Zbiór opowiadań, w których występują postaci epizodyczne lub drugoplanowe z innych tomów. Największą wadą jest niestety monotonia, zarówno stylistyczna - pierwszoosobowa narracja konfesyjna, często w praesens historicum, prawie brak indywidualizacji między bohaterki - jak i tematyczna. Za dużo jest tekstów o dziewczynach cierpiących z powodu zakończenia związku, zdrady albo toksycznego partnera, często bez żadnego promyczka nadziei na horyzoncie. Najgorsze jest pod tym względem opowiadanie o Karolinie, która w "Drzazdze" była taką fajną postacią, a tu osuwa się w depresyjne iluzje.

Na plus wyróżnia się poczciwie dydaktyczny "Ostrosłup prawidłowy" i karykaturalne "Nasze szczęście" o wyrachowanej łajdaczce polującej na bogatego męża, w pewnym sensie tak złe, że aż dobre. Problematyczne jest "Kogoś trzeba poświęcić", które przedstawia nawet interesujący konflikt - zmiana stosunku mężczyzny do przybranego syna, kiedy rodzi mu się własny - ale cierpi z powodu przerysowania postaci zdradliwego męża oraz zupełnie zbędnego powrotu do świata "Rezerwatu niebieskich ptaków", którego Nowak ewidentnie nie potrafi opisywać.

Zbiór opowiadań, w których występują postaci epizodyczne lub drugoplanowe z innych tomów. Największą wadą jest niestety monotonia, zarówno stylistyczna - pierwszoosobowa narracja konfesyjna, często w praesens historicum, prawie brak indywidualizacji między bohaterki - jak i tematyczna. Za dużo jest tekstów o dziewczynach cierpiących z powodu zakończenia związku, zdrady albo...

Ciężko mi wypowiedzieć się o książce jako o ogóle. Jako całość zdecydowanie nie zapadnie mi w pamięć na długo.

Zapewne za kilka miesięcy jedynym co będę z tego pamiętać będzie duże natężenie zdrad oraz irracjonalnych zachowań przy obiektach westchnień bohaterów.

"Co ja właściwie zrobiłam?" - bohaterka nijaka - chłopak, z którym romansuje również. Jedyną postacią, która ratuje opowiadanie jest Klara, która swoją drogą powinna zacząć rozglądać się za nową sympatią.

"Ciocia Marylka" - ważny przekaz, lecz samo opowiadanie niestety na długo nie pozostaje w pamięci.

"Dobra cena" - postaci mężczyzn w tym zbiorze są naprawdę okropne. Przysłowiowo "gotowało się we mnie", gdy czytałam.

"Kogoś trzeba poświęcić" (!) - jedno z moich ulubionych opowiadań tutaj. Mądre, przemyślane, życiowe, prawdziwe. Jeśli mielibyście przeczytać tylko jeden z tekstów zawartych w tej książce, bez chwili zawahania sięgnijcie po ten.

"Ostrosłup o podstawie czworokątnej" (!) - krótkie, lecz mądre opowiadanie. Zdecydowanie polecam się z nim zapoznać.

"Ostatni raz" - jak mnie zirytowało zachowanie Rafała w tym opowiadaniu! To aż niepojęte!

"Ten moment" - lekko irytowało mnie całe opowiadanie, lecz zakończenie częściowo nadrabia.

"Nasze szczęście" - to opowiadanie również mocno mnie drażniło. Nie przemówiło do mnie.

"Już mnie nie denerwuje" - kompletnie nic nie pamiętam z lektury - to powinno mówić samo za siebie.

"Pomyłka" (!) - cudeńko! Jestem zakochana w tym opowiadaniu. Lekkie, z humorem, inteligentne, ciekawy zwrot akcji. Zdecydowanie polecam!

"Nie szukaj doskonałości" - bardzo przypadł mi do gustu morał. Mądre przesłanie.

"Kiełczewski" - niestety nie przemawia do mnie to opowiadanie.

Ciężko mi wypowiedzieć się o książce jako o ogóle. Jako całość zdecydowanie nie zapadnie mi w pamięć na długo.

Zapewne za kilka miesięcy jedynym co będę z tego pamiętać będzie duże natężenie zdrad oraz irracjonalnych zachowań przy obiektach westchnień bohaterów.

"Co ja właściwie zrobiłam?" - bohaterka nijaka - chłopak, z którym romansuje również. Jedyną postacią, która...

Opowiadania o młodych ludziach,pierwszych miłościach,ale takie nieoczywiste, nie infantylne.Czytałam z przyjemnością 😊

Opowiadania o młodych ludziach,pierwszych miłościach,ale takie nieoczywiste, nie infantylne.Czytałam z przyjemnością 😊

Popełniłam błąd. Przeczytałam ten zbiór opowiadań przed wcześniejszymi tomami. To był bardzo zły pomysł.
Młodzieżówka dla dziewczyn.

