Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Historia z pomysłem, nierealna ale jednak momentami rzeczywista. Dużo ciekawych gier słownych i własny styl pisania - ogromna zaleta książki. Oczywiście jest kilka rzeczy do przepracowania, jednak to bardzo dobry debiut prozatorski!

Historia z pomysłem, nierealna ale jednak momentami rzeczywista. Dużo ciekawych gier słownych i własny styl pisania - ogromna zaleta książki. Oczywiście jest kilka rzeczy do przepracowania, jednak to bardzo dobry debiut prozatorski!

W końcu dobrnęłam do ostatniej strony! Co za masakra, porównania te same, przykłady identyczne i wiele powtórzonych wątków. Miało być z humorem. Miało... Widocznie moje poczucie humoru bardzo odbiega od wałkowania w kółko tego samego i przedstawiania kobiet jako naprawdę dziwne istoty, które z jednej strony mają pokazać, że są równe, silne i niezależne, a z drugiej robić z siebie idiotki traktując mężczyzn często jakby byli niespełna rozumu aby ich zmanipulować i coś osiągnąć...

Jedyny plus w książce, to cytaty mężczyzn na które musiałam czekać ponad 100 stron, a niby książka powstała po rozmowach z facetami - kompletnie tego nie czuć.

W końcu dobrnęłam do ostatniej strony! Co za masakra, porównania te same, przykłady identyczne i wiele powtórzonych wątków. Miało być z humorem. Miało... Widocznie moje poczucie humoru bardzo odbiega od wałkowania w kółko tego samego i przedstawiania kobiet jako naprawdę dziwne istoty, które z jednej strony mają pokazać, że są równe, silne i niezależne, a z drugiej robić z...

Na książkę trafiłam przypadkiem ale to był zdecydowanie dobry przypadek! Owiana tajemnicą, ezoteryczna, dziwnie poruszająca, napisana w ciekawy sposób i niesamowicie wciągająca. Czyta się szybko z niesłabnącą ciekawością.

Na książkę trafiłam przypadkiem ale to był zdecydowanie dobry przypadek! Owiana tajemnicą, ezoteryczna, dziwnie poruszająca, napisana w ciekawy sposób i niesamowicie wciągająca. Czyta się szybko z niesłabnącą ciekawością.

Fabuła ciekawa, styl jednak pozostawia wiele do życzenia... Momentami zbyt chaotyczna opowieść o naiwnym chłopaku, jednakże wciąga i nie można się oderwać. Łamiąca stereotypy? Raczej nie ;)

Fabuła ciekawa, styl jednak pozostawia wiele do życzenia... Momentami zbyt chaotyczna opowieść o naiwnym chłopaku, jednakże wciąga i nie można się oderwać. Łamiąca stereotypy? Raczej nie ;)

Znów zaginięcie i znów spotkanie po latach, co więcej - znów spod ręki Cobena, jednak wciąga i to bardzo ;)

Znów zaginięcie i znów spotkanie po latach, co więcej - znów spod ręki Cobena, jednak wciąga i to bardzo ;)

Zdecydowanie najbardziej brutalna część z całej trylogii. Wzbudziła we mnie wiele emocji, z niektórymi wątkami trudno mi się pogodzić... Autorce nie wybaczę uśmiercenia Prim (jeśli naprawdę ktoś z najbliższych Katniss musiał umrzeć to lepiej jakby to była matka...) oraz tego, że aktualnie nie jestem w stanie zacząć kolejnej książki, ani nawet ułożyć w całość to co myślę o Kosogłosie...

Zdecydowanie najbardziej brutalna część z całej trylogii. Wzbudziła we mnie wiele emocji, z niektórymi wątkami trudno mi się pogodzić... Autorce nie wybaczę uśmiercenia Prim (jeśli naprawdę ktoś z najbliższych Katniss musiał umrzeć to lepiej jakby to była matka...) oraz tego, że aktualnie nie jestem w stanie zacząć kolejnej książki, ani nawet ułożyć w całość to co myślę o...

