeć jednak wrażeniu, że na część z nich, jestem po prostu za stara. Przeskoczyłam już ten wiek, w którym by one do mnie trafiły.

"I was born for this" jest właśnie taką pozycją. Historia, która jest dla mnie nierealistyczna i nie w kryteriach fantastyki, tylko tak po prostu. Mam wrażenie, że dorosłość pozbawia nas tej uroczej naiwności i sprawia, że na niektóre sprawy patrzymy inaczej.

Nie mogę odebrać tej książce tego, że porusza bardzo ważne tematy, które nadal w pewnien sposobów stanowią tabu. Ważne jest zwracanie uwagi na zdrowie psychiczne i otwarta rozmowa o nim. Podobnie jak ja, bohater zmaga się z zaburzeniami lękowymi, także jestem bardzo wdzięczna, że zostały one opisane w tej historii. Doskonale widać, że autorce nie są obojętne wszystkie kolory tęczy i osoby LGBT. Często stanowią główne postacie jej powieści, co jest fajne, bo dzięki temu, każdy może odnaleźć siebie.

Mimo wszystko dla mnie historia ta jest zbyt infantylna, nierzeczywista. Główna bohaterka jest nastolatką, która obsesyjnie szaleje na punkcie pewnego zespołu. Jest nim zafascynowana do tego stopnia, że musi znać wszystkie teorie spiskowe na ich temat. Fanka do bólu, powiedziałabym że na granicy bycia psychofanką. Po części ją rozumiem, bo sama lata temu miałam obsesję na punkcie pewnego zespołu, ale nie do aż takiego stopnia.

Angel postanawia wybrać się razem ze swoją przyjaciółką Juliet na ich koncert w Londynie. Tylko, że wszystko idzie nie tak. Relacje pomiędzy dziewczynami, też znacząco się ochłodziły. Ale koncert jest też przełomowym momentem, kiedy drogi Angel i Jimmy'ego się krzyżują.

Dla mnie ta historia, jest bardzo trudna do objęcia rozumem. Daje mi vibe typowego fanfiction, których w swoim życiu przeczytałam setki. Jednak mam świadomość, że w wieku 24 lat mam inny pogląd na rzeczywistość, niż jak miałam lat 15.
3,5/5 ⭐️

Niektóre książki można czytać niezależnie od wieku, każdy w nich coś znajdzie. Ale są też takie, przy których wiek odgrywa kluczową rolę. Sama uwielbiam młodzieżówki, chociaż do kategorii młodzieży już dawno nie należę. Nie mogę się oprzeć jednak wrażeniu, że na część z nich, jestem po pro...

Rozwiń Zwiń

Czasami trafiamy na takie książki, co so których nasza opinia jest niejednoznaczna. Wzbudzają one w nas mieszane uczucia i ciężko określić swój stosunek. Taką pozycją jest dla mnie "Beautiful Graves". Z jednej strony była dosyć przyjemna i prosta w odbiorze, z drugiej sprawiała, że jakieś styki w moim mózgu zaczęły się przegrzewać.

Nie jest to książka zła, wręcz przeciwnie, myślę że dla sporej liczby osób będzie świetna rozrywką. Dla mnie jednak pewnym problemem było zachowanie główniej bohaterki. Było dosyć irytujące i pretensjonalne. W dużej mierze widziała tylko siebie, swoje traumy i problemy. Ignorowała wszystko w okół, zamknęła się w kokonie własnego cierpienia i rozpaczy.

Everlynne jest dziwną osobą, która stałe przeżywa traumy z przeszłości i się za nie każe. W pewien sposób jest to zrozumiałe, zaznała ogromnej straty. Jednakże odcinanie się od wszystkich na tak długi czas jest niepokojące, mimo że jest to mechanizm obronny.

Bohaterka stoi też przed wyborem, miłość swojego życia, która jej nienawidzi, czy nowo poznany facet. Sytuacja ta jest bardzo skomplikowana, z różnych względów. Według mnie zachowanie i postępowanie bohaterki było głupie, nielogiczne i nierozsądne. Analizując wszystkie znany fakty, było po prostu irytujące.

