Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po pierwsze dziękuję Panu Mariuszowi za pomysł stworzenia tej Antologii...
Czuje wielką pokusę oceny każdego reportażu z osobna, ale to nie miejsce na coś takiego. Więc tylko dwie uwagi:
Podejście Janusza Korczaka do tak popularnego ostatnio pomagania biednym powinno wisieć jako przykazania główne w każdym urzędzie pomocy społecznej i każdej fundacji!
Dziękuję również panu Mariuszowi za przybliżenie świata przedwojennego. Czasami mam wrażenie, że II wojna światowa była swego rodzaju końcem świata. Dlatego problemy, radości i smutki tamtego okresu były zupełnie inne niż nasze. Jednocześnie przez dłuższy czas zakazane więc zapomniane.

Po pierwsze dziękuję Panu Mariuszowi za pomysł stworzenia tej Antologii...
Czuje wielką pokusę oceny każdego reportażu z osobna, ale to nie miejsce na coś takiego. Więc tylko dwie uwagi:
Podejście Janusza Korczaka do tak popularnego ostatnio pomagania biednym powinno wisieć jako przykazania główne w każdym urzędzie pomocy społecznej i każdej fundacji!
Dziękuję również panu...

Wypada mi jedynie podziękować panu Mariuszowi Szczygłowi za pomysł i wspaniałe wykonanie zbioru polskich reportaży.... Dziękuję.

Wypada mi jedynie podziękować panu Mariuszowi Szczygłowi za pomysł i wspaniałe wykonanie zbioru polskich reportaży.... Dziękuję.

Mój ulubiony reżyser.

Mój ulubiony reżyser.

Pan Stone jak zwykle nie zawodzi... Jeżeli macie ochotę wziąć wózek, załadować na niego obrazy i udać się do Paryża aby sprzedać to co namalowaliście to trzeba wziąć do ręki właśnie tę książkę... Irving Stone ma niesamowitą umiejętność opisywania bohaterów tak, że dochodzi do integracji czytającego z opisywanym bohaterem. Jeszcze słyszę śmiech kpiarzy z pierwszej wystawy impresjonistów! Polecam również dlatego, że jest to nienudne źródło wielu szczegółów na temat malarstwa, technik pracy i relacji w grupie impresjonistów.

Pan Stone jak zwykle nie zawodzi... Jeżeli macie ochotę wziąć wózek, załadować na niego obrazy i udać się do Paryża aby sprzedać to co namalowaliście to trzeba wziąć do ręki właśnie tę książkę... Irving Stone ma niesamowitą umiejętność opisywania bohaterów tak, że dochodzi do integracji czytającego z opisywanym bohaterem. Jeszcze słyszę śmiech kpiarzy z pierwszej wystawy...

Polecam wszystkim, którzy interesują się filozofią. Ciekawe przemyślenia, głęboka analiza tematu. Po przeczytaniu istnieje "niebezpieczeństwo" zweryfikowania własnych poglądów.... Dlatego właśnie jeszcze raz polecam!

Polecam wszystkim, którzy interesują się filozofią. Ciekawe przemyślenia, głęboka analiza tematu. Po przeczytaniu istnieje "niebezpieczeństwo" zweryfikowania własnych poglądów.... Dlatego właśnie jeszcze raz polecam!

Wszystko co przychodzi mi do głowy jako recenzja tej książki to jakiś straszny banał. Cóż mogę napisać. Myślę, że należy uczyć się wartości, filozofii życia od księdza Adama, który nikogo nie ocenia. Akceptuje... co wcale nie znaczy, że nie wymaga.
Jednocześnie w tej pozycji można dużo dowiedzieć się na temat życia osobistego księdza Adama.
Myślę też, że straciłam zdolność obiektywnej oceny. Wpadłam w zachwyt.

Wszystko co przychodzi mi do głowy jako recenzja tej książki to jakiś straszny banał. Cóż mogę napisać. Myślę, że należy uczyć się wartości, filozofii życia od księdza Adama, który nikogo nie ocenia. Akceptuje... co wcale nie znaczy, że nie wymaga.
Jednocześnie w tej pozycji można dużo dowiedzieć się na temat życia osobistego księdza Adama.
Myślę też, że straciłam zdolność...

Obiektywne spojrzenie na autora straciłam jeszcze gdy był w Tygodniku Powszechnym. (Chociaż nadal gniewam się).
Książka utrzymana dokładnie w tej samej konwenwencji co Mali Bogowie.
Pozytywnie nastraja fakt, że jednak nie wszyscy księża są wyrachowanymi zawodowcami. Zdażają się i tacy, którzy wiedzą po co są księżmi. Więc nadzieja w szeregowych, poszczególnych księżach. Tylko jak odsiać ziarno od plew.
Co raz głośniej mówi się o odejściu od wiary jako folkloru, plastikowych kwiatków, procesji i łamania brzózek. Tak sobie myślę, że msza bez znajomość podstaw teologi to takie czary mary. Wstać, usiąść, uklęknąć, zaśpiewać, Amen. Wiara zmierza jednak w kierunku małej ilości wiernych, ale zaangażowanych. Chociaż kompletnym zaprzeczeniem mojej tezy jest fenomen Torunia. Kolejny problem to tz. rekonstruktorzy. Jak to traktować czy jako ciekawostkę czy raczej jako trwały tręd. (w książce jest wyjaśnienie kto to taki)
Człowiek interesujący się światem niby to wszystko wie, niby już to gdzieś słyszał, ale skompilowane, zebrane w całość wzrusza, prowokuje, drażni.
Na pewno nikt nie daje tutaj zbioru odpowiedzi na problemy życia w wierze.