Świetny pomysł na powieść ale mam pewne zastrzeżenia i wątpliwości. Czy narracja pierwszoosobowa jest tu odpowiednia? I tak i nie - od początku wiadomo kto wygra... Pojawiają się wątpliwości, ale gdzieś z tyłu głowy jest świadomość, że bez narratora ciężko by było o dalszą opowieść, więc Katnnis wyjdzie z tego cało. Z drugiej strony dobrze zagłębić się w psychikę osoby uczestniczącej w Igrzyskach.
Mimo, że warsztat pisarski Pani Collins wymaga oszlifowania, to książka zdecydowanie wciąga, czyta się z wielkim zainteresowaniem i wieloma emocjami.
Trochę żałuję, że dopiero teraz sięgnęłam po tą książkę.

Świetny pomysł na powieść ale mam pewne zastrzeżenia i wątpliwości. Czy narracja pierwszoosobowa jest tu odpowiednia? I tak i nie - od początku wiadomo kto wygra... Pojawiają się wątpliwości, ale gdzieś z tyłu głowy jest świadomość, że bez narratora ciężko by było o dalszą opowieść, więc Katnnis wyjdzie z tego cało. Z drugiej strony dobrze zagłębić się w psychikę osoby...

Łanie i przejrzyście uporządkowane informacje, prosty język, ciekawe fragmenty wywiadów.
Książka mi pomogła chyba w najtrudniejszym zadaniu, mianowicie - w zaczęciu pisania eseju o modzie subkultur.

Łanie i przejrzyście uporządkowane informacje, prosty język, ciekawe fragmenty wywiadów.
Książka mi pomogła chyba w najtrudniejszym zadaniu, mianowicie - w zaczęciu pisania eseju o modzie subkultur.

Szara, smutna i zaskakująca opowieść o funkcjonowaniu psychiatryka, pragnieniu wolności, zrozumienia i normalnego traktowania. Zdecydowanie na długo zapadnie mi w pamięć...

Szara, smutna i zaskakująca opowieść o funkcjonowaniu psychiatryka, pragnieniu wolności, zrozumienia i normalnego traktowania. Zdecydowanie na długo zapadnie mi w pamięć...

Niesamowite jak dobrym wyciskaczem łez bywają książki...
Wzruszająca i piękna (mimo wielu wulgaryzmów)opowieść o prawdziwej przyjaźni i o ponownych narodzinach człowieka.
Polecam każdemu bez wyjątku!

Niesamowite jak dobrym wyciskaczem łez bywają książki...
Wzruszająca i piękna (mimo wielu wulgaryzmów)opowieść o prawdziwej przyjaźni i o ponownych narodzinach człowieka.
Polecam każdemu bez wyjątku!

Towarzyszyło mi poczucie, że znajome są mi te opowiadania mimo to często dopadało mnie wzruszenie. Uwielbiam twórczość Janusza Wiśniewskiego ale nie widzę powodu wydawania identycznego zbioru opowiadań w kilku książkach pod innym tytułem... Dlatego zaniżam ocenę.

Towarzyszyło mi poczucie, że znajome są mi te opowiadania mimo to często dopadało mnie wzruszenie. Uwielbiam twórczość Janusza Wiśniewskiego ale nie widzę powodu wydawania identycznego zbioru opowiadań w kilku książkach pod innym tytułem... Dlatego zaniżam ocenę.

Ciekawa, zabawna, zaskakująca, nie zawsze w pełni jasna i oczywista ale mimo to fascynująca lektura.
Po dużo wcześniejszym obejrzeniu adaptacji tego utworu w Teatrze Nowym w Poznaniu miło było przeżyć tą historię kolejny razy :)
Z chęcią sięgnę po kolejne dzieła Pani Doroty!

Ciekawa, zabawna, zaskakująca, nie zawsze w pełni jasna i oczywista ale mimo to fascynująca lektura.
Po dużo wcześniejszym obejrzeniu adaptacji tego utworu w Teatrze Nowym w Poznaniu miło było przeżyć tą historię kolejny razy :)
Z chęcią sięgnę po kolejne dzieła Pani Doroty!

Początkowo wciągająca, pochłaniałam szybko rozdział za rozdziałem. Później męczyłam dwa miesiące kilkaset stron niekończącej się ucieczki Langdona i panny Brooks. Ostatnie kilka rozdziałów na nowo mnie zaciekawiły aż w końcu dobrnęłam do końca... Mam mieszane odczucia.

Początkowo wciągająca, pochłaniałam szybko rozdział za rozdziałem. Później męczyłam dwa miesiące kilkaset stron niekończącej się ucieczki Langdona i panny Brooks. Ostatnie kilka rozdziałów na nowo mnie zaciekawiły aż w końcu dobrnęłam do końca... Mam mieszane odczucia.

