Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zamawiam polski przekład tej powieści! - albo jako tłumacz, albo jako czytelnik.

Powieści z rasizmem w tle jest mnóstwo, ale rzadko się zdarza, żeby opowiadały z tak wielkim sercem o wzajemnych relacjach ludzi uwikłanych chcąc nie chcąc w ów rasizm. To książka, która wyrywa serce tym, że jej bohaterowie są niewinnymi uczestnikami konfliktu wplątanymi w tragiczną sytuację podczas wydarzeń, na które nie mają wpływu, i w tych warunkach desperacko próbują wbrew wszystkim i wszystkiemu budować sobie malutki, w miarę normalny świat. Wykazują się przy tym ogromną odwagą i siłą charakteru - co jest tym trudniejsze, że jedna z nich jest czarną (czyli praktycznie pozostawioną samej sobie) matką wytrwale szukającą nastoletniej córki zaginionej podczas potwornych wydarzeń, do których doszło podczas protestu uczniów w Soweto w 1976 roku (warto o nich poczytać - jak zabijano, raniono, bito, gwałcono setki dzieci za to, że chciały się uczyć w swoim języku, a nie w obcym, narzuconym przez kolonizatorów), a druga jest dziesięcioletnią białą dziewczynką, próbującą sobie radzić ze stratą rodziców zamordowanych brutalnie podczas tych samych rozruchów. Jak łatwo się domyślić, ich losy splatają się ze sobą, ale najciekawsza jest dynamika relacji między nimi w trudnych - dla obu - czasach oraz wstrząsająca, nienachalnie poprowadzona lekcja historii o części świata, o której w Polsce rzadko się czyta, a gdzie aż do dzisiejszych czasów apartheid wbrew staraniom niektórych ludzi ma się nieźle.

Zamawiam polski przekład tej powieści! - albo jako tłumacz, albo jako czytelnik.

Powieści z rasizmem w tle jest mnóstwo, ale rzadko się zdarza, żeby opowiadały z tak wielkim sercem o wzajemnych relacjach ludzi uwikłanych chcąc nie chcąc w ów rasizm. To książka, która wyrywa serce tym, że jej bohaterowie są niewinnymi uczestnikami konfliktu wplątanymi w tragiczną sytuację...

Powieść Malcolma Lowry'ego, którego "Pod wulkanem" zalicza się do najwybitniejszych dzieł literackich XX wieku. "W ciemności grobu" miała być w zamyśle drugą częścią tryptyku nawiązującego do piekła, czyśćca i nieba. O ile "Pod wulkanem" jest piekłem depresji, o tyle tutaj odwiedzamy czyściec lęków pisarza. Nie jest to powieść aż tak depresyjna, chociaż nadal przesycona strachem, niepewnością, walką z demonami przeszłości oraz tymi obecnymi. Bohater, alter ego Lowry'ego, odwiedza z nowo poślubioną drugą żoną Meksyk - gdzie wraca do miejsc i ludzi stanowiących tło powstawania jego pierwszej powieści (domyślnie "Pod wulkanem", chociaż tutaj pod innym tytułem - który ta faktycznie miała nosić), żeby poddać je swego rodzaju egzorcyzmom. Z powodu tragicznej śmierci powieść nie została przez Lowry'ego ukończona - fabuła jest zamknięta, ale wiele warstw znaczeniowych i filozoficznych jeszcze czekało na nałożenie na tekst. (Lowry zresztą żadnej swojej książki nie uważał za w pełni ukończoną.) Mimo to jest to gęsta literatura, pełna symboli, metafor i bardzo ładnych kadrów, które zostają na długo w wyobraźni czytelnika. Nie jest to łatwa lektura, bo bywa, że zdania ciągną się przez pół strony, tworząc piętra, pomosty i piramidy. Niewiele w niej dialogów, ale ich brak wynagradza fascynujący strumień świadomości autora/bohatera. Jedna z książek, których przekład sprawił mi najwięcej przyjemności. Polecam.

Powieść Malcolma Lowry'ego, którego "Pod wulkanem" zalicza się do najwybitniejszych dzieł literackich XX wieku. "W ciemności grobu" miała być w zamyśle drugą częścią tryptyku nawiązującego do piekła, czyśćca i nieba. O ile "Pod wulkanem" jest piekłem depresji, o tyle tutaj odwiedzamy czyściec lęków pisarza. Nie jest to powieść aż tak depresyjna, chociaż nadal przesycona...

Rrrrum, trrach, brzdęk, tuptuptuptuptuptup, szszszsz, szuszuszu, bęcbęc, aaaaa - akcja jak się patrzy.
No a do tego, tak jak w pierwszej części, normalne dialogi wycięte z życia, ludzie wiarygodni, znajomi z Prosto w splot, jeszcze więcej dobrej rozrywki. Szczególny props za postawienie na kontrze sekty, i to bynajmniej nie religijnej, lecz takiej, którą człowiek - zwłaszcza zmęczony tempem współczesnego życia - mógłby się nawet dość łatwo zainteresować. Nie pamiętam, czy w polskiej literaturze sensacyjnej zdarzył się już taki przeciwnik - a w każdym razie tak ciekawie napisany. Kamaz ocieka charyzmą i jednocześnie budzi strach, członkowie Rodziny są prawidłowo pogubieni i - jak bandyci z poprzedniego tomu - każdy z nich ma swoje indywidualne cechy, dzięki którym nie zlewają się ze sobą w nudną, jednolitą masę, lecz są rozpoznawalni i zapadają w pamięć.
Lektor, Filip Kosior, znowu dodaje bonusowych punktów do tej historii.

Rrrrum, trrach, brzdęk, tuptuptuptuptuptup, szszszsz, szuszuszu, bęcbęc, aaaaa - akcja jak się patrzy.
No a do tego, tak jak w pierwszej części, normalne dialogi wycięte z życia, ludzie wiarygodni, znajomi z Prosto w splot, jeszcze więcej dobrej rozrywki. Szczególny props za postawienie na kontrze sekty, i to bynajmniej nie religijnej, lecz takiej, którą człowiek -...