Jednak książka ma też plusy, na pewno należy do nich język, w jakim została napisana. Jest prosty w odbiorze i nie wymaga dłuższej analizy. Do plusów można zaliczyć też kilka zwrotów akcji, które zmieniają w znaczącym stopniu dynamikę książki. Widać, że autorka miała pomysł na tą historię, który zrealizowała w mniejszym bądź większym stopniu.

Niestety mi czegoś zabrakło w tej historii. Czegoś, co utrzymałoby moje zainteresowanie na wysokim poziomie. Ale jeśli lubicie skomplikowane trójkąty miłosne i nie przeszkadza Wam irytująca bohaterka, to jest to książka dla Was.
3,5/5 ⭐️

Czasami trafiamy na takie książki, co so których nasza opinia jest niejednoznaczna. Wzbudzają one w nas mieszane uczucia i ciężko określić swój stosunek. Taką pozycją jest dla mnie "Beautiful Graves". Z jednej strony była dosyć przyjemna i prosta w odbiorze, z drugiej sprawiała, ...

Rozwiń Zwiń

Recenzję kolejnych tomów zawsze się pisze trudniej, niż tego pierwszego. Bo celem jest zachęcenie odbiorców do dalszej lektury, jednak przy tym, nie można zdradzić za dużo. W takim wypadku trzeba znaleźć złoty środek, metodę, która okaże się zadowalająca.

Osobiście dużo bardziej lubię serie, które mają wiele tomów. Bardziej przywiązuje się wtedy do bohaterów i łatwiej zrozumieć mi ich decyzje. Wyróżnia je także różnorodność, głównie w jakości, jedne tomy są lepsze od innych, ale nie jest to regułą.

Saga o Złotej Niewolnicy jest serią, w której powoli się zatapiam. Z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej. Dlatego uważam, że "Glint" było duże lepsze od "Gild". Fabuła została poprowadzona w ciekawym kierunku, łatwiejszym i przyjemniejszym w odbiorze. Autorka zdecydowanie poprawiła w tym tomie swój warsztat i wprowadziła ciekawych bohaterów. Przede wszystkim Rip, marszałek armi Czwartek Królestwa. Jego postać jest jak cebula, ma warstwy, wiele warstw. I bardzo często odkrycie każdej kolejnej wiąże się z potkiem łez. Bardzo dobrze wie o tym Auren, która została jego jeńcem. Ze złotej klatki trafila do niewoli, ale czy to naprawdę była niewola?

Kobieta musiała zmierzyć z wieloma przeciwnościami i przywyknąć do nowej rzeczywistości. Nie jest to proste, ale nie jest też aż takie trudne, jak mogłoby się wydawać. Znaczącym plusem tej książki, jest to, że Auren zaczyna nabierać charakteru, a także otwiera oczy. Widzi świat takim jaki jest, przypomina sobie, jak to było 10 lat wcześniej.

Dla mnie największą zaletą jest to, że nie ma Midasa, jego obecność jest ograniczona do minimum. Nie znoszę typa, jest zadufany, zakochany w sobie, a jego ego nie mieści się w tej galaktyce.

Dowiadujemy się też prawdy o Auren, odkrywamy jej wielką tajemnicę. A sama końcówka... do tej pory jest w szoku. Nie przewidziałam takiego obrotu sprawy, kompletnie się go nie spodziewałam. Dlatego już nie mogę się doczekać kolejnych części. 4,25/5⭐️

Recenzję kolejnych tomów zawsze się pisze trudniej, niż tego pierwszego. Bo celem jest zachęcenie odbiorców do dalszej lektury, jednak przy tym, nie można zdradzić za dużo. W takim wypadku trzeba znaleźć złoty środek, metodę, która okaże się zadowalająca.

Osobiście dużo bardziej lubię se...

