Jesteśmy społecznością, która kocha książki

[WSPÓŁPRACA REKLAMOWA]

W którym momencie życia stałam się fanką niemieckich autorek? Mam wrażenie, że ostatnio czytam tylko takie książki, a może nagle rynek literatury niemieckiej zyskał rozgłos. Chociaż muszę przyznać, że moje początki, jeśli chodzi o lektury germańskie, sięgają dawien dawna, jeszcze do Trylogii Czasu. Swoją drogą, jeśli nie czytaliście, to gorąco polecam.

O Monie Kasten było już głośno za sprawą jej innych książek, jednak nie miałam okazji po nie sięgnąć. W przypadku „Fallen Princess” zachwyciła mnie przede wszystkim okładka, przyznaję się bez bicia. A jeśli jeszcze zwróci się uwagę na te cudowne brzegi, to człowiek przepada bez reszty. Książka jest pięknie wydana i wydawnictwo w tym temacie odwaliło kawał dobrej roboty.

Sam środek, czy jak kto woli, treść, również jest niczego sobie. Lektura opowiada o, uwaga, uwaga, życiu codziennym w Akademii. Patrząc na to, co ostatnio czytam, nie mogło to być nic innego. Elitarna uczelnia dla osób z magicznymi zdolnościami. Talentami, które czerpią od swoich przodków i które mogą być różne. Ze względu na nie dzieli się studentów akademii na domy. Każdy się różni i każdy jest specyficzny.

Życie Zoey zmienia się o 180 stopni, kiedy przewiduje śmierć kolegi. Pomyślicie co w tym strasznego, no cóż… dziewczyna cały czas była przeświadczona, że posiada dar uzdrawiania. A tu klops. Jeszcze jej mentorem zostaje Dylan, który dosłownie potrafi wyciągnąć duszę z człowieka. Ja bym go niepotrzebnie nie denerwowała, ale to tylko takie moje skromne zdanie. Głównie z tego powodu wszyscy trzymają się od niego z daleka. Jest mroczny, gburowaty i na dodatek niebezpiecznie przystojny.

Zoey musi zmienić akademiki, co wiąże się z tym, że będzie daleko od swoich przyjaciół i chłopaka. Ja bym powiedziała, że wyjdzie jej to na dobre, ale cóż, ona uważa inaczej. W dodatku ta śmierć kolegi jest na tyle dziwna, że nie daje jej ona spokoju, więc razem ze współlokatorką postanawiają odkryć tajemnice. Wyczuwam kłopoty.
Naprawdę dobrze się bawiłam.
4,5/5⭐

PS. Uważajcie na wszystkie podejrzane rośliny. A, no i powodzenia ze znoszeniem jej głupiego chłopaka.

[WSPÓŁPRACA REKLAMOWA]

W którym momencie życia stałam się fanką niemieckich autorek? Mam wrażenie, że ostatnio czytam tylko takie książki, a może nagle rynek literatury niemieckiej zyskał rozgłos. Chociaż muszę przyznać, że moje początki, jeśli chodzi o lektury germańskie, sięgają dawien dawna, jeszcze do Trylogii Czasu. Swoją drogą, jeśli nie czytaliście, to gorąco...

Cześć!

[WSPÓŁPRACA REKLAMOWA]

Nie wiem jak to się wydarzyło, ale ostatnio połowa książek, które czytam, ma motyw szkoły, uniwersytetu lub akademii w tle. Dobra, może z jednej strony tendencyjnie sięgam po takie historie, chociaż może aktualnie więcej jest ich też wydawanych. Z czego bardzo się cieszę, bo przypominają mi się czasy kiedy byłam nastolatką zakochaną w takim klimacie. Wtedy były pisane trochę na jedno kopyto, teraz może też są, ale przynajmniej tematyka jest szersza.

„Black Bird Academy. Zabij Mrok”, to książka, o której na starcie nie wiedziałam nic, oczywiście oprócz tego, że muszę ją przeczytać. Zobaczyłam słowa takie jak: akademia, egzorcystka i demony i byłam jak, tak, to jest to bierzemy. Żeby było śmieszniej, to ja boję się horrorów i ich nie oglądam, ale książki, to osobna kwestia. Najwyżej padnę na zawał w trakcie czytania.

Sam zamysł na tę książkę i fabułę jest genialny. Akademia dla egzorcystów, którzy mają zwalczać różne demony. Czujecie to? Nie mogę być jedyną osobą, która od razu kupiła ten pomysł. Szczególnie jeśli weźmie się pod uwagę fakt, że do szacownej akademii, trafia dziewczyna, którą opętał demon. Ogólnie śmieszna sprawa, Leaf chciała tylko trochę zaszaleć i cóż… fabuła zafabułowała za bardzo. No bo kurde, wychodzisz sobie z przystojnym kolesiem do baru, masz już wizję na ten wieczór i wszystko szlak trafia. Musisz żyć od teraz z jakimś irytującym typem w głowie, a jakiś Dimitr 2.0 za tobą lata i cię ściga. W dodatku masz na karku zgraję podstarzałych samców alfa z przerośniętym ego, którzy stawiają ci jakieś ultimatum… Czyli jak zepsuć sobie życie, poradnik Leaf Young.

