Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na kontynuację nie mam ochoty, niestety nie zrobiła na mnie pozytywnego wrażenia.

Na kontynuację nie mam ochoty, niestety nie zrobiła na mnie pozytywnego wrażenia.

Chyba jestem w mniejszości, bo zazwyczaj widzę bardzo pochlebne opinie na temat sagi, ale dla mnie jakoś to wszystko tak po łepkach jest napisane. Tu kilka słów o jednym, tu o drugim. Żadnego bohatera nie da się dobrze poznać i polubić, "znielubić" można tylko matkę. W tej części przyspieszenie i przeskoki czasu są tak duże, że chwilami zaczęłam się gubić, co do czego. Niektóre wątki miłosne, są tak nierealne, że nie wiadomo czy się śmiać czy płakać... Jedno spojrzenie i już miłość po grób.
Przesłucham kolejną część i pewnie jeszcze następną, kiedy już powstanie, ale raczej z obowiązku niż z przyjemności.

Chyba jestem w mniejszości, bo zazwyczaj widzę bardzo pochlebne opinie na temat sagi, ale dla mnie jakoś to wszystko tak po łepkach jest napisane. Tu kilka słów o jednym, tu o drugim. Żadnego bohatera nie da się dobrze poznać i polubić, "znielubić" można tylko matkę. W tej części przyspieszenie i przeskoki czasu są tak duże, że chwilami zaczęłam się gubić, co do czego....

Ależ to było naiwne...

Ależ to było naiwne...

Zazwyczaj mam problem z książkami o tej tematyce. Ta książka mi się podobała, była dla mnie ciekawa, wciągnęła mnie ta historia, ale... to jednak wojna, II wojna światowa w której zginęły miliony ludzi. Robienie z tego okrutnego czasu, zwykłego, prostego romansu z happy endem kłóci mi się ze sobą.
Miałam do czynienia z wieloma książkami o tej tematyce, romans w nich jest, jak w większości książek, ale tutaj dość mocno mi to przeszkadzało.

Zazwyczaj mam problem z książkami o tej tematyce. Ta książka mi się podobała, była dla mnie ciekawa, wciągnęła mnie ta historia, ale... to jednak wojna, II wojna światowa w której zginęły miliony ludzi. Robienie z tego okrutnego czasu, zwykłego, prostego romansu z happy endem kłóci mi się ze sobą.
Miałam do czynienia z wieloma książkami o tej tematyce, romans w nich jest,...

Nie bawi mnie to zupełnie.

Nie bawi mnie to zupełnie.

Z jednej strony to ciekawa opowieść, która wciąga. Z drugiej jestem rozczarowana, że będzie kolejny tom. Moim zdaniem rozwleczone to wszystko do granic możliwości. Za dużo bohaterów dalekoplanowych, nie wiadomo już kto jest kim, za dużo szczegółowych opisów miejsc i nic niewnoszących dialogów osób, które kompletnie nic nie wnoszą do historii. Mimo wszystko pewnie wrócę do trzeciej części bo polubiłam Adę i jestem ciekawa jej losów.

Z jednej strony to ciekawa opowieść, która wciąga. Z drugiej jestem rozczarowana, że będzie kolejny tom. Moim zdaniem rozwleczone to wszystko do granic możliwości. Za dużo bohaterów dalekoplanowych, nie wiadomo już kto jest kim, za dużo szczegółowych opisów miejsc i nic niewnoszących dialogów osób, które kompletnie nic nie wnoszą do historii. Mimo wszystko pewnie wrócę do...

Przyjemna, ale skrajnie przesłodzona i nierealna.

Przyjemna, ale skrajnie przesłodzona i nierealna.

