Nie mam nie wiadomo jak dużo komiksów za sobą jednak czytałam ich na tyle dużo, że mogę stwierdzić, że ten jest najlepiej dopracowany ze wszystkich, które dotychczas przeczytałam. Zero pomyłek w druku, płynne przejścia między scenami, dopracowane grafiki, uwielbiam za spis postaci na początku do którego można wrócić w każdej chwili, aby przypomnieć sobie kto jest kim. Nigdy nie miałam styczności z twórczością Jane Austen a ten komiks sprawił, że mam ochotę pobiegnąć do biblioteki po jej książki. Serdecznie polecam!

Nie mam nie wiadomo jak dużo komiksów za sobą jednak czytałam ich na tyle dużo, że mogę stwierdzić, że ten jest najlepiej dopracowany ze wszystkich, które dotychczas przeczytałam. Zero pomyłek w druku, płynne przejścia między scenami, dopracowane grafiki, uwielbiam za spis postaci na początku do którego można wrócić w każdej chwili, aby przypomnieć sobie kto jest kim. Nigdy...

Komiks bardzo wiernie przedstawił wydarzenia z książki co jest dużym plusem. Również dialogi i postaci są bardzo podobne więc jeśli ktoś chce poznać tą historie a nie ma chęci na książkę warto przeczytać choć wiadomo to nie to samo co oryginał :)

Komiks bardzo wiernie przedstawił wydarzenia z książki co jest dużym plusem. Również dialogi i postaci są bardzo podobne więc jeśli ktoś chce poznać tą historie a nie ma chęci na książkę warto przeczytać choć wiadomo to nie to samo co oryginał :)

Trochę nie wiem dla kogo ta pozycja. Jeśli chce się poczytać wygrane dialogi z książki, szybciej niż zajmuje ich znalezienie w tomie stojącym na półce - to może się przydać, poza tym - wyjątkowo słaby komiks. Zarówno graficznie jak i fabularnie nie wymagający, nie ciekawy i po prostu żądny. Gdyby to miało służyć za wprowadzenie do Austen pewnie nigdy bym nie zrozumiała o co tyle szumu. Dla amatorów

Trochę nie wiem dla kogo ta pozycja. Jeśli chce się poczytać wygrane dialogi z książki, szybciej niż zajmuje ich znalezienie w tomie stojącym na półce - to może się przydać, poza tym - wyjątkowo słaby komiks. Zarówno graficznie jak i fabularnie nie wymagający, nie ciekawy i po prostu żądny. Gdyby to miało służyć za wprowadzenie do Austen pewnie nigdy bym nie zrozumiała o co...

"Jest praw­dą po­wszech­nie znaną, że samot­nemu a boga­temu męż­czyź­nie brak do szczę­ścia tylko żony."
Widzę to zdanie i od razu muszę czytać dalej, radość, szczęście i przeżyjmy to jeszcze raz, aż do końca.

Jako podwójna fanka, i Jane Austen, i komiksów, szykowałam się na prawdziwą ucztę, lecz niestety, zaserwowano chudy rosołek i rozgotowane warzywa, więc bezmiar rozczarowania znalazł odzwierciedlenie w ocenie gwiazdkowej.

Wiadomo, że powieść graficzna to specyficzne medium i nie wszystkie wydarzenia mogły zostać w pełni odzwierciedlone, ale tutaj miałam wrażenie tak dalece idącego uproszczenia tej historii, że w zasadzie dostajemy zgrubne streszczenie najważniejszych punktów, zbyt pospieszne i niepozwalające nawiązać głębszej relacji z bohaterami, niedające okazji do zaangażowania się w ich życie. A czyż nie po to czytamy romantyczne opowieści o miłości?

Do tego ta wersja zasadniczo pozbawiona jest humoru pierwowzoru, z jednym chyba wyjątkiem przekomicznej sceny tańca Lizzy z panem Collinsem, ale to trochę mało.

Natomiast fabuła to jeszcze nic, warstwa ilustracyjna, to jest dopiero koszmarek! W zasadzie większość kadrów to głowa postaci z dymkiem tekstu. Przy czym twarze są w zasadzie nieodróżnialne od siebie, jakby była to jedna i ta sama twarz, zupełnie pozbawiona mimiki i różniąca się od innych postaci jedynie fryzurą. Nie ma znaczenia czy bohater jest znudzony, zrozpaczony czy zakochany, wyraz jego twarzy pozostaje bez zmian.

Jeśli scena we wnętrzach, to tło rozmazane, żeby nie trzeba się było wysilać z rysowaniem szczegółów. Jeśli bohaterowie spacerują na zewnątrz, to tłem kadru jest wygenerowany komputerowo krajobraz, co mi się akurat całkiem podobało, zwłaszcza zachody słońca w finale, ale stylistycznie nijak nie pasowało do reszty.

