Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Epoka mitu to wstęp do wydarzeń, które mają zmienić bieg świata. Początek jest dla mnie wybitny, wydarzenia są nadspodziewanie ciekawe i wciągają czytelnika, później wątek jest być może trochę rozwleczony - niemniej w całkiem znośny sposób przedstawia nam najważniejszych bohaterów. Ostatnie dwie strony w sposób niemiłosierny sprowadzają czytelnika do myśli, że trzeba sięgnąć po kolejny tom. Jeżeli lubisz otoczkę tajemnicy, spiski, plany i duży ciekawy świat to powinieneś sięgnąć po tę książkę.

Epoka mitu to wstęp do wydarzeń, które mają zmienić bieg świata. Początek jest dla mnie wybitny, wydarzenia są nadspodziewanie ciekawe i wciągają czytelnika, później wątek jest być może trochę rozwleczony - niemniej w całkiem znośny sposób przedstawia nam najważniejszych bohaterów. Ostatnie dwie strony w sposób niemiłosierny sprowadzają czytelnika do myśli, że trzeba...

Żyjąc w XVII wieku, żeby wygrać wojnę zaprzedalibyście duszę diabłu, czy może wybralibyście oświecenie od samego Boga z nadzieją na zwycięstwo ? W oczach zwykłych ludzi posługiwanie się magią stawiałoby was po stronie szatana, a za to można przecież stracić życie. Z drugiej strony wasza wiedza i oddanie Bogu pewnie nikogo by nie przekonały, więc lepiej się nie chwalić, że moc jest darem od niego. Problem za problemem. Psy Pana to świetna książka, którą czyta się przyjemnie, a przecinające się wątki nadają jej odpowiedni rytm i tempo. Głównych bohaterów poznajemy na przestrzeni całej powieści, powoli odkrywane są przed nami ich charaktery oraz fakty dotyczące ich życia. Tajemnice odnoszące się do wydarzeń w świecie, który jest zarazem wymyślony i prawdziwy, a także tajemnice związane z niedostępną dla wszystkich wiedzą, która może zmienić obraz układu sił przed nadchodzącą bitwą, są dozowane czytelnikowi, sprawiając, że ma się ochotę na jeszcze jeden rozdział.

Recenzja powstała w ramach przedpremierowej akcji recenzenckiej Wydawnictwa SQN

Żyjąc w XVII wieku, żeby wygrać wojnę zaprzedalibyście duszę diabłu, czy może wybralibyście oświecenie od samego Boga z nadzieją na zwycięstwo ? W oczach zwykłych ludzi posługiwanie się magią stawiałoby was po stronie szatana, a za to można przecież stracić życie. Z drugiej strony wasza wiedza i oddanie Bogu pewnie nikogo by nie przekonały, więc lepiej się nie chwalić, że...

Machan kontynuuje tworzenie szachów Karmadonta, poznaje zombie, która wykazuje ponadprzeciętne umiejętności, stara się zrozumieć historię swojego wirtualnego ojca, zostaje piratem i daje sobie spuścić taki psychiczny łomot, że aż naprawdę zrobiło mi się go szkoda. Wiecie co, mam nadzieję, że się nieźle wkurw... i rozpier... albo chociaż pokrzyżuje plany tym których uważał za prawdziwych przyjaciół (tak, końcówka naprawdę poniewiera czytelnikiem).

Machan kontynuuje tworzenie szachów Karmadonta, poznaje zombie, która wykazuje ponadprzeciętne umiejętności, stara się zrozumieć historię swojego wirtualnego ojca, zostaje piratem i daje sobie spuścić taki psychiczny łomot, że aż naprawdę zrobiło mi się go szkoda. Wiecie co, mam nadzieję, że się nieźle wkurw... i rozpier... albo chociaż pokrzyżuje plany tym których uważał...

Machan, ach Machan, któż z nas - graczy - nie chciałby być takim jak on. Bez zbędnych i niepotrzebnych wstępów, zresztą jak to było w poprzednich tomach, historia więźnia Machana jest kontynuowana tam gdzie skończył się poprzedni tom. Całym clou książki jest otrzymany scenariusz, który daje Machanowi szansę na zdobycie własnego zamku i to nie byle jakiego. Problemem jest fakt, że inni gracze mają swoje plany z nim związane i absolutnie - wręcz grzecznie - proszą naszego bohatera, żeby spier.... tzn."sobie poszedł". Oczywiście kapitan, sternik Legend Bariliony za żadne skarby nie pozwoli, żeby taka okazja przeszła mu koło nosa. Co się z tym wiąże, jakie konsekwencje, wyzwania i problemu - tego wszystkiego dowiecie się właśnie czytając Zamek Widmo.

