Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka o Niczym to obszerna historia pojmowania przez człowieka idei nicości, zera i próżni na przestrzeni wieków.
Sama historia jest bardzo ciekawa, jednak sposób jej opowiedzenia jest miejscami mocno chaotyczny, co bardzo utrudnia zrozumienie poruszanych zagadnień. Być może wynika to z chęci przedstawienia historii systemów liczbowych, wielu tematów filozoficznych oraz całej historii astronomii i fizyki, od czasów starożytnej Grecji do ostatnich odkryć dotyczących fal grawitacyjnych i teorii strun w jednej, stosunkowo krótkiej książce. Duża część tych zagadnień jest bardzo złożona i ciężko jest zrozumieć ich istotę po przeczytaniu krótkiego, pobieżnego opisu.
Jako lekturę uzupełniającą polecam "Krótką historię rozumu" Leonarda Mlodinowa, która bardziej szczegółowo wyjaśnia część z przedstawionych zagadnień i może pomóc lepiej zrozumieć tę książkę.

Książka o Niczym to obszerna historia pojmowania przez człowieka idei nicości, zera i próżni na przestrzeni wieków.
Sama historia jest bardzo ciekawa, jednak sposób jej opowiedzenia jest miejscami mocno chaotyczny, co bardzo utrudnia zrozumienie poruszanych zagadnień. Być może wynika to z chęci przedstawienia historii systemów liczbowych, wielu tematów filozoficznych oraz...

"Dziennik" Anne Frank to zbiór zapisków żydowskiej dziewczynki przez dwa lata ukrywającej się z rodziną przed nazistami. Jest tym bardziej przejmujący, że zawiera nie tylko opisy trudnych warunków, panujących w Oficynie, ale ma także wymiar bardzo osobisty. Pełno w nim przemyśleń Anne, czasem bardzo intymnych. Dowiadujemy się o jej trudnych relacjach z matką, poczuciu niezrozumienia przez otaczających ją ludzi oraz o historii jej młodzieńczej miłości. Łzy cisną się do oczu, kiedy pomyśli się, że trzy dni po ostatnim wpisie Anne do dziennika ukrywający się zostali odkryci i wywiezieni do obozów koncentracyjnych.
Aby lepiej zrozumieć opisywane przez Anne wydarzenia, warto najpierw obejrzeć jeden z wielu filmów dotyczących jej historii, które pokazują także, co stało się z całą rodziną już po jej aresztowaniu.

"Dziennik" Anne Frank to zbiór zapisków żydowskiej dziewczynki przez dwa lata ukrywającej się z rodziną przed nazistami. Jest tym bardziej przejmujący, że zawiera nie tylko opisy trudnych warunków, panujących w Oficynie, ale ma także wymiar bardzo osobisty. Pełno w nim przemyśleń Anne, czasem bardzo intymnych. Dowiadujemy się o jej trudnych relacjach z matką, poczuciu...

Przedstawiona w postaci wspomnień głównego bohatera, powieść "Joyland" nie jest typowym horrorem Kinga, do jakiego przywykliśmy czytając jego książki. Wprawdzie poznając tę historię odczuwa się delikatny niepokój, ale to przede wszystkim połączenie kryminału z niezwykle realistyczną powieścią, doprawione tylko szczyptą strachu.
Główny bohater po dwóch latach związku rozstaje się z dziewczyną, w której był szalenie zakochany. Wciąż jest prawiczkiem i bardzo zazdrości swoim kolegom, którzy przeszli już seksualną inicjację. Aby zarobić na studia, na wakacje wyjeżdża do pracy do lunaparku Joyland, gdzie poznaje tajniki kuglarstwa, uczy się jak sprzedawać rozrywkę, a także poznaje legendę o nawiedzonym Tunelu Strachu, gdzie podobno pojawia się duch zamordowanej tam dziewczyny. Chcąc rozwikłać zagadkę tego zabójstwa zostaje w Joylandzie również po wakacjach nie wiedząc, jak niebezpieczna może okazać się dla niego ta tajemnica...

