Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie jestem w stanie tej książki ocenić. Namęczyłem się, choć były momenty...

Nie jestem w stanie tej książki ocenić. Namęczyłem się, choć były momenty...

Męczyłem ją bardzo długo, ale nie dlatego że słaba i nieciekawa. Męczyłem dlatego, że ciężko było przebijać się przez mroczne zakamarki własnego umysłu za każdym razem kiedy wracałem do jej czytania. Autorka zafundowała mi niezłą jazdę. Ale kończyłem, uff.

Męczyłem ją bardzo długo, ale nie dlatego że słaba i nieciekawa. Męczyłem dlatego, że ciężko było przebijać się przez mroczne zakamarki własnego umysłu za każdym razem kiedy wracałem do jej czytania. Autorka zafundowała mi niezłą jazdę. Ale kończyłem, uff.

Poległem za drugim razem tez w połowie . Za głupi jestem...;)

Poległem za drugim razem tez w połowie . Za głupi jestem...;)

To moja 5 książka autorki. Zaczynam chyba się starzeć (42), bo ten rodzaj wolnej, spokojnej i subtelnej narracji bardzo mi ostatnio odpowiada. Dzięki książkom Pani Olgi doswiadczam jakieś swoistej pierwotnej esencji życia. Fascynują mnie tutaj, nie wielkie przygody, osiągnięcia czy podróże. Tego tu nie uraczymy. Fascynujące jest życie ukazane w jej podstawowych aspektach. To się czyta jak poezję. To się odbiera wszystkimi zmysłami. Ps. „Prawiek” bardzo przypomina mi „Sońkę” Karpowicza.

To moja 5 książka autorki. Zaczynam chyba się starzeć (42), bo ten rodzaj wolnej, spokojnej i subtelnej narracji bardzo mi ostatnio odpowiada. Dzięki książkom Pani Olgi doswiadczam jakieś swoistej pierwotnej esencji życia. Fascynują mnie tutaj, nie wielkie przygody, osiągnięcia czy podróże. Tego tu nie uraczymy. Fascynujące jest życie ukazane w jej podstawowych aspektach....

Bardzo lubię poetycką prozę ;) Niewielu tak potrafi.

Bardzo lubię poetycką prozę ;) Niewielu tak potrafi.