Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po wspaniałej Sadze Warmińskiej Wioletty Sawickiej, w ręce, a raczej uszy wpadła mi książka Kancelaria Gabrieli Gargaś. Kiedyś książki tej autorki były świetne, na wysokim poziomie i miały jakąś wartość, a tu takie zwykłe czytadło o nie wiem czym w sumie.

Po wspaniałej Sadze Warmińskiej Wioletty Sawickiej, w ręce, a raczej uszy wpadła mi książka Kancelaria Gabrieli Gargaś. Kiedyś książki tej autorki były świetne, na wysokim poziomie i miały jakąś wartość, a tu takie zwykłe czytadło o nie wiem czym w sumie.

Pani Wioletta jest mistrzynią w tworzeniu sag historycznych. Kolejna część która przyprawia o dreszcze, ciarki, łzy, niedowierzanie i niezrozumienie dla bestialstwa "ludzi".
Ogromnym pozytywem tej książki są postacie, tak prawdziwe, że trzyma się za nich kciuki jak za bliskich znajomych, ewentualnie szczerze się ich nie znosi. Na pewno nikt nie jest obojętny.
Czekam na czwartą część, ale aż się boję po nią sięgać, wiadomo, że to będzie nadal wojna i obawiam się, że o wiele bardziej krwawa niż w poprzednich częściach, a znając zamiłowanie autorki do faktów historycznych... to będzie coś przerażającego...

Pani Wioletta jest mistrzynią w tworzeniu sag historycznych. Kolejna część która przyprawia o dreszcze, ciarki, łzy, niedowierzanie i niezrozumienie dla bestialstwa "ludzi".
Ogromnym pozytywem tej książki są postacie, tak prawdziwe, że trzyma się za nich kciuki jak za bliskich znajomych, ewentualnie szczerze się ich nie znosi. Na pewno nikt nie jest obojętny.
Czekam na...

Niektóre opisane sytuacje przyprawiały mnie ciarki. Nie jestem w stanie zrozumieć, jakim cudem "ludzie" mogli zgotować taki los ludziom. Gdzie jest granica człowieczeństwa? Do kiedy jest się człowiekiem, a kiedy już... bestią, zwyrodnialcem, mordercą. Albo ile można znieść dla zachowania życia?
Niemożliwe jest chyba, żeby ta książka mogła zostawić kogoś obojętnym.

Niektóre opisane sytuacje przyprawiały mnie ciarki. Nie jestem w stanie zrozumieć, jakim cudem "ludzie" mogli zgotować taki los ludziom. Gdzie jest granica człowieczeństwa? Do kiedy jest się człowiekiem, a kiedy już... bestią, zwyrodnialcem, mordercą. Albo ile można znieść dla zachowania życia?
Niemożliwe jest chyba, żeby ta książka mogła zostawić kogoś obojętnym.

przesłuchałam w formie audiobooków, ale dla kontynuacji byłam gotowa sięgnąć po wersje papierową czy ebook, a nie zdarza mi się coś takiego. Na szczęście pojawił się audiobook i pochłonęłam go bardzo szybko.
Nie rozczarowałam się końcówką, wręcz przeciwnie, byłam bardzo zadowolona z tego jak autorka poprowadziła historię Nadii i Jake’a, naprawdę ich polubiłam. Autorce udało się stworzyć iluzję tego, że tacy ludzie mogli się spotkać, że są ludzie, którzy mają taką przeszłość, że naprawdę przeżyli to co zostało opisane.
Uważam, że ta saga jest świetnym debiutem Pani Kasi i czekam na kolejne książki spod Jej pióra. Mam nadzieję, że będą tak udane jak „Dolina Marzeń”.

przesłuchałam w formie audiobooków, ale dla kontynuacji byłam gotowa sięgnąć po wersje papierową czy ebook, a nie zdarza mi się coś takiego. Na szczęście pojawił się audiobook i pochłonęłam go bardzo szybko.
Nie rozczarowałam się końcówką, wręcz przeciwnie, byłam bardzo zadowolona z tego jak autorka poprowadziła historię Nadii i Jake’a, naprawdę ich polubiłam. Autorce...

Drugi tom czytałam od razu po pierwszym. Na szczęście, bo naprawdę historia mnie wciągnęła, a nieprzesłodzeni bohaterowie zaintrygowali swoimi przeżyciami. Są bohaterowie, których nie da się lubić, ale można otrzeć się o nienawiść, ale są też tacy, którym kibicuje się z całego serca. Rzadko mi się zdarza wczuć się na tyle, żeby odczuwać większe emocje przy czytaniu/słuchaniu książki, a tu właśnie tak było. Naprawdę trzymałam kciuki za postępy mustanga i za to, żeby Nadia jakoś wytrzymała to wszystko z czym musiała się zmagać.
W tej części jest mój ulubiony i najbardziej poruszający fragment całej sagi:
„Mówi się, że niekiedy budujemy wokół siebie mury, nie po to żeby się przed kimś bronić, lecz żeby sprawdzić, kto próbuje je przeskoczyć. Doceniaj ludzi, którzy będą mieli do tego odwagę, bo to znaczy, że widzą w tobie człowieka, a nie półdzikiego psa na łańcuchu. (…)”
Jest to cytat, który bardzo do mnie trafił. W szerszej wersji ukazuje całą głębię, ale tutaj zapisałam samą esencję. Tylko dla tego fragmentu warto jest sięgnąć po całą serię.