Przedstawiona w postaci wspomnień głównego bohatera, powieść "Joyland" nie jest typowym horrorem Kinga, do jakiego przywykliśmy czytając jego książki. Wprawdzie poznając tę historię odczuwa się delikatny niepokój, ale to przede wszystkim połączenie kryminału z niezwykle realistyczną powieścią, doprawione tylko szczyptą strachu.
Główny bohater po dwóch latach związku...

"Czarna Bandera" to zbiór sześciu opowiadań o piratach i ich przygodach. Tak więc mamy tu historę o tajemniczym wraku, handlu niewolnikami, statku widmo i przeklętym skarbie. Opowiadania te są bardzo pomysłowe, często zaskakują czytelnika, a piraci mówią oczywiście językiem piratów, także pełno tu wymyślych przekleństw, które często wręcz śmieszą. I jak tu się nie zakochać w świecie korsarzy? Ahoj!

"Czarna Bandera" to zbiór sześciu opowiadań o piratach i ich przygodach. Tak więc mamy tu historę o tajemniczym wraku, handlu niewolnikami, statku widmo i przeklętym skarbie. Opowiadania te są bardzo pomysłowe, często zaskakują czytelnika, a piraci mówią oczywiście językiem piratów, także pełno tu wymyślych przekleństw, które często wręcz śmieszą. I jak tu się nie zakochać...

Muszę przyznać, że nie należę do największych wielbicieli science fiction, a mimo to "Kolory Sztandarów" bardzo mi się spodobały. Dlaczego?
Zachwyca przede wszystkim świetnie przemyślane uniwersum, zaplanowane do najdrobniejszych szczegółów. Myślę, że nie przesadzę przyrównując świat stworzony przez Kołodziejczaka do tego z Gwiezdnych Wojen. Poza tym książka napisana jest w taki sposób, że czyta się ją lekko i z zainteresowaniem. Książka, całkiem słusznie, została nagrodzona Zajdlem.
Gladianie, atakowani i zabijani przez nieznaną rasę Obcych, korgardów, mają do wyboru podjąć szaleńczą i, wydaje się, bezsensowną walkę z nimi, lub poddać swoją planetę Dominium Solarnemu, które wprawdzie pomoże im pokonać najeźdźców, ale jednocześnie przejmie władzę nad Gladiusem i przyłączy go do swojego wielkiego solarnego Imperium, w którym nawet ludzkie myśli są kontrolowane.
Bohaterem, z którym przeżywamy tę historię, jest Daniel Bondaree, tanator, sędzia-egzekutor. Po której stronie opowie się komandos? Czy wygra walkę o to, co dla niego najważniejsze? Sprawdźcie sami, zdecydowanie warto.

Muszę przyznać, że nie należę do największych wielbicieli science fiction, a mimo to "Kolory Sztandarów" bardzo mi się spodobały. Dlaczego?
Zachwyca przede wszystkim świetnie przemyślane uniwersum, zaplanowane do najdrobniejszych szczegółów. Myślę, że nie przesadzę przyrównując świat stworzony przez Kołodziejczaka do tego z Gwiezdnych Wojen. Poza tym książka napisana jest w...

Druga część trylogii Suzanne Collins to naprawdę świetna książka. Jest w niej coś, czego brakuje wielu powieściom, a co czyni ją tak dobrą - element zaskoczenia. Głodowe Igrzyska już się zakończyły, a życie zwycięzców toczy się dalej. Nic już jednak nie pozostaje takim, jakim było przed ich walką o przetrwanie. A wtedy... Czegoś takiego się nie spodziewałam. W dodatku zakończenie tej części jest całkowicie zaskakujące, sprawia, że od razu trzeba sięgnąć po trzeci tom tej serii.
Poza tym podziwiam autorkę tej książki, Suzanne Collins za jej kunszt pisarski. To naprawdę wielka sztuka napisać dobrze powieść w pierwszej osobie, w dodatku w czasie teraźniejszym. Sprawia to, że akcja jest bardzo dynamiczna, a książkę czyta się niezwykle lekko.

