Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To nie jest przygodówka, erotyk ani horror. To bardzo prosta historia o budowaniu relacji i otwieraniu się na innych. Jest pełna specyficznego humoru i zupełnie zwyczajnych dialogów, a nie jak często bywa w książkach YA podniosłych monologów.
Pokochałam bohaterów i cieszę się, że autorka nie poszła na łatwiznę każąc im żyć w jakimś zagranicznym wielkim mieście, którego nie ogarnia. Warszawa daje miły i bardzo realny klimacik. Akcja wolna, wolniutka ale bohaterowie tak wciągają, że czyta się tą cegiełkę lekko, szybko i przyjemnie. Ten polski debiut mile zaskakuje poziomem dopracowania pisarskiego oraz niezwykłym talentem do kreowania bohaterów. Kocham ich wszystkich z bogiem Nikiforem na czele. Wrócę po więcej.

To nie jest przygodówka, erotyk ani horror. To bardzo prosta historia o budowaniu relacji i otwieraniu się na innych. Jest pełna specyficznego humoru i zupełnie zwyczajnych dialogów, a nie jak często bywa w książkach YA podniosłych monologów.
Pokochałam bohaterów i cieszę się, że autorka nie poszła na łatwiznę każąc im żyć w jakimś zagranicznym wielkim mieście, którego nie...

Dobry kryminałek z miłością w tle. Czegoś brakło. Rozumiem, że amnezja wprowadza pewne ograniczenia w prowadzeniu fabuły, ale skorzystanie z innych bohaterów i ich pamięci, z pamiętników, relacji, pozwala na więcej, a tak to mamy pocztówkę i to taką sobie. Zagadka miała potencjał. Obsesja miała potencjał. Bohaterowie również, a wyszło jak wyszło. Bardzo niewymagająca pozycja. Nie trzeba myśleć, czuć też niezbyt. Ot taki sobie obrazek. Do tramwaju jak wiele się dzieje za oknem.

Dobry kryminałek z miłością w tle. Czegoś brakło. Rozumiem, że amnezja wprowadza pewne ograniczenia w prowadzeniu fabuły, ale skorzystanie z innych bohaterów i ich pamięci, z pamiętników, relacji, pozwala na więcej, a tak to mamy pocztówkę i to taką sobie. Zagadka miała potencjał. Obsesja miała potencjał. Bohaterowie również, a wyszło jak wyszło. Bardzo niewymagająca...

Miały być przygody i są. Cięty język też. Fajna choć typowa, ale nie do końca, drużyna też się znalazła. W sumie wyszła dobra książka. Pomysł na fabułę ciekawy, poprowadzony sprawnie i z lekkim piórem, bardzo równo i bez dziur. Plusik za kobiety, które nie są tylko stojakami albo obiektami, które się w chwilach nudy używa lub po prostu gwałci. Są drugoplanowe, jest ich mało, ale mają charakterek.
Gdzie łyżka dziegciu? W narracji pierwszoosobowej, bo niestety ten wybór był taki sobie. Dlaczego? Jak mamy pierwszą osobę, to chcemy czegoś więcej - wiedzy, emocji, głębokości psychologicznej. Tu mamy Kociołka, który się generalnie ślizga po swoim rozumie i sercu, bo mimo wielu lat wspólnych walk wie o swoich kompanach tyle co nic. Przez to wszystko wydaje się mocno dwuwymiarowe, takie wycięte z kartonu. Szkoda.
W sumie nieźle się bawiłam, więc jak ktoś chce przygodówki z sytuacjami bez wyjścia, mordobiciem i męskimi popijawami, ale bez gwałtów, siermiężnej erotyki i ciągłych odwołań do przyrodzeń oraz siedzeń, to się nie rozczaruje.

Miały być przygody i są. Cięty język też. Fajna choć typowa, ale nie do końca, drużyna też się znalazła. W sumie wyszła dobra książka. Pomysł na fabułę ciekawy, poprowadzony sprawnie i z lekkim piórem, bardzo równo i bez dziur. Plusik za kobiety, które nie są tylko stojakami albo obiektami, które się w chwilach nudy używa lub po prostu gwałci. Są drugoplanowe, jest ich...