Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ten zbiór opowiadań przeznaczony jest dla fanów twórczości Brandona Sandersona. W opowiadaniach można znaleźć wiele spoilerów i uzupełnień do innych powieści autora, dlatego moim zdaniem nie warto sięgać po opowiadania bez znajomości tych światów. Można sobie przez to popsuć poznawanie innych powieści, a dodatkowo, znając już twórczość Sandersona, można znaleźć w opowiadaniach różne ciekawostki uzupełniające całość.
Jak każdy zbiór opowiadań tak i ten zawierał te lepsze jak i nieco gorsze. Moje ulubione – Dusza cesarza, Cienie dla Ciszy w lasach Piekła i Z Mgły Zrodzony: Tajna Historia. Ta ostatnia sprawiła, że mam ochotę ponownie przeczytać serię „Z Mgły Zrodzony”.

Ten zbiór opowiadań przeznaczony jest dla fanów twórczości Brandona Sandersona. W opowiadaniach można znaleźć wiele spoilerów i uzupełnień do innych powieści autora, dlatego moim zdaniem nie warto sięgać po opowiadania bez znajomości tych światów. Można sobie przez to popsuć poznawanie innych powieści, a dodatkowo, znając już twórczość Sandersona, można znaleźć w...

Każda kolejna książka ze świata Dysku jest coraz lepsza. Czytanie jej jest niesamowitą rozrywką, do tego książka jest pełna humoru, akcji i ma interesujących bohaterów. I sporo wydarzeń zostało poświęconych Śmierci, który jest jednym z moich ulubionych bohaterów cyklu. Świetnie czytało się fragmenty, w których Śmierć starał się zrozumieć ludzi, a niektóre komentarze na temat rzeczy normalnym w naszym codziennym życiu były wprost cudowne.
Już nie mogę doczekać się kolejnych części z cyklu o Śmierci.

Każda kolejna książka ze świata Dysku jest coraz lepsza. Czytanie jej jest niesamowitą rozrywką, do tego książka jest pełna humoru, akcji i ma interesujących bohaterów. I sporo wydarzeń zostało poświęconych Śmierci, który jest jednym z moich ulubionych bohaterów cyklu. Świetnie czytało się fragmenty, w których Śmierć starał się zrozumieć ludzi, a niektóre komentarze na...

Ta część Świata Dysku podobała mi się nieco mniej niż dwie poprzednie. Wydaje mi się, że głównym powodem jest dość powolny początek i postać Esk. Ze znacznie większym entuzjazmem śledziłam losy Babci Weatherwax, która musiała ratować swoją młodą podopieczną z tarapatów niż te fragmenty, które zostały poświęcone tylko Esk.
Ogólnie książka dobra. Bardzo lubię styl i humor Pratchetta, dlatego będę sięgała po kolejne powieści z cyklu.

Ta część Świata Dysku podobała mi się nieco mniej niż dwie poprzednie. Wydaje mi się, że głównym powodem jest dość powolny początek i postać Esk. Ze znacznie większym entuzjazmem śledziłam losy Babci Weatherwax, która musiała ratować swoją młodą podopieczną z tarapatów niż te fragmenty, które zostały poświęcone tylko Esk.
Ogólnie książka dobra. Bardzo lubię styl i humor...

Książka sporo przeleżała na półce, ponieważ Siedem śmierci Evelyn Hardcastle nie wprawiła mnie w wielki zachwyt. I z tego powodu nie byłam przekonana do tej książki Stuarta Turtona i teraz mocno tego żałuję.
Demon i mroczna toń całkowicie trafiła w mój gust i bardzo mi się podobała. Wciągnęła już od samego początku i nie dało się od niej oderwać wraz z poznawaniem kolejnych etapów śledztwa. Całość utrzymana w mrocznym klimacie, bohaterowie odizolowani są od świata, przebywający na statku, a do tego na każdym kroku czai się na nich demon, przez co nikt nie może czuć się bezpieczny.

Książka sporo przeleżała na półce, ponieważ Siedem śmierci Evelyn Hardcastle nie wprawiła mnie w wielki zachwyt. I z tego powodu nie byłam przekonana do tej książki Stuarta Turtona i teraz mocno tego żałuję.
Demon i mroczna toń całkowicie trafiła w mój gust i bardzo mi się podobała. Wciągnęła już od samego początku i nie dało się od niej oderwać wraz z poznawaniem kolejnych...

Przeczytałam drugi tom, bo uznałam, że dam tej serii jeszcze jedną szansę i ze względu na same dobre opinie kupiłam trzy tomy na targach książki. Niestety, bardzo się zawiodłam.
Przede wszystkim cała fabuła jest nudna i łatwa do przewidzenia, ale spokojnie można by ją zmieścić w połowie książki. Główna bohaterka przemieszcza się z jednego punktu do drugiego, przypadkowo odkrywając jakieś tajemnice czy przekręty i rozmawia z innymi bohaterami, by jakoś pchnąć fabułę dalej, ale odkrycia są przypadkowe, bo ona wcale tego nie planowała. Jeśli wpadnie w jakieś tarapaty, to i tak się z nich wydostanie, jeśli czegoś potrzebuje, to znajdzie się nagle w magiczny sposób rozwiązanie, bo ktoś jej to da.
Bohaterowie są nudni, a narracja prowadzona z perspektywy Paige ani trochę nie pomaga, ma się wręcz wrażenie, że cała reszta jest po prostu tłem i pojawia się, gdy jest potrzebna. A o wątku romantycznym wole zapomnieć.
I moim zdaniem ostatniego rozdziału nie powinno być, lepszym rozwiązaniem byłoby umieszczenie go jako prolog do kolejnej części.

Przeczytałam drugi tom, bo uznałam, że dam tej serii jeszcze jedną szansę i ze względu na same dobre opinie kupiłam trzy tomy na targach książki. Niestety, bardzo się zawiodłam.
Przede wszystkim cała fabuła jest nudna i łatwa do przewidzenia, ale spokojnie można by ją zmieścić w połowie książki. Główna bohaterka przemieszcza się z jednego punktu do drugiego, przypadkowo...