Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Subtelny klimat Barcelony, tajemnica otaczająca każdą stronę powieści, młodzieniec próbujący poznać historię pewnej książki i jej autora, niebezpieczeństwo, przyjaźń, samotność i miłość .. czyli wszystko co czyni tę powieść niezwykłą i zapadającą w pamięć. Uwielbiam takie historie.

Subtelny klimat Barcelony, tajemnica otaczająca każdą stronę powieści, młodzieniec próbujący poznać historię pewnej książki i jej autora, niebezpieczeństwo, przyjaźń, samotność i miłość .. czyli wszystko co czyni tę powieść niezwykłą i zapadającą w pamięć. Uwielbiam takie historie.

"-Źle pan wygląda - zawyrokował.
-Niestrawność - odparłem.
- A co panu zaszkodziło?
- Życie."

Poznajmy Davida Martina, młodego pisarza, poszkodowanego przez życie i nieszczęśliwie zakochanego młodzieńca. Jednak w końcu szczęście uśmiecha się do Davida i jego dzieła zostają docenione przez miejscowych. Niestety zobowiązany jest pisać pod pseudonimem, a dodatkowo ma narzucony termin dostarczenia kolejnej powieści. Mimo, że taka praca wreszcie pozwala wydostać się mu z obleśnego pensjonatu i zacząć prowadzić dostatnie życie, nie może w pełni korzystać z tych dóbr i zaniedbuje się coraz bardziej, pisząc całe dnie i noce. Nagle dostaje propozycję napisania książki swojego życia, bez terminów, bez zobowiązań, w dodatku za ogromne pieniądze i coś jeszcze. Druga taka okazja się nie przydarzy, jednak jest w niej coś podejrzanego, coś napawającego strachem. Czy Dawid się zgodzi pracować dla tajemniczego "pryncypała" ?

"Zawiść jest religią przeciętniaków."

C.R. Zafón - byłam pewna, że za tym nazwiskiem musi kryć się coś wyjątkowego - nie pomyliłam się. Sięgnęłam po drugą książkę z cyklu "Cmentarz Zapomnianych Książek" i już od pierwszego rozdziału wiedziałam, że lepiej wybrać nie mogłam. Autor przenosi nas w świat XX w. Barcelony. Krętych uliczek, małych przydrożnych księgarni i tajemnicy, jaką wieje z tego miasta. Jeśli ktoś czytał wcześniej jakąś powieść z tej serii, wie o czym mówię. Ta książka została napisana jako druga, ale wydaje mi się, że "Cień wiatru" jest jej kontynuacją, chociaż powstał pierwszy. No cóż, mniejsza z tym.

"Sądzę, że jest pan zbyt surowym sędzią dla siebie, co zresztą jest cechą wyróżniająca jednostki wartościowe. Proszę mi wierzyć, że przez lata mojej działalności stykałem się z rzeszą osób, za które nie dałby pan złamanego grosza, ale które miały o sobie bardzo wysokie mniemanie."

Czyta się szybko, zachłannie i ten piękny język. Ach! Uwielbiam. Chociaż przyznam się, że czasami opowieść budziła u mnie strach i miałam lekki problem z zaśnięciem, ale tak to już u pana Zafóna bywa. Nie jest to, bynajmniej moim zdaniem, minus. Poza tym muszę wspomnieć tu o pięknej okładce.

Pisarz po raz kolejny pokazał klasę, nie umiem wręcz znaleźć jakichś argumentów działających na niekorzyść książki. To nie moje ostatnie spotkanie z tym autorem, tego jestem pewna. A Wam polecam "Grę Anioła".

"-Źle pan wygląda - zawyrokował.
-Niestrawność - odparłem.
- A co panu zaszkodziło?
- Życie."

Poznajmy Davida Martina, młodego pisarza, poszkodowanego przez życie i nieszczęśliwie zakochanego młodzieńca. Jednak w końcu szczęście uśmiecha się do Davida i jego dzieła zostają docenione przez miejscowych. Niestety zobowiązany jest pisać pod pseudonimem, a dodatkowo ma...

Zdecydowanie moja ulubiona. Zawiła, z wieloma wątkami, a jednym z nich jest miłość. Nieszczęśliwa miłość. Fatalnie ulokowane uczucie i chęć poświęcenia się dla niego.
Powieść jest bardzo obszerna, ale dzięki temu możemy zagłębić się w świat próżnej arystokracji i dorożek, których koła stukaja o kamienny bruk Krakowskiego Przedmieścia.
Piękne damy i eleganccy dżentelmeni, bale, przyjęcia - zdecydowanie mój klimat.
Polecam każdemu.

