Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nigdy nie należy być pewnym, że życie nasze dobiega już kresu, bo kiedy nam się nawet zdaje, że los skończył pisać swą historię, to gdy odwracamy stronice księgi naszego życia, widzimy ze zdziwieniem świeżo napisany rozdział.

Nigdy nie należy być pewnym, że życie nasze dobiega już kresu, bo kiedy nam się nawet zdaje, że los skończył pisać swą historię, to gdy odwr...

Licho nie śpi, tylko czasem szydło wyłazi z worka.

Licho nie śpi, tylko czasem szydło wyłazi z worka.

Jakaś część mnie zachodzi w głowę, jakie to uczucie być dla kogoś najważniejszą osobą i tęsknić, kiedy nie ma go obok.

Jakaś część mnie zachodzi w głowę, jakie to uczucie być dla kogoś najważniejszą osobą i tęsknić, kiedy nie ma go obok.

-Stacji końcowych może być wiele - poprawił go Homer. - A punkt docelowy każdy ma tylko jeden. I to ten punkt trzeba znaleźć. Przeznaczenie.

-Stacji końcowych może być wiele - poprawił go Homer. - A punkt docelowy każdy ma tylko jeden. I to ten punkt trzeba znaleźć. Przeznaczenie.

Słuchaj, moje ja, jesteś w stanie prowadzić normalna rozmowę z ludźmi, nie robiąc z siebie głupka.

Słuchaj, moje ja, jesteś w stanie prowadzić normalna rozmowę z ludźmi, nie robiąc z siebie głupka.

Nie wiedziałabym, co to prawdziwa miłość, nawet gdyby grzmotnęła mnie między oczy.

Nie wiedziałabym, co to prawdziwa miłość, nawet gdyby grzmotnęła mnie między oczy.

Może i jeden człowiek może zmienić świat, ale tylko odrobinę; świat jest ciężki jak pociąg metra, niespecjalnie daje się przesuwać.

Może i jeden człowiek może zmienić świat, ale tylko odrobinę; świat jest ciężki jak pociąg metra, niespecjalnie daje się przesuwać.

A teraz się gapię. Jak jelonek przed światłami ciężarówki, nie jestem w stanie odwrócić spojrzenia [...].

A teraz się gapię. Jak jelonek przed światłami ciężarówki, nie jestem w stanie odwrócić spojrzenia [...].

Na razie mam wrażenie, że życie przewija mi się tylko przed oczami, że stoję z boku i patrzę na to wszystko - westchnęłam. To zupełnie jak zły sen, z którego nie mogę się obudzić. Wstaję z łóżka, jem, idę do pracy, uśmiecham się do ludzi, rozmawiam z nimi, a w środku? W środku płaczę albo nie czuję nic poza zdumieniem.

Na razie mam wrażenie, że życie przewija mi się tylko przed oczami, że stoję z boku i patrzę na to wszystko - westchnęłam. To zupełnie jak z...