Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje pierwsze pytanie, które mam odnośnie książki brzmi " Co to miało być?" Do tej chwili w której pisze recenzję nie znajduje odpowiedzi na to pytanie.

Tak zostały przedstawione religie świata, jaki wpływ miały one na człowieka i dalej mają ( każdy homo sapiens jest stworzony do wiary) oraz komunizm, nazizm i Harry Potter. Co prawda dalej nie mam pojęcia co te trzy słowa mają ze sobą wspólnego.

Miałam nadzieję, że autor jakoś to wyjaśni, ułoży w całość, ale niestety nie znalazłam w tej pozycji niczego takiego. Podobała mi się historia muzułmanki i sikha ( czy jakoś tak) była ona bardzo smutna.

Osoby takie jak Lenin, Stalin,Hitler, Bonaparte i śmiało możemy wcisnąć tu jeszcze Putina - uważają się nie za zwykłych ludzi, tylko nadludzi. Chcą być czczeni jak Bóg, sami wyznaczają w co mają wierzyć ich ludzie. Trochę to się kłóci z tym jak postępował Bóg, który pomagał ludziom i stawał w ich obronie. W końcu sam Putin powiedział, że " Kto nie pójdzie walczyć ten popełnia grzech", jasno określił czego chce.

O Harry'm Potterze trochę za mało było napisane, autor powołał się też na gry komputerowe i jak one działają na młodych ludzi, którzy traktują je jak wyznanie wiary. Tutaj autor mógł jeszcze trochę więcej napisać, bo to mnie zainteresowało, było taką odskocznią od całej reszty.

Gdyby autor skupił się na tym w co wierzyli ludzie dawniej i w co wierzą dziś, jak te wiary się zmieniały to mogłoby być to naprawdę ciekawe. A tak... to mam trochę mieszane uczucia co do tej pozycji. Jest krótka można ją przeczytać, ale oczekiwałam czegoś innego.

Moje pierwsze pytanie, które mam odnośnie książki brzmi " Co to miało być?" Do tej chwili w której pisze recenzję nie znajduje odpowiedzi na to pytanie.

Tak zostały przedstawione religie świata, jaki wpływ miały one na człowieka i dalej mają ( każdy homo sapiens jest stworzony do wiary) oraz komunizm, nazizm i Harry Potter. Co prawda dalej nie mam pojęcia co te trzy słowa...

Mój powrót do reportaży.

Mi Turcja kojarzy się z pięknymi widokami, wspaniałymi serialami z dużym budżetem i inną odmienną kulturą i mentalnością.

Autorka opowiedziała nam o polityce, ludziach i ich mentalności oraz powiedziała co sami Turcy twierdzą o emigrantach.

Wszystkim Polkom, którym marzy się turecki mąż, powinny przeczytać tę część reportażu, aby dowiedzieć się, że Turcy są przystojni i interesujący, ale będą oni słuchać swojej mamusi a to jest coś czego żadna kobieta nie lubi.
Najciekawszą ciekawostką był fakt, że Hurrem pochodziła z naszych terenów! Kto oglądał "Wspaniałe Stulecie" ten wie o kim mówię. Nasz budżet na realizację seriali jest niski - wystarczy wspomnieć dwa pierwsze sezony "Korony Królów", jeśli ktoś nie oglądał to polecam obejrzeć parę odcinków a później obejrzeć parę odcinków "Wspaniałego Stulecia" i nie ma mowy, żeby nikt nie zauważył różnicy! Jest ona widoczna na pierwszy rzut oka!
Jeśli chodzi o politykę... nie wypowiem się o tym, bo to nie jest mój kraj, ale wydaje mi się, że przeważnie ludzie są zadowoleni (przynajmniej tak wynika z tego reportażu).

Owo "rozdarcie" to jest umiejscowienie samej Turcji, pomiędzy Azją a Europą, a pomiędzy staroświeckością dawnych czasów a nowoczesnością, czyli tym co jest tu i teraz. Ciekawy jest punkt widzenia na przybyszy z Afryki - Turcy chcą im pomagać, ale nie swoim kosztem - kobiety zachodzą w ciążę, nie zabezpieczają się, a potem trzeba robić im aborcję... Pogląd na emigrantów mają taki sam jak my i myślę, że inne kraje też tak sądzą, ale boją się głośno o tym powiedzieć.

Bardzo ciekawy reportaż i spojrzenie na Turcję i po przeczytaniu stwierdziłam, że obejrzę sobie jakiś turecki serial.

Mój powrót do reportaży.

Mi Turcja kojarzy się z pięknymi widokami, wspaniałymi serialami z dużym budżetem i inną odmienną kulturą i mentalnością.

Autorka opowiedziała nam o polityce, ludziach i ich mentalności oraz powiedziała co sami Turcy twierdzą o emigrantach.

Wszystkim Polkom, którym marzy się turecki mąż, powinny przeczytać tę część reportażu, aby dowiedzieć się,...

Moja pierwsza styczność z tą autorką.

Główną bohaterką jest dziewczyna, która pragnie uciec od życia w wyższych sferach. Ucieka na wieś, gdzie poznaje Dicka Greena, wiejskiego nauczyciela. Pomiędzy młodymi rodzi się uczucie.

Dowiadujemy się tutaj kim tak naprawdę jest Julia i kim jest autor książek, który wyraża się krytycznie o arystokracji. Ciekawe jest to, że związek między ludźmi z dwóch różnych sfer jest możliwy, ale i kontrowersyjny.

Julia i Dick są bohaterami, którzy pochodzą z dwóch różnych środowisk, przeszli swoje i odnaleźli się nawzajem. Poruszyła mnie śmierć Robina, a zaskoczyła przemiana Fieldinga i jego żony.

