Powiem tak - dawno nie spłakałam się tak na żadnej historii. Zwyczajnie - każdy z nas powinien przeczytać ten komiks. Niesamowita historia i piękna kreska.

Powiem tak - dawno nie spłakałam się tak na żadnej historii. Zwyczajnie - każdy z nas powinien przeczytać ten komiks. Niesamowita historia i piękna kreska.

Jest to pierwsza powieść graficzna, którą zdecydowałam się przeczytać i wydaje mi się, że lepiej nie mogłam zacząć. Historia ta była piękna i poruszyła mnie dogłębnie. Przedstawia ona niesamowitą relacje między babcią i wnuczką.

Ukazuje ona również trudności jakie muszą pokonywać osoby z choroba Alzheimera, oraz jak wpływa to na ich bliskich. Jest to druzgocący obraz, niesamowicie ciężko patrzy się na rozpacz i zapomnienie krążące wokół tej przypadłości.

W komiksie tym ukazany jest pięknie proces dorastania i przemijania. Autorka pokazuje nam jak zmieniamy się, często nie doceniając tego co mamy blisko siebie, co kiedyś było dla nas ważne. Czasami w drodze zwanej, życiem możemy się zgubić i ciężko będzie nam wrócić na właściwy tor.

Bardzo poruszyły mnie słowa Babci Marie.

„ „Za późno”przychodzi szybciej, niż się spodziewamy. Obiecaj Clémence, że nigdy tego nie zapomnisz.”

Cytat ten pokazuje jak bardzo ważnym jest mówienie rzeczy, które chcemy powiedzieć, odpowiednim osobą, żeby się nie ograniczać w tym co robimy. Cieszmy się tym co mamy i nie rezygnujmy z marzeń.

Podczas czytania tego komiksu wylałam wiele łez, nie zdawałam sobie sprawy, że tak krótka forma przekazu może mnie tak dotknąć. Bardzo cieszę się, że trafiłam na „Nie zapomnij mnie”, na pewno o niej nie zapomnę a słowa zawarte w tej historii zostaną w moim sercu na długo.

Jest to pierwsza powieść graficzna, którą zdecydowałam się przeczytać i wydaje mi się, że lepiej nie mogłam zacząć. Historia ta była piękna i poruszyła mnie dogłębnie. Przedstawia ona niesamowitą relacje między babcią i wnuczką.

Ukazuje ona również trudności jakie muszą pokonywać osoby z choroba Alzheimera, oraz jak wpływa to na ich bliskich. Jest to druzgocący obraz,...

Przepiękna opowieść narysowana tak, że szczęka opada. Miałam okazję przeczytać ten komiks w wersji angielskiej - co tu dużo mówić... Powalił mnie. Na tak piękną historię o dorastaniu, szacunku i czułości wobec życia, które dobiega końca i wzruszającej więzi między wnuczką a babcią nie trafiłam nigdy przedtem.

Rzadko płaczę przy lekturze, ale tu nie sposób było się nie wzruszyć. Polecam serdecznie nie tylko miłośnikom komiksu, bo tak poruszające, a przy tym oszczędne w wyrazie, wysmakowane perełki zdarzają się bardzo rzadko.

Jestem bardzo ciekawa kolejnych książek Alix Garin, bo ma wielki talent!

Przepiękna opowieść narysowana tak, że szczęka opada. Miałam okazję przeczytać ten komiks w wersji angielskiej - co tu dużo mówić... Powalił mnie. Na tak piękną historię o dorastaniu, szacunku i czułości wobec życia, które dobiega końca i wzruszającej więzi między wnuczką a babcią nie trafiłam nigdy przedtem.

Rzadko płaczę przy lekturze, ale tu nie sposób było się nie...

Chryste panie, nie podchodźcie do tego komiksu bez tony chusteczek! Mimo, że nie miałam styczności z osobami chorymi na Alzhaimera, ta historia trafiła prosto w moje serce i złamała je na kawałki. Jest jednocześnie nieopisanie piękna i cholernie smutna, a do tego zawiera kilka ciekawych plot twistów.

Clemence porywa swoją ukochaną babcię z domu opieki i zabiera ją w ostatnią podróż do domu jej rodziców. To podróż pełna wspomnień, bezgranicznej miłości, ale trochę też historia o poszukiwaniu siebie i odnajdywaniu się na nowo. Podróż, która zaczyna się jako spontaniczny impuls zmienia się w wyprawę, który wywraca życie Clemence do góry nogami.

Kocham każdą stronę, płaczę, ale też się śmieję i chyba właśnie jeszcze bardziej pokochałam niezapominajki. Jednocześnie uwielbiam tytuł - jednocześnie daje nam pogląd na to, o czym jest komiks (bo czyż każdy z nas nie boi się zapomnienia),a gdy zapoznamy się z treścią - doceniamy symbolikę malutkiego niebieskiego kwiatka. Zdecydowanie skłania do refleksji.

Czytajcie, proszę!

Chryste panie, nie podchodźcie do tego komiksu bez tony chusteczek! Mimo, że nie miałam styczności z osobami chorymi na Alzhaimera, ta historia trafiła prosto w moje serce i złamała je na kawałki. Jest jednocześnie nieopisanie piękna i cholernie smutna, a do tego zawiera kilka ciekawych plot twistów.

Clemence porywa swoją ukochaną babcię z domu opieki i zabiera ją w...