Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Skończyłam islamską trylogię Oriany i myślę że warto przeczytać całość. Ten cykl wciąga jak złe informacje w mediach, pobudza w mózgu obszary odpowiedzialne za nieustanne poszukiwanie zagrożenia. Jest trochę jak narkotyk i emocjonalnie to trudna lektura, szczegolnie jeśli chcemy objąć ja również z poziomu rozumu, a nie tylko atawistycznych mechanizmów przetrwania. Ja potrzebowałam do tego 3 książek. Żeby nabrać dystansu, osadzić to w ogólnym doświadczeniu swiata i spojrzeć z perspektywy kolejnych 20 lat które minęły od wydania ostatniego tomu. Jest to na pewno świadectwo swoich czasów, jak zawsze w takich sytuacjach, nie wolne od błędów poznawczych. Pozostaję też jednak aktualnym ostrzeżeniem przed pewnymi mechanizmami które zawładnęły zbiorowa wyobraźnia swiata zachodniego. Dobro należy uprawiać w sposób odpowiedzialny, z uwagą na to by nie zrobić sobie krzywdy;) o tym teraz mówi się też już coraz więcej, brakuje jednak umiejętności stosowania tej idei w praktyce, na wszystkich frontach.

Skończyłam islamską trylogię Oriany i myślę że warto przeczytać całość. Ten cykl wciąga jak złe informacje w mediach, pobudza w mózgu obszary odpowiedzialne za nieustanne poszukiwanie zagrożenia. Jest trochę jak narkotyk i emocjonalnie to trudna lektura, szczegolnie jeśli chcemy objąć ja również z poziomu rozumu, a nie tylko atawistycznych mechanizmów przetrwania. Ja...

Ta książka jest niejako dowodem na poparcie też rodzących się w części pierwszej. Dobrze przeprowadzonym dowodem, przywołującym wiele faktów choć nie pozbawionym uproszczeń i polaryzacji wyznawanej wręcz przez autorkę. Czytane z odpowiednim przymrużeniem oka i bez tendencji do wyznawania prawd objawionych a także w kontekście globalnych zdarzeń polityczno ekonomicznych spoza trójkąta Usa-islam-wlochy z delikatnie majaczącą na horyzoncie Rosją może być bardzo wartościową lekturą pozwalająca mimo wszystko oko przymrużone do czytania otworzyć.

Ta książka jest niejako dowodem na poparcie też rodzących się w części pierwszej. Dobrze przeprowadzonym dowodem, przywołującym wiele faktów choć nie pozbawionym uproszczeń i polaryzacji wyznawanej wręcz przez autorkę. Czytane z odpowiednim przymrużeniem oka i bez tendencji do wyznawania prawd objawionych a także w kontekście globalnych zdarzeń polityczno ekonomicznych...

Czytałam dwugłos islamski w odwrotnej kolejności i być może z tego powodu większe wrażenie wywarła na mnie siła rozumu w której w dużej mierze rozwijane są zalążki myśli które pojawily się przy pisaniu wściekłości i nie miały szansy wybrzmieć w pełni w tej krótkiej formie. Wbrew nazewnictwu druga część robi wrazenie bardziej radykalnej i odważnej niż wściekłość. Tutaj Oriana mimo widocznych juz mocno spolaryzowanych poglądów Amerykofilki i antykomunistki nie miota jeszcze tak celnie faktami dającymi obraz położenia w jakim znalazła się Europa. Ciekawym jest też rewidować jej prognozy z perspektywy upływu kolejnych 20 lat. Szkoda że sama nie może opatrzyć komentarzem tego w którą stronę potoczyły się dzieje świata.

Czytałam dwugłos islamski w odwrotnej kolejności i być może z tego powodu większe wrażenie wywarła na mnie siła rozumu w której w dużej mierze rozwijane są zalążki myśli które pojawily się przy pisaniu wściekłości i nie miały szansy wybrzmieć w pełni w tej krótkiej formie. Wbrew nazewnictwu druga część robi wrazenie bardziej radykalnej i odważnej niż wściekłość. Tutaj...