Nie wiem, czy druga część książki jest potrzebna, ale ją przeczytam, gdyż jest krótka.

Moja pierwsza styczność z tą autorką.

Główną bohaterką jest dziewczyna, która pragnie uciec od życia w wyższych sferach. Ucieka na wieś, gdzie poznaje Dicka Greena, wiejskiego nauczyciela. Pomiędzy młodymi rodzi się uczucie.

Dowiadujemy się tutaj kim tak naprawdę jest Julia i kim jest autor książek, który wyraża się krytycznie o arystokracji. Ciekawe jest to, że związek...

Ta książka czekała dość długo, żeby ją przeczytać. W swoich czasach książka była prowokacyjna i kontrowersyjna. Gdyby ta książka została wydana dzisiaj to pewnie, że byłoby poruszenie, ale skoro mamy Greya to dzisiaj nie byłoby to aż tak bardzo kontrowersyjne.

"Kochanek Lady Chatterley" jest to historia Constance, która poślubiła Clifforda, mężczyznę z wysokiej sfery. Mężczyzna podczas wojny został kaleką co zmieniło nie tylko jego życie, ale też i Connie.

Connie czuje, że jest jej źle, a jej siostra pomaga jej w poszukiwaniu pielęgniarki do opieki nad jej mężem. Życie Connie toczy się monotonnie i czuje, że jej życie nie ma sensu. Wtedy poznaje leśniczego, który nie wywiera na niej najlepszego wrażenia. Jednak młodzi mają się ku sobie...

Książka porusza dość trudny temat - dylemat kobiety pomiędzy mężem a kochankiem, pomiędzy stabilnością a chęcią zmiany życia, by być szczęśliwą. Wtedy nikt nie rozwodził się nad tym, czy kobieta osiąga satysfakcję w pożyciu seksualnym. Jej obowiązkiem jako żony było dopuszczenie męża do siebie i danie mu dziedzica.

Najciekawszy jest fakt, że Clifford sam w sumie popchał Connie do Molleresa. Chciał mieć dziedzica, dał żonie przyzwolenie do zdrady co obróciło się przeciwko niemu. Okazało się, że Connie jest gotowa opuścić męża.

Jak dla mnie mało jest opisów seksu, więcej jest opisów uczuć i przemyśleń bohaterów, co może być męczące dla czytelnika. Jednak doceniam oryginalny pomysł jak na tamte czasy, żeby ukazać kobietę w innym świetle, żeby pokazać, że ona też chce czerpać przyjemność z pożycia - i myślę, że już to samo w sobie wywołało poruszenie w tamtejszym społeczeństwie.

Polecam książkę i film, który znajdziecie na Netflixie.

Ta książka czekała dość długo, żeby ją przeczytać. W swoich czasach książka była prowokacyjna i kontrowersyjna. Gdyby ta książka została wydana dzisiaj to pewnie, że byłoby poruszenie, ale skoro mamy Greya to dzisiaj nie byłoby to aż tak bardzo kontrowersyjne.

"Kochanek Lady Chatterley" jest to historia Constance, która poślubiła Clifforda, mężczyznę z wysokiej sfery....

Pierwszy tom cyklu o rodzeństwie Merrick.

Ashton, ma za zadanie uprowadzić Rhiannon - Szkotkę, której wodzem jest Mclairen. Rodzina Rhiannon zginęła w tragicznych okolicznościach, podobnie jak matka Asha.

Carr jest bezwzględny - uwolnił swojego pierworodnego syna z francuskiego więzienia, ale drugiego już nie. A Rhiannon ma zostać jego żoną. Jednak nie wszystko da się przewidzieć, bo los ma wobec nas inne plany...

Rhiannon i Ashton to ludzie, którzy chcą uciec przed przeszłością, ale muszą codziennie stawiać jej czoła. Ich porozumienie, próby ukrywania własnych uczuć... Po prostu bardzo mi się to podobało. Męski bohater - nieidealny, mierzący się z demonami, starający się wydostać brata z więzienia... Za to bohaterka - skromna, ładna, inteligentna, próbująca znaleźć swoje miejsce na ziemii...

To co podobało mi się najbardziej to opisywanie sytuacji z przeszłości. Te klany, zdrada Carra, przejęcie zamku na wyspie... Carra nie lubię, współczułam Ashowi takiego ojca... Wcześniej czytałam "Zakochanego mściciela" i również mi się podobała. Wątek kryminalny jak najbardziej na plus. Koniecznie muszę sobie odświeżyć "Ostatni bal", czyli drugi tom tej serii.

Polecam, jak lubicie romanse historyczne. Szybko się czyta.

Pierwszy tom cyklu o rodzeństwie Merrick.

Ashton, ma za zadanie uprowadzić Rhiannon - Szkotkę, której wodzem jest Mclairen. Rodzina Rhiannon zginęła w tragicznych okolicznościach, podobnie jak matka Asha.

Carr jest bezwzględny - uwolnił swojego pierworodnego syna z francuskiego więzienia, ale drugiego już nie. A Rhiannon ma zostać jego żoną. Jednak nie wszystko da się...

Reportaż, który wyjaśnia nam czym jest cały ten seks.

Autorki w książce ukazują jak wygląda życie seksualne Polaków. Mamy tu przykłady par i tego jak wygląda ich zwyczajne życie i seksualne.

Czym w zasadzie jest seks? I gdzie on się zaczyna? Na te pytania odpowiadają nam autorki. Ukazywane jest też jak brak seksu wpływa na życie zwyczajne, do czego prowadzi masturbacja i oglądanie pornosów. Co podoba się mężczyznom w kobietach, a co kobiety próbują ukryć pod masą kosmetyków, ponieważ nie podoba się im ich wygląd.

