Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Tusz” Alice Broadway leżał na mojej półce, czekając na przeczytanie, kilka miesięcy. Wczoraj książkę pochłonęłam jednym tchem i... przepadłam.
Opowiada historię Leory, żyjącej w społeczeństwie, w którym tatuarze na skórze opowiadają historię człowieka. Każdy już od dziecka jest naznaczany, po śmierci natomiast jego skóra przerabiana jest na księgę - swoistą pamiątkę życia. Leora stara pogodzić się z utratą ukochanego ojca, jednak po odczytaniu jego skóry uświadamia sobie, że wcale dobrze go nie znała.
„Tusz” czytało mi się znakomicie. Ten osobliwy i nieznany mi dotąd pomysł na świat i samą fabułę, przeplatany opowiadanymi baśniami urzekł mnie całkowicie.
Fakt, brakowało mi odrobinę pogłębienia portretu samych postaci, a niektóre wątki zostały potraktowane powierzchownie. Nie zmienia to jednak mojego zdania, że „Tusz” jest bardzo dobrym rozpoczęciem trylogii.
Teraz czas, bym pochłonęła drugi tom - „Iskrę” - co do którego mam ogromne oczekiwania.

„Tusz” Alice Broadway leżał na mojej półce, czekając na przeczytanie, kilka miesięcy. Wczoraj książkę pochłonęłam jednym tchem i... przepadłam.
Opowiada historię Leory, żyjącej w społeczeństwie, w którym tatuarze na skórze opowiadają historię człowieka. Każdy już od dziecka jest naznaczany, po śmierci natomiast jego skóra przerabiana jest na księgę - swoistą pamiątkę...

Książki na temat krajów Północy przyciągają mnie jak magnes. W ciemno kupuję każdą, która na okładce ma fiordy Norwegii, islandzkie gejzery, czy - jak w przypadku "Laponii. Wszystkich imion śniegu" - renifery i biały puch, dzięki czemu moja skandynawska półka pęka w szwach.

"Laponię. Wszystkie imiona śniegu" pragnęłam przeczytać już zanim została wydana. Nie mogłam doczekać się opisów północnej natury i codziennego życia Saamów, a nie Lapończyków (!) kochani autorzy, w surowym klimacie.

Otrzymałam za to zgrabnie napisaną "pracę", w której autorzy powołują się na mnóstwo źródeł. Wcale nie opisują codzienności, a wierzenia mieszkańców Laponii i legendy, jakie wśród nich krążą. Przypominają o szczególnej więzi, jaka łączy Saamów z naturą oraz to, z jaką czcią traktują zwierzęta - szczególnie reny. Cóż mogę powiedzieć... Nie tego się spodziewałam. Autorzy zapewne włożyli ogrom pracy w poszukanie tekstów źródłowych (o czym świadczy sama pokaźność bibliografii i przypisów) i ich poznanie, ale wydaje mi się, że nie tylko na nich powinna się opierać dobra książka, jak jest w tym przypadku. W dodatku odniosłam wrażenie, że podzielenie tekstu na rozdziały w pewnych momentach stwarza tylko pozory porządku. Nie ukrywam, że chwilami wdarł się lekki bałagan, a autorzy przeskakiwali od opisu jednej legendy do innych wierzeń, po czym niespodziewanie wracali do początku.

Tej pozycji absolutnie nie można nazwać złą. Ale też niczym szczególnym się nie wyróżnia. Są fragmenty bardziej ciekawe, jak i te znacznie mniej interesujące. Muszę przyznać, że najbardziej wciągnęły mnie już same końcowe rozdziały, dla których warto było przebrnąć przez kilka nużących akapitów.

Trudno mi ocenić, czy polecać Wam "Laponię. Wszystkie imiona śniegu". Przed sięgnięciem po nią, powinniście wiedzieć, czego się spodziewać. Ja niestety oczekiwałam czegoś innego i być może dlatego nieco się rozczarowałam.

Książki na temat krajów Północy przyciągają mnie jak magnes. W ciemno kupuję każdą, która na okładce ma fiordy Norwegii, islandzkie gejzery, czy - jak w przypadku "Laponii. Wszystkich imion śniegu" - renifery i biały puch, dzięki czemu moja skandynawska półka pęka w szwach.

"Laponię. Wszystkie imiona śniegu" pragnęłam przeczytać już zanim została wydana. Nie mogłam...

"The King's Men" jest wspaniałym zakończeniem trylogii "All for the Game".

Trzeci tom nie zostawia na czytelniku suchej nitki - pełen emocji, szokujących informacji, zacieśniających się relacji pomiędzy Lisami, którzy stają się dla siebie nie tylko przyjaciółmi, ale prawdziwą rodziną.

Nora Sakavic stworzyła fantastyczną historię, o której nie można zapomnieć oraz bohaterów, których się kocha i nienawidzi całym sercem. Każdy tom kończyłam z ogromnym uśmiechem na twarzy, łzami w oczach z powodu wielu towarzyszących mi emocji i mocno bijącym sercem.

Zdaję sobie sprawę, że "All for the Game" nie jest trylogią idealną. Są rzeczy, które nie powinny mieć miejsca i rzeczy, które po prostu nie są logiczne w świetle prawa. Ale na to wszystko idzie przymknąć oko, bo kreacja bohaterów, ich historie, ich zachowanie i naprawdę trudne charaktery są ponad tym. Postać Kevina, wsparcie Matta, Dan, Renee, uczucia, które wiszą nad Neilem i Andrew, opiekuńczość trenera Wymacka oraz Exy pomiędzy tym... To są rzeczy, dla których uwielbia się "All for the Game".

Po zakończeniu "The King's Men" mam tylko przemożną ochotę rzucić wszystko i zatopić się w tę opowieść raz jeszcze... I kolejny, i kolejny raz. Liczę więc, że Wydawnictwo Niezwykłe nie pozwoli nam długo czekać i wyda w Polsce trzeci tom już niedługo, by znów można było przeżyć tę przygodę wspólnie z Lisami.

"The King's Men" jest wspaniałym zakończeniem trylogii "All for the Game".

Trzeci tom nie zostawia na czytelniku suchej nitki - pełen emocji, szokujących informacji, zacieśniających się relacji pomiędzy Lisami, którzy stają się dla siebie nie tylko przyjaciółmi, ale prawdziwą rodziną.

Nora Sakavic stworzyła fantastyczną historię, o której nie można zapomnieć oraz...