Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Karykaturalne wręcz wypaczenie rzeczywistości przez pozbawienie jej niemal wszystkich przejawów dobra, w dobitny sposób uwypukla okowy społecznych wymagań i założeń dotyczących kobiet. Jedne z najbardziej antypatycznych bohaterek w dziejach literatury topią się w swoich urojeniach, miotając się jak szalone pomiędzy przerażeniem a pychą, buntem a potrzebą przynależności, okrucieństwem i skrajną potrzebą miłości. Kobiety Groteski przedstawiają nam świat z różnych perspektyw widząc go jednak tak różnie, że trudno stwierdzić co jest prawdą, a co ułudą... Być może leżą one bliżej siebie niż się wydaje.
Nie da się polubić tych kobiet, ale każdej z nich jest się w stanie współczuć, co gorsza w każdej z nich można odnaleźć coś co gnębi nas i dusi, zmusza do schowania się pod kołdrą, nie pozwala nam uciszyć własnego szaleńczego śmiechu rozbrzmiewającego w ciemnościach.
Jak kłamiemy by móc przeżyć kolejny dzień w świecie równie nieszczęśliwych ludzi? Jak upadlamy się, by dzięki tej zaniżonej poprzeczce, chociaż przez chwilę poczuć się zwycięsko? Jak nienawidzimy, bo to jedyne, co pozwala zapełnić przestrzeń splugawionej miłości? A co jeśli nienawiść i kochanie niczym się od siebie nie różnią? Jak pragnąć akceptacji nie pokazując swoich słabości? Jak nie pomylić prostytucji z panowaniem, a dawania z braniem?
Wyborne studium charakterów zgniatanych przez gorset niewidocznych prawideł społecznych. Dobre dla głowy, ale bolesne dla serca.

Karykaturalne wręcz wypaczenie rzeczywistości przez pozbawienie jej niemal wszystkich przejawów dobra, w dobitny sposób uwypukla okowy społecznych wymagań i założeń dotyczących kobiet. Jedne z najbardziej antypatycznych bohaterek w dziejach literatury topią się w swoich urojeniach, miotając się jak szalone pomiędzy przerażeniem a pychą, buntem a potrzebą przynależności,...