W ilustracjach ewidentnie też było widać inspirację najpopularniejszą ekranizacją, tą Joego Wrighta z 2005, z Keirą Knightley i Matthew McFadyenem w rolach głównych, z dosłownym kopiowaniem kadrów jeden do jednego. Oczywiście w inspirowaniu się dziełami poprzedników nie ma nic nagannego, ale tutaj wyglądało to trochę tak, jakby rysownikowi zabrakło własnych pomysłów czy wyobraźni (a może odwagi?) do zaproponowania czegoś świeżego, więc włączył tryb copy-paste i heja.

Prawdziwych wielbicieli autorki nic nie zniechęci, więc na własną odpowiedzialność czytajcie i płaczcie, ale gdyby to miało być wasze pierwsze zetknięcie z "Dumą i uprzedzeniem", na które chcielibyście poświęcić dwie godziny swojego cennego czasu, to zdecydowanie i ze szczerego serca radzę (i prawie nie wierzę, że to mówię) — obejrzyjcie lepiej film.

"Jest praw­dą po­wszech­nie znaną, że samot­nemu a boga­temu męż­czyź­nie brak do szczę­ścia tylko żony."
Widzę to zdanie i od razu muszę czytać dalej, radość, szczęście i przeżyjmy to jeszcze raz, aż do końca.

Jako podwójna fanka, i Jane Austen, i komiksów, szykowałam się na prawdziwą ucztę, lecz niestety, zaserwowano chudy rosołek i rozgotowane warzywa, więc bezmiar...

Komiks opowiada o niezbyt zamożnych państwu Bennet oraz ich pięciu córkach: Jane, Elizabeth, Kitty, Mary oraz Lydii. Nadeszła pora, aby wszystkie one wyszły za mąż. Problem polega na tym, że trudno znaleźć na prowincji odpowiedniego kandydata. Iskra nadziei pojawia się w momencie, w którym do Netherfield Park wprowadza się młody i bogaty pan Bingley. Okazja na poznanie owego dżentelmena nadarza się podczas jednego z balów, który odbywa się w okolicy. Nowy mieszkaniec pojawia się tam w towarzystwie swoich sióstr, szwagra oraz najlepszego przyjaciela – pana Darcy’ego.

Więcej przeczytasz tutaj: https://popkulturowcy.pl/2024/02/12/duma-i-uprzedzenie-przedpremierowa-recenzja-komiksu/

Komiks opowiada o niezbyt zamożnych państwu Bennet oraz ich pięciu córkach: Jane, Elizabeth, Kitty, Mary oraz Lydii. Nadeszła pora, aby wszystkie one wyszły za mąż. Problem polega na tym, że trudno znaleźć na prowincji odpowiedniego kandydata. Iskra nadziei pojawia się w momencie, w którym do Netherfield Park wprowadza się młody i bogaty pan Bingley. Okazja na poznanie...

Kocham "Dumę i uprzedzenie" więc mogę być nieobiektywna. Ten komiks bardzo mi się podobał. Na minus bardzo prosta kreska. Kolory mdłe. Można by było ten komiksowy klasyk podrasować.

Kocham "Dumę i uprzedzenie" więc mogę być nieobiektywna. Ten komiks bardzo mi się podobał. Na minus bardzo prosta kreska. Kolory mdłe. Można by było ten komiksowy klasyk podrasować.

Jeśli klasyka to w jakiej formie? 🎭

Sięgacie najczęściej po oryginalną książkę, jej adaptację a może komiks? Przyznam szczerze, że osobiście czytałam bardzo niewiele oryginałów, zwykle były to ewentualnie adaptacje, ale ostatnio rozkochuję się w komiksach! 🧧

I kiedy właśnie zobaczyłam "Dumę i uprzedzenie" w formie powieści graficznej - przepadłam! Kreska jest świetna, taka bardziej dorosła, lekko retro - pasuje idealnie! Do tego sam komiks powiedziałabym, że też jest taki nieco bardziej doroślejszy - pod względem kreski, objętości, ilości tekstu a przede wszystkim poruszane w nim zagadnienia są już bardziej dorosłe bym powiedziała. Nie mamy tutaj płytko przedstawionej relacji, ale faktycznie komiks wzbudza sporo emocji! 👒

Czytałam z wypiekami, naprawdę mi się podobał i będę wciskać go mężowi! (A rzadko to robię!) Sama osobiście wreszcie czuję, że muszę przeczytać oryginał i obejrzeć adaptację (nigdy tego nie zrobiłam!) 🎩

Polecam Wam bardzo, ja osobiście czekam na kolejne części na podstawie książek Jane Austen!

Jeśli klasyka to w jakiej formie? 🎭

Sięgacie najczęściej po oryginalną książkę, jej adaptację a może komiks? Przyznam szczerze, że osobiście czytałam bardzo niewiele oryginałów, zwykle były to ewentualnie adaptacje, ale ostatnio rozkochuję się w komiksach! 🧧

I kiedy właśnie zobaczyłam "Dumę i uprzedzenie" w formie powieści graficznej - przepadłam! Kreska jest świetna,...

Może, gdy ktoś nie miał wcześniej styczności z Austen albo nie sięga po klasykę, to może być rodzaj wprowadzenia. Ale jako fanka twórczości tej autorki czuję się zawiedziona.

