Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Przedostatni raz, kiedy wystrzelili mnie z armaty, to było jak Odalia opuściła mnie, zabierając dziecko."

Wyobraźni autorowi nie można odmówić. W każdym z 22 opowiadań tej książki mamy do czynienia z innym bohaterem, ale jest to zawsze mężczyzna w średnim wieku, trochę miglanc, trochę nieudacznik, trochę maminsynek, choć może nie z własnej woli: po prostu żydowskie matki w podaniu Kereta są zaborcze i autorytarne. Pewnie i ta jego taka właśnie była. Bohater trzyma się nieco na uboczu, bo ma społeczne fobie, jest raczej ugodowy, rozpieszczający dzieci i bardziej kundel, niż pies na baby, bo one go zwykle nie chcą, nie zauważają, lub co najwyżej traktują jak "przyjaciela". Opisane sytuacje to wydarzenia dnia codziennego - oczyma Izraelczyka możemy obserwować życie w tym nieco odmiennym obyczajowo i politycznie kraju, co jest wartością samą w sobie. Jednak co i rusz wplątuje się w tok opowiadania wątek cokolwiek fantastyczny, co czyni całość rodzajem przenośni. Autor ma wielki zmysł obserwacji i w toku opowiadania da się poznać, że Keret to człowiek wysoce inteligentny, i nie jest to tylko inteligencja społeczna. Przy tym Agnieszka Maciejowska spolszczyła go z dużym wyczuciem potocznej polszczyzny. (...)

Cała recenzja na stronie: https://nakanapie.pl/recenzje/czuly-nieudacznik-z-izraela-usterka-na-skraju-galaktyki

"Przedostatni raz, kiedy wystrzelili mnie z armaty, to było jak Odalia opuściła mnie, zabierając dziecko."

Wyobraźni autorowi nie można odmówić. W każdym z 22 opowiadań tej książki mamy do czynienia z innym bohaterem, ale jest to zawsze mężczyzna w średnim wieku, trochę miglanc, trochę nieudacznik, trochę maminsynek, choć może nie z własnej woli: po prostu żydowskie matki...