Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka wgniata w fotel i miażdży mózg. Bardzo mocna i bardzo trudna. Polecam, ale czytelnikom, którzy lubią intelektualne wyzwania. To nie jest lekka lektura, przy której można się zrelaksować i odpocząć. Przynajmniej dla mnie taka nie była. "Studium psychiki", to słowa, które najlepiej opisują tematykę książki, jej formę. Nie dziwi mnie, że książka wzbudziła tak wielkie kontrowersje, zastanawia jedynie, czy to zabieg celowy, obliczony na wzrost zainteresowania książką, czy po prostu działania czysto literackie. To pytanie jednak pozostawiam bez odpowiedzi, lub do zastanowienia dla tych, którzy zdecydują się sięgnąć po tę pozycję. Mimo ciężkiego tematu, zachęcam.

Książka wgniata w fotel i miażdży mózg. Bardzo mocna i bardzo trudna. Polecam, ale czytelnikom, którzy lubią intelektualne wyzwania. To nie jest lekka lektura, przy której można się zrelaksować i odpocząć. Przynajmniej dla mnie taka nie była. "Studium psychiki", to słowa, które najlepiej opisują tematykę książki, jej formę. Nie dziwi mnie, że książka wzbudziła tak wielkie...

Fantastyczna nostalgiczna powieść !

Fantastyczna nostalgiczna powieść !

Książka jest super. Tak zaskakującego kryminału jeszcze nie czytałem. Na podkreślenie zasługuje również to, że relacje między głównymi bohaterami tworzą tło godne dobrego melodramatu, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Kiedy tę książkę przeczytał mój kolega, stwierdził krótko. - "Oni są wszyscy nieźle pojebani ...". Kiedy tę książkę przeczytałem ja, stwierdziłem, że owszem, może są nienormalni (mowa o głównych bohaterach), ale po co pisać albo czytać książkę o kimś "normalnym" ? Była by zbyt nudna i zwyczajna. "Oblany test" nie jest ani nudny, ani zwyczajny. To prawdziwa uczta dla fanów dobrego kryminału uzupełnionego szczegółowym opisem postaci i zależności między nimi. Gorąco polecam każdemu !

Książka jest super. Tak zaskakującego kryminału jeszcze nie czytałem. Na podkreślenie zasługuje również to, że relacje między głównymi bohaterami tworzą tło godne dobrego melodramatu, w pozytywnym tego słowa znaczeniu. Kiedy tę książkę przeczytał mój kolega, stwierdził krótko. - "Oni są wszyscy nieźle pojebani ...". Kiedy tę książkę przeczytałem ja, stwierdziłem, że owszem,...

Ciekawa kontynuacja kultowej trylogii S. Larssona. Nie dorównuje wg mnie poprzednim częściom, jest inaczej zbudowana, ale zawiera też pewne wartościowe elementy. Przede wszystkim akcja w "Co nas nie zabije" toczy się nieco wolnej, mniej jest zwrotów akcji, które jak we wcześniejszych częściach potrafiły fantastycznie zaskakiwać czytelnika. Jednak nowe postaci, które wprowadzono, nadają nowy blask całej historii związanej z genialną hakerką i niezmordowanym dziennikarzem śledczym. Rzekłbym, że dzieło Lagercrantza to kawałek solidnej lektury, napisanej dobrze i z pomysłem. Pomimo, że nie jest to ta sama maestria co u Larssona, warto przeczytać ;)

Ciekawa kontynuacja kultowej trylogii S. Larssona. Nie dorównuje wg mnie poprzednim częściom, jest inaczej zbudowana, ale zawiera też pewne wartościowe elementy. Przede wszystkim akcja w "Co nas nie zabije" toczy się nieco wolnej, mniej jest zwrotów akcji, które jak we wcześniejszych częściach potrafiły fantastycznie zaskakiwać czytelnika. Jednak nowe postaci, które...

Ciekawy i wciągający kryminał :)

Ciekawy i wciągający kryminał :)

Gillian Flynn przedstawiła w swojej książce obraz patologicznej i pełnej problemów rodziny, której losy tragicznie kończą się pewnej nocy. Cała opowieść jest retrospekcją, przeplatającą się z prywatnym śledztwem w sprawie masakry w tytułowym "Mrocznym Zakątku". Główna postać książki - Libby Day, młoda kobieta, próbująca rozwikłać rodzinne tajemnice, snuje opowieść o dzieciństwie, jednocześnie pełnym ciepła kochającej matki i gorzkimi wspomnieniami. Z charakterystycznym sarkazmem i ironią potrafi oddać klimat dorastania na rodzinnej farmie w latach 80-tych. Fabuła, toczy się powoli, jest jednak chwilami zaskakująca i przyprawia o dreszcze. Pomimo, iż Gillian Flynn oparła się gdzieniegdzie na brutalnych opisach, które mają głównie szokować, to nie brakuje w jej książce również napięcia, oraz niepewności co do postawy bohaterów i zakończenia fabuły, a to wzbogaca książkę. Zdecydowanie polecam fanom kryminalnej sagi Stiega Larssona i horrorów Stephena Kinga. Gillian Flynn w ciekawy sposób połączyła to co dobre u obu autorów.