Od powieści graficznej oczekuję jakiejś innowacji, a nie kopiowanie wszelkich pomysłów od innych twórców. A ilustrator dosłownie skopiował ujęcia z filmu z 2005 roku (pierwszy przykład z brzegu: bal, na którym poznajemy Darcy'ego i Bingleya. Narysowano dokładnie to samo miejsce) oraz odwzorowano aktorów z serialu z 1995 roku - postacie pana Collinsa i sir Lucasa (a nawet użyto tego samego wzoru na ścianie!)

Sam wybór dialogów był trafny, było to ładne streszczenie, chociaż i tak nie wyzbyłam się wrażenia, że spłycono pewne wydarzenia i nie wybrzmiały one tak mocno jak powinny.

Może, gdy ktoś nie miał wcześniej styczności z Austen albo nie sięga po klasykę, to może być rodzaj wprowadzenia. Ale jako fanka twórczości tej autorki czuję się zawiedziona.

Od powieści graficznej oczekuję jakiejś innowacji, a nie kopiowanie wszelkich pomysłów od innych twórców. A ilustrator dosłownie skopiował ujęcia z filmu z 2005 roku (pierwszy przykład z brzegu: bal,...

„Duma i uprzedzenie” w wersji komiksowej? Czy może być coś lepszego, tym bardziej gdy premiera jest idealnie w walentynki?

Myślę, że wszyscy dobrze znamy zarys fabuły. Dlatego chciałbym skupić się na doborze fragmentów, aby ukazać obrazowo całość oraz jakości graficznej.

Oba aspekty zostały dla mnie zdane na 5! Wybrane sceny, fajnie, syntetycznie zobrazowały ogólną historię, a dodatkowo wszystko zostało pięknie zilustrowane przez Roberta Deas.

Jeżeli jesteście fanami książek Austen, lub wersja pisana jest dla Was przykładowo zbyt nudna, komiks ten, może stać się dla Was świetnym rozwiązaniem!

„Duma i uprzedzenie” w wersji komiksowej? Czy może być coś lepszego, tym bardziej gdy premiera jest idealnie w walentynki?

Myślę, że wszyscy dobrze znamy zarys fabuły. Dlatego chciałbym skupić się na doborze fragmentów, aby ukazać obrazowo całość oraz jakości graficznej.

Oba aspekty zostały dla mnie zdane na 5! Wybrane sceny, fajnie, syntetycznie zobrazowały ogólną...

Jestem ogromną fanką Dumy i uprzedzenia, więc nie mogłam przejść obojętnie koło jej graficznej wersji. Komiksów też ostatnio czytam coraz więcej, więc i w tej kwestii nie jestem zupełnym laikiem.
.
Jeśli chodzi o historię to jest ona mocno okrojona. Z tym liczyłam się od początku. Jane Austen zachwyca w swoim dziele licznymi opisami, chociażby przyrody. Tu można było je oddać za pomocą rysunku. Nikt nie obraziłby się za piękny kadr, na przykład podczas spaceru Ludzie, których jest tu kilka, bo przecież bohaterka je uwielbia.
.
Wracając do fabuły. Mimo że okrojona i miejscami trochę poprzestawiana, to ogólny przekaz został zachowany. Autorzy postarali się, by zostały te najważniejsze wypowiedzi. Na przykład początkowy wywód Pani Bennet i "nie masz litości dla moich biednych nerwów". Jedyne co to końcówka była za bardzo skrócona, dwie strony więcej i byłoby normalnie, a tak to dostaliśmy szybkie podsumowanie.
.
"Jest praw­dą po­wszech­nie znaną, że samot­nemu a boga­temu męż­czyź­nie brak do szczę­ścia tylko żony."
Podobało mi się jak został wyróżniony pierwszy akapit książki, a później w podobny sposób lisy Darcy'ego. I z jednej strony mamy takie ładne dodatki a z drugiej postacie, które mają dwa wyrazy twarzy. Sama kreska, choć może nie do końca w moim stylu, to wydała mi się pasująca do wszystkiego innego, jednak w najbardziej ekscytujących momentach brakowało uczuć na twarzach bohaterów.
.
Niemniej myślę, że jest to świetna pozycja dla fanów pierwowzoru - Dumy i uprzedzenia. Zawsze fajnie jest wróć do ulubionych historii i przeżyć je jeszcze raz. Tu nawet taki plus, że kto zna książkę sam sobie dopowie to, co zostało pominięte.
Z drugiej strony jest to dobra pozycja dla tych, którym nie po drodze z klasyką. Może ktoś boi się po nią sięgnąć, albo po prostu komiksy są mu bliskie. Dla takich osób zdecydowanie polecam!

Jestem ogromną fanką Dumy i uprzedzenia, więc nie mogłam przejść obojętnie koło jej graficznej wersji. Komiksów też ostatnio czytam coraz więcej, więc i w tej kwestii nie jestem zupełnym laikiem.
.
Jeśli chodzi o historię to jest ona mocno okrojona. Z tym liczyłam się od początku. Jane Austen zachwyca w swoim dziele licznymi opisami, chociażby przyrody. Tu można było je...