Popełniłam błąd. Przeczytałam ten zbiór opowiadań przed wcześniejszymi tomami. To był bardzo zły pomysł.
Młodzieżówka dla dziewczyn.

Na początku roku akademickiego Ewa poznaje Artura z chłopakiem szybko zaczyna ją łączyć bardzo,dobra, intesywna relacja.Natomiast Beata dostaje propozycję chodzenia od Norberta.Lecz wcale dziewczyna nie jest nim zainteresowana,nie chce go ranić.
"Mój Adam"to zbiór super,życiowych opowiadań,których bohaterami są postaci z innych powieści pisarki.
Ewa Nowak pisze o trudnych tematach,o nastolatkach zbuntowanych i ich problemach życiowych,o prawdziwych miłościach i życiu.
Lubię jej styl pisarski lekki,przyjemny to zaskakująca,fajna powieść czytałam z przyjemnością.

Na początku roku akademickiego Ewa poznaje Artura z chłopakiem szybko zaczyna ją łączyć bardzo,dobra, intesywna relacja.Natomiast Beata dostaje propozycję chodzenia od Norberta.Lecz wcale dziewczyna nie jest nim zainteresowana,nie chce go ranić.
"Mój Adam"to zbiór super,życiowych opowiadań,których bohaterami są postaci z innych powieści pisarki.
Ewa Nowak pisze o trudnych...

Ciekawy pomysł z kilkoma opowiadaniami wiele z nich przypadło mi do gustu więc książka na plus. Polecam bardzo szybko się czyta!

Ciekawy pomysł z kilkoma opowiadaniami wiele z nich przypadło mi do gustu więc książka na plus. Polecam bardzo szybko się czyta!

Choć wszystkie do tej pory powieści mi sie bardzo podobały. Niosły ze soba ważne życiowe rady. Ta część serii mnie kompletnie rozczarowała - zbiór kilku opowiadań, słabych, dla mnie stanowiących zapchaj dziurę w cyklu. Na tyle słabych, że nie dałam rady dokończyć książki.

Choć wszystkie do tej pory powieści mi sie bardzo podobały. Niosły ze soba ważne życiowe rady. Ta część serii mnie kompletnie rozczarowała - zbiór kilku opowiadań, słabych, dla mnie stanowiących zapchaj dziurę w cyklu. Na tyle słabych, że nie dałam rady dokończyć książki.

Nigdy nie miałam dużej styczności z twórczością Ewy Nowak. Kiedyś, gdy byłam młodsza, czytałam jej dwie książki: "Nasze" oraz "Środek kapusty". Gdy nadarzyła się okazja, aby wziąć udział w Miętowym Wzywaniu nie zwlekałam i dołączyłam do pozostałych. Pomyślałam, że wybór książki "Mój Adam" będzie najlepszym pomysłem.

Nie mam okazji czytać opowiadań. Zazwyczaj sięgam po rozbudowane książki, ponieważ mogę bardziej zżyć się z bohaterami. Nie mniej jednak, opowiadania poruszają ważne tematy, które są obecne w naszym społeczeństwie już od dawna. Jestem zawiedziona, że niektóre z opowieści skończyły się w takich momentach, bo miałam ochotę czytać je dalej.

Książka "Mój Adam" zawiera dwanaście krótkich opowiadań. Każde z nich porusza problem, który może dotyczyć każdego z nas. Bohaterami są postacie z innych powieści Pani Ewy Nowak, jednak ja nie miałam z nimi styczności. Nie zaburzyło mi to jednak czytania całości.

Najbardziej spodobały mi się dwa opowiadania, nad którymi zastanowiłam się nieco dłużej. Są to "Co ja właściwie zrobiłam?" oraz "Kogoś trzeba poświęcić". Nikt nie chce być kimś drugim, chce zawsze być na pierwszym miejscu bez względu na wszystko. Ale co jeśli grę wchodzi druga kobieta, a mężczyzna nie traktuje nas w ogóle poważnie? Czy warto być tą drugą? Zdecydowanie nie. Nie lubię egoistów, nie lubię dwulicowości, nie lubię ludzi, którzy gromadzą w sobie tylko negatywne emocje i uważają się za lepszych. Książka ma dużo plusów. Pani Ewa ma lekkie pióro i sprawiła, że już od pierwszych słów zakochałam się wręcz w tych opowiadaniach. Lubię książki, które skłaniają do większych rozmyśleń lub do refleksji nad danym tematem.