"To tylko seks?" Odpowiada nam na pytania, które zadajemy sobie do dnia dzisiejszego. Jest to pierwsza taka książka , którą czytałam o takiej tematyce i którą polecam, szybko się czyta i można wielu rzeczy się dowiedzieć.

Reportaż, który wyjaśnia nam czym jest cały ten seks.

Autorki w książce ukazują jak wygląda życie seksualne Polaków. Mamy tu przykłady par i tego jak wygląda ich zwyczajne życie i seksualne.

Czym w zasadzie jest seks? I gdzie on się zaczyna? Na te pytania odpowiadają nam autorki. Ukazywane jest też jak brak seksu wpływa na życie zwyczajne, do czego prowadzi masturbacja...

Polska biografia sióstr Bronte.

Żadnemu czytelnikowi nie trzeba przedstawiać "Wichrowych Wzgórz", "Dziwne losy Jane Eyre" czy "Agnes Grey" - są to tytuły, które przeważnie każdy czytelnik zna. Ich autorki są siostrami - tak różnymi osobowościami co widać w ich książkach. Ale jak wyglądało życie w Haworth sióstr Bronte? Tu przychodzi nam z odpowiedzią "Na Plebanii w Haworth".

Dzieje rodziny są zarysowane od samego początku - jak Patryk Bronte zostaje pastorem, przeprowadza się do Haworth, jak umierają jego żona i córki. Wśród tych pozostałych dzieci są: Charlotte, Emily, Anne i Patrick. I to na nich skupia się autorka.

Rodzeństwo na Plebanii się nudziło i wymyślało własny, lepszy świat. Był to świat, który tworzyli oni i w którym działo się to co oni chcieli. Nikt wtedy nie przypuszczał, że trzy z nich zostaną pisarkami.

Patrick był jedynym synem pastora, który zmarnował sobie życie. Są tacy co twierdzą, że "Wichrowe Wzgórza" to jego książka, ale podstawy te jak dla mnie są nikłe. Tylko dlatego, że Emily nie przyznała się do autorstwa książki oraz tego, że kobieta nie mogłaby stworzyć historii pełną namiętności i tragedii? Dla mnie to słaby argument, ale "Wichrowe Wzgórza" są tak pogmatwane, że nie zdziwiłabym się, gdyby okazało się, że Patrick je napisał pod wpływem alkoholu, ale zostawmy to.

Emily napisała "Wichrowe Wzgórza", które zostały niedocenione przez współczesnych jej ludzi. Za to powieść "Agnes Grey" zdobyła uznanie, podobnie jak "Dziwne losy Jane Eyre" (albo po prostu "Jane Eyre"). Anne napisała wspomnianą przeze mnie "Agnes Grey" i "Lokatorkę Wildfell Hall", Charlotte za to "Dziwne losy Jane Eyre", "Profesor", "Shirley" oraz "Villette".

Wiemy, że Patrick był zakochany w żonie swojego pracodawcy, Charlotte wyszła za mąż (co prawda krótko trwało jej małżeństwo) ale nie wiemy czy Emily i Anne nie miały jakichś ukrytych zauroczeń, bo to, że niczego takiego nie odnotowano o niczym nie świadczy . Dla mnie najciekawszą zagadką pozostaje list Emily z którego miałoby wynikać, że planuje napisać kolejną książkę, jednak ona zmarła i w tym temacie pozostają tylko własne interpretacje.

Najsmutniejsze w tym wszystkim jest to, że ojciec rodzeństwa, pochował swoją żonę i swoje dzieci a na końcu sam zmarł. Nie wiedziałam, że biografia Charlotte to jego pomysł. Też zamierzam ją przeczytać, napisaną przez Elizabeth Gaskell.

Podsumowując: "Na Plebanii w Haworth" jest dobrą biografią, przybliżającą nam życie sióstr Bronte. Oczywiście moim zarzutem jest spolszczenie imion - Emilia zamiast Emily, Anna zamiast Anne itd. Nie mogę pojąć tego zabiegu, imion i własnych nazw się nie tłumaczy a przynajmniej nie spolszcza. Innym nie podobają się opinie autorki, które są czasem wtrącane (mnie osobiście to nie przeszkadza specjalnie) książkę czyta się szybko, widać, że autorka się przyłożyła do pracy, opierała się na źródłach.

Mnie książka się podobała i chciałabym dowiedzieć się jeszcze więcej o Emily, Anne a także Patricku.

Polska biografia sióstr Bronte.

Żadnemu czytelnikowi nie trzeba przedstawiać "Wichrowych Wzgórz", "Dziwne losy Jane Eyre" czy "Agnes Grey" - są to tytuły, które przeważnie każdy czytelnik zna. Ich autorki są siostrami - tak różnymi osobowościami co widać w ich książkach. Ale jak wyglądało życie w Haworth sióstr Bronte? Tu przychodzi nam z odpowiedzią "Na Plebanii w...

Ostatni tom "Niebezpiecznego kochanka".

Tym razem główną bohaterką jest Fia Merrick - najmłodsze dziecko Carra. Jej bracia, założyli już własne rodziny i odcięli się od ojca. Fia, po śmierci męża, znalazła się na łasce swojego ojca.
W towarzystwie Fia ma złą opinię, jednak wiele mężczyzn ustawia się do niej w kolejce. Jedynym wyjątkiem jest Thomas MaClairen - wódz wrogiego klanu, marzący o dokonaniu zemsty na Carze.
Jednak los szykuje dla obojga niespodziewaną niespodziankę - zamiast zemsty i nienawiści, odnajdą zrozumienie i miłość...