Machan, ach Machan, któż z nas - graczy - nie chciałby być takim jak on. Bez zbędnych i niepotrzebnych wstępów, zresztą jak to było w poprzednich tomach, historia więźnia Machana jest kontynuowana tam gdzie skończył się poprzedni tom. Całym clou książki jest otrzymany scenariusz, który daje Machanowi szansę na zdobycie własnego zamku i to nie byle jakiego. Problemem jest...

Kociołek niesionym złym przeczuciem po raz kolejny wyrusza ku przygodzie. Dzieje się sporo bo dowiadujemy się trochę na temat rodziny jednego z bohaterów, banda ma pełno przygód i nie mniej kłopotów, a niczego nie upraszcza czające się na każdym kroku Złe. Śmieszna, wartka, bardzo dobra. Jedynie końcówka pozostawia niedosyt, czekam na kolejny tom. Bo będzie, prawda ?

Kociołek niesionym złym przeczuciem po raz kolejny wyrusza ku przygodzie. Dzieje się sporo bo dowiadujemy się trochę na temat rodziny jednego z bohaterów, banda ma pełno przygód i nie mniej kłopotów, a niczego nie upraszcza czające się na każdym kroku Złe. Śmieszna, wartka, bardzo dobra. Jedynie końcówka pozostawia niedosyt, czekam na kolejny tom. Bo będzie, prawda ?

Projekt Hail Mary czytało mi się wyjątkowo dobrze. Historia jest ciekawa, a sama książka dobrze zbudowana i w sposób wystarczający opisująca mniejsze lub większe zawiłości naukowe - co samo w sobie jest ciekawe. Emocjonująca podróż poprzez kosmos, czas i gatunki. Świetna pozycja.

Projekt Hail Mary czytało mi się wyjątkowo dobrze. Historia jest ciekawa, a sama książka dobrze zbudowana i w sposób wystarczający opisująca mniejsze lub większe zawiłości naukowe - co samo w sobie jest ciekawe. Emocjonująca podróż poprzez kosmos, czas i gatunki. Świetna pozycja.

Glukhovsky po raz kolejny daje nam książkę, która jest przesiąknięta jego stylem - bez żadnych ustępstw -otrzymujemy mało dialogów, dużo opisów tego co dzieje się dookoła, klimat i niejednoznaczną (do nadmiernej interpretacji) historię, która oczywiście jest kontynuacją bardzo dobrego Outpost. Dodatkowo zaznaczę, że w stosunku do innych książek autora (nie wliczam poprzedniego tomu tej serii) jest sporo brutalnych i nieprzyjemnych opisów - ale taki ma być Outpost I i II.

Glukhovsky po raz kolejny daje nam książkę, która jest przesiąknięta jego stylem - bez żadnych ustępstw -otrzymujemy mało dialogów, dużo opisów tego co dzieje się dookoła, klimat i niejednoznaczną (do nadmiernej interpretacji) historię, która oczywiście jest kontynuacją bardzo dobrego Outpost. Dodatkowo zaznaczę, że w stosunku do innych książek autora (nie wliczam...

Trzeci etap przygód więźnia Machana (teraz już i jego kompanii) jest tak samo wciągający jak dwa poprzednie, a zakończenie, od razu z uśmiechem na twarzy, bez zmuszania i nachalnych prób , tak po prostu ubiera czytelnika w chęć sięgnięcia po kolejny tom.

Trzeci etap przygód więźnia Machana (teraz już i jego kompanii) jest tak samo wciągający jak dwa poprzednie, a zakończenie, od razu z uśmiechem na twarzy, bez zmuszania i nachalnych prób , tak po prostu ubiera czytelnika w chęć sięgnięcia po kolejny tom.

Solidna pozycja jeśli chodzi o fantastykę. Pierwsza połowa książki jest bardzo wyważona. Dużo się dzieje i mało nas z tych wydarzeń omija. Niestety później przeskakujemy oś czasu raz za razem, dowiadując się w dużym skrócie o tym co się dzieje lub wydarzyło, a pozostawia to mocny niedosyt.

Solidna pozycja jeśli chodzi o fantastykę. Pierwsza połowa książki jest bardzo wyważona. Dużo się dzieje i mało nas z tych wydarzeń omija. Niestety później przeskakujemy oś czasu raz za razem, dowiadując się w dużym skrócie o tym co się dzieje lub wydarzyło, a pozostawia to mocny niedosyt.

Książka inna niż moglibyśmy się spodziewać po przeczytaniu Metro 2033. Jednak przeczytawszy inne powieści autora tj. Tekst czy Czas zmierzchu - fabuła, zarysowanie postaci nie dziwią tak bardzo jak sugerują inne recenzje. Autor doprawił podobny styl z ww. książek nutką postapo i wyszedł Outpost. Zgadzam się, że pierwsza część książki jest dużo nudniejsza niż końcówka. Trochę szkoda potencjału i pozostawienia bez odpowiedzi czym było "opętanie" - być może jest to rozmyślny zabieg, a może autor nie miał pomysłu jak to w sensowny sposób podać czytelnikowi.