Zdecydowanie moja ulubiona. Zawiła, z wieloma wątkami, a jednym z nich jest miłość. Nieszczęśliwa miłość. Fatalnie ulokowane uczucie i chęć poświęcenia się dla niego.
Powieść jest bardzo obszerna, ale dzięki temu możemy zagłębić się w świat próżnej arystokracji i dorożek, których koła stukaja o kamienny bruk Krakowskiego Przedmieścia.
Piękne damy i eleganccy dżentelmeni,...

Anna jest rozważną, dojrzałą kobietą, która za namową swojej przyjaciółki, w wieku 19 lat zerwała zaręczyny z człowiekiem, którego kochała i nadal kocha. Jednak los znowu postanawia spotkać ich ze sobą. Czy bohaterowie potrafią jeszcze wszystko naprawić ?

Kolejna książka Jane Austen, po którą sięgnęłam. Nie zawiodłam się. Już od samego początku przenosi czytelnika do mojej ukochanej wiktoriańskiej Anglii, przy tym historia już od pierwszej strony jest bardzo ciekawa i mimo tego, że koniec można łatwo przewidzieć, książkę czyta się bardzo przyjemnie.

Pragnę jeszcze zauważyć, że wątki z powieści są aktualne także w naszych czasach i nie wyobrażam sobie, że ktoś mógłby jej dać mniej niż "wybitna" :)

Anna jest rozważną, dojrzałą kobietą, która za namową swojej przyjaciółki, w wieku 19 lat zerwała zaręczyny z człowiekiem, którego kochała i nadal kocha. Jednak los znowu postanawia spotkać ich ze sobą. Czy bohaterowie potrafią jeszcze wszystko naprawić ?

Kolejna książka Jane Austen, po którą sięgnęłam. Nie zawiodłam się. Już od samego początku przenosi czytelnika do mojej...

Najlepsza. Porywająca, mroczna historia nieszczęśliwej miłości. Każda postać okazuje się być choć trochę czarnym charakterem. Jak się zacznie czytać nie sposób jest się oderwać. Polecam : )

Najlepsza. Porywająca, mroczna historia nieszczęśliwej miłości. Każda postać okazuje się być choć trochę czarnym charakterem. Jak się zacznie czytać nie sposób jest się oderwać. Polecam : )

Świetna.
Opowieść o wędrówce pasterza, który za namową tajemniczego Króla postanawia odnaleźć skarb, nie zważając na to, że on tylko mu się przyśnił. Książka pełna pięknych cytatów i prawdy o tym, że spychamy nasze marzenia na dalszy plan, myśląc, że są one niewykonalne. Bardzo zmienia sposób patrzenia na świat, ale trzeba się w nią zagłębić, bo czytając ją miałam wrażenie, że prawie każde zdanie zawiera jakiś cenny morał. Każdy powinien ją przeczytać. : )

Świetna.
Opowieść o wędrówce pasterza, który za namową tajemniczego Króla postanawia odnaleźć skarb, nie zważając na to, że on tylko mu się przyśnił. Książka pełna pięknych cytatów i prawdy o tym, że spychamy nasze marzenia na dalszy plan, myśląc, że są one niewykonalne. Bardzo zmienia sposób patrzenia na świat, ale trzeba się w nią zagłębić, bo czytając ją miałam...

Pierwsze pól książki dłużyło mi się niemiłosiernie. Ale jak się potem okazało warto było przebrnąć przez to mało ciekawe rozdziały. Świetna powieść, godna polecenia. I nie zrażajcie się początkiem : )

Pierwsze pól książki dłużyło mi się niemiłosiernie. Ale jak się potem okazało warto było przebrnąć przez to mało ciekawe rozdziały. Świetna powieść, godna polecenia. I nie zrażajcie się początkiem : )

Jane Austen w tej powieści bardzo mnie zaskoczyła. Jest to bardziej przygoda romantyczna, niż romans sam w sobie. Historia dorastającej Katarzyny. Do czego? Do uczuć, do życia i przyjmowania "na klatę" porażek. Chyba o to w tym chodzi.

