Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo dobra to może ciut na wyrost, ale podobała mi się bardzo. Ciężko było oderwać się od lektury, było sporo do uśmiechu i nawet pośmiana, niesztampowi bohaterowie, jak dla mnie dość oryginalny pomysł. Lubię zdecydowanie. I jeśli to debiut, to chętnie poczytam coś jeszcze ...

Bardzo dobra to może ciut na wyrost, ale podobała mi się bardzo. Ciężko było oderwać się od lektury, było sporo do uśmiechu i nawet pośmiana, niesztampowi bohaterowie, jak dla mnie dość oryginalny pomysł. Lubię zdecydowanie. I jeśli to debiut, to chętnie poczytam coś jeszcze ...

Jako niehistoryk nie ocenię czy wszystko w treści jest zgodne z aktualną wiedzą o Elżbiecie Rakuszance. Ale książka podobała mi się i myślę, że tak właśnie mogło być ...

Jako niehistoryk nie ocenię czy wszystko w treści jest zgodne z aktualną wiedzą o Elżbiecie Rakuszance. Ale książka podobała mi się i myślę, że tak właśnie mogło być ...

Trochę smutne, trochę śmieszne, a trochę bajkowe.
I jestem pewna, ze scenę z jasełkami napisał Alek Rogoziński!

Trochę smutne, trochę śmieszne, a trochę bajkowe.
I jestem pewna, ze scenę z jasełkami napisał Alek Rogoziński!

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Lubię gotować, piec, poznawać nieznane mi potrawy i tradycje kulinarne innych narodów.

Sięgnęłam po tę książkę, bo kuchnia krajów skandynawskich jest mi praktycznie nieznana – poza zjedzonymi kiedyś w Ikei klopsikami i poznanymi dzięki koleżance, przepysznymi, norweskimi bułeczkami cynamonowymi. A, i słyszałam o śledziu na słodko oraz sfermentowanej rybie …

Nie jest to książka stricte kucharska, choć zawiera sporo przepisów; jest to raczej kompendium wiedzy o kuchni Szwedów i Saamów (ludu zamieszkującego Laponię) oraz produktach w niej stosowanych.

Jest to opowieść o kształtowaniu się szwedzkiej sztuki kulinarnej od lat prehistorycznych, gdy około 12000 lat p.n.e. na terytorium współczesnej Skanii mieszkali łowcy reniferów i innych zwierząt, przez kolejne epoki, m. in. Wikingów, po dzień dzisiejszy. Można rzec, że jest to historia Szwedów pokazana „od kuchni”.

W następnych rozdziałach, w których omawiane są produkty używane w kuchni szwedzkiej jest mnóstwo bardzo interesujących informacji – historycznych, biologicznych, obyczajowych i kulinarnych. Dowiadujemy się jak świętowano, jakie potrawy wtedy przygotowywano, jak i dlaczego kisi się śledzie, jak król Adolf Gustaw sprawdzał szkodliwość kawy, poznajemy przesądy i legendy.

Poznajemy ponad 20 przepisów; niektóre bardzo oryginalne, jak np. Flygande Jacob (zapiekanka latający Jakub), potrawa sporządzona z kurczaka, bananów, orzeszków, boczku i przypraw, wymyślona w 1976. Ale są też potrawy bardzo proste i ogólnie znane jak placki ziemniaczane i naleśniki. Oryginalnie szwedzkie jak Gravadlax (łosoś marynowany w soli, cukrze i koperku) czy kanelbulle (bułeczki cynamonowe) lub Lussekatter (bułeczki św. Łucji).

Czyta się to wszystko niemalże jak dobry kryminał …

Do tego jest to książka bardzo ładnie wydana, na dobrym papierze i jest w niej sporo zdjęć potraw i szwedzkich krajobrazów.

Niestety, ma też wady.

Zdecydowana większość tekstu napisana jest tak drobną czcionką, że choć zazwyczaj czytam bez okularów, to tu były one niezbędne.

Kolejną usterką jest rozbieżność między numerami stron rozdziałów podanymi w spisie treści, a numerem strony na której dany rozdział faktycznie się znajduje. Np. rozdział „Alkohole” wg spisu treści zaczyna się od strony 213, a faktycznie jego początek jest na stronie 205.

Szkoda też, że nie ma skorowidzu potraw, na które podane są bardzo dokładne przepisy … wyszukanie po jakimś czasie interesującego nas przepisu może zająć sporo czasu – chyba, że sami sporządzimy taki spis.

Irytujące dla mnie było też wetknięcie stron z przepisami między strony opisowe w rozdziałach – wolałabym by przepisy były zebrane w jednym miejscu, a opisy czytać bez przeszkód.

Bardzo niewygodne w odczytaniu są też podpisy do zdjęć - tekst umieszczono pionowo, bardzo blisko miejsca zszycia stron.

Nie są to jakieś przesadne uciążliwości, ale psują dobre wrażenie z lektury – przynajmniej mi.

Ale nie będę protestować, jeśli ktoś powie, że czepiam się … bo to naprawdę warta przeczytania, niezła i interesująca pozycja.

Książka została otrzymana z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Lubię gotować, piec, poznawać nieznane mi potrawy i tradycje kulinarne innych narodów.

Sięgnęłam po tę książkę, bo kuchnia krajów skandynawskich jest mi praktycznie nieznana – poza zjedzonymi kiedyś w Ikei klopsikami i poznanymi dzięki koleżance, przepysznymi, norweskimi bułeczkami cynamonowymi. A, i...

Papuga Zgaga porwana, syn piekarza porwany - i na koniec znów "sienkiewiczowskie" zakończenie.
Pocieszające, że po takim zakończeniu MUSI być kolejny tom ....

Papuga Zgaga porwana, syn piekarza porwany - i na koniec znów "sienkiewiczowskie" zakończenie.
Pocieszające, że po takim zakończeniu MUSI być kolejny tom ....

Podobało mi się i chętnie poczytałabym ciąg dalszy- ten sam teren co w książkach o Lipowie, ale z czasów prasłowiańskich, czasów gdy Czarodziejski Lud i ludzie żyli obok siebie. Nie zawsze w zgodzie, częściej w wojnie, ale czasami i we współpracy ....
Nieźle napisane, akcja dostatecznie szybka, a intryga skomplikowana i sporo mniej lub bardziej interesujących postaci - stary najemnik, boginka, młody mąż bardzo starej kobiety, jego matka, kobieta mądra i waleczna, rusałka, utopce ...

Podobało mi się i chętnie poczytałabym ciąg dalszy- ten sam teren co w książkach o Lipowie, ale z czasów prasłowiańskich, czasów gdy Czarodziejski Lud i ludzie żyli obok siebie. Nie zawsze w zgodzie, częściej w wojnie, ale czasami i we współpracy ....
Nieźle napisane, akcja dostatecznie szybka, a intryga skomplikowana i sporo mniej lub bardziej interesujących postaci -...

Dobre jak poprzednie części, a może i lepsze.
Bardzo mi się podoba ta autorka, postacie jakie tworzy i pomysły na kryminał. Tak właśnie mogło być ...

Dobre jak poprzednie części, a może i lepsze.
Bardzo mi się podoba ta autorka, postacie jakie tworzy i pomysły na kryminał. Tak właśnie mogło być ...