Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Reanimacja” to książka odważna, pokusiłabym się o stwierdzenie, że ważna społecznie, bo pozwala postawienie się „po drugiej stronie”. Autor nie boi się tematów, które wciąż są dla wielu tematem tabu. Głównymi bohaterami są Mariusz i Artur, którzy po wielu latach ponownie są ze sobą i tworzą szczęśliwy związek. Jednak przeszłość i ich zawiłe losy dopadają partnerów i zmuszają do rozpoczęcia prywatnego, często niebezpiecznego śledztwa.

Mariusz i Artur są lekarzami, a więc możecie spodziewać się tu wielu medycznych wątków. Uspokajam, sceny szpitalne nie przytłaczają akcji, są bardzo wiarygodnie i rzetelnie oddane (trudno się dziwić skoro sam Autor jest lekarzem) a dostarczają wielu ciekawych informacji.

O ile pierwsza część serii „Narkoza” gatunkowo bardziej zbliżona była do kryminału, tak w „Reanimacji” mamy totalny misz masz gatunkowy, a może bardziej pasuje tu stwierdzenie, że to nowy poziom gatunkowy, który zrodził się w głowie Autora? ☺️ Jedno jest pewne, akcja „Reanimacji” nie pozwala się nudzić. Jest szybkie tempo, jest napięcie związane ze śledztwem, są ciekawe wątki obyczajowe, jest tez i pikantnie (momentami nawet bardzo). Jednak na pierwszym planie są emocje - miłość, przyjaźń, zdrada, zemsta. Prawdziwy kalejdoskop uczuć.

Bez zbędnego lukru, emocjonalnie i rzetelnie - taki jest główny przekaz tej książki. Myślę, że wielu z Was znajdzie w tej wielowątkowej historii cis dla siebie

„Reanimacja” to książka odważna, pokusiłabym się o stwierdzenie, że ważna społecznie, bo pozwala postawienie się „po drugiej stronie”. Autor nie boi się tematów, które wciąż są dla wielu tematem tabu. Głównymi bohaterami są Mariusz i Artur, którzy po wielu latach ponownie są ze sobą i twor...

Rozwiń

Zwiń

Książka o górach” to kompendium wiedzy dla małych i dużych. Dla miłośników gór będzie fajnym podsumowaniem tego, co już wiedzą, dla amatorów będzie zbiorem cennych informacji.

Co znajdziecie w tej książce? Dowiecie się jak przygotować się do wyprawy, jak zadbać o zdrowie w górach, co to jest Korona Ziemi lub co to jest szpej. Ale ta książka to nie tylko bogata wiedza, ale tez mnóstwo ciekawostek, a jak wiemy to one zapadają w pamięć najbardziej. Wiedzieliście, że pod Lubelszczyzną miliony lat temu istniały góry tak wielkie jak Himalaje? Tak, u nas w Polsce! Ja nie miałam o tym pojęcia.

Autor to zapalony podróżnik, który z pasją opowiada o swojej miłości do gór. Duży nacisk kładzie na bezpieczeństwo i życzliwość wobec ludzi gór. Książka jest przystępnie napisana, dzieci nie będą miały problemu w odbiorze, a jestem przekonana, że niejedno z nich zapragnie od razu ruszyć w góry.

„Książka o górach” to świetna pozycja dla małych i dużych, dla tych którzy regularnie wędrują i dla tych, którzy dopiero zaczynają. Dodatkowo zachwycają cudowne grafiki. Polecam ogromnie.

Książka o górach” to kompendium wiedzy dla małych i dużych. Dla miłośników gór będzie fajnym podsumowaniem tego, co już wiedzą, dla amatorów będzie zbiorem cennych informacji.

Co znajdziecie w tej książce? Dowiecie się jak przygotować się do wyprawy, jak zadbać o zdrowie w górach, co to j...

Rozwiń

Zwiń

Największe sekrety i rywalizacja zwykle dotyczy rodziny. Nie inaczej jest w książce „Jej wszystkie życia”, w której akcja toczy się wokół dwóch sióstr. Jedna z nich zaginęła, druga nie może się z tym pogodzić i rozpoczyna swoje śledztwo. Tylko czy na pewno siostry są ze sobą tak zżyte i szczere jak się początkowo wydawało?