Jednym z popularnych wątków romansów historycznych jest rodowa nienawiść. Za popełnione błędy rodziców, płacą ich dzieci, które nie mają z tym nic wspólnego. Jednak to właśnie dzieci odczuwają konsekwencje decyzji swoich rodziców. Fia, nie była złą osobą za jaką uważał ją Thomas. To co prezentowała otoczeniu było tylko maską na ich użytek. Dziewczyna była zraniona, bo mężczyzna, który ją odrzucił był tym na której jej zależało. Thomas był skupiony na swoim celu a była nim zemsta na Carze. Jednak w pewnym momencie zrozumiał, że kocha Fię. Pokochanie osoby, której się nie powinno kochać jest naprawdę wielkim wyrzeczeniem w zmianie dotychczasowych planów.

Pozostaje mi tylko przeczytać pierwszy tom, historia Fii i Thomasa jest naprawdę ciekawa.

Ostatni tom "Niebezpiecznego kochanka".

Tym razem główną bohaterką jest Fia Merrick - najmłodsze dziecko Carra. Jej bracia, założyli już własne rodziny i odcięli się od ojca. Fia, po śmierci męża, znalazła się na łasce swojego ojca.
W towarzystwie Fia ma złą opinię, jednak wiele mężczyzn ustawia się do niej w kolejce. Jedynym wyjątkiem jest Thomas MaClairen - wódz...

Mój powrót do romansów historycznych.

Jest to trzeci tom cyklu "Siostry Holt". Główną bohaterką jest najmłodsza z nich -Sabrina, wychowywana przez pastora, mieszkająca w małym miasteczku. Porządna, dobrze wychowana dziewczyna, aczkolwiek z temperamentem.

Marzeniem Sabriny jest ślub z młodym pastorem i misja poza granicami kraju, by pomagać biednym i ubogim. Jednak życie Sabriny, ulegnie zmianie, kiedy pozna Libertyna - pisarza słynnych wierszy, uwodziciela i rozpustnika. Sam Rawden nie ma pojęcia jak bardzo zmieni się jego życie.

Rhys przed laty wydał władzą Anne Holt- matkę swojej żony, w zamian za uratowanie swojej rodziny od biedy. Dopiero po latach, dowiedział się, że jego żona jest córką kobiety, która skrzywdził. Fakt postąpił źle, ale nie zrobił tego z egoistycznych pobudek. Potem jednak odnalazł matkę Sabriny, przyznał się jej do wszystkiego. Kobieta go nie potępiła i nie oceniała. Dzięki temu co zrobił, pokazał jak bardzo kocha Sabrine, nie zdając sobie z tego sprawy. Wszystko skończyło się dobrze, tak jak zawsze w romansach.

Książkę czytałam drugi raz i bardzo mi się podobała. Daje jej 7/10.

Mój powrót do romansów historycznych.

Jest to trzeci tom cyklu "Siostry Holt". Główną bohaterką jest najmłodsza z nich -Sabrina, wychowywana przez pastora, mieszkająca w małym miasteczku. Porządna, dobrze wychowana dziewczyna, aczkolwiek z temperamentem.

Marzeniem Sabriny jest ślub z młodym pastorem i misja poza granicami kraju, by pomagać biednym i ubogim. Jednak życie...

Ostatnia książka Elizabeth Gaskell, miała być ukoronowaniem jej dokonań jako pisarki. Po raz pierwszy czytałam książkę, która nie została ukończona.

"Żony i córki" to historia Molly, którą po śmierci matki zajmuje się jej ojciec. Pan Gibson jest lekarzem i jeździ po wioskach, więc Molly jest praktycznie pozostawiana sama sobie. Jednak przybywa Claire z którą doktor bierze ślub.

Cynthia okazuje się być córką Claire i zaprzyjaźnia się z Molly. Molly jest prostą dziewczyną o dobrym sercu, którą Cynthia wykorzystuje. Mamy tu Rogera, jednego z synów dziedzica Hamleya, który zostaje przyjacielem Molly oraz jest mediatorem w konflikcie swojego ojca i brata.

Postacie przedstawione tutaj są po prostu świetnie nakreślone. Molly i Roger to dobre postacie, które poświęcają się dla innych, niczego nie oczekując w zamian. Właśnie to sprawia, że Cynthia ich wykorzystuje - Molly zostaje posądzona o romans z Prestonem, ponieważ chciała pomóc swojej przybranej siostrze pozbyć się nie chcianego narzeczonego, natomiast Roger... nie widział wad Cynthii i był w niej po uszy zakochany. Osborne, patrzący na swoje interesy, nie myślący o konsekwencjach, co sprawia, że popada w konflikt z ojcem (oczywiście dziedzic przepada potem za swoim wnukiem) poprzez długi syna, ten musi ograniczyć wydatki. Pan Gibson to portret mężczyzny, który się wyróżnia - nie jest głupi, potrafi ustawić żonę, kocha córkę i bezgranicznie jej ufa. Natomiast żona doktora jest zdecydowanie jego przeciwieństwem - lubi towarzystwo bogatych ludzi, patrzy na swoje interesy, stara się podporządkować sobie wszystko i wszystkich...

