Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pożegnania… Jedyna rzecz, której wszyscy zgodnie nienawidzimy, i której każdy z nas nie wyczekuje. Jednak jedyną rzeczą gorszą od pożegnań jest ich brak. Nic nie boli bardziej od braku możliwości pożegnania się z bliską osobą. Czy gdybyście mieli ostatnią szansę powiedzenia kilku słów do ukochanej osoby skorzystalibyście z niej? Czy gdyby ktoś powiedział wam, że widzi duchy waszych bliskich i może pomóc wam się z nimi porozumiewać, uwierzylibyście mu?

Charlotte jest medium. Pomaga zrozpaczonym rodzinom pożegnać się z bliskimi a zagubionym duszom zamknąć niedokończone sprawy i przejść na drugą stronę. Charlotte ma niezwykły dar, jednak jak wszytko na tym świecie ma to swoją cenę. W tym przypadku ceną jest: samotność. Wszystko się jednak zmienia kiedy Charlotte poznaje duszę Ike’a McDermonta.

„Tam dokąd zmierzamy” jest książką niesamowitą. Przepiękna historia o miłości, samotności, pożegnaniach oraz o tym co czeka na nas po drugiej stronie. Jest to niezwykle wzruszająca opowieść. Po raz pierwszy płakałam czytając książkę. Co chwila musiałam przerywać lekturę, ponieważ łzy zaburzały mi zdolność widzenia.

Postacie były niezwykle dobrze wykreowane. Były bardzo autentyczne i niezwykle łatwo było się z nimi utożsamić. Bo któż z nas nie czuje się czasem samotny i zagubiony? Jakby przez całe życie błądził w ciemnościach, szukając małego promyczka światła z nadzieją, że to on wskaże nam drogę.

Kolejnym atutem książki jest poruszony w mniej motyw śmierci. Jestem przekonana, że każdy z nas zastanawiał się co czeka nas po drugiej stronie. Czy spotkamy się tam z naszymi bliskimi? I jak wygląda miejsce, do którego zmierzamy.

„Tam dokąd zmierzamy” jest książką absolutnie wyjątkową i to pod wieloma względami. Oryginalna fabuła, autentyczne postacie i niesamowicie poruszająca. Czytając „ Tam dokąd zmierzamy” nie mogłam się od niej oderwać, a przerwę robiłam tylko po to żeby pójść po kolejną paczkę chusteczek. Gorąco polecam wszystkim, którzy lubią motyw duchów i pragną oddać się chwili refleksji nad życiem i miejscem, do którego zmierza

Pożegnania… Jedyna rzecz, której wszyscy zgodnie nienawidzimy, i której każdy z nas nie wyczekuje. Jednak jedyną rzeczą gorszą od pożegnań jest ich brak. Nic nie boli bardziej od braku możliwości pożegnania się z bliską osobą. Czy gdybyście mieli ostatnią szansę powiedzenia kilku słów do ukochanej osoby skorzystalibyście z niej? Czy gdyby ktoś powiedział wam, że widzi duchy...

Damian Jackowiak zdecydowanie wie jak przyciągnąć uwagę czytelnika. I to już od samego początku! Bo kto nie chciałby przeczytać książki, która zawiera tak intrygujący prolog, który nie robi nic innego jak jest obietnicą dalszych tajemnic.

Książki Damiana są... nieprzewidywalne. Ani razu nie zdarzyło mi się przewidzieć zakończenia, dopóki go nie poznałam. I choćby tylko i wyłącznie z tego powodu mogłabym czytać jego książki. Miło jest przeczytać kryminał, który jest nieprzewidywalny i tajemniczy do samego końca. Miło jest przeczytać kryminał nie rozwiązując zagadki na 20 str książki. " Tożsamość zbrodni" nie była wyjątkiem. Zakończenie było tak nieprzewidywalne, że przenigdy bym się go nie domyśliła.