Thriller „Jej wszystkie życia” nie zaangażował mnie emocjonalnie, historia sióstr Deven i Kennedy jest niestety od początku dość przewidywalna. Uparcie krążyła mi po głowie myśl, że gdzieś już czytałam coś takiego. Sama fabuła wydaje się dość zawiła, pojawia się sporo wątków, które finalnie prowadzą czytelnika do ślepego zaułka.

Nie przypadł mi do gustu styl pisania Autorki, wiele sformułowań brzmiało dziwnie i nie sądzę, że jest to wina tłumaczenia, ponieważ taki klimat wybrzmiewa w całej książce. Główna bohaterka, Deven jest z jędrnej strony egoistyczna, z drugiej strony rzuca wszystko by szukać siostry. Zabrakło mi jakiejś konsekwencji w kreowaniu tej postaci, bo efekt końcowy jest raczej dość nijaki.

W książce panuje klimat tajemnicy i sekretu. Dobrym pomysłem było przeplatanie fabuły fragmentami pamiętnika małej Kennedy, co wprowadza interesujący motyw. Jednak zastosowanie utartych schematów spowodowało, że zakończenie nie było żadnym zaskoczeniem. Ja się w tej historii nie odnalazłam, ale może Wam się spodoba.

Największe sekrety i rywalizacja zwykle dotyczy rodziny. Nie inaczej jest w książce „Jej wszystkie życia”, w której akcja toczy się wokół dwóch sióstr. Jedna z nich zaginęła, druga nie może się z tym pogodzić i rozpoczyna swoje śledztwo. Tylko czy na pewno siostry są ze sobą tak zżyte i sz...

Rozwiń

Zwiń

Któż nie chciałby mieć swojego Anioła Stróża? Takiego anioła, który będzie strzegł od złego, poda pomocną dłoń, usunie przeszkody. A może więcej, zabije tych, którzy przeszkadzają, byś mógł spokojnie pracować? Anioły tez mają swoje mroczne tajemnice.

Mieczysław Gorzka po raz kolejny sprawił, że zwątpiłam w człowieczeństwo. Traumy jakich nabawiamy się w dzieciństwie, horror jaki wtedy zgotowali nam ludzie (często Ci najbliżsi), budzi w nas demona. Autor powołał do życia bohatera, który by przetrwać musi wykreować kilka osobowości. Choć od początku wiedziałam (lub podejrzewałam), że to on jest czarną postacią, to z zapartym tchem śledziłam rozwój akcji. Stopniowe odkrywanie mroków przeszłości, powolne, ale systematyczne odkrywanie kolejnych tropów, zwroty akcji…

Komisarz Zakrzewski jest legendą, ma swoje metody pracy, młodzi policjanci chcą go naśladować. Jednak bardzo często dopada go przeszłość, co może być trochę rozpraszające dla osób, które nie znają poprzednich tomów. Charyzma tego bohatera jednak przyciąga jak magnes, jest niejednoznaczny i nadal ma w sobie tę nutkę tajemnicy.

Główny wątek jest intrygujący, brutalny i bolesny w sensie psychicznym. Ciekawe są wątki poboczne, które urozmaicają, ale nie odciągają uwagi. Nazwisko Autora jest marką samą w sobie i zawsze gwarantuje emocje. W „Nie aniele” jest ich mnóstwo, dlatego czytajcie

Któż nie chciałby mieć swojego Anioła Stróża? Takiego anioła, który będzie strzegł od złego, poda pomocną dłoń, usunie przeszkody. A może więcej, zabije tych, którzy przeszkadzają, byś mógł spokojnie pracować? Anioły tez mają swoje mroczne tajemnice.

Mieczysław Gorzka po raz kolejny spraw...

Rozwiń

Zwiń

Dom i szkoła to powinny być bezpieczne przystanie. Ale gdy młody człowiek czuje się wyobcowany i nierozumiany, to zło może go dopaść wszędzie.

„Szept” to historia przepełniona emocjami, głównie tymi o negatywnych wibracjach. Strach, osamotnienie, zemsta, żałoba, tęsknota…. Weronika Mathia napisała wciągający thriller, który przepełniony jest smutkiem, bo praktycznie każdy bohater „Szeptu” jest postacią tragiczną. Próżno tu szukać pozytywnych emocji, ciężka aura spowija szczelnie od pierwszych stron a bohaterowie „ożywają” z każdym kolejnym rozdziałem.