Rozwiń Zwiń

Są tacy autorzy, autorki, od których przeczytam wszystko. Nawet jeśli byłaby książka telefoniczna. Każdy z nas ma swoich faworytów, których czyta od lat i nadal będzie to robić.

Jennifer L. Armentrout jest dla mnie właśnie taką autorką. Kocham jej serie ze świata fantasy, jest sposób pisania i styl. Jest lekki i przyjemny, a jej książki dosłownie się pochłania. Dlatego byłam bardzo ciekawa "Zaczekaj na mnie". Książka jest wznowieniem, gdyż już kiedyś była dostępna na polskim rynku, jednak nie miałam okazji jej przeczytać.

"Zaczekaj na mnie", to przede wszystkim historia o zaufaniu. O tym, jak łatwo je stracić, a jak trudno pozyskać. Książka o cierpliwości, Cam miał jej ogromne pokłady. Opowieść o miłości, która nie zawsze jest prosta, w sumie to rzadko taka jest. Historia o tym, że potrzeba wiele czasu, żeby zaleczyć powstałe rany. Wyzbyć się traumy i uciec przed demonami.

Avery jest właśnie taką dziewczyną, która podąża do przodu i stara zapomnieć się o przeszłości. Historia skrytej dziewczyny, która uciekła na drugi koniec kraju. Uciekła przed rodziną, "znajomymi", ludźmi, którzy uprzykrzali jej życie na każdym kroku. Chciała zacząć od nowa, świeży start, nowy początek, ale nie wszystko jest takie proste.

Nic nie jest łatwe, kiedy nikomu się nie ufa, szczególnie jeśli ten ktoś jest mężczyzną. Los jednak z niej kpi i już pierwsze dnia stawia na jej drodze Camerona. Najpopularniejszego chłopaka na uczelni. Chłopaka, który za wszelką cenę chce przekonać do siebie Avery. Robi dosłownie wszystko, jest jak rzep, który nie chce się odczepić.

Książka wypełniona jest emocjami, tymi pozytywnymi, ale też tymi negatywnymi. Jednak zakończenie koi nasze pogruchotane serce i wnosi nadzieję. Piękna historia o tym, że dla miłości można wszystko. Że miłość jest swego rodzaju lekiem, a wsparcie drugiej osoby jest najważniejsze.

Bo kiedy kogoś kochasz, to zaczekasz tak długo, aż ten ktoś będzie gotowy. 4,25/5 ⭐️

Są tacy autorzy, autorki, od których przeczytam wszystko. Nawet jeśli byłaby książka telefoniczna. Każdy z nas ma swoich faworytów, których czyta od lat i nadal będzie to robić.

Jennifer L. Armentrout jest dla mnie właśnie taką autorką. Kocham jej serie ze świata fantasy, jest sposób pis...

Rozwiń Zwiń

"Girl in pieces" to tytuł, któremu poświęciłam wiele czasu. Bardzo długo czytałam tą książę, bo wydarzenia w niej zawarte, były dla mnie bardzo bolesne. Bardziej niż mi się na początku wydawało. Dlatego lektura zajęła mi ponad miesiąc.

Jeśli zmagacie się z jakimiś traumami, obcy nie jest Wam temat depresji i innych chorób/zaburzeń psychicznych, to proszę podejdźcie do tej książki z rozwagą. Może ona wywołać w Was nieporządne emocje, a także wzbudzić niechciane wspomnienia.

Książka jest trudna, bolesna i prawdziwa. Przenika każdy nerw czytelnika. Do tej pory jak o niej pomyślę, mam łzy w oczach. Wyraźnie porusza ona temat ośrodków pomocy psychiatrycznej. Życiu w i życiu po. Bo zawsze jest jakieś po. Przerażające, nowe, nieznane.

