Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Jeżeli miałabym wybrać jedną jedyną książkę, która będę mogła czytać do końca życia to wybrałabym właśnie "Smutki wszelkiej maści". Dlaczego? Bo nikt tak pięknie nie umie o codzienności i jej trudnach jak Leky. Ta książka to cudowny plasterek, który otula puchatą kołderką emocji i wzmacnia ducha mądrością podaną tak delikatnie, że rozpuszcza w środku, wszystko to, co dotąd było twarde. Pozwala nabrać tak potrzebnego nam dystansu, wzruszyć się i być po prostu cholernie smutnym. Pozwala akceptować całą gamę uczuć kotłujących się na co dzień w naszym miękkim środku.

Ta książka, troszkę wbrew tutułowi, jest szczęściem. Wywołuje uśmiech i daje nadzieję, że jednak człowiek bywa dobry dla drugiego człowieka. To właśnie w niej braciszek wgłębiduch podpowiada, że to ciepło, które rozlewa się po serduchu to coś pięknego. I ja mu uwierzyłam! Fajnie było spotkać nauczyciela chemii, któremu skarpetka marszczy sie pod nicością. Porozmawiać, że strachem, który nie studował medycyny, a zachowywał się jakby pozjadał wszystkie rozumy. Dobrze było ujrzeć dusze do naprawy i smutek, który był wyprowadzany na spacer.

Wiele tu o tajemnicy, która nigdy, nawet na początku, nie była koloru kremowego. Decyzji, która tylko udaje, że chce zostać podjęta. Strachu, który odczuwamy, gdy spełnia się nasze wielkie pragnienie. Złości, która jest niczym innym jak pogniecionym nieszczęściem i pogniecioną samotnością. Ciszy, która nie da sobie nic powiedzieć. No i to lądowanie w pętli oczekiwań. Znacie to, prawda? No to może czas zażyć tabletkę na wdupamienie?

"Smutki wszelkiej masci" to urocza, ciepła i dającą wytchnienie lektura. Ukazująca codzienność tak zwyczajnie i poetycko, że aż można się nią zachłysnąć. Normalizuje i oswaja smutki. Książkę można z powodzeniem czytać fragmentami. Wyrywać mądrości i radości bez planu. Ja po jej przeczytaniu czuję się otulona, ukochana i rozbawiona. Czuję, że wszystko jest na swoim miejscu. Każda emocja została przyjęta z troską i delikatnością.

Mam nadzieję, że zachęciłam Was do sięgnięcia po tę książkę. warto 🤍

Jeżeli miałabym wybrać jedną jedyną książkę, która będę mogła czytać do końca życia to wybrałabym właśnie "Smutki wszelkiej maści". Dlaczego? Bo nikt tak pięknie nie umie o codzienności i jej trudnach jak Leky. Ta książka to cudowny plasterek, który otula puchatą kołderką emocji i wzmacnia ducha mądrością podaną tak delikatnie, że rozpuszcza w środku, wszystko to, co dotąd...

Insomnia" to thriller psychologiczny brytyjskiej Autorki, opowiadający historię Emmy. Kobiety sukcesu, matki i żony, która tuż przed 40 urodzinami zaczyna tracić kontrolę nad swoim życiem. Dokładnie jak jej babka i matka w tym wieku. Od kilku dni Emma nie może spać, a jej umysł zaczyna płatać figle. Czy to początek? Historia obłędu, przekazywana z pokolenia na pokolenie, zaczyna i jej dosięgać?

Lęk przed 40 urodzinami przybierający niewyobrażalną skalę, paranoja wzmagająca się z każdym dniem, trauma i ogrom krzywd wyniesionych z dzieciństwa, maniakalna troska o najbliższych i permanentny brak snu. Takie combo pokonałaby każdego. Autorka doskonale pokazuje, na przykładzie Emmy, ile człowiek jest w stanie znieść i co się może z nim dziać, jeżeli nie zareaguje w odpowiednim momencie i nie poprosi o fachową pomoc.