Nie ma sensu, abym opisywała o czym opowiadają. Każde opowiadanie porusza inny problem. Jedyne, co łączy te wszystkie opowieści, to narracja pierwszoosobowa oraz to, że głównymi bohaterkami są dziewczyny/kobiety. Zdecydowanie zachęcam do sięgnięcia po tę książkę! Nie pożałujecie swojego wyboru. Sama mam w planach przeczytać całą serię Miętową.

Cała oprawa graficzna książki przypadła mi do gustu. Jest jedną z oryginalniejszych, jakie miałam okazję widzieć. Poszczególne elementy są widoczne i nie zlewają się z tłem. Nie mamy problemu z odczytaniem tytułu oraz autora. Czcionka użyta w książce nie utrudnia czytania. Wszystkie książki z serii Miętowej są utrzymane w takim klimacie.

Pani Ewa Nowak jest jedną z tych autorek, obok której nie można przejść obojętnie. Po przeczytaniu tych dwunastu historii dotarło do mnie, że trzeba stawiać czoła problemom, a nie się załamywać. To do niczego nas nie doprowadzi. Nie możemy się poddawać, bo są ludzie, którzy w nas wierzą. Nawet my sami powinniśmy w siebie uwierzyć.
***
97books.blogspot.com/

Nigdy nie miałam dużej styczności z twórczością Ewy Nowak. Kiedyś, gdy byłam młodsza, czytałam jej dwie książki: "Nasze" oraz "Środek kapusty". Gdy nadarzyła się okazja, aby wziąć udział w Miętowym Wzywaniu nie zwlekałam i dołączyłam do pozostałych. Pomyślałam, że wybór książki "Mój Adam" będzie najlepszym pomysłem.

Nie mam okazji czytać opowiadań. Zazwyczaj sięgam po...

Przyznam, iż po opowiadania sięgam sporadycznie. Mało który pisarz potrafi w tej krótkiej formie narracyjnej zawrzeć tak wiele uczuć, żeby czytelnik po skończeniu lektury miał wrażenie, iż przeczytał najprawdziwszą historię o życiu. Agacie Christie się to udawało. Alice Munro się udawało. Januszowi L.Wiśniewskiemu się udawało. I oczywiście Ewie Nowak też się to udaje, a Mój Adam jest ku temu świetnym przykładem.

Jest coś takiego we mnie, że uwielbiam poznawać dalsze przygody bohaterów, których perypetię wcześniej poznałam i lubiłam. Nie muszę chyba mówić, jak wielką sympatią obdarzyłam niektóre postacie z serii Miętowej? Ewa Nowak dała czytelnikom niepowtarzalną szansę poznanie ich jeszcze lepiej, zrozumienie ich potrzeb - zagłębienia się w ciąg dalszy ich życia, które niekoniecznie kończy się tak, jak byśmy przypuszczali.

Nie zapomnijmy przy tym, iż motywem przewodnim jest w tym zbiorku opowiadań relacje damsko-męskie. Najróżniejsze relacje. Tak złożone, jak złożone są portrety psychologiczne postaci. Ewa Nowak - mimo iż stawiała kropkę na końcu opowiadania - po każdym jednym pozostawiała niedosyt. Przy wielu z nich musiałam poważnie się zastanowić, jak ja bym w tej sytuacji postąpiła, jaką drogę ja bym obrała...

I za to właśnie należą się ogromne brawa do autorki. Mój Adam to nie tylko poznawanie ciągu dalszego bohaterów, ale przede wszystkim zrozumienie własnego JA - często egoistycznego JA. Naprawdę idealne dopełnienie serii Miętowej, które można pokochać nawet i bez poznania wcześniejszych tomów. Polecam!

http://wymarzona-ksiazka.blogspot.com/2015/09/ciag-dalszy-nastapi-moj-adam-ewa-nowak.html#more

Przyznam, iż po opowiadania sięgam sporadycznie. Mało który pisarz potrafi w tej krótkiej formie narracyjnej zawrzeć tak wiele uczuć, żeby czytelnik po skończeniu lektury miał wrażenie, iż przeczytał najprawdziwszą historię o życiu. Agacie Christie się to udawało. Alice Munro się udawało. Januszowi L.Wiśniewskiemu się udawało. I oczywiście Ewie Nowak też się to udaje, a Mój...

Nienawidzę, po prostu nie znoszę tej książki. Przeczytałam i prawie umarłam z nudów. Nic się tu nie dzieje. Może ta opinia jest wywołana tym, że nienawidzę romansów, nie wiem. W każdym razie, nigdy nie polubię tego typu książek.

Nienawidzę, po prostu nie znoszę tej książki. Przeczytałam i prawie umarłam z nudów. Nic się tu nie dzieje. Może ta opinia jest wywołana tym, że nienawidzę romansów, nie wiem. W każdym razie, nigdy nie polubię tego typu książek.