Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zabawna, czeski humor, czasami wręcz do pośmiania w głos. Lekka i przyjemna. Zabieram się za drugą część 🙂

Zabawna, czeski humor, czasami wręcz do pośmiania w głos. Lekka i przyjemna. Zabieram się za drugą część 🙂

Ciekawa. Wciągająca. Nieoczywista. Głęboka. Inna niż wszystko do tej pory.

Ciekawa. Wciągająca. Nieoczywista. Głęboka. Inna niż wszystko do tej pory.

Pięknie "namalowana" postać głównego bohatera - zgryźliwego tetryka o "za dużym sercu". Momentami śmiałam się w głos (historia z zajmowaniem miejsc na parkingu), były też fragmenty, gdy łzy same cisnęły się do oczu. Zdecydowanie najlepszy tytuł - obok książki Lekcje chemii - przeczytany w ostatnim roku.

Pięknie "namalowana" postać głównego bohatera - zgryźliwego tetryka o "za dużym sercu". Momentami śmiałam się w głos (historia z zajmowaniem miejsc na parkingu), były też fragmenty, gdy łzy same cisnęły się do oczu. Zdecydowanie najlepszy tytuł - obok książki Lekcje chemii - przeczytany w ostatnim roku.

Jedna z lepszych książek, które trafiły w moje ręce w ostatnim czasie. Lekkie pióro, interesujący bohaterowie, ciekawa intryga, trzymająca w napięciu akcja. A wisienką na torcie osadzenie historii w rzeczywistych miejscach pięknych Karkonoszy z trudną historią czasów powojennych w tle.

Jedna z lepszych książek, które trafiły w moje ręce w ostatnim czasie. Lekkie pióro, interesujący bohaterowie, ciekawa intryga, trzymająca w napięciu akcja. A wisienką na torcie osadzenie historii w rzeczywistych miejscach pięknych Karkonoszy z trudną historią czasów powojennych w tle.

Trudna to dla mnie lektura. Olga Tokarczuk stawia wysoko językową poprzeczkę. Jednocześnie bliskie jest mi jej postrzeganie świata - z tymi wszystkimi "pomiędzy" i niejednoznacznościami.

Trudna to dla mnie lektura. Olga Tokarczuk stawia wysoko językową poprzeczkę. Jednocześnie bliskie jest mi jej postrzeganie świata - z tymi wszystkimi "pomiędzy" i niejednoznacznościami.

Historia, która uwiera, losy zwykłych ludzi z wątkiem kolonizacji Afryki w tle i bratobójczych walk w imię, no właśnie, czego? Niemiecki oficer nazywa to z ironią „zivilisierungsmission”. „Powrôceni” dostają ode mnie „siódemkę”, bo książka autentycznie wciąga, aczkolwiek nie wiem, czy nie bliżej mi jednak do reportażu w stylu Kapuścińskiego.

Historia, która uwiera, losy zwykłych ludzi z wątkiem kolonizacji Afryki w tle i bratobójczych walk w imię, no właśnie, czego? Niemiecki oficer nazywa to z ironią „zivilisierungsmission”. „Powrôceni” dostają ode mnie „siódemkę”, bo książka autentycznie wciąga, aczkolwiek nie wiem, czy nie bliżej mi jednak do reportażu w stylu Kapuścińskiego.

Piękna historia. Fascynuje mnie ta postać. Nic nie osiągnął, a był wielki. Szedł za głosem serca. Kochał z całych sił.

Piękna historia. Fascynuje mnie ta postać. Nic nie osiągnął, a był wielki. Szedł za głosem serca. Kochał z całych sił.

Ciekawe postaci kobiece, ludzkie niecukierkowe historie, świat muzyki i muzyków - mi totalnie obcy, a jednak budzący ciekawość. Książka mnie wciągnęła swą nieoczywistością i mam apetyt na więcej.

Ciekawe postaci kobiece, ludzkie niecukierkowe historie, świat muzyki i muzyków - mi totalnie obcy, a jednak budzący ciekawość. Książka mnie wciągnęła swą nieoczywistością i mam apetyt na więcej.

Galimatias gier z cudownym przesłaniem w ostatnich rozdziałach: "Intymność, "wierzchołek drabiny", wieńczy klasyfikację i współtworzy życie wolne od gier." Tego szukałam :)

Galimatias gier z cudownym przesłaniem w ostatnich rozdziałach: "Intymność, "wierzchołek drabiny", wieńczy klasyfikację i współtworzy życie wolne od gier." Tego szukałam :)