O Muminkach bez Muminków ale równie niesamowicie. Nieco smutna i ponura opowieść ale w końcu akcja dzieje się w listopadzie. Lekka lektura idealnie odprężająca po sesji egzaminacyjnej.

O Muminkach bez Muminków ale równie niesamowicie. Nieco smutna i ponura opowieść ale w końcu akcja dzieje się w listopadzie. Lekka lektura idealnie odprężająca po sesji egzaminacyjnej.

Nie wiem od czego zacząć. Długo męczyłam się z tą książką mimo, że czyta się ją dość szybko ze względu na jej układ. Momentami przygnębiała mnie zbyt duża ilość pesymistycznych historii. Opowiadania były różne od wzruszających przez oburzające do takich z głębokim przesłaniem. Lektury z pewnością nie zaliczę do lekkich.

Nie wiem od czego zacząć. Długo męczyłam się z tą książką mimo, że czyta się ją dość szybko ze względu na jej układ. Momentami przygnębiała mnie zbyt duża ilość pesymistycznych historii. Opowiadania były różne od wzruszających przez oburzające do takich z głębokim przesłaniem. Lektury z pewnością nie zaliczę do lekkich.

Książka utwierdziła mnie w przekonaniu, że jednak nie jestem fanką tego typu fantastyki. Lektura była dla mnie trochę męcząca, mimo to udało mi się w końcu dobrnąć do końca. Trzecia część była zdecydowanie lepsza i ciekawsza od pozostałych dwóch.

Książka utwierdziła mnie w przekonaniu, że jednak nie jestem fanką tego typu fantastyki. Lektura była dla mnie trochę męcząca, mimo to udało mi się w końcu dobrnąć do końca. Trzecia część była zdecydowanie lepsza i ciekawsza od pozostałych dwóch.

Czytając opis książka mnie zaintrygowała. Fragmentami była wciągająca,a momentami mnie irytował rozwój akcji. Historia trochę przypominała mi historię z "Nie mów nikomu' - odgrzebywanie przeszłości po kilku latach.
Podsumowując, miałam większe oczekiwania. Oby Cobenowi wróciła wena i nie musiał się inspirować swoimi poprzednimi książkami.

Czytając opis książka mnie zaintrygowała. Fragmentami była wciągająca,a momentami mnie irytował rozwój akcji. Historia trochę przypominała mi historię z "Nie mów nikomu' - odgrzebywanie przeszłości po kilku latach.
Podsumowując, miałam większe oczekiwania. Oby Cobenowi wróciła wena i nie musiał się inspirować swoimi poprzednimi książkami.

Jestem troszkę rozczarowana. Po mistrzyni kryminału spodziewałam się czegoś więcej... Książka mnie nie wciągnęła, łatwo było odgadnąć co się za chwilę wydarzy, a tego nie lubię. Mam nadzieję, że inne książki Agaty Christie zrobią na mnie lepsze wrażenie.

Jestem troszkę rozczarowana. Po mistrzyni kryminału spodziewałam się czegoś więcej... Książka mnie nie wciągnęła, łatwo było odgadnąć co się za chwilę wydarzy, a tego nie lubię. Mam nadzieję, że inne książki Agaty Christie zrobią na mnie lepsze wrażenie.

Tę część czytałam najdłużej i chyba najmniej mi się podobała.

Tę część czytałam najdłużej i chyba najmniej mi się podobała.

Ciekawa tematyka, trochę o współczesnych problemach - życie partnerskie, brak pracy; a trochę o poszukiwaniu własnego miejsca na świecie. Nie brakuje też zabawnych tekstów.
Czytając "Ślad po mamie" zaciekawił mnie styl pisania autorki, po tej książce wiem, że bardzo mi się podoba styl Marty Dzido. Czekam na kolejne książki tej autorki z nadzieją iż się doczekam!
Jednym z minusów "Małża" jest to, że ma tylko 203 strony :).

Ciekawa tematyka, trochę o współczesnych problemach - życie partnerskie, brak pracy; a trochę o poszukiwaniu własnego miejsca na świecie. Nie brakuje też zabawnych tekstów.
Czytając "Ślad po mamie" zaciekawił mnie styl pisania autorki, po tej książce wiem, że bardzo mi się podoba styl Marty Dzido. Czekam na kolejne książki tej autorki z nadzieją iż się doczekam!
Jednym z...