Ta książka jest źle napisana. Brakuje logiki postępowania bohaterów w takim stopniu którego nie da się tłumaczyć różnicami kulturowymi, autor co chwila raczy nas jakimś mętnym usprawiedliwieniem takiego stanu rzeczy, tylko dlatego że tak mu pasuje do opowieści. Chęć czytania dodatkowo zabijają nieznośne powtórzenia i przegadania, czytelnik jest traktowany jak półgłówek albo po prostu na siłę ktoś próbuje tej wątłej publikacji nadać wolumen książki. Niepotrzebnie, ale cieszę się też że nie dopięto tutaj pomysłów z części drugiej bo to taka lektura którą kończę z ulgą że nie będę musiała tego dłużej czytać.
Do tego mamy złe tłumaczenie, dobór słów który nie pasuje do charakteru postaci bo np skupiona na pracy karierowiczka nagle okazuje się roztrzepana, zamiast być roztargniona co wskazuje na chwilowy rozstrój zamiast permanentnej cechy.
Tych kilka gwiazdek przyznaje za pomysł na historię, bo to mogło być fajne, choć pewnie niekoniecznie odkrywcze, a wyszło okropnie niezgrabne. Pawilon ssaków drobnych jest lepszy o całą długość;) a bodajże przegrał z tym czymś w rankingu:( niepojęte!

Ta książka jest źle napisana. Brakuje logiki postępowania bohaterów w takim stopniu którego nie da się tłumaczyć różnicami kulturowymi, autor co chwila raczy nas jakimś mętnym usprawiedliwieniem takiego stanu rzeczy, tylko dlatego że tak mu pasuje do opowieści. Chęć czytania dodatkowo zabijają nieznośne powtórzenia i przegadania, czytelnik jest traktowany jak półgłówek...

Bałam się płaskiego poradnika, albo oderwanego od rzeczywistości teoretycznego wykładu na temat bliskowschodnich tradycji, ale to książka to duchowy przewodnik znacznie lepszy od Biblii a do tego osadzony w dużej mierze w aktualnych realiach. Na pewno jeszcze nie raz to przeczytam.

Bałam się płaskiego poradnika, albo oderwanego od rzeczywistości teoretycznego wykładu na temat bliskowschodnich tradycji, ale to książka to duchowy przewodnik znacznie lepszy od Biblii a do tego osadzony w dużej mierze w aktualnych realiach. Na pewno jeszcze nie raz to przeczytam.

O ile cześć z tych zdań można by było jeszcze bronić o tyle proponowane przez autorkę rozwinięcia s totalnie niestrawne. Tłumaczenie ze nie ma miejsc w których nie można parkować w Berlinie tylko takie gdzie parking może kosztować 35E, to januszostwo poziom master. Równie dobrze można powiedzieć ze morderstwo jest ok, tylko musisz przyjąć ten bilet na 20 lat za kratki. No idiotka. Generatywny poradnik o którym w sumie nawet nie chce mi się dłużej myśleć i pisać. AI zrobiłaby to lepiej i na pewno mądrzej. Lektura w większej mierze szkodliwa i generalnie niestrawna. Trzymajcie się z daleka!

O ile cześć z tych zdań można by było jeszcze bronić o tyle proponowane przez autorkę rozwinięcia s totalnie niestrawne. Tłumaczenie ze nie ma miejsc w których nie można parkować w Berlinie tylko takie gdzie parking może kosztować 35E, to januszostwo poziom master. Równie dobrze można powiedzieć ze morderstwo jest ok, tylko musisz przyjąć ten bilet na 20 lat za kratki. No...

Trochę nie rozumiem niskich ocen. Ta książka jest dokładnie tym czym być powinna. Inspirującym i dobrze opowiedzianym katalogiem podróżników:) Mamy przegląd przeróżnych sposobów na tułaczkę po świecie, trochę porad praktycznych i dobrze zrobioną oprawę graficzną. Szczególne brawa za dobór bohaterów. Wyciągnięcie z cienia mniej instagramowych włóczykijów którym w podróży chodzi o znacznie więcej niż dobre zdjęcia. Dobrze się to czyta.

Trochę nie rozumiem niskich ocen. Ta książka jest dokładnie tym czym być powinna. Inspirującym i dobrze opowiedzianym katalogiem podróżników:) Mamy przegląd przeróżnych sposobów na tułaczkę po świecie, trochę porad praktycznych i dobrze zrobioną oprawę graficzną. Szczególne brawa za dobór bohaterów. Wyciągnięcie z cienia mniej instagramowych włóczykijów którym w podróży...

