Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Echo z otchłani" pochłonęłam tak szybko, że sama nie wiem jeszcze jak dokładnie się to stało. Stanowiło dla mnie doskonałe dopełnienie pierwszej części. Wbrew opiniom innych czytelników, bohaterowie historii nie byli dla mnie "tylko nic nie znaczącymi duchami". Wręcz przeciwnie. Bardzo mocno się z nimi zżyłam. Na tyle mocno, że pierwszy raz od co najmniej kilku lat zostałam doprowadzona przez powieść do łez. Kiedy jednak myślałam, że wszystko zostało stracone, a wszystkie niewyobrażalne poświęcenia bohaterów poszły na marne, nagle wszystko uległo rozwiązaniu, a ja doznałam prawdziwego katharsis. Nie spodziewałam się już na tym etapie dobrego zakończenia tej historii, przygotowywałam się na najgorsze. Mimo to jednak ono nadeszło, a ja poczułam niesamowitą ulgę i szczęście. Nie odczułam przy tym żadnego wymuszenia takiego obrotu wydarzeń, przynajmniej w moim odczuciu stanowiło ono płynny ciąg wypadków.

Naprawdę zakochałam się również w stylu, w jakim cała historia została napisana. Zarówno "Chór" jak i "Echo" były moją swoistą przymiarką i zapoznaniem się z autorem, a na pierwszy ogień poszedł gatunek, który od zawsze był mi najbliższy - sci-fi. Teraz mogę z czystym sumieniem powiedzieć, że się nie zawiodłam i z pewnością niedługo sięgnę po więcej jego twórczości.

"Echo z otchłani" pochłonęłam tak szybko, że sama nie wiem jeszcze jak dokładnie się to stało. Stanowiło dla mnie doskonałe dopełnienie pierwszej części. Wbrew opiniom innych czytelników, bohaterowie historii nie byli dla mnie "tylko nic nie znaczącymi duchami". Wręcz przeciwnie. Bardzo mocno się z nimi zżyłam. Na tyle mocno, że pierwszy raz od co najmniej kilku lat...

"Przyjaciele mroku" to chyba do tej pory najbardziej monotonna i najbardziej pozbawiona akcji część w cyklu. Niemniej jednak warto ją przeczytać, gdyż dostajemy sporą garść cennych informacji, zarówno dobrych, jak i złych, głównie na temat losu rodzin bohaterów. Nie mogę doczekać się tego, co wydarzy się dalej.

"Przyjaciele mroku" to chyba do tej pory najbardziej monotonna i najbardziej pozbawiona akcji część w cyklu. Niemniej jednak warto ją przeczytać, gdyż dostajemy sporą garść cennych informacji, zarówno dobrych, jak i złych, głównie na temat losu rodzin bohaterów. Nie mogę doczekać się tego, co wydarzy się dalej.

Chyba dotychczas jest to moja ulubiona część serii. Książka trzyma w napięciu, ciągle coś się dzieje. Jesteśmy w niej świadkiem największej jak dotąd akcji przeprowadzonej przez głównych bohaterów. Robi się na prawdę gorąco. Najbardziej podobał mi się wątek ze schwytaniem paczki i przetrzymywaniem oraz próbami przesłuchiwania ich w więzieniu. Nadało to części zdecydowanie nuty dramatyzmu. Może to zabrzmi śmiesznie, ale nigdy wcześniej, mimo wszystkich ryzykownych operacji, które przeprowadzali nastolatkowie, śmierć wisząca w powietrzu nie była aż tak namacalna i dostrzegalna. Wyroki śmierci wiszące nad Ellie i Homerem nadały całości nagłej powagi, niepewności co będzie dalej.
Nie zabrakło też smutku, gdyż tradycyjnie już, na koniec żegnamy któregoś z bohaterów. Tym razem jest to Robyn - moja ulubiona postać z cyklu :(

Chyba dotychczas jest to moja ulubiona część serii. Książka trzyma w napięciu, ciągle coś się dzieje. Jesteśmy w niej świadkiem największej jak dotąd akcji przeprowadzonej przez głównych bohaterów. Robi się na prawdę gorąco. Najbardziej podobał mi się wątek ze schwytaniem paczki i przetrzymywaniem oraz próbami przesłuchiwania ich w więzieniu. Nadało to części zdecydowanie...