Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Można by rzec: łatwa, śmieszna i przyjemna. I tyle. Kilka naprawdę fajnych pomysłów, kilka oklepanych zagrań. Ogólnie fajnie przenieść się w końcówkę PRL-u w tak absurdalnych okolicznościach. Absurdalnych bo i ten prawdziwy i ten zmyślony świat pełen był... yyyy, no... absurdów. I właściwie tylko zastanawiam się czy jest to książka dla nastolatków czy nostalgiczna podróż z przymrużeniem oka do czasów mojej bardzo wczesnej młodości...

Można by rzec: łatwa, śmieszna i przyjemna. I tyle. Kilka naprawdę fajnych pomysłów, kilka oklepanych zagrań. Ogólnie fajnie przenieść się w końcówkę PRL-u w tak absurdalnych okolicznościach. Absurdalnych bo i ten prawdziwy i ten zmyślony świat pełen był... yyyy, no... absurdów. I właściwie tylko zastanawiam się czy jest to książka dla nastolatków czy nostalgiczna podróż z...

Brat mi to czytał we fragmentach, jak sam czytał to wiele lat temu. Później został alkoholikiem. Ja za to całość po raz pierwszy obejrzałem w teatrze. Capitol - teatr muzyczny we Wrocławiu. Później była książka. No i po przesłuchaniu (bo ałdiobuk), myślę sobie: blisko arcydzieła. Zdecydowanie jedna z tych książek, które mając swoją renomę nie zawodzą.
Ponoć opis dziejów Jezusa w tej książce jest prawdziwszy od tego w Piśmie.... to akurat mnie śmieszy. Bo choć diabeł przyznaje, że Wybawiciel istniał, to jednak przeinacza historię... jak to diabeł.
I takie to właśnie diabelskie, diabelsko dobre to dzieło Pana Bułhakowa. Naprawdę klasyka :)

Brat mi to czytał we fragmentach, jak sam czytał to wiele lat temu. Później został alkoholikiem. Ja za to całość po raz pierwszy obejrzałem w teatrze. Capitol - teatr muzyczny we Wrocławiu. Później była książka. No i po przesłuchaniu (bo ałdiobuk), myślę sobie: blisko arcydzieła. Zdecydowanie jedna z tych książek, które mając swoją renomę nie zawodzą.
Ponoć opis dziejów...

Trochę mi się już przejadła ta historia Antona. Niby wszystko jest, niby świat w potrzebie, kombinacje patroli, różne wojny i wojenki, tajemnice i sekrety... a jakby ciut odgrzewany kotlet jadłem. Epickości chyba tym razem ponad miarę (chociaż tego akurat w każdej części autor nie skąpi). No i trochę się zawiodłem (a może od początku podszedłem z takim nastawieniem i po prostu nie mogło być inaczej?).
Nie, nie chodzi o to, że słaba - tylko ciut za bardzo taka sama. Bez świeżości, bez nowości. No i może czas już Panie Łukjanienko coś zrobić z tą historią Gorodeckiego. Coś zmienić. Albo zakończyć...

Trochę mi się już przejadła ta historia Antona. Niby wszystko jest, niby świat w potrzebie, kombinacje patroli, różne wojny i wojenki, tajemnice i sekrety... a jakby ciut odgrzewany kotlet jadłem. Epickości chyba tym razem ponad miarę (chociaż tego akurat w każdej części autor nie skąpi). No i trochę się zawiodłem (a może od początku podszedłem z takim nastawieniem i po...