Ta seria nie podbiła mojego serca jak poprzednie, ale przyciągnęła na tyle żeby teraz cieszyć się z tego, że ją znam.
Pierwszy tom był ciekawy, polubiłam Pako/Franciskę i kibicowałam jej miłości do Marcosa.
Drugi tom najbardziej mnie rozczarował, chyba dlatego, że naprawdę żywiłam negatywne odczucia względem Cruza, nie mogłam pojąć jego egoizmu, zachowań godnych przygłupiego nastolatka. Wkurzał mnie niemożebnie i jakoś nie bardzo cierpiałam, kiedy się nad nim pastwili. Mówię, że książka mnie rozczarowała, a teraz widzę, że autorce udało się wzbudzić we mnie bardzo silne emocje, tyle, że negatywne względem bohatera, a to już pozytyw.
I wreszcie trzeci tom. W końcu znów jest Pako i mamy tyle emocji, że ciężko się oderwać. Naprawdę mocno się wciągnęłam w tę część. Bardzo przyjemnie czytało się o przyjaźni Pako i Severo. W tej części nawet Cruz zyskał w moich oczach, a ciężko o to było, ale to Franciska jest gwiazdą tej części. To aż głupie, że książka o piratach może wywoływać takie skrajne i naprawdę silne emocje.
Paulina Jurga wskakuje na moją listę autorów obowiązkowych.

Ta seria nie podbiła mojego serca jak poprzednie, ale przyciągnęła na tyle żeby teraz cieszyć się z tego, że ją znam.
Pierwszy tom był ciekawy, polubiłam Pako/Franciskę i kibicowałam jej miłości do Marcosa.
Drugi tom najbardziej mnie rozczarował, chyba dlatego, że naprawdę żywiłam negatywne odczucia względem Cruza, nie mogłam pojąć jego egoizmu, zachowań godnych...

Za ten drugi epilog autorkę należałoby potraktować jak oprawców Aiszy... Nie czytajcie jak nie musicie.

Za ten drugi epilog autorkę należałoby potraktować jak oprawców Aiszy... Nie czytajcie jak nie musicie.

W życiu nie pomyślałabym, że będę zarywać noce dla sagi romansu gangsterskiego. Ale było bardzo warto. ŚWIETNA!!

W życiu nie pomyślałabym, że będę zarywać noce dla sagi romansu gangsterskiego. Ale było bardzo warto. ŚWIETNA!!

Książka na pewno wzrusza. Na pewno sprawia, że człowiek zadaje sobie pytanie: "ale o co chodzi?" i na pewno jest zbyt długa, chociaż wciąga.

Książka na pewno wzrusza. Na pewno sprawia, że człowiek zadaje sobie pytanie: "ale o co chodzi?" i na pewno jest zbyt długa, chociaż wciąga.

Otwiera oczy.

Otwiera oczy.

Wow!! Co to było?! Pod koniec mam ciarki, prawdziwe ciarki. Pełne zaskoczenie, niedowierzanie. Przez sekundę nie pomyślałam o takim rozwiązaniu. Szkoda, że to ostatnia część, bo saga jest świetna.

Wow!! Co to było?! Pod koniec mam ciarki, prawdziwe ciarki. Pełne zaskoczenie, niedowierzanie. Przez sekundę nie pomyślałam o takim rozwiązaniu. Szkoda, że to ostatnia część, bo saga jest świetna.

Piękna powieść, byłam bardzo wzruszona.

Piękna powieść, byłam bardzo wzruszona.

Miałam nadzieję, że autorka utrzyma konwencję komedii też w tej części, ale niestety nie. Szkoda, bo poprzednia część była świetna, zabawna, a ta ewentualnie może być.

Miałam nadzieję, że autorka utrzyma konwencję komedii też w tej części, ale niestety nie. Szkoda, bo poprzednia część była świetna, zabawna, a ta ewentualnie może być.

Cudowna seria. Na pewno kiedyś wrócę do całej sagi.

Cudowna seria. Na pewno kiedyś wrócę do całej sagi.