Drugi tom czytałam od razu po pierwszym. Na szczęście, bo naprawdę historia mnie wciągnęła, a nieprzesłodzeni bohaterowie zaintrygowali swoimi przeżyciami. Są bohaterowie, których nie da się lubić, ale można otrzeć się o nienawiść, ale są też tacy, którym kibicuje się z całego serca. Rzadko mi się zdarza wczuć się na tyle, żeby odczuwać większe emocje przy...

Trafiłam na tę książkę całkowitym przypadkiem, przewijając listę audiobooków. Wpadła mi w oczy taka ciepła, zachęcająca okładka. Od razu wzbudziła zainteresowanie, bo trochę skojarzyła mi się z westernami ;) Lubię książki z motywem koni, a mam wrażenie, że jest ich stosunkowo niewiele, przez co temat nie jest oklepany. Na szczęście to nie był western, ale dobrze napisana powieść obyczajowa, która nie była erotycznym romansidłem, których obecnie pełno wszędzie (i sama słucham ich, aż za dużo :D). Kolejnym plusem jest to, że autorce udało się stworzyć prawdziwe i nieprzerysowane postaci, które wzbudzają emocje. Można im kibicować i miło jest ich poznawać, naprawdę polubiłam Nadię, co do Jake’a miałam mieszane uczucia, ale zyskiwał z biegiem czasu.

Trafiłam na tę książkę całkowitym przypadkiem, przewijając listę audiobooków. Wpadła mi w oczy taka ciepła, zachęcająca okładka. Od razu wzbudziła zainteresowanie, bo trochę skojarzyła mi się z westernami ;) Lubię książki z motywem koni, a mam wrażenie, że jest ich stosunkowo niewiele, przez co temat nie jest oklepany. Na szczęście to nie był western, ale dobrze napisana...

Na kontynuację nie mam ochoty, niestety nie zrobiła na mnie pozytywnego wrażenia.

Na kontynuację nie mam ochoty, niestety nie zrobiła na mnie pozytywnego wrażenia.

Chyba jestem w mniejszości, bo zazwyczaj widzę bardzo pochlebne opinie na temat sagi, ale dla mnie jakoś to wszystko tak po łepkach jest napisane. Tu kilka słów o jednym, tu o drugim. Żadnego bohatera nie da się dobrze poznać i polubić, "znielubić" można tylko matkę. W tej części przyspieszenie i przeskoki czasu są tak duże, że chwilami zaczęłam się gubić, co do czego. Niektóre wątki miłosne, są tak nierealne, że nie wiadomo czy się śmiać czy płakać... Jedno spojrzenie i już miłość po grób.
Przesłucham kolejną część i pewnie jeszcze następną, kiedy już powstanie, ale raczej z obowiązku niż z przyjemności.

Chyba jestem w mniejszości, bo zazwyczaj widzę bardzo pochlebne opinie na temat sagi, ale dla mnie jakoś to wszystko tak po łepkach jest napisane. Tu kilka słów o jednym, tu o drugim. Żadnego bohatera nie da się dobrze poznać i polubić, "znielubić" można tylko matkę. W tej części przyspieszenie i przeskoki czasu są tak duże, że chwilami zaczęłam się gubić, co do czego....

Ależ to było naiwne...

Ależ to było naiwne...

Zazwyczaj mam problem z książkami o tej tematyce. Ta książka mi się podobała, była dla mnie ciekawa, wciągnęła mnie ta historia, ale... to jednak wojna, II wojna światowa w której zginęły miliony ludzi. Robienie z tego okrutnego czasu, zwykłego, prostego romansu z happy endem kłóci mi się ze sobą.
Miałam do czynienia z wieloma książkami o tej tematyce, romans w nich jest, jak w większości książek, ale tutaj dość mocno mi to przeszkadzało.

Zazwyczaj mam problem z książkami o tej tematyce. Ta książka mi się podobała, była dla mnie ciekawa, wciągnęła mnie ta historia, ale... to jednak wojna, II wojna światowa w której zginęły miliony ludzi. Robienie z tego okrutnego czasu, zwykłego, prostego romansu z happy endem kłóci mi się ze sobą.
Miałam do czynienia z wieloma książkami o tej tematyce, romans w nich jest,...

