Opinie użytkownika
To nie jest autobiografia, ale raczej wywiad-rzeka o życiu prywatnym i politycznym Aleksandra Kwaśniewskiego, który pozwala na prześledzenie losów i głębsze poznanie poglądów jednego z najbardziej znanych polskich polityków. Omawiane wydarzenia są przedstawione w chronologiczny sposób. Na uwagę zasługuje fakt, że bohater książki jest dość krytyczny wobec swoich decyzji,...
więcej Pokaż mimo toAutorka podkreślała w wywiadach, że „presja noblowska” nie odgrywała roli przy pisaniu nowej powieści. Trudno jest jednak w to uwierzyć. Powstaje wrażenie, że nowe dzieło zostało napisane trochę pod publiczkę. Ładne wydanie z mapami i tajemniczym motywem na okładce bardzo zachęca do zakupu książki. Ta składa się jednak głównie z pseudointelektualnych wynurzeń starszych...
więcej Pokaż mimo toAutor był redaktorem „Gazety Wyborczej”, co samo w sobie może wskazywać na brak obiektywizmu. Tak jednak nie jest. Biografia w żadnym wypadku nie jest hagiograficzna; w gruncie rzeczy jest to dość krytyczna polemika z osobą Adama Michnika i jego roli w historii polskiej inteligencji. Autor wydaje się stawiać Michnikowi zarzut (którego adresatem często jest też Aleksander...
więcej Pokaż mimo toRozmowa dziennikarki i polityka, którzy zgadzają się ze sobą w prawie wszystkich kwestiach, nie może być intelektualnie stymulująca. Trzeba jednak przyznać, że analizy Applebaum i Tuska są dość interesujące i trafne. Czytelnik może zapoznać się z istotą tzw. trumpizmu, zagrożeń dla demokracji w Europie, znaczeniu kryzysu migracyjnego. Z aktualnego punktu widzenia (piszę tę...
więcej Pokaż mimo toPowieść jest udana, jeśli mamy ochotę przerzucić kolejne strony i dowiedzieć się końca opowiadanej historii. Tak jest w przypadku „Bierków”. Autorowi udało się stworzyć ciekawą fabułę i zaprezentować ją w przystępnej formie (choć niektórzy zapewne uznają ją za zbyt pornograficzną). Mamy tutaj całą paletę tematów takich jak różnice społeczne, przemoc domowa, homofobia,...
więcej Pokaż mimo toJak opisać coś, co w swojej istocie odzwierciedla ideę nicości? Ciszę kojarzymy z pustką, z czymś, czego nie ma. Cisza jest brakiem. Przede wszystkim brakiem dźwięku, ale pośrednio też brakiem ludzkiej zmysłowości i doświadczenia w ogóle. Osoby niesłyszące zapewne czytają te słowa z niedowierzaniem. I mają rację. Cisza może być cechą stałą bytu, przynajmniej w sensie...
więcej Pokaż mimo toPierwotny tytuł „Niemcy też są ludźmi” wskazuje na rzeczywisty zamysł autora. Dramat ma na celu nie tylko przybliżyć czytelnikowi społeczeństwo niemieckie w okresie narodowego socjalizmu, ale raczej egzemplifikować uniwersalne ludzkie zachowania i postawy w obliczu powszechnie panującego konformizmu. Mimo oczywistego tła historycznego nie jest to teatr faktu: wszyscy...
więcej Pokaż mimo toLiteratura polska o czasach wojennych ma z reguły martyrologiczny wydźwięk. „Filip” Leopolda Tyrmanda oferuje dla odmiany spojrzenie na losy młodego pokolenia walczącego o przetrwanie, które charakteryzuje się sarkazmem i zadziornością. 20-letni bohater pracuje w restauracjach z najwyższej półki i ma papiery francuskie, dzięki którym jest traktowany lepiej od polskich...
więcej Pokaż mimo toKto może lepiej nakreślić, jaką funkcję pełni lub powinna pełnić literatura piękna, jeśli nie sami twórcy literackich dzieł? Zebrane w tej książce eseje Olgi Tokarczuk pozwalają na dyskretny wgląd w proces powstawania fikcyjnych charakterów i wydarzeń, a także ogólne refleksje na temat statusu słowa pisanego w XXI wieku, w którym treści audiowizualne stają się coraz...
więcej Pokaż mimo to
Podobno każdy polski inteligent ma swojego faworyta wśród polonistów „z telewizji”. Jest frakcja prof. Miodka, frakcja prof. Markowskiego, prof. Bańki, czy właśnie – prof. Bralczyka, którego gawędziarski styl chyba najbardziej pasuje do rzeczywistości medialnej.