Obraz tego, jak każda najmniejsza rzecz, wpływa na naszą psychikę. Historia dziewczyny, której los nie oszczędzał, wręcz kopał dołki na każdym kroku. Poruszająca opowieść o Charlotte, która oddała każdy kawałek siebie i pozostała z niczym. Która sięga po ból fizyczny, żeby przyćmić ten psychiczny. Książka wypełniona problemami, mrokiem i otchłanią. Nadzieja i determinacja, to jedyne, co odpędzi ciemność. Czasami jedyne co dany człowiek posiada.

Historia przejmująca do szpiku kości. Ciężko mi się ją czytało i ciężko pisze mi się recenzje. Cały czas czuje te emocje, które zostały zawarte na kartach książki. Łzy płyną same, bo przypominają o bólu z jakim musi mierzyć się codziennie cześć ludzi.

Autorka wykreowała niezwykle realną historię. Nie bierze ona jeńców, tylko błyskawicznie rozprawia się z sercem czytelnika. Jest to niezwykły kunszt, który posiada naprawdę niewielu. 4,5/5 ⭐️

"Girl in pieces" to tytuł, któremu poświęciłam wiele czasu. Bardzo długo czytałam tą książę, bo wydarzenia w niej zawarte, były dla mnie bardzo bolesne. Bardziej niż mi się na początku wydawało. Dlatego lektura zajęła mi ponad miesiąc.

Jeśli zmagacie się z jakimiś traumami, obcy...

Rozwiń Zwiń

Pewnie zdarzyło Wam się zazdrościć komuś jego życia. Z pewnością nie raz tak było. Jest to rzecz, którą ludzie bezwiednie czynią, nie zastanawiając się nad tym głębiej. Należy jednak pamiętać, że nie wiemy wszystkiego to danej osobie, nawet jeśli ją znamy. To jest jej życie i tylko ona wie z czym musi się zmagać. Że nie wszystko jest usłane różami.

Zazdrość sama w sobie nie jest zła, nie wyrządza krzywdy. Tak zostaliśmy skonstruowani i nawet jeśli się staramy, to nie sposób jej całkowicie wyeliminować. Zazdrość wbrew pozorom może być w pewien sposób pozytywna, nakłonić nas do zmian, do innego myślenia. Jednak Zazdrość może być ten paskudnym uczuciem, które niszczy wszystko w koło. Które skłania do zemsty i zdeptania wszystkiego co dobre.

Zazdrość jest jednym z elementów, które towarzyszą bohaterom "I want your life". Bo można mieć wszystko, a tak naprawdę nie mieć nic. Bo zazdrość o czyjeś życie, może zaślepić cię do tego stopnia, że niszczysz życie osoby ci najbliższej. Albo wpędzić w ciągle kompleksy i brak pewności siebie. Plotki również czerpią z zazdrości, z chęci zemsty, z krótkowzroczności, zaślepienia.

W książce tej tak naprawdę mało jest o studiach, więcej o relacjach, o zmianach, o postrzeganiu. Bo często uważamy się za gorszych, niż jest naprawdę. Albo o zgrozo, za lepszy. Ludzie zazwyczaj postrzegają siebie inaczej niż innych, wymagają od siebie więcej, bardziej, szybciej.

Książka o Emmie i Luke'u, o dwóch osobach z różnej "ligii". Z dwóch niepasujących do siebie światów. O dziewczynie, ktora buja w obłokach i chłopaku, którego ego sięga księżyca. Relacji, która z racjonalnego punktu widzenia była niemożliwa. Ale jednak.

Przyjemna lektura na letnie wieczory, mająca parę niedociągnięć, jednak w żaden sposób nie odbierają one frajdy z czytania. Lekka książka, przy której można wyłączyć myślenie i po prostu się zrelaksować. Odpocząć od codzienności. 4,25/5 ⭐️

Pewnie zdarzyło Wam się zazdrościć komuś jego życia. Z pewnością nie raz tak było. Jest to rzecz, którą ludzie bezwiednie czynią, nie zastanawiając się nad tym głębiej. Należy jednak pamiętać, że nie wiemy wszystkiego to danej osobie, nawet jeśli ją znamy. To jest jej życie i tylko ona wie...

Rozwiń Zwiń