"Piastunka róż" to książka, którą bez wątpienia można przypisać do autorki. Mamy charakterystyczne "li tylko" (2 razy) i "imaginuj sobie" (tym razem padające z ust mężczyzny, interesujące jeśli spojrzy się na język potoczny obecnie panujący, ale są też "swojskie" k..wy itp., więc jest prawie językowa równowaga). Piękna, zachęcająca okładka - zdecydowanie jest, wymyślne imiona też. I już wiadomo, że ona - Florencja, Florka- cicha myszka po przejściach, w której kryje się niezłomny duch, odwaga itp. On- Desmond, Des, Dessi (dla kochanek i Florki -już kochanki, ale takiej którą szanuje i jednocześnie "siostry", bohaterki, wspólniczki w zbrodni, kucharki, sprzątaczki i wreszcie ogrodniczki) - piękny, bóg seksu, z kasą płynącą z przekrętów i handlu narkotykami, tym razem on też po przejściach, które zmieniły go w nieczułego drania.
Historia miłości, oczywiście jednostronnej, jej do niego, bo on... to ją kocha jak siostrę... szczególnie w łóżku.
Bardzo szybko ta relacja poszła do przodu i nie zdążyłam w nią uwierzyć, szczególnie jeśli przeanalizujemy ramy czasowe pobytu Florki w pałacyku. Mam wrażenie, że powstaje tu jakieś zakrzywienie czasoprzestrzeni, choćby patrząc przez pryzmat tego, że zdjęcie z Desem wysłane do Liwii było po tygodniu pobytu Florki w Kasztelance, pod koniec dowiadujemy się, że Liwia, w ciągu tego tygodnia od wyjazdu siostry, zdążyła przeprowadzić przy winie analizę życia po kilku dniach zdezorientowania, zgłosić się na terapię, odbyć 3 sesje, które pomogły jej uporać się z problemami, które siedziały w niej od urodzenia, zrozumieć czemu nienawidzi siostry, zmienić charakter na dobry (podziwiam umiejętności terapeutyczne, to niemal medyczny cud), by po dostaniu zdjęcia pozazdrościć siostrze, pojechać do niej żeby uwieźć pięknego Dessa i dopiec Florce, która w międzyczasie też już zdążyła przespać się z pracodawcą. Jeden tydzień, a tyle zmian... Kolejny przykład problemów z czasem i to w jednym rozdziale, była sytuacja po seksie, do którego nie doszło, Des rozpaczał, że Florka go unika od 3 czy 4 dni, a w trakcie ich rozmowy ona stwierdza, że seksu nie było wczoraj. Głupie i nieistotne małe błędy, ale jednak zaburzające pozytywne odczuwanie tej książki.
Kolejny aspekt - "majeranek". Miałam wrażenie, że ten motyw autorka zaczerpnęła z trzeciej części Kogla-Mogla, bo był porównywalnie abstrakcyjny.
Szkoda też tego jak powieść się zakończyła. Znów miałam wrażenie, że nie było czasu na opisanie tej historii do końca. Wszystko rozegrało się na trzech stronach, a można było napisać jeszcze jeden ciekawy, pełny rozdział. A może to furtka do kolejnej części?
Z niezaprzeczalnych plusów naprawdę byłam ciekawa co wydarzyło się w Tunezji i ten element trzymał mnie w napięciu.
Te czasy kiedy książki Pani Kasi oceniałam na 8 czy 9 gwiazdek, chyba minęły już bezpowrotnie.

"Piastunka róż" to książka, którą bez wątpienia można przypisać do autorki. Mamy charakterystyczne "li tylko" (2 razy) i "imaginuj sobie" (tym razem padające z ust mężczyzny, interesujące jeśli spojrzy się na język potoczny obecnie panujący, ale są też "swojskie" k..wy itp., więc jest prawie językowa równowaga). Piękna, zachęcająca okładka - zdecydowanie jest, wymyślne...

Lepsza niż film

Lepsza niż film

Rozdzierająca serce i wciskająca łzy.

Rozdzierająca serce i wciskająca łzy.

Nie wiem co myśleć o tej książce i jak ją ocenić. Nie jestem fanką autorki, zazwyczaj jej książki mnie irytują. Tutaj było inaczej, ta książka mnie wciągnęła, zainteresowała, podobała mi się... do czasu. Końcówka zepsuła wszystko. Szkoda trochę, bo był spory potencjał. Mam wrażenie, że autorce zabrakło czasu na dodatkowy rozdział, ale może to jest furtka do kontynuacji. Tylko czy jest sens?

Nie wiem co myśleć o tej książce i jak ją ocenić. Nie jestem fanką autorki, zazwyczaj jej książki mnie irytują. Tutaj było inaczej, ta książka mnie wciągnęła, zainteresowała, podobała mi się... do czasu. Końcówka zepsuła wszystko. Szkoda trochę, bo był spory potencjał. Mam wrażenie, że autorce zabrakło czasu na dodatkowy rozdział, ale może to jest furtka do kontynuacji....