Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wybitna powieść i dowód na to, że najlepsze historie to te najprostsze, z życia wzięte, a najlepsi bohaterowie to Ci prawdziwi, najzwyklejsi ludzie, którymi sami jesteśmy.

"Myślę, że jest tylko jeden rodzaj ludzi. Ludzie."

Wybitna powieść i dowód na to, że najlepsze historie to te najprostsze, z życia wzięte, a najlepsi bohaterowie to Ci prawdziwi, najzwyklejsi ludzie, którymi sami jesteśmy.

"Myślę, że jest tylko jeden rodzaj ludzi. Ludzie."

Zaczęło się dobrze, potem było już coraz gorzej. Na początku powieść tematyką skojarzyła mi się z bardzo dobrą książką Ericha Segala "Absolwenci", ale to skojarzenie szybko się rozwiało. "Tajemna historia" chyba miała na celu być powieścią intelektualną, jest napisana pięknym językiem, ale to tylko słowa, słowa, słowa. Nie ma w tym zbyt wiele treści. Nie dziwią mnie pochlebne recenzje, bo czytelników często zachwyca złożona z podniosłych zdań proza pseudo-egzystencjalna. Na okładce książki napisano, że to "intelektualna opowieść o moralności, sztuce, karze i odkupieniu." Odnoszę wrażenie, że autor tego wzniosłego zdania w ogóle "Tajemnej historii" nie czytał. Intelektualna opowieść o moralności? Raczej nosząca pozór intelektualizmu opowieść o ludziach pozbawionych jakichkolwiek wartości i uczuć do drugiego człowieka, którzy posuną się do wszystkiego by ratować własne ja. Opowieść o sztuce? To określenie chyba najbardziej mnie zaskoczyło, bo nie pamiętam z książki niczego o sztuce. Czy to ten fragment, w którym Richard pomieszkuje w warsztacie instrumentów? Opowieść o karze i odkupieniu? Ale gdzie ta kara i gdzie to odkupienie? Kilkukrotne nawiązanie do "Zbrodni i kary" ukazuje niestety jak wiele brakuje tej powieści do arcydzieła Dostojewskiego. I choć jestem przekonana, że "Zbrodnia i kara" to dzieło znane większości, polecam sięgnąć po nie po raz kolejny zamiast czytać "Tajemną historię".

Naprawdę niewielu powieściom wystawiłam aż tak słabą ocenę.

Zaczęło się dobrze, potem było już coraz gorzej. Na początku powieść tematyką skojarzyła mi się z bardzo dobrą książką Ericha Segala "Absolwenci", ale to skojarzenie szybko się rozwiało. "Tajemna historia" chyba miała na celu być powieścią intelektualną, jest napisana pięknym językiem, ale to tylko słowa, słowa, słowa. Nie ma w tym zbyt wiele treści. Nie dziwią mnie...