Relacja między Molly a ojcem jest naprawdę poruszająca. Widać, że oboje się kochają i pomimo, że ojciec nie ma dla niej za dużo czasu, widać, że zależy mu na córce. Podobna relacja jest między Rogerem a jego ojcem, odkąd brat Rogera popadł w niełaskę. Natomiast Cynthia ma matce dużo do zarzucenia i wcale się jej nie dziwię - Claire najbardziej mnie wkurzała w tej książce. Dziedzic pod koniec spuścił z tonu (chodzi o pochodzenie żon dla jego synów) bo szczycił się wyższym pochodzeniem. Nie mamy opisanej miłosnej relacji Rogera z Molly, czego bardzo żałuje.

Mamy jednak zakończenie, dopisane przez wydawnictwo (Gaskell zmarła nie dokończywszy książki) ale w sumie ostatni rozdział kończy się tak akurat jak powinien się skończyć. Domyślam się, że Gaskell nakreśliłaby jeszcze parę rozdziałów i napisała szczęśliwe zakończenie, jednak wcale nie umniejsza to jakości książki. Jedyną wadą tej książki jest jej długość, bo losy bohaterów są zwyczajne i pomimo innych czasów, można się z nimi utożsamić.

Ostatnia książka Elizabeth Gaskell, miała być ukoronowaniem jej dokonań jako pisarki. Po raz pierwszy czytałam książkę, która nie została ukończona.

"Żony i córki" to historia Molly, którą po śmierci matki zajmuje się jej ojciec. Pan Gibson jest lekarzem i jeździ po wioskach, więc Molly jest praktycznie pozostawiana sama sobie. Jednak przybywa Claire z którą doktor bierze...

Drugi tom Sagi Winx.

Pierwszy tom mnie urzekł. Przepadłam zupełnie - zanurzyłam się w świecie Winx, ponownie tylko w postaci, że w postaci książki.

"Rozpalając ogień", opowiada o wydarzeniach z poprzedniego tomu. To układa się w całość, po przeczytaniu "Ścieżki wróżek".

Bloom była tylko wspomniana, ale pozostałe bohaterki brały bardziej czynny udział w historii. Pokazany też został początek znajomości Rivena i Sky'a oraz Stelli. Brakowało mi tutaj wątku oparzenia oczu Ricki, ale może to będzie w następnej książce. Za to Farah i Silva to bardzo ciekawy wątek. Mam nadzieję, że zostanie on dalej rozwinięty.

Nie mogę się doczekać kolejnej części i serialu, który zamierzam obejrzeć.

Drugi tom Sagi Winx.

Pierwszy tom mnie urzekł. Przepadłam zupełnie - zanurzyłam się w świecie Winx, ponownie tylko w postaci, że w postaci książki.

"Rozpalając ogień", opowiada o wydarzeniach z poprzedniego tomu. To układa się w całość, po przeczytaniu "Ścieżki wróżek".

Bloom była tylko wspomniana, ale pozostałe bohaterki brały bardziej czynny udział w historii. Pokazany...

Klub Winx to kreskówka, którą lubiłam oglądać. Kiedy usłyszałam, że Netflix robi aktorską wersję serialu to miałam wątpliwości czy to się uda, bo kreskówka była świetna. Do tej pory, nie obejrzałam tego serialu. Dlatego zabrałam się do czytania książki.

O fabule kreskówki nie będę pisać, bo wszyscy ją znają. W książce klimat jest mroczny, mowa jest o Spalonych i o eksdyrektorce. Nie mamy tu Tecny i Flory, a szkoda, bo akurat Florę lubiłam. Szkoda, że to z Aishą przyjaźni się Bloom a nie ze Stellą. W ogóle zepsuli tu postać Stelli. I jeszcze o ile mogłabym wybaczyć tę Tecnę czy Florę to tej reszty nie za bardzo.

Bloom Peters jest wróżką ognia. Przybywa do Alfei, żeby nauczyć się kontrolować swoją moc i dowiedzieć prawdy o sobie. Poznaje tu Aishę, Musę, Terę i Stellę. Mamy też tu Skya i Rivena, ale reszty specjalistów nie ma. Mamy za to Beatrix, która ma być skrzyżowaniem Trix. Podobnie jak kreskówka, książka opowiada o przygodach dziewczyn, pierwszych miłościach, szkolnych perypetiach.... tylko, że w mrocznej odsłonie.

Poza wadami, które wymieniłam są też zalety. Książkę szybko się czyta, zainteresował mnie wątek odmieńca, Spalonych i Rosalind. Musa jako wróżka umysłu to też ciekawy pomysł, ale w sumie nie musieli tego zmieniać. Chętnie przeczytam drugą część, mając nadzieję, że dowiem się więcej o Spalonych i kim są rodzice Bloom. I sądzę, że obejrzę serial, aczkolwiek zawsze będę mieć sentyment do kreskówki.

Klub Winx to kreskówka, którą lubiłam oglądać. Kiedy usłyszałam, że Netflix robi aktorską wersję serialu to miałam wątpliwości czy to się uda, bo kreskówka była świetna. Do tej pory, nie obejrzałam tego serialu. Dlatego zabrałam się do czytania książki.

O fabule kreskówki nie będę pisać, bo wszyscy ją znają. W książce klimat jest mroczny, mowa jest o Spalonych i o...

Historia naszego kraju, obfituje w trzy zabory, dwie wojny światowe, NKWD i komunizm. Przez 123 lata, naszego kraju nie było na mapie, ale pomimo tego Polacy walczyli o wolność naszego kraju - czy to bezpośrednio w Polsce, czy na frontach międzynarodowych. Oczywiście nasz kraj odzyskał wolność, po latach zaczęto mówić o tym co działo się w Polsce. Nakreślam to, ponieważ w książce pojawia się wątek wojny, NKWD i komunizmu.