Niebelferskie podejście do języka sprawiło, że Jerzy Bralczyk stał się popularnym językoznawcą. Omawiana tu...
Świat bez fabuły
Czy można nazwać tę książkę powieścią fragmentaryczną? Chyba nie do końca. Są to rzeczywiście fragmenty, ale z pewnością nie jest to powieść. W dziko pomieszanych epizodach pojawia się kilka historii, gdzie mamy tych samych bohaterów i pewne kontinuum czasu, poszczególne rozdziały (a niekiedy akapity) nie są jednak ze sobą powiązane. W gruncie rzeczy...
Książka przybliża czytelnikowi tożsamościowe perypetie autora i innych inteligentów w komunistycznej Warszawie oraz próby asymilacji w środowisku pisarzy w wybitnie kapitalistycznym Nowym Jorku. Jako wschodnioeuropejski outsider mający wielki talent choć zero centa przy duszy, Głowacki jest w którymś momencie skazany na sukces. Napisane kapitalną polszczyzną wspomnienia (a...
więcej Pokaż mimo toSam autor przyznaje we wstępie, że dzienniki powinno się publikować najlepiej pół wieku po śmierci. Donald Tusk podjął istotnie pewne ryzyko upubliczniając prywatne rozmowy i anegdoty, także z życia rodzinnego. Niezależnie od sympatii politycznych (które w odniesieniu do osoby Donalda Tuska mogą przybierać ekstremalne formy) lektura tych zapisków obejmujących obie kadencje...
więcej Pokaż mimo toKsiążkę Szymona Hołowni o prawach zwierząt można czytać dwojako. Z jeden strony jest to próba pogodzenia chrześcijańskiego światopoglądu, którego rdzeniem jest wiara w wyjątkowość człowieka wobec pozostałych organizmów żywych, przy jednoczesnym przykazaniu minimalizacji cierpienia w świecie. Z drugiej strony rozważania Hołowni można czytać bez odniesień religijnych, jako...
więcej Pokaż mimo toManifest polityczny Biedronia jest na dwa sposoby odważny: z jednej strony Autor analizuje sytuację polityczno-społeczną w dzisiejszej Polsce z wyraźnie osobistej perspektywy, co jest rzadką jakością, wobec której mniej życzliwi wysuną zarzut subiektywnego postrzegania spraw. Z drugiej strony manifest jest odważny w swojej treści. Autor nakreśla rozwiązania na rzecz dobra...
więcej Pokaż mimo toTa obszerna (choć nie wyczerpująca tematu) książka jest próbą analizy kształtowania się niemieckiej tożsamości narodowej po zakończeniu II wojny światowej. Chronologiczny układ przedstawionych zagadnień pozwala na prześledzenie ważnych dla omawianej tematyki wydarzeń zarówno w Niemczech Zachodnich jak i Wschodnich. Czytelnik musi jednak przebrnąć najpierw przez...
więcej Pokaż mimo toTak oto powinna wyglądać porządna biografia: życie opowiedziane w wyrazistych epizodach (jest ich tutaj 16, w których Religa jest przedstawiany w swoich funkcjach jako np. chirurg, rektor czy minister), wyważona doza cytatów bohatera i ludzi z jego otoczenia, mądrze dobrane fotografie, przystępny, ale nieinfantylny język, brak unikania trudnych tematów bez ulegania...
więcej Pokaż mimo toMnóstwo wysiłku włożył autor w przedstawienie najważniejszych wydarzeń z życia Stanisława Lema. Biografia jest bogata w informacje i odziana piękną polszczyzną. Pozostaje jednak niedosyt, którego zaczątek pojawia się późno, bo na stronie 388. Oto autor tej świetnej biografii postanowił, że pozostawi czytelnika z (obejmującym jakieś sto stron) okresem lwowskim i kwestią...
więcej Pokaż mimo to