Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Można by pomyśleć, że mordy i tortury już się skończyły, że świat się opamiętał, że jest całkiem wolny od cierpienia i tylko czeka z niecierpliwością, aż pojawi się wreszcie jakaś nowa poezja.”

Cudowna powieść, pełna namysłu, dająca odetchnąć po długim dniu.
Zapraszam na recenzję na mojego bloga: http://www.parapetliteracki.pl/judasz-amos-oz/
:)

„Można by pomyśleć, że mordy i tortury już się skończyły, że świat się opamiętał, że jest całkiem wolny od cierpienia i tylko czeka z niecierpliwością, aż pojawi się wreszcie jakaś nowa poezja.”

Cudowna powieść, pełna namysłu, dająca odetchnąć po długim dniu.
Zapraszam na recenzję na mojego bloga: http://www.parapetliteracki.pl/judasz-amos-oz/
:)

Książka bardzo ciepła, opowiadająca o wydarzeniach w życiu bohaterów ale też w szerszym kontekście - losie rdzennych mieszkańców Afryki. Pomimo bardzo smutnych losów, opowieść nie przybija, a napawa nadzieją.
Połyka się ją w dwie noce :)
Polecam choćby ze względu na formę epistolarną oraz wybitnie niezwykły język jakim pisane są listy - zaskakująco potoczny, z błędami - najpierw razi, żeby po chwili do tego przywyknąć i zupełnie nie zauważać.

Książka bardzo ciepła, opowiadająca o wydarzeniach w życiu bohaterów ale też w szerszym kontekście - losie rdzennych mieszkańców Afryki. Pomimo bardzo smutnych losów, opowieść nie przybija, a napawa nadzieją.
Połyka się ją w dwie noce :)
Polecam choćby ze względu na formę epistolarną oraz wybitnie niezwykły język jakim pisane są listy - zaskakująco potoczny, z błędami -...