Nie bawi mnie to zupełnie.

Nie bawi mnie to zupełnie.

Z jednej strony to ciekawa opowieść, która wciąga. Z drugiej jestem rozczarowana, że będzie kolejny tom. Moim zdaniem rozwleczone to wszystko do granic możliwości. Za dużo bohaterów dalekoplanowych, nie wiadomo już kto jest kim, za dużo szczegółowych opisów miejsc i nic niewnoszących dialogów osób, które kompletnie nic nie wnoszą do historii. Mimo wszystko pewnie wrócę do trzeciej części bo polubiłam Adę i jestem ciekawa jej losów.

Z jednej strony to ciekawa opowieść, która wciąga. Z drugiej jestem rozczarowana, że będzie kolejny tom. Moim zdaniem rozwleczone to wszystko do granic możliwości. Za dużo bohaterów dalekoplanowych, nie wiadomo już kto jest kim, za dużo szczegółowych opisów miejsc i nic niewnoszących dialogów osób, które kompletnie nic nie wnoszą do historii. Mimo wszystko pewnie wrócę do...

Przyjemna, ale skrajnie przesłodzona i nierealna.

Przyjemna, ale skrajnie przesłodzona i nierealna.

Ta seria nie podbiła mojego serca jak poprzednie, ale przyciągnęła na tyle żeby teraz cieszyć się z tego, że ją znam.
Pierwszy tom był ciekawy, polubiłam Pako/Franciskę i kibicowałam jej miłości do Marcosa.
Drugi tom najbardziej mnie rozczarował, chyba dlatego, że naprawdę żywiłam negatywne odczucia względem Cruza, nie mogłam pojąć jego egoizmu, zachowań godnych przygłupiego nastolatka. Wkurzał mnie niemożebnie i jakoś nie bardzo cierpiałam, kiedy się nad nim pastwili. Mówię, że książka mnie rozczarowała, a teraz widzę, że autorce udało się wzbudzić we mnie bardzo silne emocje, tyle, że negatywne względem bohatera, a to już pozytyw.
I wreszcie trzeci tom. W końcu znów jest Pako i mamy tyle emocji, że ciężko się oderwać. Naprawdę mocno się wciągnęłam w tę część. Bardzo przyjemnie czytało się o przyjaźni Pako i Severo. W tej części nawet Cruz zyskał w moich oczach, a ciężko o to było, ale to Franciska jest gwiazdą tej części. To aż głupie, że książka o piratach może wywoływać takie skrajne i naprawdę silne emocje.
Paulina Jurga wskakuje na moją listę autorów obowiązkowych.

Ta seria nie podbiła mojego serca jak poprzednie, ale przyciągnęła na tyle żeby teraz cieszyć się z tego, że ją znam.
Pierwszy tom był ciekawy, polubiłam Pako/Franciskę i kibicowałam jej miłości do Marcosa.
Drugi tom najbardziej mnie rozczarował, chyba dlatego, że naprawdę żywiłam negatywne odczucia względem Cruza, nie mogłam pojąć jego egoizmu, zachowań godnych...

Za ten drugi epilog autorkę należałoby potraktować jak oprawców Aiszy... Nie czytajcie jak nie musicie.

Za ten drugi epilog autorkę należałoby potraktować jak oprawców Aiszy... Nie czytajcie jak nie musicie.

W życiu nie pomyślałabym, że będę zarywać noce dla sagi romansu gangsterskiego. Ale było bardzo warto. ŚWIETNA!!

W życiu nie pomyślałabym, że będę zarywać noce dla sagi romansu gangsterskiego. Ale było bardzo warto. ŚWIETNA!!

Książka na pewno wzrusza. Na pewno sprawia, że człowiek zadaje sobie pytanie: "ale o co chodzi?" i na pewno jest zbyt długa, chociaż wciąga.

Książka na pewno wzrusza. Na pewno sprawia, że człowiek zadaje sobie pytanie: "ale o co chodzi?" i na pewno jest zbyt długa, chociaż wciąga.

Otwiera oczy.

Otwiera oczy.

Wow!! Co to było?! Pod koniec mam ciarki, prawdziwe ciarki. Pełne zaskoczenie, niedowierzanie. Przez sekundę nie pomyślałam o takim rozwiązaniu. Szkoda, że to ostatnia część, bo saga jest świetna.

Wow!! Co to było?! Pod koniec mam ciarki, prawdziwe ciarki. Pełne zaskoczenie, niedowierzanie. Przez sekundę nie pomyślałam o takim rozwiązaniu. Szkoda, że to ostatnia część, bo saga jest świetna.

Piękna powieść, byłam bardzo wzruszona.

Piękna powieść, byłam bardzo wzruszona.