Jane Austen w tej powieści bardzo mnie zaskoczyła. Jest to bardziej przygoda romantyczna, niż romans sam w sobie. Historia dorastającej Katarzyny. Do czego? Do uczuć, do życia i przyjmowania "na klatę" porażek. Chyba o to w tym chodzi.

Można by rzec kolejne cudo Jane Austen.
Moim zdaniem nie tak dobra jak "Duma i uprzedzanie", czy "Perswazje", ale z pewnością dzieło sztuki, w pełnym tego słowa znaczeniu.
Dwie siostry. Jedna rozważna, a druga romantyczna. Obydwie zakochane, obydwie zranione. Piękna i według mnie zaskakująca historia. Polecam ;)

Można by rzec kolejne cudo Jane Austen.
Moim zdaniem nie tak dobra jak "Duma i uprzedzanie", czy "Perswazje", ale z pewnością dzieło sztuki, w pełnym tego słowa znaczeniu.
Dwie siostry. Jedna rozważna, a druga romantyczna. Obydwie zakochane, obydwie zranione. Piękna i według mnie zaskakująca historia. Polecam ;)

Świetna historia, wspaniały klimat i niespodziewane zakończenie. Żal mi była Stepa i znienawidziłam Babi. Nie sposób się nie popłakać ; )

Świetna historia, wspaniały klimat i niespodziewane zakończenie. Żal mi była Stepa i znienawidziłam Babi. Nie sposób się nie popłakać ; )

Nie slyszalam o tej książce, zanim do mnie trafiła. Podczas jednej z moich wypraw do biblioteki, wszystkie książki, na które miałam ochotę były wypożyczone. Wtedy pani pracująca tam zaproponowała, a dokładniej wcisnęła "Złodziejkę książek". Zobaczylam dwa słowa na odwrocie - Śmierć i Holokaust - i od razu odechciało mi się ja czytać. Ale byłam dzielna. Zaczynała się bardzo smutno, wręcz przygnębiająco, ale potem te ponure wydarzenia, przyozdobione przyjaźnia i miłością stworzyły piekną historie. Około setnej strony już nie mogłam się od niej oderwać. Himmelstrasse - najbiedniejsza ulica Molching, a jednak mieszkali tam najbogatsi ludzie, najbogatsi w uczucia. Sierota, akordeonista, Rosa, biały Owens, piwnica, Żyd, strach, książki, słowa .. Polecam !

Nie slyszalam o tej książce, zanim do mnie trafiła. Podczas jednej z moich wypraw do biblioteki, wszystkie książki, na które miałam ochotę były wypożyczone. Wtedy pani pracująca tam zaproponowała, a dokładniej wcisnęła "Złodziejkę książek". Zobaczylam dwa słowa na odwrocie - Śmierć i Holokaust - i od razu odechciało mi się ja czytać. Ale byłam dzielna. Zaczynała się bardzo...

Opowiada o hobbicie, Bilbo Bagginsie, który jest szanowanym mieszkańcem Pagórka. Ma przytulną norkę i szczęśliwe życie. Pewnego popołudnia w jego mieszkaniu zjawia się 13 krasnoludów i czarodziej, i namawiają do wzięcia udziału w przygodzie. Chcą odzyskać Samotną Górę, dawną siedzibę krasnoludów, a Bilbo ma być ich włamywaczem. Hobbit się zgadza i mimo początkowej niechęci krasnoludów do niego, okazuję się być przydatnym towarzyszem.

Pierwsza książka fantasy, jaką przeczytałam i przekonała mnie ona, że ten tak odległy od moich gust do tej pory gatunek może mnie zaciekawić. Oglądałam wszystkie części Władcy Pierścieni, zostałam także namówiona do obejrzenia Hobbita, ale film to nie to samo co książka. Mimo tego, że mało się różnił treścią od pierwowzoru.

Szczerze polecam, może nie jest to jakieś wielkie arcydzieło, ale jest to wręcz idealna lektura na zimowy wieczór, lekka i pozwalająca działać wyobraźni : )

Opowiada o hobbicie, Bilbo Bagginsie, który jest szanowanym mieszkańcem Pagórka. Ma przytulną norkę i szczęśliwe życie. Pewnego popołudnia w jego mieszkaniu zjawia się 13 krasnoludów i czarodziej, i namawiają do wzięcia udziału w przygodzie. Chcą odzyskać Samotną Górę, dawną siedzibę krasnoludów, a Bilbo ma być ich włamywaczem. Hobbit się zgadza i mimo początkowej niechęci...