Konrad Rogowski, uciekł z Polski do Nowego Jorku. Stracił tam wszystko - swój kraj, żonę, teściów, sens życia. Razem ze szwagierką i swoją córką, udaje się do Nowego Jorku. Żyje z poczuciem winy, że nie było go przy śmierci żony i przy córce, kiedy go potrzebowała, ale jako żołnierz musiał bronić Ojczyzny i to właśnie ona była na pierwszym miejscu. Teraz po latach, postanawia odszukać mężczyznę, który zgwałcił i zabił jego żonę, żeby sprawiedliwości stało się zadość.

Lauren Evans jest piękną i sławną aktorką. Mało kto wie, kim ona jest naprawdę i co przeszła. Jest ona Niemką, a jej matka była kochanką nazisty, którego poszukuje Rogowski. Ich drogi krzyżują się podczas premiery jej filmu, kiedy pijana wówczas Lauren proponuje Konradowi prywatną sesję.

Bohaterowie są mocnym atutem tej książki. Są oni dobrze nakreśleni, możemy się z nimi utożsamić, rozumiemy motywy ich postępowania. Oboje wycierpieli za dużo i nie potrafią zapomnieć o przeszłości, nieważne jak bardzo próbują to robić. Jest tutaj postać Heleny, która okazuje się być wredną i mściwą kobietą, ale w sumie ją rozumiem. Kochała Konrada i nienawidziła kobiet, które się wokół niego kręciły. Miała nadzieję, że Konrad zobaczy w niej kogoś więcej niż szwagierkę i ciotkę jej córki. Każda kobieta, pragnie być kochana. I to właśnie spowodowało, że Helena zrobiła to co zrobiła, ale obojętność Konrada, nienawiść do Lauren i ukrywanie powodu dla którego spotykał się z Lauren, doprowadziły do czynu, którego się dopuściła. Jednak mimo wszystko zasługiwała na szczęście i miłość.

Zarys książki, czyli fabuła jest ciekawa i interesująca. Czekamy na moment, w którym Konrad powie Lauren, że zna jej tajemnicę. On, mężczyzna po przejściach, skupiony na pracy, córce i znalezieniu nazisty, który zabił jego żonę. Ona, samotna, sławna, nieszczęśliwa, ukrywająca swoją przeszłość. Jak potoczy się ich znajomość? I czy historia przeszłości między ich krajami nie zepsuje ich relacji? No właśnie, mamy tu Niemkę i Polaka, a stosunki pomiędzy Polską a Niemcami były wtedy bardzo skomplikowane. To też dodawało uroku historii.

Z przyjemnością przeczytam inne książki autorki, jednak tym razem w formie e-booka.

Historia naszego kraju, obfituje w trzy zabory, dwie wojny światowe, NKWD i komunizm. Przez 123 lata, naszego kraju nie było na mapie, ale pomimo tego Polacy walczyli o wolność naszego kraju - czy to bezpośrednio w Polsce, czy na frontach międzynarodowych. Oczywiście nasz kraj odzyskał wolność, po latach zaczęto mówić o tym co działo się w Polsce. Nakreślam to, ponieważ w...

Poradnik o związkach XXI wieku.

Jak znaleźć odpowiedniego mężczyznę w dzisiejszych czasach? Zdecydowanie jest to trudniejsze niż kiedyś. Media i filmy romantyczne, bombardują nas tym jak powinien wyglądać związek, zapominając, że nie jesteśmy celebrytami tylko zwyczajnymi ludźmi, a to co jest w mediach jest tylko tłem w związkach naszych znajomych.

Randkowanie powinno być przyjemnością i czymś co przychodzi naturalnie. Niestety w rzeczywistości jest nieco inaczej. Nasze oczekiwania niweczy rzeczywistość i zniechęcamy się. Co się stało ze związkami ludzkimi? Dlaczego tak trudno nam nawiązać poważną relację, a dużo łatwiej kogoś rzucić?

Od czasów regencji w których żyła Austen, sporo się zmieniło jednak prawdy zawarte w jej książkach zdecydowanie nie. Książki Austen są streszczone (nie trzeba znać ich fabuły) związki bohaterów opisane i podane przykłady współczesne. Nie warto kupować kota w worku: szacunek, poczucie humoru, odpowiedzialność, umiejętność przyznania się do błędów i próba ich naprawienia - to są filary na których powinien opierać się związek (tak miłość też w to wchodzi) ale zanim do tego dojdzie powinny pojawić się te rzeczy, które wymieniłam.

Nigdy nie czytałam poradników, ale ten warto. Jest napisany współcześnie, dla kobiet żyjących tu i teraz. Konkretne treści, przykłady i co warto podkreślić - krótkie rozdziały. Mnie czytało się go szybko i przyjemnie a rady przekazane w nim na pewno będą aktualne jeszcze wiele lat.

Poradnik o związkach XXI wieku.

Jak znaleźć odpowiedniego mężczyznę w dzisiejszych czasach? Zdecydowanie jest to trudniejsze niż kiedyś. Media i filmy romantyczne, bombardują nas tym jak powinien wyglądać związek, zapominając, że nie jesteśmy celebrytami tylko zwyczajnymi ludźmi, a to co jest w mediach jest tylko tłem w związkach naszych znajomych.

Randkowanie powinno być...

Przedostatnia książka Jane Austen.

Jest to historia Emmy Woodhouse, która obiecała sobie, że nie wyjdzie za mąż. Nie przeszkadza jej to w swataniu jej przyjaciółki Harriet, której chce zapewnić lepszą pozycję w społeczeństwie.

Do miasteczka zjeżdżają się Jane i Frank, którzy znają się z Weymouth. Ożywia to jednak społeczność w Hartfield. W związku z ich przybyciem organizowane są bale czy uroczyste obiady. Pomimo wysiłków Emmy i jej swatów okazuje się, że źle ocenia kandydatów do ręki swojej przyjaciółki.