Gillian Flynn przedstawiła w swojej książce obraz patologicznej i pełnej problemów rodziny, której losy tragicznie kończą się pewnej nocy. Cała opowieść jest retrospekcją, przeplatającą się z prywatnym śledztwem w sprawie masakry w tytułowym "Mrocznym Zakątku". Główna postać książki - Libby Day, młoda kobieta, próbująca rozwikłać rodzinne tajemnice, snuje opowieść o...

Historia dziewczyny z kompleksami, która mści się na swoich szkolnych prześladowcach

Historia dziewczyny z kompleksami, która mści się na swoich szkolnych prześladowcach

Życiorys wybitnego aktora, droga do sukcesu okupiona wieloma wyrzeczeniami i ciężką pracą. Próba odpowiedzi na pytanie co sprawiło, że Janusz Gajos jest uznawany za jednego z najwybitniejszych, jeśli nie najwybitniejszego polskiego aktora naszych czasów. Kasiążka jednak koncentruje się głównie na chronologicznym przedstawieniu wszystkich ról aktora, zarówno w filmie, teatrze jak i kabarecie. To pozwala spojrzeć na cały życiorys (nie tylko twórczy) chłopaka ze Śląska, który swój sukces osiągnął dzięki ciężkiej pracy i talentowi. Niestety powoduje to, że książka przypomina bardziej kalendarium wydarzeń z życia Gajosa, brak w nim porywających momentów, których oczekuje się może po tak spektakularnej postaci.

Życiorys wybitnego aktora, droga do sukcesu okupiona wieloma wyrzeczeniami i ciężką pracą. Próba odpowiedzi na pytanie co sprawiło, że Janusz Gajos jest uznawany za jednego z najwybitniejszych, jeśli nie najwybitniejszego polskiego aktora naszych czasów. Kasiążka jednak koncentruje się głównie na chronologicznym przedstawieniu wszystkich ról aktora, zarówno w filmie,...

Ciekawa powieść :)

Ciekawa powieść :)

Książka wzbudziła we mnie mieszane uczucia. Ta dojmująca melancholia i smutek, który przepełnia życie głównej postaci, którą jest kamerdyner, odrzuca bardzo mocno od tego, żeby śledzić dalsze jego losy. Mimo to, w tej książce znalazło się dosyć jakości i pisarskiego rzemiosła, żebym dokończył ją i mógł bez wyrzutów sumienia ocenić ;)

Przeczytałem właśnie fragmenty wywiadu z Kazuo Ishiguro i ten wywiad rzucił nowe światło na moją ocenę tej książki. Sam jej autor przyznaje, że jego celem było opisanie zwykłego smutku. Jest też zdania, że opisanie tego uczucia w sposób zwyczajny i pozbawiony takich narzędzi jak zrzucanie na bohaterów nieszczęść jak choroby, utrata bliskich, etc. jest zbyt banalnym i oczywistym zabiegiem. Jak sam określił, staje się to manipulowaniem czytelnika na najniższym poziomie. Zgadzam się w pełni z taką opinią i muszę przyznać, że odnajduję w niej szereg odniesień do "Okruchów dnia".

Książka wzbudziła we mnie mieszane uczucia. Ta dojmująca melancholia i smutek, który przepełnia życie głównej postaci, którą jest kamerdyner, odrzuca bardzo mocno od tego, żeby śledzić dalsze jego losy. Mimo to, w tej książce znalazło się dosyć jakości i pisarskiego rzemiosła, żebym dokończył ją i mógł bez wyrzutów sumienia ocenić ;)

Przeczytałem właśnie fragmenty wywiadu...

Niezwykle barwna opowieść o marszu kilkunastoletnich chłopców, w którym zwycięzca wygrywa przedewszystkim życie oraz to co tylko sobie zamarzy. Jest to rodzaj "reality-show" w nowym nieznanym nam w obecnym świecie wydaniu. Meta marszu znajduje się tam, gdzie przedostatni uczestnik padnie bezsilny wobec morderczego wysiłku i zostanie zabity jak 98 poprzednich ...

Niezwykle barwna opowieść o marszu kilkunastoletnich chłopców, w którym zwycięzca wygrywa przedewszystkim życie oraz to co tylko sobie zamarzy. Jest to rodzaj "reality-show" w nowym nieznanym nam w obecnym świecie wydaniu. Meta marszu znajduje się tam, gdzie przedostatni uczestnik padnie bezsilny wobec morderczego wysiłku i zostanie zabity jak 98 poprzednich ...