Druga część trylogii Suzanne Collins to naprawdę świetna książka. Jest w niej coś, czego brakuje wielu powieściom, a co czyni ją tak dobrą - element zaskoczenia. Głodowe Igrzyska już się zakończyły, a życie zwycięzców toczy się dalej. Nic już jednak nie pozostaje takim, jakim było przed ich walką o przetrwanie. A wtedy... Czegoś takiego się nie spodziewałam. W dodatku...

Autorka książki, Krysia Chiger, jako 7-letnia dziewczynka przez ponad rok ukrywała się w kanałach razem z grupą uciekinierów z lwowskiego getta. Czytając "Dziewczynkę w zielonym sweterku" pogrążamy się w jej wspomnieniach dotyczących ucieczki przed nazistami.
To wstrząsająca historia widziana oczami dziecka. Nie da się czytać jej obojętnie, każde słowo pełne jest emocji - wspomnienia przynoszą ból. Poznajemy ludzi, których mimo zupełnej odmienności charakterów łączy jedno - niezwykła wola przetrwania. Brak tu wyidealizowanej ofiary, wszystko jest niesamowicie ludzkie, prawdziwe.
Ludzie ludziom zgotowali ten los. Książka skłania do refleksji i uświadamia wiele prawd życiowych.

Autorka książki, Krysia Chiger, jako 7-letnia dziewczynka przez ponad rok ukrywała się w kanałach razem z grupą uciekinierów z lwowskiego getta. Czytając "Dziewczynkę w zielonym sweterku" pogrążamy się w jej wspomnieniach dotyczących ucieczki przed nazistami.
To wstrząsająca historia widziana oczami dziecka. Nie da się czytać jej obojętnie, każde słowo pełne jest emocji -...

Ile to już czasu minęło, odkąd ostatni raz czytałam książkę Pratchetta... Prawie już zapomniałam, jak świetnym jest on pisarzem. Chyba zawsze już zadziwiać mnie będzie jego niesamowita władza nad słowami. Pisze z niezwykłym humorem, czytając "Na glinianych nogach" można momentami popłakać się ze śmiechu. A tym, co budzi we mnie największy podziw jest to, że między tymi żartami Pratchett przemyca rozmyślania na różne poważne, często trudne tematy, takie jak religia, nieczyste rozgrywki ludzi dążących do władzy czy nawet rasizm. Pisze o nich jednak w taki sposób, że nie psują one uśmiechu, który pojawia się na naszej twarzy podczas czytania. Oprócz tego osobiście uważam, że te opowieści ze Świata Dysku, w których pojawia się Straż z sir Samuelem Vimesem na czele, są najlepsze. Zdecydowanie polecam!

Ile to już czasu minęło, odkąd ostatni raz czytałam książkę Pratchetta... Prawie już zapomniałam, jak świetnym jest on pisarzem. Chyba zawsze już zadziwiać mnie będzie jego niesamowita władza nad słowami. Pisze z niezwykłym humorem, czytając "Na glinianych nogach" można momentami popłakać się ze śmiechu. A tym, co budzi we mnie największy podziw jest to, że między tymi...

Świetna książka dla fanów Gwiezdnych Wojen. Zbiór kilku powiązanych ze sobą opowiadań o Plemieniu Sithów, zaginionym gdzieś daleko w galaktyce i próbującym podporządkować sobie planetę, na którą rzucił ich los. Pozbawieni możliwości wydostania się z niej, używają swoich niezwykłych zdolności i sprytu, aby zawładnąć rodzimymi mieszkańcami Kesh. Z niewolników stają się włdcami, prawie bogami, zachłannymi, pełnymi gniewu i zazdrości, z których czerpią siłę.
Niezwykła historia, często zaskakująca. Pojawia się w niej też kilka wątków miłosnych. Zdecydowanie polecam ją wszystkim fanom Gwiezdych Wojen, a także tym, którzy dopiero zakochają się w tym universum.