Jedyną osobą, która widzi wady Emmy i jej nie pobłaża jest szwagier jej siostry. To on jako jedyny ją krytykuje i poucza. I to właśnie w nim zakochuje się Harriet, jednak jego serce należy do kogoś innego...

"Emma" jest komedią, która naprawdę wciąga. Domyśliłam się z kim będzie Emma (książki Austen są pod tym względem przewidywalne) i łatwo się domyślić z kim będzie Harriet. Książka pokazuje jak pozory mogą mylić, że to co wydaje się być ładne, niekoniecznie jest dobre, a to co wydaje się złe, może okazać się dobre. I właśnie taką nauczkę dostaje Emma.

Sama bohaterka przypadła mi do gustu. Nie była idealna, były ukazane jej wady. W przeciwieństwie do Fanny z "Mansfield Park" miała w sobie jakiś charakter, bo Fanny to chyba najgorsza bohaterka, którą wymyśliła Jane Austen.

Przedostatnia książka Jane Austen.

Jest to historia Emmy Woodhouse, która obiecała sobie, że nie wyjdzie za mąż. Nie przeszkadza jej to w swataniu jej przyjaciółki Harriet, której chce zapewnić lepszą pozycję w społeczeństwie.

Do miasteczka zjeżdżają się Jane i Frank, którzy znają się z Weymouth. Ożywia to jednak społeczność w Hartfield. W związku z ich przybyciem...

Kontynuacja przygód Kate Reddy.

Kate ma 49 lat i wkrótce stuknie jej 50. Jak ułożyło się życie niezapomnianej perfekcjonistce z "Nie wiem, jak ona to robi?" na podstawie książki, powstał film "Jak ona to robi?" (swoją drogą polecam obejrzeć film, bo jest równie dobry jak książka) Życie Kate wygląda następująco: ma dwoje nastoletnich dzieci, męża, który rzucił świetną pracę, by zostać terapeutą albo czymś w tym rodzaju. Dochodzi do tego dom, który wymaga remontu, opłacenie rachunków i... belfie jej córki w mediach społecznościowych.

Jako, że na barkach Kate jest już i tak dużo obowiązków a przez bierność swojego męża, który nie kwapi się znaleźć pracy, aby utrzymać rodzinę to Kate musi sama poszukać dobrze płatnej pracy. Znajduje ją w swojej byłej firmie, jednakże oszukuje w kwestii swojego wieku. Kiedy wydaje się, że wyszła na prostą, okazuje się, że pojawia się Jack w którym Kate się zakochała. Powrót Jacka sprawia, że Kate zaczyna czuć pociąg do seksu (pomimo menopauzy jaką przechodzi) i odkrywa, że ma prawo do szczęścia. Przed Kate jest poważna decyzja życiowa - zostawia wszystko po staremu czy może da szansę czemuś nowemu?

Kate nigdy nie była idealna, ale trzeba jej oddać, że naprawdę się stara. Przecież to ona, dba o dzieci, teściów, swoją matkę, kieruje domem i remontem i to ona pracuje na utrzymaniu swojej rodziny. Co robi jej mąż? NIC. ON NIC NIE ROBI! Jako facet, który powinien wziąć na barki utrzymanie swojej rodziny to on wybiera rowery i zdrowy tryb życia. Nie interesują go jego własne dzieci, albo jak jego żona radzi sobie w pracy. I nawet nie próbuje jej zaciągnąć do łóżka, sprawić, aby poczuła się kobietą, która się docenia.

Mówi się, że nie ma ludzi niezastąpionych. Jednak to nieprawda, co udowadnia nam historia Kate Reddy. Nigdy nie jest za późno na zmiany i warto pomyśleć w tym całym rozgardiuszu, zwanym życiem o swoich potrzebach... jednym słowem pomyśleć o sobie. I wcale nie jest to egoizmem.

Autorka skupiła się na temacie menopauzy (co mi się bardzo podobało) i szukaniu pracy przed 50, kiedy nie pracowało się kilka lat. Doświadczenia i lat pracy nie da się kupić, a jej szefostwo dość dobrze przyjęło fakt, że Kate ma 49 lat. Wszystko skończyło się dobrze, a ja mam nadzieję na kolejną książkę autorki.

Kontynuacja przygód Kate Reddy.

Kate ma 49 lat i wkrótce stuknie jej 50. Jak ułożyło się życie niezapomnianej perfekcjonistce z "Nie wiem, jak ona to robi?" na podstawie książki, powstał film "Jak ona to robi?" (swoją drogą polecam obejrzeć film, bo jest równie dobry jak książka) Życie Kate wygląda następująco: ma dwoje nastoletnich dzieci, męża, który rzucił świetną...

Trzeci i ostatni jak na razie wydany tom tej serii.

Tym razem przenosimy się do Hakodate, gdzie poznajemy innych bohaterów. Tam udają się Nagare z Kazu oraz Dachu, która ma moc nalewania kawy podczas podróży w czasie.

Matka Nagare, wyjechała w podróż za granicę i dlatego Nagare musi się przenieść do Hakodate do restauracji jej matki. W tej restauracji również można cofać się w czasie. W restauracji pracuje również Raiji, który bardzo dobrze zna wyjątkowość w restauracji.

Paru bohaterów postanawia cofnąć się w przeszłość. Skoro tej przeszłości nie da się zmienić to co im to daje? Takie spotkanie pomaga w emocjonalnym sensie. Sprawia, że zdajemy sobie sprawę z tego, że życie mamy tylko jedno, a osoby, które kochaliśmy pragną abyśmy byli szczęśliwi. Nie chcą naszego smutku, tylko naszego szczęścia. I właśnie to dają podróże w czasie.