Sarah Pinborough serwuje nam tu pokaźną dawkę napięcia, natręctw, psychozy czy paranoji, a co za tym idzie rownież rollercoster emocji. Tajemica z dzieciństwa jest odkrywana stopniowo, co doskonale podkręca całość i sprawia, że czujemy ten nieoczywisty, przyjemny dreszczyk i napięcie. Natręctwa Emmy i skutki bezsenności dodatkowo podkręcają i tak już ciężki emocjonalnie klimat. Podczas lektury wciąż czujemy, że "coś wisi w powietrzu". Pierwszoosobowa narracja sprawia, że czytelnik głębiej wchodzi w świat Emmy. Nie jesteśmy tylko biernymi obserwatorami, ale bezpośrednio doświadczamy wszystkich stanów wraz z główną bohaterką. Wprawdzie niektóre z jej zachowań są szalenie irytujące to i tak jesteśmy jej w stanie wiele wybaczyć. Zakończenie doskonale spina całość historii, nie pozostawiając żadnych niedomówień. A epilog? Zapewniam, że nieźle Wam namiesza 😉

Reasumujac, całość wypada naprawdę dobrze. "Insomnię" czyta się płynnie, ma świetny klimat, nie brakuje jej emocji, a podczas lektury doświadczamy właściwego dla gatunku dreszczyku emocji. Mnie mocno irytowała Emma, ale na to przymykam oko 😉 Książkę polecam i myślę, że spodoba się wybrednym fanom gatunku.

Insomnia" to thriller psychologiczny brytyjskiej Autorki, opowiadający historię Emmy. Kobiety sukcesu, matki i żony, która tuż przed 40 urodzinami zaczyna tracić kontrolę nad swoim życiem. Dokładnie jak jej babka i matka w tym wieku. Od kilku dni Emma nie może spać, a jej umysł zaczyna płatać figle. Czy to początek? Historia obłędu, przekazywana z pokolenia na pokolenie,...

"Wojna Bogów" to ósmy i niestety już ostatni tom z serii "Furia Wikingów", który nota bene jest doskonałym jej zwieńczeniem 🤍

W "Wojnie bogów" Daniel Komorowski, po raz kolejny zresztą, udowadnia, że umie w opisy walk, a dynamiczna, krwawa i doskonale spinającą się akcja to niezmiennie mocny punkt jego książek. Strategie bitew są dopracowane w każdym calu, a "wyjścia awaryjne" i pojawiające się w trakcie niespodzianki przyjemnie łechtają nie tylko ego Wikingów, ale i serce czytelnika. Autor nie pozwala się nam nudzić. Ba! W ósmym tomie postanawia zaserwować nam niezłą jadkę i wysłać wojów na Konstantynopol, uznany dotąd za największa fortecę świata. Powiedzieć, że to czyste szaleństwo, to jakby nic nie powiedzieć. Mało? W powietrzu wisi druga wielka, niezwykle ambicjonalna bitwa. Akcja nie zwalnia! Czytacie i oczekujcie nieoczekiwanego! W końcu to wojna bogów 😉

Mam wrażenie, że w tym tomie Autor mocniej skupił się na samych synach Ragnara i myślę, że to doskonałe posunięcie, zważywszy, że to ostatni tom serii. Splot historii braci, który tutaj następuje jest szalenie niespodziwany i  tym samym totalnie zaskakujący. Osobiście cieszę się również, że w ostatnim tomie pojawiła się matka Egila i objaśniła trochę działania syna. Pamiętam bunt Egila w czwartej części cyklu i mój zgrzyt w związku z tym. Jego rządza zemsty była dla mnie zbyt wybujała i nie miała racjonalnego poparcia. Czuję, że to domknięcie, choć w istocie okazało się banalnie proste, było mi osobiście bardzo potrzebne 😉

Umiejętność budowania napięcia i niezwykle płynne zmiany miejsca akcji to sztuka, którą Daniel Komorowski opracował do perfekcji. Wielość wątków i bohaterów nie przeszkadza, gdyż sposób prowadzenia narracji i krótkie rozdziały sprawiają, że czytelnik wciąż "siedzi w treści", co przy tej ilości, jest prawdziwym wyzwaniem. Jestem pewna, że wkraczając w świat wojów z północy staniecie się (czy tego chcecie, czy nie) jego częścią. W tę historię się po prostu wpada. Ja będę tęsknić, a Wam niezmiennie polecam cały cykl 🤍

"Wojna Bogów" to ósmy i niestety już ostatni tom z serii "Furia Wikingów", który nota bene jest doskonałym jej zwieńczeniem 🤍

W "Wojnie bogów" Daniel Komorowski, po raz kolejny zresztą, udowadnia, że umie w opisy walk, a dynamiczna, krwawa i doskonale spinającą się akcja to niezmiennie mocny punkt jego książek. Strategie bitew są dopracowane w każdym calu, a "wyjścia...