Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znak i Omen to książka nad którą się trochę wahałam. Po Kronikach Atlantydy, tej samej autorki i które mnie nie zachwyciły, obawiałam się że tu będzie to samo. Owszem początek był dość nudny. Historia opowiada o młodej wiccance Valei, która ze względu na swoje bezpieczeństwo została odesłana przez dziadka, Arcykapłana kowenu, do świata ludzi. Przynajmniej tak myślała. Wszystko zmienia się gdy na jej drodze staje strzygoń, Nikolai Lazar. W obawie o swoje bezpieczeństwo prosi dziadka aby pozwolił jej wrócić. Szczęśliwa Valea wraca do rodziny, ale rodzeństwo trzyma ją na dystans i nic nie jest takie jak sobie wyobrażała. Dodatkowo zostaje poproszona aby odkryła tajemnicę śmierci innej młodej wiccanki. W tym celu udaje się do zamku Caraiman, spotykają się przedstawiciele wiccan, czarownic i sztrzyg, aby umacniać pokój miedzy tymi ludami. Tym samym wpada w sam środek kłamstw, intryg i zdrad.

Pomimo tego, że początek uważam za nudny, to nie mogę powiedzieć żeby źle się czytało tą książkę. Mamy tu dość rozbudowany świat, w którym trzy ludy wiccanie, czarownice i sztrzygi zawarli pokój po długiej i wyniszczającej wojnie, ale pokój ten wisi na włosku. Różnorodność ras działa jak najbardziej na plus, ponieważ każda z ras posiada inne zdolności magiczne.

Przechodząc do postaci, zacznę od Valei. Jest ukazana jako dziewczyna, która ma głęboko zakorzenione zasady i reguły wiary wiccan. Stara się tłumić emocje takie jak złość i usilnie próbuje w każdym znaleźć dobro, przez co moim zdaniem jest naiwna i bardzo łatwowierna, ale nie jest nudna i irytująca. Wzbudziła moją sympatię. Z kolei męski główny bohater, Nikolai Lazar, tak to kolejny bohater z tego rodzaju który szybko łapie się na książkowego crusha. I z tego zdania można wywnioskować jakim jest bohaterem, plus mamy tu wątek age gap. Bohaterowie drugoplanowi są świetni - o róznych temperamentach i charakterach, co powoduje że pojawia się wiele zabawnych konwersacji.

Znak i Omen to powieść młodzieżowa, ale raczej dla tej starszej młodzieży, na pewno dałabym 16+. Mi pomimo słabego początku czytało się ją bardzo szybko. Dla ostatnich rozdziałów zarwałam nockę, są pełne plot twistów, no i kończą się w takim momencie, że od razu chce się więcej.

Znak i Omen to książka nad którą się trochę wahałam. Po Kronikach Atlantydy, tej samej autorki i które mnie nie zachwyciły, obawiałam się że tu będzie to samo. Owszem początek był dość nudny. Historia opowiada o młodej wiccance Valei, która ze względu na swoje bezpieczeństwo została odesłana przez dziadka, Arcykapłana kowenu, do świata ludzi. Przynajmniej tak myślała....

Czarne Serce Zdrada, to pierwszy tom Cyklu Jaskółka. Jest to debiut Sylwii Gudyki i według mnie zasługuje ona na ogromny podziw, ponieważ książka jest wydana jako self-publishing. Samo wydanie jest dopracowane w najdrobniejszym szczególe - od przepięknej okładki, przez ilustracje i mapę wewnątrz, po piękne detale na każdej stronie oraz cytaty z innych dzieł przy początku każdego rozdziału. Naprawdę ogromne brawa.

Książka opowiada historię młodej kobiety Lunary, która ucieka z Zakonu Burz, w którym młode kobiety są łamane psychicznie i szkolone na bezwzględne zabójczynie pozbawiane własnej woli. Lunara poprzysięga zemstę na Zakonie. Na swojej drodze spotyka mitycznego Żar Ptaka, który obdarowuje ją potężną mocą, ale obarczoną wielkim kosztem. Moc ta przyciąga do niej tajemniczego łowcę - Bruna, który ma własny plan, do którego chce wykorzystać dziewczynę.

Postać Lunary jest całkiem ciekawie wykreowana. Z jednej strony jest wyszkoloną zabójczynią, która chce dokonać zemsty, a z drugiej strony kobietą która przeszła fizyczne i psychiczne piekło. Pełna wewnętrznych blizn jest zagubiona w swoich emocjach, boi się dopuścić do siebie jakiekolwiek inne emocje poza nienawiścią która ją pcha ku zemście. Tym samym jest idealną ofiarą dla Bruna. W relacji tych dwojga bohaterów autorka doskonale ukazała jak krok po kroku działa manipulator. Jak najpierw budzi poczucie bezpieczeństwa, zaufanie, a często też miłość aby wykorzystać swoją ofiarę.