Najbardziej poruszyła mnie historia Raiji i Nanako. Szkoda, że finał ich znajomości skończył się w taki sposób. Pozostaje mi czekać na czwarty tom.

Trzeci i ostatni jak na razie wydany tom tej serii.

Tym razem przenosimy się do Hakodate, gdzie poznajemy innych bohaterów. Tam udają się Nagare z Kazu oraz Dachu, która ma moc nalewania kawy podczas podróży w czasie.

Matka Nagare, wyjechała w podróż za granicę i dlatego Nagare musi się przenieść do Hakodate do restauracji jej matki. W tej restauracji również można cofać...

Tak jak każdy z nas chodziłam kiedyś do szkoły. Za moich czasów było jeszcze trzyletnie gimnazjum i czteroletnie technikum. Teraz to się pozmieniało, edukacja się wydłużyła - nauczyciele i uczniowie narzekają a politycy mówią, że tak jest dobrze.

Po przeczytaniu książki stwierdzam, że nie jest dobrze. Już za moich czasów (szczególnie kiedy byłam w gimnazjum) moja nauka w szkole wynosiła ok 30% , a w domu 70%. Więcej siedziałam nad lekcjami w domu, bo w szkole zawsze było mówione " Mam tylko 45 minut lekcji, nie zdążę tego wszystkiego zrobić na jednej lekcji" , albo " Na lekturę mam przeznaczone 5 godzin lekcyjnych, możemy zakończyć to w 3 godziny lekcyjne" . Z perspektywy ucznia oznaczało to śledzenie nad książkami do późna w domu.

W polskiej edukacji dzieje się źle. Dzieci przechodzą na nauczanie domowe, większość nie zdaje egzaminów, czują się niezrozumiane i skrzywdzone przez szkolny system edukacji. I wcale się im nie dziwię - moim zdaniem, gdyby system szkolny za moich czasów był inny to zaliczyła bym maturę i zrobiła studia. Niestety rzeczywistość jest inna. System edukacyjny nie jest równy dla wszystkich. Do tego dochodzą nauczyciele - zmęczeni materiałem, zmęczeni reformami. Czują się wypaleni, uczniowie nie ułatwiają im niczego. Rodzice wymagają, żądają od nauczycieli, a przecież wszyscy są tylko ludźmi. Szkoda, że często wszyscy o tym zapominamy.

Jest to bardzo ciekawa książka, która pokazuje prawdę o polskiej szkole. Obowiązkowo do przeczytania dla posłów, którzy rządzą w naszym kraju.

Tak jak każdy z nas chodziłam kiedyś do szkoły. Za moich czasów było jeszcze trzyletnie gimnazjum i czteroletnie technikum. Teraz to się pozmieniało, edukacja się wydłużyła - nauczyciele i uczniowie narzekają a politycy mówią, że tak jest dobrze.

Po przeczytaniu książki stwierdzam, że nie jest dobrze. Już za moich czasów (szczególnie kiedy byłam w gimnazjum) moja nauka w...

Niejedna osoba, chciałaby cofnąć się w czasie, by naprawić swój błąd. Kawiarnia w Tokio daje taką możliwość, pod pewnymi warunkami - najważniejszy z nich - zanim wystygnie kawa.

Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy mają swoje powody, by cofnąć się w czasie. Dowiadujemy się więcej o Nagarze i Kazu oraz o funkcjonowaniu kawiarni. Mamy też przykład podróży do przyszłości - i wyjaśniony powód dla którego ludzie nie podróżują do przyszłości. Przeszłość jest znana, wiemy co się wydarzyło, możemy się spotkać z daną osobą, porozmawiać... i pewnie daje to jakąś ulgę czy coś w tym rodzaju, natomiast przyszłość jest niezbadana. Załóżmy, że przeniesiesz się do przyszłości. Pojawiają się pytania typu "Co się stało?", "Na kogo czekam?" itp. Kawa stygnie, czas się kończy a Ty nic nie wiesz i nie rozumiesz.

Bardzo ciekawie jest wyjaśnione, dlaczego Nagare nigdy nie nalewał kawy podróżującym w czasie. Może zrobić to tylko kobieta, jednak kiedy zajdzie w ciążę, nie może już tego robić. Historia Kazu mnie wzruszyła - dziewczyna obwiniała się o śmierć matki, że ta nie wróciła przed czasem, co spowodowało, że stała się duchem. Kazu wreszcie zrozumiała, że to wszystko nie jest jej winą, że ma prawo być szczęśliwa.

Oprócz bohaterów, podróżujących do przeszłości, podobało mi się przedstawienie rodziny Tokita i ich relacji. Nie wiem czy Japończycy są tacy strasznie poważni (rzadko jest napisane, że się uśmiechają) to jest kwestia, która mnie zastanawiała kiedy czytałam książkę.

Pozostaje mi przeczytać trzeci tom, bo póki co, czwartego jeszcze nie ma wydanego w Polsce.

Niejedna osoba, chciałaby cofnąć się w czasie, by naprawić swój błąd. Kawiarnia w Tokio daje taką możliwość, pod pewnymi warunkami - najważniejszy z nich - zanim wystygnie kawa.

Pojawiają się nowi bohaterowie, którzy mają swoje powody, by cofnąć się w czasie. Dowiadujemy się więcej o Nagarze i Kazu oraz o funkcjonowaniu kawiarni. Mamy też przykład podróży do przyszłości -...