Kto tu jest ofiarą, a kto sprawcą? Co wydarzyło się na wyspie w 1973 roku, a jaki los spotkał nastolatkę nad brzegiem jeziora? Łącznikiem jest wyspa Wielka Żuława, ale bohaterowie głęboko skrywają swoje sekrety. Coś co na pierwszy rzut oka wydaje się oczywiste, a czasem banalne, po chwili okazuje się zwrotem akcji, który całkowicie zmienia postrzeganie tej historii.

Ogromny plus za wątek sów, które nie zostały potraktowane wg schematu, czyli jako symbolika. Nie, choć sowy są tu tylko cichym tłem wydarzeń, to przemycają dawkę wiedzy a jednocześnie mają pewien metafizyczny wymiar.

Tempo jest niespieszne, Autorka przeskakuje między przeszłością a teraźniejszością, między wyspą a miastem, a to może wprowadzać drobny chaos. Jednak te wszystkie meandry prowadzą do zaskakujące finału, który jest idealnym podsumowaniem. Bardzo polecam

Dom i szkoła to powinny być bezpieczne przystanie. Ale gdy młody człowiek czuje się wyobcowany i nierozumiany, to zło może go dopaść wszędzie.

„Szept” to historia przepełniona emocjami, głównie tymi o negatywnych wibracjach. Strach, osamotnienie, zemsta, żałoba, tęsknota…. Weronika Mathia...

Rozwiń

Zwiń

Małomiasteczkowy klimat, lata 90-te i zbuntowana policjantka, sama przeciwko całemu światu. So tego dodajmy jeszcze mistrzowską intrygę, brutalne i pomysłowe zbrodnie i otrzymamy kryminał, który mocno złapie za gardło!

Niewątpliwie największym atutem „Złej krwi” jest klimat małego miasteczka, gdzie upadający zakład chemiczny, produkujący szare mydło, utrzymuje połowę mieszkańców. Widmo bezrobocia, brak dalszych perspektyw, wszechobecna korupcja i właściciel, który z racji tego, że ma kasę, zachowuje się jak pan i władca. Autor doskonale oddał język i problemy tamtych lat, przenosząc nas na kartach powieści do lat 90-tych.

„Zła krew” pozwala zagłębić się w realia pracy policji, widać tu doskonale przygotowanie Autora. Tempo jest dynamiczne, dzięki czemu i śledczy i czytelnicy na nudę nie mogą narzekać. Gdzieś pomiędzy jednym a drugim tropem pojawiła mi się myśl, że to może ta a nie inna osoba stoi za tymi brutalnymi morderstwami i choć okazało się, że trafnie ją wytypowałem, to napięcie związane ze śledztwem udało się utrzymać do samego końca!

Główna bohaterka, Ada Heldisz to mocna postać, która na pewno zapada w pamięć. Może budzić kontrowersje, jej zachowanie może szokować, ale czy nie o to chodzi w powieściach kryminalnych?

Na koniec dodam, że „Zła krew” to debiut i to bardzo dobry debiut! Gratuluje Autorowi i czekam na kolejną książkę.

Małomiasteczkowy klimat, lata 90-te i zbuntowana policjantka, sama przeciwko całemu światu. So tego dodajmy jeszcze mistrzowską intrygę, brutalne i pomysłowe zbrodnie i otrzymamy kryminał, który mocno złapie za gardło!

Niewątpliwie największym atutem „Złej krwi” jest klimat małego miastec...

Rozwiń

Zwiń

„Furia” to historia w 5 aktach.
5 aktów, w których poznajemy grupę ludzi skoncentrowanych wokół Lany, gwiazdy filmowej. 5 aktów, w ciągu których na naszych oczach dojdzie do morderstwa, a każda z 7 osób uwięzionych na pięknej greckiej wyspie, ma dobry motyw i słabe alibi. 5 aktów, w których nie zabraknie zwrotów akcji, wrzących emocji ale i wystawienie mojej cierpliwości na nie lada próbę.

Narrator tej opowieści, Eliot zwraca się bezpośrednio do Czytelnika. Siada z nim przy barze, polewa drinki i snuje swoją opowieść. Lawiruje, pomija pewne fragmenty historii, inne dodaje od siebie by zaraz przyznać, że to zmyślił. Ta narracja jest świeżym powiewem, który albo pokochacie albo znienawidzicie. Mnie bardzo podobało się to puszcza je oczka do czytelnika i wchodzenie z nim w interakcje., ale jednocześnie irytowało przeciąganie i celowe odbiega je od tematu. Jedno jest pewne, od początku wiadomo, że nie można Elliotowi ufać (i że czasem przynudza). Podejrzewam, że był to celowy zabieg Autora, wykreowanie takiego irytującego narratora, dzięki któremu ta powieść się wyróżnia i na pewno zostanie mi w głowie.

