Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Próbowałam nie mieć wysokich oczekiwań - Współlokatorzy stała się jedną z moich ulubionych książek, ze względu na lekkość, optymizm i pocieszny styl autorki.
Ten tytuł nie taki sam, a wręcz przeciwnie, ukazuje zupełnie inny szyk opowiadania historii: babci i wnuczki. Czyta się tak jak ogląda komedię, która jest przewidywalna, jednak to co wyróżnia to atmosfera i bohaterowie. Sprawia, że przyjemnie spędza się czas, zostawiając po sobie apetyt na więcej.

Próbowałam nie mieć wysokich oczekiwań - Współlokatorzy stała się jedną z moich ulubionych książek, ze względu na lekkość, optymizm i pocieszny styl autorki.
Ten tytuł nie taki sam, a wręcz przeciwnie, ukazuje zupełnie inny szyk opowiadania historii: babci i wnuczki. Czyta się tak jak ogląda komedię, która jest przewidywalna, jednak to co wyróżnia to atmosfera i...

Ze stand up'ową twórczością Pana Rafała mam styczność od niedawna. Sam określił, że nie lubi być ciągle komikiem i chciałby pogadać na poważnie. Ten tytuł jest propozycją.
Autor pokazuje swoją najgorszą wizję dorosłego mężczyzny w swoim środowisku, coś co było wielokrotnie poruszane w występach.
Jego proza troszeczkę przypomina mi styl Żulczyka - długie monologi, szara, wręcz ciemna rzeczywistość. Chętnie wrócę do tego tytułu.

Ze stand up'ową twórczością Pana Rafała mam styczność od niedawna. Sam określił, że nie lubi być ciągle komikiem i chciałby pogadać na poważnie. Ten tytuł jest propozycją.
Autor pokazuje swoją najgorszą wizję dorosłego mężczyzny w swoim środowisku, coś co było wielokrotnie poruszane w występach.
Jego proza troszeczkę przypomina mi styl Żulczyka - długie monologi, szara,...

Wybiórczo podchodzę do twórczości autorki. Nie ze względu na jej styl, lecz jednak na fabułę. Czytałam jej Nocną Drogę, z której jestem zachwycona, jednak wiem, że nigdy nie przeczytam Słowika. 2 wojna światowa to nie moja bajka.
Ten tytuł, przypomina mi lekko większość fabuł polskich autorek, jak pani Michalak, jednak zwroty akcji i język pozwolił mi ukończyć tę książkę.

Wybiórczo podchodzę do twórczości autorki. Nie ze względu na jej styl, lecz jednak na fabułę. Czytałam jej Nocną Drogę, z której jestem zachwycona, jednak wiem, że nigdy nie przeczytam Słowika. 2 wojna światowa to nie moja bajka.
Ten tytuł, przypomina mi lekko większość fabuł polskich autorek, jak pani Michalak, jednak zwroty akcji i język pozwolił mi ukończyć tę książkę.