Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka "Czerwone fragmenty" to swoista kronika utrat. Snuta przez autorkę opowieść staje się próbą integrowania bolesnych fragmentów rzeczywistości i nadawania im znaczenia.

Książka "Czerwone fragmenty" to swoista kronika utrat. Snuta przez autorkę opowieść staje się próbą integrowania bolesnych fragmentów rzeczywistości i nadawania im znaczenia.

"Ludzie przeżywają po to, by opowiadać" - muszą jednak mieć komu. Boni jest taktowną i uważną słuchaczką, tego co niemożliwe.

"Ludzie przeżywają po to, by opowiadać" - muszą jednak mieć komu. Boni jest taktowną i uważną słuchaczką, tego co niemożliwe.

Niełatwo zdać sprawę z lektury tej książki. Pomysł niezwykle ciekawy, jednak finalnie niewykorzystany. Budowane od pierwszych stron napięcie ulatnia się nie wiadomo kiedy... Chyba, że dostrzeżemy inną stronę tragedii, która nie jest spektakularna, a wydarza się niepostrzeżenie dzień po dniu...

Niełatwo zdać sprawę z lektury tej książki. Pomysł niezwykle ciekawy, jednak finalnie niewykorzystany. Budowane od pierwszych stron napięcie ulatnia się nie wiadomo kiedy... Chyba, że dostrzeżemy inną stronę tragedii, która nie jest spektakularna, a wydarza się niepostrzeżenie dzień po dniu...

Intrygujący kryminał z dreszczykiem. Świetnie budowane napięcie od pierwszych stron książki. Czytelnik przeczuwa, że wydarzy się coś potwornego, ale długo pozostaje sam ze swoją intuicją.

Intrygujący kryminał z dreszczykiem. Świetnie budowane napięcie od pierwszych stron książki. Czytelnik przeczuwa, że wydarzy się coś potwornego, ale długo pozostaje sam ze swoją intuicją.

Z całą pewnością Chris Carter wie jak utrzymać uwagę czytelnika. Książka, od której nie sposób się oderwać.

Z całą pewnością Chris Carter wie jak utrzymać uwagę czytelnika. Książka, od której nie sposób się oderwać.

Pierwsza część cyklu z komisarzem Mortką to sprawnie napisany kryminał. Autor doskonale żongluje narastającym napięciem. Z przyjemnością sięgnę po kolejną książkę.

Pierwsza część cyklu z komisarzem Mortką to sprawnie napisany kryminał. Autor doskonale żongluje narastającym napięciem. Z przyjemnością sięgnę po kolejną książkę.

Niezwykle pobudzająca rozmowa. Sontag zaraża swoją ciekawością i zachłannością świata. Książka stanowi świetnie wprowadzenie do twórczości pisarki.

Niezwykle pobudzająca rozmowa. Sontag zaraża swoją ciekawością i zachłannością świata. Książka stanowi świetnie wprowadzenie do twórczości pisarki.

U Strout wszystko wydarza się jakby na peryferiach. W drobiazgach, jakie niesie ze sobą codzienność zapisane są tragedie, smutki i drobne radości. Warto znaleźć czas dla nieśpiesznej lektury.

U Strout wszystko wydarza się jakby na peryferiach. W drobiazgach, jakie niesie ze sobą codzienność zapisane są tragedie, smutki i drobne radości. Warto znaleźć czas dla nieśpiesznej lektury.

Książka, którą trudno sklasyfikować. Jest trochę tak jakby Tokarczuk zaglądała pod podszewkę rzeczywistości, ukazując jej inną stronę w dawce, którą potrafimy przyjąć. Nieśpieszna lektura może przynieść dużo przyjemności.

Książka, którą trudno sklasyfikować. Jest trochę tak jakby Tokarczuk zaglądała pod podszewkę rzeczywistości, ukazując jej inną stronę w dawce, którą potrafimy przyjąć. Nieśpieszna lektura może przynieść dużo przyjemności.

"I jedna nie ruszy bez drugiej" L. Irigaray

Wielowymiarowa baśń o dorastaniu, samotności, utracie i problemach społecznych. W oniryczny, a przez to zatrważający sposób ukazana jest rzeczywistość kobiet żyjących i umierających bez głosu w Argentynie. Na opowieść składają się trzy części, z których ostatnia choć najsłabsza, otwiera przestrzeń rozmaitym interpretacjom.

"I jedna nie ruszy bez drugiej" L. Irigaray

Wielowymiarowa baśń o dorastaniu, samotności, utracie i problemach społecznych. W oniryczny, a przez to zatrważający sposób ukazana jest rzeczywistość kobiet żyjących i umierających bez głosu w Argentynie. Na opowieść składają się trzy części, z których ostatnia choć najsłabsza, otwiera przestrzeń rozmaitym interpretacjom.