Czy jest to opowieść o miłości? Częściowo tak, zdecydowanie. Ale nie ma tu nic, co można znaleźć w romansie. Jest gorzko, wybuchowo i jak to w życiu, nic się nie układa tak jak powinno. Zwrotów akcji jest dużo, choć jeden, ten najbardziej kluczowy, wywołał we mnie lekko drwiący uśmiech.

Furia ma w sobie coś ze sztuki teatralnej, antycznego dramatu i mitologii, dzięki przywoływaniu greckich bóstw. Bez dwóch zdań jest powieścią oryginalną, wciągającą i błyskotliwą, choć nie perfekcyjną. Czytajcie, bo warto.

„Furia” to historia w 5 aktach.
5 aktów, w których poznajemy grupę ludzi skoncentrowanych wokół Lany, gwiazdy filmowej. 5 aktów, w ciągu których na naszych oczach dojdzie do morderstwa, a każda z 7 osób uwięzionych na pięknej greckiej wyspie, ma dobry motyw i słabe alibi. 5 aktów, w któryc...

Rozwiń

Zwiń

Czy kryminał może być brutalny, ale jednocześnie napisany z humorem? Czy może poruszać ciężkie, mroczne tematy, ale jednocześnie być sentymentalny? Michal Sykora udowadnia, że może.

Scena otwierające „Pięć martwych psów” jest, co tu dużo mówić, odpychająca i przerażająca. Walka psów, w których jedno ginie, drugie trzeba zszywać ku uciesze widzów, w założeniu ich „właścicieli”. To niejedyne bezsens cierpiące zwierzęta w tej historii. Są też niedźwiedzie, a ich wątek jest równie przerażający.

Akcja toczy się dwutorowo, choć w pewnym momencie się zazębia, co jest bardzo fajnym zabiegiem. Jak te dwa wyżej wymienione wątki łączą się ze sobą? Pozornie banalne powody, przypadki, małomiasteczkowi oligarchowie i układy, układziki - to wszystko zaprowadzi do zaskakujące finału.

Samo śledztwo (a właściwie dwa śledztwa) jest prowadzone dość chaotycznie, brak konkretnych tropów sprawia, że detektywi krążą w kółko, co trochę odciągało moją uwagę od lektury. Jednocześnie dodało całej historii realizmu, bo czyż nie tak wygląda to naprawdę? Śledczy popełniają błędy, miotają się.

Bohaterowie, choć barwni i zapadający w pamięć, to czasem irytujący w swoich zrachowaniach. Zwłaszcza Krystyna ze swoim zacięciem, który w końcu doprowadzi do….zaskakującego plot twistu! W książce nie brakuje akcji, napięcia, alkoholu i przemocy. Nie zabraknie też jednak refleksji nad losem zwierząt, bezmyślnością człowieka i kruchością życia.

To trzeci tom serii, ale wydaje mi się, że bez problemu możecie czytać je osobno.

Czy kryminał może być brutalny, ale jednocześnie napisany z humorem? Czy może poruszać ciężkie, mroczne tematy, ale jednocześnie być sentymentalny? Michal Sykora udowadnia, że może.

Scena otwierające „Pięć martwych psów” jest, co tu dużo mówić, odpychająca i przerażająca. Walka psów, w kt...

Rozwiń

Zwiń

Postęp naukowy, nowinki z dziedziny chemii i medycyny sądowej, polityczne intrygi, piekielnie zdolny młody inspektor, paryski blichtr i nędzne piwnice pełne zła i przemocy. Dodajcie do tego jeszcze XIX-wieczny Paryż i historyczne tło rewolucji lipcowej, a dostaniecie rewelacyjny kryminał, który pochłonie Was bez reszty!

Najbardziej w książce „Biuro do spraw tajemnych” urzekł mnie język Autora. Jego styl jest urzekający, inteligentny i niesamowicie oddaje klimat retro (i tu ogromne ukłony w stronę tłumacza książki). Ta książka zabiera nas w podróż w czasie, do Paryża roku 1830, a dzięki obrazowym opisom możemy poczuć się jak na paryskiej ulicy, przejechać konną dorożką, poczuć smród zatęchłej piwnicy czy zachwycić się blichtrem salonów wyżej klasy. To jak Autor bawi się słowem zasługuje na najwyższe uznanie.