Książka inna niż moglibyśmy się spodziewać po przeczytaniu Metro 2033. Jednak przeczytawszy inne powieści autora tj. Tekst czy Czas zmierzchu - fabuła, zarysowanie postaci nie dziwią tak bardzo jak sugerują inne recenzje. Autor doprawił podobny styl z ww. książek nutką postapo i wyszedł Outpost. Zgadzam się, że pierwsza część książki jest dużo nudniejsza niż końcówka....

Zygmunt ma zadanie do wykonania ale nie wiedzieć czemu nie wszystko idzie zgodnie z jego planem. Wydaje się, że coś jest z nim nie tak, a może po prostu znalazł się w złym miejscu w najbardziej nieodpowiednim czasie. Pytań jest wiele, odpowiedzi mało, czas nagli i nawet Diabeł zaczyna się niepokoić, że jego wielkie plany może trafić szlag. ...A Diabły nie są głupie, wiedzą jak radzić sobie z problemami, do tego poszczycić się mogą wieloma zainicjowanymi projektami spiskowymi, przy czym należy z całą starannością zaznaczyć, że ruchu antyszczepionkowców, ruchu tak idiotycznego, nawet Piekło nie było w stanie wymyślić...

Zygmunt ma zadanie do wykonania ale nie wiedzieć czemu nie wszystko idzie zgodnie z jego planem. Wydaje się, że coś jest z nim nie tak, a może po prostu znalazł się w złym miejscu w najbardziej nieodpowiednim czasie. Pytań jest wiele, odpowiedzi mało, czas nagli i nawet Diabeł zaczyna się niepokoić, że jego wielkie plany może trafić szlag. ...A Diabły nie są głupie, wiedzą...

Ciekawa wizja przyszłości. Wydawałoby się, że nieśmiertelność rozwiązuje największy i odwieczny problem ludzkiego życia - śmierć. Chociaż czy śmierć jest przekleństwem ? A może zbawieniem i darem. Jan znajduje własną odpowiedź, pytanie czy się z nią zgodzimy.

Ciekawa wizja przyszłości. Wydawałoby się, że nieśmiertelność rozwiązuje największy i odwieczny problem ludzkiego życia - śmierć. Chociaż czy śmierć jest przekleństwem ? A może zbawieniem i darem. Jan znajduje własną odpowiedź, pytanie czy się z nią zgodzimy.

Przerażająca wizja świata w którym istnieje tylko jedna prawda powstająca z kłamstwa. Pocieszające jest to, że istnieją ludzie którzy dostrzegają rysę. Przykre jest to, że i oni w końcu zostaną złamani. Nie ma nadziei.

Przerażająca wizja świata w którym istnieje tylko jedna prawda powstająca z kłamstwa. Pocieszające jest to, że istnieją ludzie którzy dostrzegają rysę. Przykre jest to, że i oni w końcu zostaną złamani. Nie ma nadziei.

Artem nie jest już tym samym człowiekiem z którym żegnaliśmy się w pierwszym tomie cyklu. Zmęczony swoim codziennym życiem stara się sobie udowodnić że nie zwariował. Starania te przekładają się na jego życie osobiste i ciężkie wybory które mają swoje konsekwencje. Ukazane kolejne losy naszego bohatera są ciekawe i odkrywają wiele tajemnic które nie zawsze godzą się z naszym wyobrażeniem poznanego świata. Należy jednak stwierdzić że są do bólu prawdziwe i genialnie wkomponowują się w wyuczony zawód autora. Pozostali bohaterowie są jak najbardziej ludzcy potrafią kalkulować ale także wybierać bardziej korzystne dla nich opcje co czyni książkę bardzo ciekawą i nie pozostawiającą miejsca na nudę. Pozytywne zaskoczenie.

Artem nie jest już tym samym człowiekiem z którym żegnaliśmy się w pierwszym tomie cyklu. Zmęczony swoim codziennym życiem stara się sobie udowodnić że nie zwariował. Starania te przekładają się na jego życie osobiste i ciężkie wybory które mają swoje konsekwencje. Ukazane kolejne losy naszego bohatera są ciekawe i odkrywają wiele tajemnic które nie zawsze godzą się z...

Ostatni tom cyklu demonicznego. Wiele osób pisze, że słabszy niż poprzednie tomy. Według mnie zakończenie serii nie jest gorsze niż dwie, trzy poprzednie książki. Jednak ciężkie budowanie klimatu i jego zakończenie na 25 stronach jest delikatnie ujmując zbyt proste. Mnie zakończenie się nie podoba, może jestem za sentymentalny i utrata lubianych bohaterów miała wpływ na niekoniecznie pozytywny odbiór ostatnich stron powieści czytanej przez lata. Mimo wszystko liczę na powrót tego uniwersum w niedługim czasie z nowymi postaciami.

