Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Choć temat trudny, bolesną raną był, jest i będzie w sercu autora, to zatopienie się w geniuszu języka Głowińskiego było niesamowitą przyjemnością. Jak ta proza smakuje, jak te zdania wbijają się w pamięć, jak to słownictwo dobrane onieśmiela (bo samemu pokurcze językowe się tworzy). Wspaniałe, choć za krótkie, za krótkie!, dzieło, do którego przyjdzie mi powrócić zapewne jeszcze nie jeden raz.

Choć temat trudny, bolesną raną był, jest i będzie w sercu autora, to zatopienie się w geniuszu języka Głowińskiego było niesamowitą przyjemnością. Jak ta proza smakuje, jak te zdania wbijają się w pamięć, jak to słownictwo dobrane onieśmiela (bo samemu pokurcze językowe się tworzy). Wspaniałe, choć za krótkie, za krótkie!, dzieło, do którego przyjdzie mi powrócić zapewne...

Kolejne "ja" na czterystu stronicach. I czy za dużo żądać od autora, by w tym "ja" mniej ja było, a czasem jakieś "my"? Tak, za dużo!, bo "Kronos" to Gombro pełną gębą, z całym majestatem swej pupy, której odpupić się "Kronosem" nie da. A co na stronicach, na które sięga się składa? I łydka się zdarza, i noga, i parobek, i dziewka, a nade wszystko to, w swym majestacie jaśnie panującego - Gombro. I tak można wertować te kartki przytakując, że to takie ważne, że och!, odkryto tu wiele, że relacje, że malwersacje (japońskie), że przygody, że motywy i statywy - ale ja nie kiwnę głową, o nie, kochani profesorowie Pimko wszelkiej maści! O nie kiwnę, panowie w binoklach, panowie w sztuczkowych garniturkach - bo nie zachwyca! No bo jak ma, jak nie! Uciekam z gębą w rękach!

Kolejne "ja" na czterystu stronicach. I czy za dużo żądać od autora, by w tym "ja" mniej ja było, a czasem jakieś "my"? Tak, za dużo!, bo "Kronos" to Gombro pełną gębą, z całym majestatem swej pupy, której odpupić się "Kronosem" nie da. A co na stronicach, na które sięga się składa? I łydka się zdarza, i noga, i parobek, i dziewka, a nade wszystko to, w swym majestacie...

Przeczytałam "Dziennik" Dehnela. Dręcząca lektura. Mówimy: to dosyć kiepskie, i czytamy dalej. A dlaczego czytamy? Bo Dehnel to napisał. Ale już inny Dehnel przebija przez karty książki, niż Dehnel, którego wyobraźnia nam zwykła podsuwać. I niesmak pozostaje, gorzki, cierpki smaczek na języku po ludziach, którzy poezję piszą, literaturę w ogóle - które świątyniami ducha być winny, sacrum dla ludu i świątynią dla wiernych - poeci tacy, owacy. Nie mnie oceniać sław, postawy, które w "Dzienniku" zaprezentowane, roli, jaką na stronicach Dehnel odegrał. A czy Dehnel na pewno? - a nie dehnelowska wizja siebie, nie-siebie? Któż ocenić może kreację - ja ocenić mogę lekturę. Nudne życie, Panie, nudne.

Przeczytałam "Dziennik" Dehnela. Dręcząca lektura. Mówimy: to dosyć kiepskie, i czytamy dalej. A dlaczego czytamy? Bo Dehnel to napisał. Ale już inny Dehnel przebija przez karty książki, niż Dehnel, którego wyobraźnia nam zwykła podsuwać. I niesmak pozostaje, gorzki, cierpki smaczek na języku po ludziach, którzy poezję piszą, literaturę w ogóle - które świątyniami ducha być...

Nie polecam.

Nie polecam.

Nie idź za nimi

Nie idź za nimi

Dla prawdziwych miłośników gór

Dla prawdziwych miłośników gór

Piękny!

Piękny!

Po lekturze jeszcze bardziej tęsknię do tego słodkiego umęczenia, które następuje po całodziennym raźnym bieganiu po górach.

Po lekturze jeszcze bardziej tęsknię do tego słodkiego umęczenia, które następuje po całodziennym raźnym bieganiu po górach.

O dziewczynce, która napisała do siebie list

O dziewczynce, która napisała do siebie list

Wzrusza, bawi i śmieszy, choć bohaterowie to prawdziwe łapserdaki!

Wzrusza, bawi i śmieszy, choć bohaterowie to prawdziwe łapserdaki!

"Jak często, płosząc posępne cienie,
Powracam myślą w lata najmłodsze,
Gdy świat był jasny jak przebudzenie,
A kwaśne jabłka były najsłodsze".

"Jak często, płosząc posępne cienie,
Powracam myślą w lata najmłodsze,
Gdy świat był jasny jak przebudzenie,
A kwaśne jabłka były najsłodsze".

Czasozabijacz

Czasozabijacz

Wszystko było złe

Wszystko było złe

Książka mądra i dobra

Książka mądra i dobra

Delicious

Delicious

Chciałam to kiedyś wystawić, ale nie wyszło

Chciałam to kiedyś wystawić, ale nie wyszło

Nie chcę takiego wesela
w Atomicach

Nie chcę takiego wesela
w Atomicach

Zbiorek idealny do kawy "Lucyfer"

Zbiorek idealny do kawy "Lucyfer"

Można umrzeć ze śmiechu

Można umrzeć ze śmiechu

Po stokroć groźniejsze niż stado lwów

Po stokroć groźniejsze niż stado lwów