Brawurowa opowieść o stracie, która się nie kończy. To kolejny zapis doświadczenia żałobnego po "Umarł mi" Iwasiów, "Rzeczach, których nie wyrzuciłem" Wichy i "Kontenerze" Bieńczyka.
Za podsumowanie niech wystarczą słowa Anny Marchewki, która w rozmowie z Mirą Marcinów mówiła: "Proces żałoby to jest proces opowiadania siebie w tym miejscy bez. W tym miejscu, którego jeszcze nie znam... nie rozumiem, kim jestem w tej trudnej nowej sytuacji utraty. Więc opowiadając o tym, kogo nie ma, opowiadam tej nowej sobie, którą zyskałam coś tracąc".

Brawurowa opowieść o stracie, która się nie kończy. To kolejny zapis doświadczenia żałobnego po "Umarł mi" Iwasiów, "Rzeczach, których nie wyrzuciłem" Wichy i "Kontenerze" Bieńczyka.
Za podsumowanie niech wystarczą słowa Anny Marchewki, która w rozmowie z Mirą Marcinów mówiła: "Proces żałoby to jest proces opowiadania siebie w tym miejscy bez. W tym miejscu, którego...

To książka bezlitosna. Przejmujące studium rozpadu i rozpaczy. Autorka z chirurgiczną precyzją obnaża psychikę kobiety, która cierpi z powodu załamania dobrze sobie znanej rzeczywistości.

To książka bezlitosna. Przejmujące studium rozpadu i rozpaczy. Autorka z chirurgiczną precyzją obnaża psychikę kobiety, która cierpi z powodu załamania dobrze sobie znanej rzeczywistości.

Wzruszająca opowieść. Zapis tego, co Roland Barthes określa mianem punctum.

Wzruszająca opowieść. Zapis tego, co Roland Barthes określa mianem punctum.

"Słowo musi być przede wszystkim dobrze wyważone" - i taki jest język Katarzyny Surmiak-Domańskiej. Autorka towarzyszy Halszce we fragmencie jej codzienności, a jej zapis wstrząsa czytelnikiem.

"Słowo musi być przede wszystkim dobrze wyważone" - i taki jest język Katarzyny Surmiak-Domańskiej. Autorka towarzyszy Halszce we fragmencie jej codzienności, a jej zapis wstrząsa czytelnikiem.

Dobrze prowadzona akcja. Mimo rozpoznawalnego schematu, nie można się nudzić. Postacie budowane przez autorów są wielowymiarowe i zaskakujące.

Dobrze prowadzona akcja. Mimo rozpoznawalnego schematu, nie można się nudzić. Postacie budowane przez autorów są wielowymiarowe i zaskakujące.

Trzecia część przygód Anki Serafin i Bastiana Strzygonia. Nic dodać, nic ująć - kawał przyzwoitej etnograficznej i antropologicznej roboty. Wciągająca lektura na wakacyjne wieczory

Trzecia część przygód Anki Serafin i Bastiana Strzygonia. Nic dodać, nic ująć - kawał przyzwoitej etnograficznej i antropologicznej roboty. Wciągająca lektura na wakacyjne wieczory

Dobrze napisany i trzymający w napięciu kryminał. Oparty o postać Anki Serafin (dociekliwej antropolożki) i Bastiana Strzygonia (tabloidowego dziennikarza). Erudycyjna wiedza autorów zręcznie wpleciona w fabułę książki zapewni przyjemną lekturę.

Dobrze napisany i trzymający w napięciu kryminał. Oparty o postać Anki Serafin (dociekliwej antropolożki) i Bastiana Strzygonia (tabloidowego dziennikarza). Erudycyjna wiedza autorów zręcznie wpleciona w fabułę książki zapewni przyjemną lekturę.

Choć moim zdaniem to najsłabsza powieść autorki, nadal jest to dobrze napisany erotyk. O tym, że konfrontacja ze swoimi emocjami i wspomnieniami zawsze zaskakuje.

Choć moim zdaniem to najsłabsza powieść autorki, nadal jest to dobrze napisany erotyk. O tym, że konfrontacja ze swoimi emocjami i wspomnieniami zawsze zaskakuje.

Sprawnie napisany kryminał z elementami fantastyki. I choć może zaintrygować klimatem, to jednak finał nie spełnia oczekiwań.

Sprawnie napisany kryminał z elementami fantastyki. I choć może zaintrygować klimatem, to jednak finał nie spełnia oczekiwań.

Starannie dobrany zbiór tekstów o różnych aspektach żałoby i melancholii.

Starannie dobrany zbiór tekstów o różnych aspektach żałoby i melancholii.