Już dawno nie spotkałam się z tak wspaniałą historią i myślę, że minie dużo czasu, aż znajdę jakąś książkę, która równie bardzo mnie zachwyci swoją fabułą.
Na początku książka wydaje się być kolejną historia pełną wilkołaków i innych nadprzyrodzonych stworzeń, ale gdy tylko odkrywamy kto jest tą bestią i jak ona "działa" wszystko przestaje być takie oczywiste i książka zaczyna nas pochłaniać.

Już dawno nie spotkałam się z tak wspaniałą historią i myślę, że minie dużo czasu, aż znajdę jakąś książkę, która równie bardzo mnie zachwyci swoją fabułą.
Na początku książka wydaje się być kolejną historia pełną wilkołaków i innych nadprzyrodzonych stworzeń, ale gdy tylko odkrywamy kto jest tą bestią i jak ona "działa" wszystko przestaje być takie oczywiste i książka...

„Możliwe jest tworzenie rzeczywistości na miarę własnych pragnień.”

Ewa Luna, na pierwszy rzut oka może się kojarzyć z czymś monotonnym, nieciekawym. No bo co niezwykłego może zawierać powieść o takim tytule? Jeśli przeczytamy opis na odwrocie książki nasza opinia o niej znacznie się poprawia, ale nadal myślimy “Nie, to nie dla mnie.”. Jednak ja na szczęście nie poprzestałam na tym. W końcu nie bez powodu w internecie krąży tyle pozytywnych recenzji, a niektórzy czytelnicy wręcz zachwycają się opowieścią Ewy. Czy naprawdę warto poswięcić trochę czasu na przeczytanie tej, notabene nie długiej, książki?

Po pierwsze parę słów o autorce. Isabel Allende – chilijska pisarka, a także nauczycielka i dziennikarka. Obecnie mieszka w Wenezueli. Najbardziej dziwi mnie to, że pracuje w bardzo nietypowy dla pisarzy sposób, pisze od poniedziałku do piątku od 9;00 do 18;00, nie czeka na natchnienie. Ewa Luna to jej trzecia powieść.

Ewa to dziewczynka poczęta na łożu śmierci i to ona opowiada nam swoją historię. Swoja wędrówkę przez ciągle zaskakujące ją i czytelników życie. Mimo, że jej dzieciństwo nie jest typowe, bo Ewa już od małego pracuje jako służąca, i jej dalsze losy nie zapowiadaja się zbyt ciekawie, to dzięki swojej odwadze i czasem też głupstwom jakie zrobi, zmienia jego bieg o 180 stopni przynajmniej kilka razy.

Dziewczynka posiada także talent opowiadania baśni i tu właśnie pojawia sie jej podobieństwo do Szeherezady. Dzięki nim wiele razy udaje jej się wyjść z opresji i zjednać sobie ludzi.

Jednak ta powieść jest nie tylko o życiu Ewy, ale także o jej przyjaciołach. Losy kazdego z nich mogłyby być opisane w osobnych książkach, każdy intryguje czytelnika i znika z opowieści w taki sam niezwykły sposób jaki się w niej pojawia. Niezwykli ludzie, marzenia i jeszcze niezwyklejsze spotkaniach po latach. Miłość, przyjaźń i władza. No właśnie … władza. Trudno nie wspomnieć jak ważna rolę w książce pełni sytuacja polityczna. No cóż, stanowi ona zgraną całość z resztą historii i myślę, że tak to zostawię.

„Rozsypanie w garstkę kurzu, taki los spotyka ostatecznie każdego, kto jest pozbawiony dobrych wspomnień.”

Książka uczy nas, że nie ważne gdzie się urodziliśmy, kim są nasi rodzice itd., bo to my i tylko my mamy wpływ na nasze życie. Każdy z nas ma swoją historię i sam może zdecydować jak się ona skończy. Polecam wam Ewę Lunę. Mnie uwiodła i myslę, że nie bylo to moje ostatnie spotkanie z powieścią pani Allende.

„Możliwe jest tworzenie rzeczywistości na miarę własnych pragnień.”

Ewa Luna, na pierwszy rzut oka może się kojarzyć z czymś monotonnym, nieciekawym. No bo co niezwykłego może zawierać powieść o takim tytule? Jeśli przeczytamy opis na odwrocie książki nasza opinia o niej znacznie się poprawia, ale nadal myślimy “Nie, to nie dla mnie.”. Jednak ja na szczęście nie...