Jeszcze, o zgrozo, Falco, który zdaje się jej nienawidzić ma być jej partnerem. Reszta życia zapowiada się wręcz cudownie.

Sama książka dosyć długo się rozkręca, dlatego zalecam uzbroić się w cierpliwość. Wiem, że wstęp jest dosyć długi, mnie też trochę zmęczył, ale warto go przeczekać. Reszta oddaje, szczególnie pewien sarkastyczny demon. Historia mogłaby być poprowadzona bardziej dynamicznie, na pewno by to nie zaszkodziło, ale nie ma tragedii. Jestem ciekawa co będzie dalej, skoro tajemnice wyszły już na jaw.
4,25/5

PS. Czy można być team demon? Tak tylko pytam, dla psa koleżanki kolegi kuzyna oczywiście.

Cześć!

[WSPÓŁPRACA REKLAMOWA]

Nie wiem jak to się wydarzyło, ale ostatnio połowa książek, które czytam, ma motyw szkoły, uniwersytetu lub akademii w tle. Dobra, może z jednej strony tendencyjnie sięgam po takie historie, chociaż może aktualnie więcej jest ich też wydawanych. Z czego bardzo się cieszę, bo przypominają mi się czasy kiedy byłam nastolatką zakochaną w takim...

Cześć!

Nie mam nic na swoją obronę w kwestii tej książki, oprócz tego, że zdecydowanie zbyt długo zbierałam się, żeby ją przeczytać. Kilka miesięcy stała sobie na regale, w honorowym miejscu, żeby nie było, i codziennie patrzyła na mnie oceniająco i z pogardą… ale ja naprawdę nie miałam czasu, żeby się za nią wcześniej zabrać. Czekałam na TEN moment, który na szczęście w końcu nadszedł. Jakoś pomiędzy zrobieniem tatuażu ze smokiem na pół ramienia, a premierą drugiego tomu. W każdym razie, lepiej późno niż później. Jedyne o co mam żal, to moja droga przyjaciółko, Ty wiesz, że to do Ciebie, dlaczego nie zmusiłaś mnie wcześniej do przeczytania tego cuda.

Mam wrażenie, że moja opinia i recenzja będą bardzo niemerytoryczne, ale chyba nie mogłabym się przejmować mniej tym faktem. TAM SĄ SMOKI, KOCHAM SMOKI. Już sam ten fakt zasługuje na 5 gwiazdek. Poza tym przeczytałam tę książkę w 1,5 dnia, co uważam za sukces, bo strony są duże, literki małe, a mój wzrok wątpliwy. Na czas wolny też nie mogę narzekać, ale jak zaczęłam, tak musiałam skończyć.

Przepadłam dla tego świata, dosłownie wpadłam jak Alicja do króliczej dziury. Czy jest to najlepiej wykreowany świat i historia, o jakich czytałam? Pewnie nie, ale do tego stopnia trzyma w napięciu, że nie sposób się oderwać. Sam fakt, że opowiada o elitarnej wojskowej uczelni mnie kupił, jeśli mnie znacie, to wiecie, że uwielbiam wszelkie klimaty akademii. A akademia w świecie fantasy, gdzie mamy smoki, magiczne moce, a śmierć czeka na każdym kroku. No cóż… nie musicie mi mówić więcej, wchodzę w ciemno.

Mamy Violet, ogólnie you go girl, pokaż im wszystkim, ale czasami miałam ochotę nią potrząsnąć. Dziewczyna jest jednocześnie inteligentna w opór i głupia, jak mało kto. Ale trzeba jej wybaczyć, nigdy nie miała zostać jeźdźcem smoków i każdego dnia walczyć o przetrwanie. Na jej miejscu, to pewnie zginęłabym już pierwszego dnia, nawet nie przeszłabym przez ten głupi most.

A jeśli szukacie nowego książkowego męża, to właśnie go znaleźliście. Xaden Riorson, dowódca czwartego skrzydła, jeden z najpotężniejszych jeźdźców tamtego świata władający cieniami i na nieszczęście Violet syn zdrajcy.

Brutalna opowieść o potędze przyjaźni, zakazanej miłości, a przede wszystkim o tym, że nie wszystko jest czarne i białe. Ograniczenia fizyczne i ból nie mogą stanąć ci na drodze w walce o przetrwanie, czasami spryt to jedyne co cię uratuje. Tajemnice i kłamstwa w pewnym momencie stają się jedynym ratunkiem.

Taka mała rada, nie przywiązujcie się za bardzo do bohaterów, wyjdzie Wam to na dobre.
5/5

PS. Obiecuję, że pokochacie Tairina i jego gburowatość. A jeśli myśleliście, że „Tampon” w Dworach był zły… taaaaa, to powodzenia z Dainem.

Cześć!

Nie mam nic na swoją obronę w kwestii tej książki, oprócz tego, że zdecydowanie zbyt długo zbierałam się, żeby ją przeczytać. Kilka miesięcy stała sobie na regale, w honorowym miejscu, żeby nie było, i codziennie patrzyła na mnie oceniająco i z pogardą… ale ja naprawdę nie miałam czasu, żeby się za nią wcześniej zabrać. Czekałam na TEN moment, który na szczęście w...