Fascynujące są również postacie wykreowane przez Damiana. Nie są jednowymiarowe. Nie ma tam wyraźnego podziału na tych złych i na tych dobrych. Fakt głównym bohaterem historii jest policjant. Stróż prawa i porządku. Ale nie jest dobry i nie jest też zły. Jest... jest po prostu człowiekiem. I tak jak każdy inny człowiek nie jest doskonały. Nikt nie jest, ponieważ każdy ma swoje wady i słabości. Dlatego tak bardzo podobają mi się postacie w tej książce. Nie są przerysowane ale są autentyczne i takie ludzkie i prawdziwe.

I oczywiście ogromny plus za pomysł. Niezwykle oryginalny i niestandardowy. Z początku historia może się wydawać klasyczna. Seryjny morderca? Nic nowego. Cóż... pozory mogą mylić.

Tajemnicza, ekscytująca i do końca nieprzewidywalna. "Tożsamość zbrodni" jest książką, którą każdy miłośnik kryminalnych historii powinien przeczytać. Ale polecam ją również osobom, które w kryminałach nie gustują, ponieważ być może po przeczytaniu tej książki mogą zmienić zdanie.

Damian Jackowiak zdecydowanie wie jak przyciągnąć uwagę czytelnika. I to już od samego początku! Bo kto nie chciałby przeczytać książki, która zawiera tak intrygujący prolog, który nie robi nic innego jak jest obietnicą dalszych tajemnic.

Książki Damiana są... nieprzewidywalne. Ani razu nie zdarzyło mi się przewidzieć zakończenia, dopóki go nie poznałam. I choćby tylko i...

Sięgając po kryminał Damiana Jackowiaka miałam duże oczekiwania wobec tej książki, która nie tylko je spełniła ale i znacznie przerosła. Czytając opis Writera myślałam, że wiem czego się spodziewać. Myślałam, że książka nie zaskoczy mnie niczym a jedynie przestawi mi mrożącą krew w żyłach historię seryjnego mordercy. Jednak ku mojemu zaskoczeniu i wielkiej radości kryminał okazał się pełen zwrotów akcji i nieprzewidywalny aż do samego końca. Nie sposób było przewidzieć zakończenie choć na początku wydawało się oczywiste. Autor skutecznie przykuł moją uwagę trzymającą w napięciu fabułą, od której nie mogłam się oderwać.

Urzekła mnie również złożona osobowość postaci a zwłaszcza głównego bohatera. Pisarz Marcin Brodzirz, jest na początku osobą niewinną i można powiedzieć dobrą, która chce wykorzystać historię seryjnego mordercy, aby odbić się od dna i odzyskać utraconą sławę. Dlatego bardzo podoba mi się toczący w jego wnętrzu konflikt wykreowany na wzór psychomachii. Z fascynacją obserwowałam zmagania pisarza z samym sobą, który walczy z tą częścią siebie, która odczuwa ekscytację na myśl odebrania ludzkiego życia. Równie zaskakująca była postać profesora Adama Ferty, psychopaty i seryjnego mordercy, który już od początku wydaje się być oczywistym czarnym charakterem. Jednak wraz z rozwojem fabuły, mój sposób postrzegania tej postaci zaczyna się zmieniać. Nie na tyle aby nazwać profesora Adama Fertę niewinnym ale na tyle, żeby zastanawiać się czy to na pewno on zasługuje na tytuł czarnego charakteru w tej powieści.

The Writer jest książką pod wieloma względami wyjątkową. Zaskakująca, nieprzewidywalna ze świetnymi wykreowanymi bohaterami. Ale co najważniejsze książka pochłonęła mnie i oczarowała, sprawiając że przeczytałam ją jednym tchem. Dlatego polecam ją wszystkim, którzy mają ochotę przeżyć interesującą przygodę kryminalną.

Sięgając po kryminał Damiana Jackowiaka miałam duże oczekiwania wobec tej książki, która nie tylko je spełniła ale i znacznie przerosła. Czytając opis Writera myślałam, że wiem czego się spodziewać. Myślałam, że książka nie zaskoczy mnie niczym a jedynie przestawi mi mrożącą krew w żyłach historię seryjnego mordercy. Jednak ku mojemu zaskoczeniu i wielkiej radości kryminał...