Główny bohater Valentin Verne to tajemniczy, inteligentny i zdolny do przemocy inspektor. Istna mieszanka wybuchowa, która skrywa też pewne pokłady łagodności i całe mnóstwo bolesnych przeżyć z przeszłości. Powoli, w nieśpiesznym tempie odkrywamy kolejne warstwy tej złożonej osobowości. Uwaga na plot twist, który niezłe namiesza.

Cała historia jest opowiedziana raczej spokojnym tempem, choć znajdą się tu też sceny akcji. Jednak to ten mrok i brutalność, która osacza od pierwszych stron, sprawia, że od lektury ciężko się oderwać. Ta historia jest bogata w szczegóły, ale nie przytłacza. Jest inteligentna, mocno naukowa a jednocześnie bardzo emocjonalna - balans jest genialnie zachowany.

Połączenie książki historycznej z brutalnym kryminałem i thrillerem psychologicznym. Świetny retro klimat i charakterystyczni bohaterowie - dla mnie ta książka ma wszystko. Na pewno będzie o niej głośno. Czytajcie koniecznie! Polecam jak nie wiem co

Postęp naukowy, nowinki z dziedziny chemii i medycyny sądowej, polityczne intrygi, piekielnie zdolny młody inspektor, paryski blichtr i nędzne piwnice pełne zła i przemocy. Dodajcie do tego jeszcze XIX-wieczny Paryż i historyczne tło rewolucji lipcowej, a dostaniecie rewelacyjny kryminał, ...

Rozwiń

Zwiń

Młoda, atrakcyjna dwudziestodwuletnia Rebecca Myers, zaraz po studiach rozpoczyna pracę jako psycholog w jednym z najcięższych więzień w Wielkiej Brytanii. Sam na sam w malutkiej celi z groźnymi przestępcami, bez kajdanek, bez strażnika. Za to z przerażeniem, które ściska gardło, a którego pod żadnym pozorem nie może okazać.

Dr Myers w „Więziennej terapeutce” powraca do czasów, gdy rozpoczynała swą karierę psychologa sądowego. Szczegółowo opisuje program leczenia przestępców seksualnych (w skrócie SOTP), czyli terapie, którą wdrożono w brytyjskich więzieniach w celu rozwinięcia u przestępców seksualnych umiejętności rozpoznania szkodliwych schematów myślenia i zachowania oraz radzenia sobie z nimi. Zgodnie z założeniem SOTP przestępców seksualnych nie można wyleczyć, ale można nauczyć ich panowania nad swoim zachowaniem.

Ta książka to powrót do czasu gdy młoda, niedoświadczona psycholog dostaje swoją pierwszą grupę złożoną z 6 mężczyzn skazanych za przestępstwo na tle seksualnym. Rebecca pokazuje schemat działania takiej terapii, odkrywa przed czytelnikami mroczną przeszłość swoich podopiecznych (ale bez zbędnego epatowania brutalnością jakiej się dopuścili). Pokazuje jak zmienił się schemat myślowy mężczyzn, jaką drogę przeszli w trakcie terapii. Prześwietla ich bardzo dokładnie, szczegółowo analizuje ich dzieciństwo, relacje i schematy zachowań. To również zapis przemiany samej psycholog, jej ewolucja jako specjalisty. Niezwykle ciekawe są jej przemyślenia po każdym spotkaniu z więźniami, gdzie sama poddaje się analizie. Na minus jednak muszę odnotować zbyt częste aluzje do swojego życia prywatnego,, momentami może aż za bardzo szczegółowe.

Książka jest bardzo niepokojąca, od początku czuć klaustrofobiczny klimat ciasnej celi, wypełnionej męskimi ciałami o charakterystycznym więziennym zapachu. Przerażające szczegóły zbrodni, których dopuścili się członkowie tej terapii bardzo niepokoją, ale jeszcze więcej obaw budzi ich przeszłość. Trudna lektura, wywołująca gorzką refleksje.

Młoda, atrakcyjna dwudziestodwuletnia Rebecca Myers, zaraz po studiach rozpoczyna pracę jako psycholog w jednym z najcięższych więzień w Wielkiej Brytanii. Sam na sam w malutkiej celi z groźnymi przestępcami, bez kajdanek, bez strażnika. Za to z przerażeniem, które ściska gardło, a którego...

Rozwiń

Zwiń