W książce występują brutalne opisy, które mnie trochę styrały. Strigerowały mnie, na tyle że musiałam zrobić chwilę przerwy i ochłonąć. Dlatego miejcie to na uwadze no i nie jest to książka dla osób poniżej 18 lat.

Autorka stworzyła świat, w którym łączy magię i technologię, bardzo fajny pomysł. Ja jednak czuję niedosyt jeśli chodzi o rozbudowanie świata. Wolę gdy świat przedstawiony jest szczegółowo opisywany. Fajniej mi się wtedy czyta, bo mogę się zagłębić bardziej w przygody bohaterów książki. Dodatkowo, według mnie, były momenty gdy miałam poczucie, że przez brak rozbudowania tego świata, akcja szła za szybko i były przeskoki między wątkami, a tym samym wybijałam się z kontekstu. Ale to tak jak mówię, moje spostrzeżenia.

Jest zauważalne, że Czarne Serce to debiut Sylwii. Jeśli chodzi o styl i rozbudowanie fabuły, to są pewne detale które można dopracować. Jednak sama historia jest ciekawa, według mnie ma ogromny potencjał na stanie się fantastyką na najwyższym poziomie. W tym momencie mogę powiedzieć, że polecam tą książkę, ale liczę, że kolejne tomy będą lepsze.

Czarne Serce Zdrada, to pierwszy tom Cyklu Jaskółka. Jest to debiut Sylwii Gudyki i według mnie zasługuje ona na ogromny podziw, ponieważ książka jest wydana jako self-publishing. Samo wydanie jest dopracowane w najdrobniejszym szczególe - od przepięknej okładki, przez ilustracje i mapę wewnątrz, po piękne detale na każdej stronie oraz cytaty z innych dzieł przy początku...

Fałszywa Królowa to książka, która wywołała u mnie totalnego mindf.cka.
Przyznam szczerze że nadal jestem w szoku. Nie pamiętam czy jakakolwiek książka wywołała u mnie emocje takie jak niepokój, strach a nawet w pewnym sensie dyskomfort. Bo czytając książkę Fałszywa Królowa, Mateusza Fogta musiałam wyjść ze swojej strefy komfortu.

Świat skuty lodem, nieprzemijający mróz sprawia że klęska głodu dosięga każdego. Dwóch Templariuszy, Joseph i Cassimir wyruszają z misją odkrycia przyczyny wiecznej zimy. Docierają do krainy, w której odnajdują dziewczynę Keevę, która przeżyła niewolę u orków.

Od razu powiem, że nie jest to książka dla każdego. Świat przedstawiony w książce jest zimny, brutalny i krwawy. W tej krainie rządzi siła, słabi giną, stają się pokarmem. Wszystko się we mnie buntowało gdy czytałam tą książkę. Osoby wrażliwe i empatyczne, miejcie to na uwadze, początek książki może wami wstrząsnąć. W dalszych rozdziałach robi się trochę lepiej. Pojawiają się momenty rozładowania emocji dzięki specyficznemu poczuciu humoru Cassimira.

Cała trójka bohaterów jest ciekawie wykreowana. Ja nie miałam poczucia, że któregoś bohatera lubię bardziej od drugiego. Dzięki ich wewnętrznym dylematom cała trójka wzbudza zainteresowanie, a nawet sympatię, ponieważ możemy się z nimi utożsamić, bo ile razy sami zastanawialiśmy się nad wyborem mniejszego zła?

Ciężko zebrać mi myśli przy pisaniu tej recenzji, bo i sama książka nie pomaga w określeniu co powinnam o niej myśleć. Jest to historia z tych, co zmuszają czytelnika do zastanowienia się nad koncepcją dobra i zła. Czy w każdym z nas kryje się potwór? Czym jest szara moralność? Wybór mniejszego zła a może poprostu wytłumaczenie na istnienia zła w każdym z nas?

To są moje odczucia i emocje jakie we mnie wywołała ta historia, a na pewno nie pomogło słodko-gorzkie zakończenie.
Czy polecam tą książkę? Tak, ale osobom o mocnych nerwach i mocnym żołądku.

Fałszywa Królowa to książka, która wywołała u mnie totalnego mindf.cka.
Przyznam szczerze że nadal jestem w szoku. Nie pamiętam czy jakakolwiek książka wywołała u mnie emocje takie jak niepokój, strach a nawet w pewnym sensie dyskomfort. Bo czytając książkę Fałszywa Królowa, Mateusza Fogta musiałam wyjść ze swojej strefy komfortu.

Świat skuty lodem, nieprzemijający mróz...