Świetna książka dla fanów Gwiezdnych Wojen. Zbiór kilku powiązanych ze sobą opowiadań o Plemieniu Sithów, zaginionym gdzieś daleko w galaktyce i próbującym podporządkować sobie planetę, na którą rzucił ich los. Pozbawieni możliwości wydostania się z niej, używają swoich niezwykłych zdolności i sprytu, aby zawładnąć rodzimymi mieszkańcami Kesh. Z niewolników stają się...

Przed przeczytaniem tej książki popełniłam jeden podstawowy błąd - obejrzałam film. A jest on zadziwiająco dokładnie odwzorowany na powieści. Chociaż... wypada przy niej słabo!
"Igrzyska Śmierci" czyta się niezwykle lekko i przyjemnie, przez co pochłonęłam ją w ciągu dwóch wieczorów. Historia wciąga nas i nie wypuszcza ze swoich szponów aż do ostatniego słowa. W dodatku akcja rozgrywa się w dokładnie przemyślanym universum, co czyni ją jeszcze bardziej prawdziwą i trafiającą do serca. Panem - kraj kontrastów, w którym wymieszane są jak w garnku przepych i skrajna bieda. A pośrodku tej mieszaniny tkwią młodzi ludzie, pragnący walczyć z okrutną władzą o rodzinę, przyjaciół i swoje człowieczeństwo.
Książka zdecydowanie warta przeczytania.

Przed przeczytaniem tej książki popełniłam jeden podstawowy błąd - obejrzałam film. A jest on zadziwiająco dokładnie odwzorowany na powieści. Chociaż... wypada przy niej słabo!
"Igrzyska Śmierci" czyta się niezwykle lekko i przyjemnie, przez co pochłonęłam ją w ciągu dwóch wieczorów. Historia wciąga nas i nie wypuszcza ze swoich szponów aż do ostatniego słowa. W dodatku...

Zazwyczaj książki pisane na podstawie filmu lub gry są słabe. "Revan" jednak przerósł moje oczekiwania.
Historia Revana rozgrywa się na wiele lat przed wydarzeniami, które znamy z filmów. Możemy dzięki niej poznać podejście do życia zarówno tych oddanych bez reszty Ciemnej Stronie, jak i tych, którzy trwają przy Stronie Jasnej. I okazuje się, że Rada Jedi nie jest tak krystalicznie czysta, za jaką chciałaby uchodzić, a nie wszyscy Sithowie myślą tylko o inwazji na Republikę. Bohaterowie podejmują trudne decyzje, dokonują rozrachunku z wyznawanymi przez siebie ideami i walczą w obronie tego, co kochają.
Dzięki tej książce na nowo zakochałam się w universum Gwiezdych Wojen.

Zazwyczaj książki pisane na podstawie filmu lub gry są słabe. "Revan" jednak przerósł moje oczekiwania.
Historia Revana rozgrywa się na wiele lat przed wydarzeniami, które znamy z filmów. Możemy dzięki niej poznać podejście do życia zarówno tych oddanych bez reszty Ciemnej Stronie, jak i tych, którzy trwają przy Stronie Jasnej. I okazuje się, że Rada Jedi nie jest tak...

"Córka dymu i kości" to książka, którą zaczyna się czytać bez przekonania, a potem z zapartym tchem pochłania się w ciągu jednego wieczoru.
Zazwyczaj, kiedy na okładce z przodu i z tyłu książki, na pierwszych i ostatnich stronach można przeczytać, jakie to gazety nie napisały pięknych słów o tej historii, jakie to nagrody nie zostały jej przyznane i jakim to ona nie jest bestsellerem, od razu zaczynam patrzeć na nią z dystansem. Bo co to za książka, którą trzeba tak wychwalać, żeby ktoś na nią w ogóle spojrzał? A potem zaczęłam czytać...
Historia ta rozbawiła mnie, wzruszyła, zaciekawiła... A zakończenie pozostawiło pustkę, która zmusza mnie do natychmiastowego sięgnięcia po drugą część. I tylko przez cały czas niecierpliwie czekałam, aż on i ona... Och.
to naprawdę piękna opowieść o miłości, uczuciach ogółem i trudnych wyborach, napisana pięknym językiem. Czyta się ją naprawdę lekko i przyjemnie.