Obiektywne spojrzenie na autora straciłam jeszcze gdy był w Tygodniku Powszechnym. (Chociaż nadal gniewam się).
Książka utrzymana dokładnie w tej samej konwenwencji co Mali Bogowie.
Pozytywnie nastraja fakt, że jednak nie wszyscy księża są wyrachowanymi zawodowcami. Zdażają się i tacy, którzy wiedzą po co są księżmi. Więc nadzieja w szeregowych, poszczególnych księżach....

Trudno napisać recenzje o lidzkich uczuciach, przeżyciach. Książkę trzeba przeczytać po to żeby odczarować tą katastrofę i zrozumieć jej ogrom. Nagle jakoś tak blisko....
Mam jeszcze jedną refleksję -W Rosji jeszcze długo, długo nic się nie zmieni.

Trudno napisać recenzje o lidzkich uczuciach, przeżyciach. Książkę trzeba przeczytać po to żeby odczarować tą katastrofę i zrozumieć jej ogrom. Nagle jakoś tak blisko....
Mam jeszcze jedną refleksję -W Rosji jeszcze długo, długo nic się nie zmieni.

Chciałoby się napisać, że książka wzrusza, powala, denerwuje, ale tak sobie myślę, że nie są to dobre określenia. Takie należą się książkom, "wymyślonym" przez autora. Bo to dobry warsztat, umiejętność budowy akcji i takie tam... a tutaj mamy ŻYCIE... Jedna z niewielu książek po których chce mi się płakać... a jednocześnie pozwoliła zrozumieć mentalność Rosjan... Nie to za dużo powiedziane... odrobinkę zbliżyła do zrozumienia...

Chciałoby się napisać, że książka wzrusza, powala, denerwuje, ale tak sobie myślę, że nie są to dobre określenia. Takie należą się książkom, "wymyślonym" przez autora. Bo to dobry warsztat, umiejętność budowy akcji i takie tam... a tutaj mamy ŻYCIE... Jedna z niewielu książek po których chce mi się płakać... a jednocześnie pozwoliła zrozumieć mentalność Rosjan... Nie to za...

Pouczająca lekcja historii najnowszej. A z tą jest ten problem, że jest nierozerwalna z polityką i wszystkim co z tym związane. Wyznam po cichu, że mam chyba tak samo jak naczelny GW. Jestem rusofobem i rusofilem w jednym.

Pouczająca lekcja historii najnowszej. A z tą jest ten problem, że jest nierozerwalna z polityką i wszystkim co z tym związane. Wyznam po cichu, że mam chyba tak samo jak naczelny GW. Jestem rusofobem i rusofilem w jednym.

Nie odważyłabym się napisać, że wiem o czym jest ta książka.
Na pewno nie ma w niej seksu, przemocy i przygód. Chociaż obiecano.
Polecam wszystkim, którzy mają ochotę spojrzeć na świat oczami Autora. Podoba mi się poczucie humoru z jakim napisany jest ten dziennik. Jednoszceśnie "czuć" że autor jest poetą.

Nie odważyłabym się napisać, że wiem o czym jest ta książka.
Na pewno nie ma w niej seksu, przemocy i przygód. Chociaż obiecano.
Polecam wszystkim, którzy mają ochotę spojrzeć na świat oczami Autora. Podoba mi się poczucie humoru z jakim napisany jest ten dziennik. Jednoszceśnie "czuć" że autor jest poetą.

Ja mam takie głupie pytanie... niestety moja książka zaginęła... w książce był taki cytat, który mówił, że Rosjanin musi mieć 6 rzeczy (Za Gorbaczowa nawet tego brakowało) Ja pamiętam tylko 3 herbatę, spirytus, chleb... jakie są trzy następne... Dzięki za pomoc !!! Pozdrawiam...

Ja mam takie głupie pytanie... niestety moja książka zaginęła... w książce był taki cytat, który mówił, że Rosjanin musi mieć 6 rzeczy (Za Gorbaczowa nawet tego brakowało) Ja pamiętam tylko 3 herbatę, spirytus, chleb... jakie są trzy następne... Dzięki za pomoc !!! Pozdrawiam...

Czasem zazdroszczę ludziom dla których świat jest prosty. "Ci są dobrzy a Tamci są źli". I choćby nie wiem co nie mają pytań, wątpliwości. Niestety ja tak nie mam. Okazuje się, że Żydzi czasem są po prostu okrutni, a Arabowie leniwi i sami sobie winni swojej sytuacji. Nawet w samym Izraelu są ludzie którzy popierają porozumienie z Arabami i tacy którzy twierdzą, że to nie możliwe. W tej chwili okazuje się, że kraje Ligi Arabskiej już nie mówią jednym głosem. Świat nie jest prosty. I nie ma prawdziwej historii. (Polityka historyczna to dziwoląg) Jest tylko rzetelna historia. polegająca na tym, że przedstawia się racje wszystkich stron wydarzenia.

Czasem zazdroszczę ludziom dla których świat jest prosty. "Ci są dobrzy a Tamci są źli". I choćby nie wiem co nie mają pytań, wątpliwości. Niestety ja tak nie mam. Okazuje się, że Żydzi czasem są po prostu okrutni, a Arabowie leniwi i sami sobie winni swojej sytuacji. Nawet w samym Izraelu są ludzie którzy popierają porozumienie z Arabami i tacy którzy twierdzą, że to nie...