Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pierwsze moje poruszenie, ale może czegoś nie zrozumiałam, koedukacja w ZHR? Jestem w ZHR i tam nie występuje takie zjawisko. Są oddzielne podobozu żeńskie i męskie, a z książki wynika, że Kicia i Robert mieli jechać na ten obóz razem (i mieli jeden program). Więc to niedopatrzenie autorki.

Styl pisania mi się podoba, akurat lubię Ewę Nowak, więc tu nie mam nic do zarzucenia.

Postać Kici jest mocno przerysowana i irytująca, naprawdę nie chciałabym spotkać Kici ze środka i końca książki w prawdziwym życiu (bo ta z samego początku była całkiem fajna)

Pierwsze moje poruszenie, ale może czegoś nie zrozumiałam, koedukacja w ZHR? Jestem w ZHR i tam nie występuje takie zjawisko. Są oddzielne podobozu żeńskie i męskie, a z książki wynika, że Kicia i Robert mieli jechać na ten obóz razem (i mieli jeden program). Więc to niedopatrzenie autorki.

Styl pisania mi się podoba, akurat lubię Ewę Nowak, więc tu nie mam nic do...

Po raz pierwszy po tę książkę sięgnęłam w piątej klasie, niejako z przymusu. Nie zrozumiałam jej. Po kilku latach wróciłam, teraz wracam już bardzo często. Jest to przepiękna opowieść o młodych chłopakach, którzy dla mnie są wspaniałymi wzorami do naśladowania. Pokazują oni, że naprawdę warto jest dążyć do swoich ideałów

Po raz pierwszy po tę książkę sięgnęłam w piątej klasie, niejako z przymusu. Nie zrozumiałam jej. Po kilku latach wróciłam, teraz wracam już bardzo często. Jest to przepiękna opowieść o młodych chłopakach, którzy dla mnie są wspaniałymi wzorami do naśladowania. Pokazują oni, że naprawdę warto jest dążyć do swoich ideałów

Mnie najbardziej zainteresowała końcówka książki, potrzebowałam dużo czasu, aby przeczytać całość. Mimo to, uważam, że było warto.

Mnie najbardziej zainteresowała końcówka książki, potrzebowałam dużo czasu, aby przeczytać całość. Mimo to, uważam, że było warto.

Według mnie bardzo inspirująca książka, jeżeli chodzi o obozową pionierkę. Natomiast długie opisy obozowego teatru po prostu mnie nudziły.

Według mnie bardzo inspirująca książka, jeżeli chodzi o obozową pionierkę. Natomiast długie opisy obozowego teatru po prostu mnie nudziły.