"Córka dymu i kości" to książka, którą zaczyna się czytać bez przekonania, a potem z zapartym tchem pochłania się w ciągu jednego wieczoru.
Zazwyczaj, kiedy na okładce z przodu i z tyłu książki, na pierwszych i ostatnich stronach można przeczytać, jakie to gazety nie napisały pięknych słów o tej historii, jakie to nagrody nie zostały jej przyznane i jakim to ona nie jest...

Rafał Orkan w niesamowity sposób operuje językiem. Modeluje słowa niczym plastelinę, układając ją w dokładnie przemyślane kształty i budując przed nami przerażający obraz miasta dążącego do samozagłady. To świetna kontynuacja "Głową w Mur", być może nawet przerastająca ją pod względem katastroficznych wizji. Wciąga, przeraża, zapiera dech w piersiach i zadziwia.

Rafał Orkan w niesamowity sposób operuje językiem. Modeluje słowa niczym plastelinę, układając ją w dokładnie przemyślane kształty i budując przed nami przerażający obraz miasta dążącego do samozagłady. To świetna kontynuacja "Głową w Mur", być może nawet przerastająca ją pod względem katastroficznych wizji. Wciąga, przeraża, zapiera dech w piersiach i zadziwia.

Druga część trzeciego tomu z cyklu "Pieśń Lodu i Ognia" zdecydowanie przerasta swoje poprzedniczki. O ile czytając poprzednie części potrafiłam momentami się nudzić, a niektóre fragmenty wydawały mi się zbyt rozciągnięte, o tyle "Krew i Złoto" zaparła mi dech w piersiach. Od pierwszych słów wsiąkłam w nią i czytałam ledwo pamiętając o oddychaniu aż do ostatniej kropki.
W innych książkach główni bohaterowie dzięki niezwykłym zbiegom okoliczności zawsze wydostają się z najgorszych kłopotów, tutaj nigdy nie można być pewnym, co stanie się za chwilę, bohaterowie umierają jeden po drugim. Zakończenie zaskoczyło mnie, a wręcz zszokowało, ale dzięki temu nie mogę się doczekać aż przeczytam kolejną część.

Druga część trzeciego tomu z cyklu "Pieśń Lodu i Ognia" zdecydowanie przerasta swoje poprzedniczki. O ile czytając poprzednie części potrafiłam momentami się nudzić, a niektóre fragmenty wydawały mi się zbyt rozciągnięte, o tyle "Krew i Złoto" zaparła mi dech w piersiach. Od pierwszych słów wsiąkłam w nią i czytałam ledwo pamiętając o oddychaniu aż do ostatniej kropki.
W...

Muszę przyznać, że nieco się na tej książce zawiodłam.
Przede wszystkim jest bardzo krótka - to raczej opowiadanie niż powieść. Poza tym, jeśli czytało się wcześniej inne dzieła Kinga, prostota i zupełnie nieskomplikowana fabuła sprawiają raczej negatywne wrażenie. Czytając tę książkę cały czas miałam wrażenie, że coś mi umyka, czai się na granicy pola widzenia, a gdy obracam w stronę tego "czegoś" wzrok, chowa się w cień. To chyba przez to, że szukałam w niej czegoś więcej.
Jeśli po "Roku Wilkołaka" spodziewamy się czegoś wielkiego, możemy się rozczarować, jednak jako krótka historia do przeczytania przed snem jest bardzo dobry.

Muszę przyznać, że nieco się na tej książce zawiodłam.
Przede wszystkim jest bardzo krótka - to raczej opowiadanie niż powieść. Poza tym, jeśli czytało się wcześniej inne dzieła Kinga, prostota i zupełnie nieskomplikowana fabuła sprawiają raczej negatywne wrażenie. Czytając tę książkę cały czas miałam wrażenie, że coś mi umyka, czai się na granicy pola widzenia, a gdy...