Cytat dnia
Gdy moja przyszła mama, wówczas w czwartym miesiącu ciąży, dnia 29 października 1929 roku o piątej po południu w niby to secesyjnym, ale arc...
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC- Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Siódmy życiorys Ota Filip 
Powieść zapadająca w pamięć. Nie tylko świetna literacko, ale też jako świadectwo czystek stalinowskich na początku lat 50. XX wieku, atmosfery terroru i zaszczucia rodem z lat Wielkiej Czystki w ZSRR. Niestety autor przekonał się na własnej skórze, że komunistyczny aparat represji nie znał się na żartach, i często wysyłał na szafot nawet najgorliwszych wyznawców, oskarżonych o najbardziej wydumane zbrodnie. Przekonał się o tym choćby Rudolf Slánský, często przywoływany przez autora. Filip na swoim przykładzie pokazuje, że mimo tylu przykrych doświadczeń ze strony najpierw Niemców, potem komunistów, macki nieubłaganej historii potrafią człowieka dosięgnąć nawet po wielu latach i zniszczyć mu życie.
Siódmy życiorys Ota Filip
Po kilkunastu dniach dopiero teraz mogę kilka zdań o książce napisać. Lektura, a przynajmniej jej zakończenie, łączyło się z obrazami tej wojny na wschodzie i trudno mi było uspokoić emocje. Nie pamiętam już czy ktoś mi podpowiedział tytuł, czy gdzieś na stronie przeczytałem. Być może Śląsk był tym miejscem które mnie przyciągnęło. "Życiorys..."to pasjonująca książka o historii która potrafi pogruchotać, przemielić i wypluć człowieka. Może także o tym że nie ma wśród nas niewinnych. O Śląskiej Ostrawie i Pradze, o młodości w trakcie innej wojny. O życiorysach pisanych z pozycji siły i zagmatwanych relacjach. Co jest prawdziwe a co tylko powieścią nie dowiesz. chyba nigdy. Bo nie ty układasz ten scenariusz. Od początku zaskoczył mnie język jakim posługuje się autor. Coś niezwykłego spotyka czytelnika w słowach i miedzy zdaniami. Może to dlatego że język czeski używany na przemian z niemieckim buduje dodatkowo tekst. To ważne dla tej i innych książek Ota Filipa że używał właśnie tych dwóch języków. Czytając, zawsze zwracam uwagę na tłumaczenie. W tym przypadku Jan Stachowski popisał się wirtuozerią. Moi drodzy...jak to się czyta ! Natychmiast po lekturze poleciałem do księgarni i kupiłem Arnośta Lustiga "Piękne zielone oczy" w tłumaczeniu Jana Stachowskiego którą teraz czytam. To także wyjątkowa książka, szczególnie na ten czas przeplatany setkami tysięcy wypędzonych i śmiercią. Przy tej okazji dowiedziałem się że Ota Filip to także ktoś ważny dla Szczepana Twardocha. Ale czy to ma jakieś znaczenie przy takiej książce.