Ostatni tom cyklu demonicznego. Wiele osób pisze, że słabszy niż poprzednie tomy. Według mnie zakończenie serii nie jest gorsze niż dwie, trzy poprzednie książki. Jednak ciężkie budowanie klimatu i jego zakończenie na 25 stronach jest delikatnie ujmując zbyt proste. Mnie zakończenie się nie podoba, może jestem za sentymentalny i utrata lubianych bohaterów miała wpływ na...

Wyczekiwana wojna z demonami zbliża się wielkimi krokami. Najważniejsi bohaterowie przygotowują się do wyprawy w nieznane, ale najpierw chcą pozałatwiać swoje sprawy. Domknięcie wielu wątków i pogodzenie się z przeszłością nie jest proste ale być może przyniesie ukojenie. Dzieje się wiele bo wiele jest do zrobienia. Świat stoi na skraju, ale ludzie nie chcą dostrzegać tego co ważne bo przesłonięci są walką o swoją pozycję. Wciągająca chociaż niektórzy powiedzą, że momentami wielowątkowość zanudza. W takim razie nie zdają sobie sprawy, że małe rzeczy mogą mieć ogromne znaczenie w kontekście przyszłości ludzkości. Ogromne.

Wyczekiwana wojna z demonami zbliża się wielkimi krokami. Najważniejsi bohaterowie przygotowują się do wyprawy w nieznane, ale najpierw chcą pozałatwiać swoje sprawy. Domknięcie wielu wątków i pogodzenie się z przeszłością nie jest proste ale być może przyniesie ukojenie. Dzieje się wiele bo wiele jest do zrobienia. Świat stoi na skraju, ale ludzie nie chcą dostrzegać tego...

Księga II Tronu z czaszek jest bardzo mocno skupiona na politycznych wydarzeniach po zniknięciu "Wybawicieli". Dzieje się sporo bo każdy wplątany jest w jakieś tajemnice, układy, a wynikiem tego jest śmierć, która czai się na każdego za każdym rogiem. Być może nie tak fantastyczna jak poprzednie części ale dla wykreowanego świata autora niezbędna, oddająca kolejną płaszczyznę życia w świecie demonów.

Księga II Tronu z czaszek jest bardzo mocno skupiona na politycznych wydarzeniach po zniknięciu "Wybawicieli". Dzieje się sporo bo każdy wplątany jest w jakieś tajemnice, układy, a wynikiem tego jest śmierć, która czai się na każdego za każdym rogiem. Być może nie tak fantastyczna jak poprzednie części ale dla wykreowanego świata autora niezbędna, oddająca kolejną...

Dobra książka. Chociaż uważam, że Marsjanin lepszy.

Dobra książka. Chociaż uważam, że Marsjanin lepszy.

Ksiażka ma swoje plusy i minusy. Akcja nie jest najszybsza ale wykreowany świat nie należy do nudnych. Końcówka mocna i niespodziewana. Można przeczytać.

Ksiażka ma swoje plusy i minusy. Akcja nie jest najszybsza ale wykreowany świat nie należy do nudnych. Końcówka mocna i niespodziewana. Można przeczytać.

Do Metra 2034 przerwanego kilka lat temu w momencie splecenia się losów Saszy z Hunterem i Homerem powróciłem ponieważ nie chciałem zaczynać Metra 2035 z nieprzeczytaną do końca częścią poprzednią. Wydawało mi się, że ten powrót będzie pełen bólu i wertowania książki beznamiętnie. Rzadko zdarza mi się, a nawet wcale nie przeczytać kupionej książki. Przeczytałem. Warto było. Tak sobie myślę, że ta książka ma w sobie to coś, które docenia się dopiero po przeczytaniu zawartej w niej historii w całości i chłodnego spojrzenia na nią. Długie opisy są momentami wręcz usypiające ale jednak w zwykłym świetle pokazują mieszkańców rosyjskiego metra. Ich pragnienia, marzenia. Pozwala zderzyć się ze ścianą. Ścianą, która może być mostem i fantastycznym wstępem do kolejnego tomu. Przynajmniej mam taką nadzieję.

Do Metra 2034 przerwanego kilka lat temu w momencie splecenia się losów Saszy z Hunterem i Homerem powróciłem ponieważ nie chciałem zaczynać Metra 2035 z nieprzeczytaną do końca częścią poprzednią. Wydawało mi się, że ten powrót będzie pełen bólu i wertowania książki beznamiętnie. Rzadko zdarza mi się, a nawet wcale nie przeczytać kupionej książki. Przeczytałem. Warto było....