Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta książka zawiera w sobie sporo przydatnych uwag i rad, ale o wiele więcej szkodliwych lub zbyt uproszczonych. Sam styl narracji jest niesamowicie irytujący - przypomina przestarzałe poradnków dla nastolatków, w których zramolały autor stara się być "cool" i wychodzi żenująco. W treści znajdziemy kilka cennych przypominajek o tym, co w życiu ważne oraz kilka fajnych, praktycznych wskazówek i strategii do wykorzystania. Są one jednak wymieszane z mnóstwem zupełnie zbędnych informacji i anegdot, które sprawiają, że te cenne elementy wyławia się jak złote rybki z jeziora pełnego wodorostów. Czyta się to po prostu ciężko. Sądzę, że książka byłaby o wiele lepiej strawialna krótsza o połowę, a jednak konkretniejsza. Na koniec podkreślę raz jeszcze, iż zawiera wiele szkodliwych twierdzeń - niektóre z badań, na które powołuje się autorka są już dziś nieadekwatne. Brakuje mi też podejścia bardziej "trauma-informed". Oprócz strony czy dwóch, autorka nie poświęca uwagi kluczowej kwestii, jaką według mnie jest, doświadczenie traumy, które dotyczy, w mniejszym lub większym stopniu niemalże każdego i coraz więcej się o tym mówi. Tutaj temat niemalże nie istnieje, a ma ogromne znaczenie w kwestii rozmowy o optymizmie i zmienianiu nawyków! Podsumowując - bardzo kiepsko strawialna pozycja pop-psychologiczna, która o wiele lepiej by się sprawdziła jako edukacyjno-ćwiczeniowe filmiki lub prezentacja z infografikami. Przegadane i bardzo uproszczone. Zmęczyłam się.