Wydaje mi się bardzo trudne sprawić by prosta forma dziennika byłą tak wciągająca, ale tu nawet nie chodzi o akcję czy wydarzenia. Autor pisze w taki sposób ze chcemy go czytać , nieważne o czym. Czytałam wcześniej że to książka jak kocyk, dla mnie jest bardziej jak promyk lutowego słońca:) Super miłe doświadczenie! I dość nieprzystające do żadnego innego, czytelniczego, do dawna;) No i koniecznie muszę teraz iść do Krakowskiego zoo:) bo najbliżej z opisanych:)

Wydaje mi się bardzo trudne sprawić by prosta forma dziennika byłą tak wciągająca, ale tu nawet nie chodzi o akcję czy wydarzenia. Autor pisze w taki sposób ze chcemy go czytać , nieważne o czym. Czytałam wcześniej że to książka jak kocyk, dla mnie jest bardziej jak promyk lutowego słońca:) Super miłe doświadczenie! I dość nieprzystające do żadnego innego, czytelniczego, do...

Ciekawa podróż przez wieki pod pretekstem dziejów przodków autorki. Trochę jak zbiór opowiadań z szerokim tłem historycznym:) czasem zbyt szerokim;) ilość nazwisk włoskich polityków minionych epok na cm² tekstu miejscami zdecydowanie przekraczała moje możliwości percepcyjne;)

Ciekawa podróż przez wieki pod pretekstem dziejów przodków autorki. Trochę jak zbiór opowiadań z szerokim tłem historycznym:) czasem zbyt szerokim;) ilość nazwisk włoskich polityków minionych epok na cm² tekstu miejscami zdecydowanie przekraczała moje możliwości percepcyjne;)

Autorka z bardzo amerykańską manierą poradnikową chce podporządkować cały świat wyznawanej przez siebie teorii i obiecuje, ze jeśli tylko uważnie jej posłuchamy możemy naprawić wszystkie nasze problemy. Na pewno niebezpiecznym jest przekonywanie, że lepiej pomoc sobie samemu czytając to co pisze, niż zgłosić się do specjalisty i obniżanie publicznego zaufania do zawodu psychologa/psychoterapeuty. Takie pozornie krzepiące tyrady mogą w skrajnych przypadkach doprowadzić do tragedii. Czytana krytycznie, przez względnie zdrowego i nie borykającego się z większymi problemami człowieka, książka może jednak naprowadzić na kilka ciekawych tropów w drodze do samopoznania i kontrolowaniu swoich odruchów. Słabo odzwierciadla ona jednak to co obiecuje w tytule, to bardziej próba znalezienia klucza do zrozumienia swoich reakcji na pewne sytuacje. Może nawet sięgnę bo jej kolejne książki, choć żywię graniczącą z pewnością obawę że będzie to mielenie tego samego tematu na kilka nowych sposobów podyktowane głownie możliwością rozszerzenia sukcesu finansowego. Ot, amerykański rynek wydawniczy i jego poradniki na wszystko. Nie zachwyca, to takie 3.

Autorka z bardzo amerykańską manierą poradnikową chce podporządkować cały świat wyznawanej przez siebie teorii i obiecuje, ze jeśli tylko uważnie jej posłuchamy możemy naprawić wszystkie nasze problemy. Na pewno niebezpiecznym jest przekonywanie, że lepiej pomoc sobie samemu czytając to co pisze, niż zgłosić się do specjalisty i obniżanie publicznego zaufania do zawodu...

Jo Nesbo nie zawodzi, myli tropy i zakochuje czytelnika nie tylko w głównym bohaterze, niejednoznacznym Harrym. Ja skończyłam książkę kilka dni temu i wciąż mam to nieznośne uczucie tęsknoty, jakbym zaprzyjaźniła się z mieszkającymi w niej postaciami i straciła jakaś cząstkę swojej rzeczywistość :D bardzo dawno nie czytałam beletrystyki, tęskniłam też za tym ;)
Do tego zdarzające się w tekście wywody filozoficzne nie obrażają niczyjej inteligencji, kilka nawet wydawało mi się wartych zapamiętania, wiec oczywiście już nie pamiętam o czym były;)
To nie jest literatura która zmieni świat. To kawał solidnego rzemiosła i porządnej, nieszkodliwej i trzymającej pewien poziom rozrywki. I trochę jak serial, kończący się odcinek zmusza do odpalenia kolejnego, widziałam że już się pojawił! :)

Jo Nesbo nie zawodzi, myli tropy i zakochuje czytelnika nie tylko w głównym bohaterze, niejednoznacznym Harrym. Ja skończyłam książkę kilka dni temu i wciąż mam to nieznośne uczucie tęsknoty, jakbym zaprzyjaźniła się z mieszkającymi w niej postaciami i straciła jakaś cząstkę swojej rzeczywistość :D bardzo dawno nie czytałam beletrystyki, tęskniłam też za tym ;)
Do tego...