Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka jest trudna do oceny. Napisana jest dobrym językiem, łatwo i szybko się ją czyta pod względem stylistyki. Genialne, wyróżniające się szykiem zdań, odzwierciedlenie procesu myślowego głównej postaci. Historia ciężka pod względem emocjonalnym, momentami obrzydliwa, ale oparta na prawdziwej historii. Nie mogę powiedzieć, iż ,,jest to świetna książka!" właśnie ze względu na powstały dylemat moralny- bo jak mogę ocenić książkę jako świetną, skoro opowiada o takim okrucieństwie i tak tragicznie zakończonych życiach? Uważam, że jest to pozycja warta poznania, napisana bardzo dobrym, przyswajalnym, ale też wyjątkowym stylem.

Książka jest trudna do oceny. Napisana jest dobrym językiem, łatwo i szybko się ją czyta pod względem stylistyki. Genialne, wyróżniające się szykiem zdań, odzwierciedlenie procesu myślowego głównej postaci. Historia ciężka pod względem emocjonalnym, momentami obrzydliwa, ale oparta na prawdziwej historii. Nie mogę powiedzieć, iż ,,jest to świetna książka!" właśnie ze...

FAS. Ten temat powinien zostać zgłębiony przez autora, zanim zdecydował się on wybrać na główną bohaterkę kobietę w ciąży. Ciężko mi było skupić się na akcji, kiedy rozterki przyszłej matki przedzielone były wieczorami z butelką wina i paczką papierosów. Niesamowicie irytująca i głupia postawa, która niestety przyćmiła wszystko inne.

FAS. Ten temat powinien zostać zgłębiony przez autora, zanim zdecydował się on wybrać na główną bohaterkę kobietę w ciąży. Ciężko mi było skupić się na akcji, kiedy rozterki przyszłej matki przedzielone były wieczorami z butelką wina i paczką papierosów. Niesamowicie irytująca i głupia postawa, która niestety przyćmiła wszystko inne.

>>,,Życie jest pełne bólu", powiedziałam Akosowi, próbując wyciągnąć go z depresji. ,,I masz znacznie więcej siły, by go unieść, niż Ci się wydaje". Nie myliłam się.<<

Po zapoznaniu się z częścią historii, która została zaprezentowana w drugim tomie serii ,,Naznaczeni śmiercią" uważam, że powyższy cytat oddaje całą jej atmosferę. Charakterystyczną dla ,,Spętanych przeznaczeniem" jest analiza osobowościowa postaci, zmian ich charakteru, wzmacniania go i kreowania w sobie nowych pokładów sił wymaganych w sytuacjach wręcz ekstremalnie niespodziewanych. Jak bowiem odnaleźć się w codzienności, kiedy dowiadujesz się, że jesteś kimś innym? Gdy Twoi rodzice nie są tak naprawdę Twoimi rodzicami, a słynąca z łagodności kanclerz zakrada się i z zimną krwią dokonuje samosądu?
Dwukrotnie zostałam zaszokowana zwrotem akcji, co w opinii-spoilerze chętnie odrobinę ujawnię. Za pierwszym razem, kiedy okazało się, że Cyra nie pochodzi z rodziny Noavek, a Akos nie jest synem wyroczni. Ich losy bowiem splątały się już w dniu ich narodzin, co kompletnie zmienia rozumienie ich przeznaczenia... Drugą sytuacją była próba zabójstwa Cisi, która przecież miała ,,ulec ostrzu"... jednakże blokada nurtu, uniemożliwiająca jej wezwanie pomocy i sama osoba sprawcy były wstrząsające.
Zafascynowała mnie atmosfera Ogry- planety wiecznej ciemności, wymagającej i nieprzyjaznej, będącej w pewnym sensie próbą przetrwania, bowiem samo przybycie na tę planetę stanowiło śmiertelne wyzwanie. W odniesieniu do wiecznej ciemności bardzo interesującym i wzruszającym momentem był heroiczny czyn Cyry, która broniąc ludności przed pociskiem antynurtowym wykorzystała w całości swój dar nurtu, wysyłając go promieniem w niebo. Konsekwencją był krótkotrwały zanik daru, miasto spowite ciemnościami oraz uratowane setki istnień. Uważam, że zawarcie w historii czynów altruistycznych buduje nie tylko większe zaufanie do postaci i opowiadanej historii, ale też wpływa na czytelnika pokazując pewną idylliczną wersję ukształtowania ludzkich wyborów.

Otrzymany przeze mnie egzemplarz recenzencki oczekiwał już na ostateczną korektę. W momencie dodawania tej opinii książka jest już dostępna w księgarniach. Mam nadzieję, że zostały poprawione liczne literówki i kilka błędów językowych, których wystąpienie nie jest niczym niespodziewanym.
Fabuła książki mnie nie porwała, czytałam ją długo (około tydzień), przyspieszając tylko w powyżej wspomnianych dwóch momentach. Nie żałuję jednak zapoznania się z tą pozycją. Uważam, że pojawiły się w niej bardzo rozwojowe wątki, które docenią miłośnicy fikcyjnych światów, niesamowitych mocy (nurtów) obarczonych swoją ceną i aluzyjnego odniesienia do aktualnych we współczesności dylematów moralnych.

>>,,Życie jest pełne bólu", powiedziałam Akosowi, próbując wyciągnąć go z depresji. ,,I masz znacznie więcej siły, by go unieść, niż Ci się wydaje". Nie myliłam się.<<

Po zapoznaniu się z częścią historii, która została zaprezentowana w drugim tomie serii ,,Naznaczeni śmiercią" uważam, że powyższy cytat oddaje całą jej atmosferę. Charakterystyczną dla ,,Spętanych...

Dało się ją przeczytać w nawet dobrym tempie. Niestety obawiam się, że może przynieść więcej szkody niż pożytku z uwagi na zbyt lekkie potraktowanie tematu tajemnicy lekarskiej w zawodzie psychologa. Zwolnić z takiej tajemnicy może wyłącznie sąd, nie prokurator, a już na pewno nie kochanek-policjant, któremu główna bohaterka-psycholog wysyła listę nazwisk pacjentów w wiadomości e-mail, po uprzednim przedyskutowaniu ich stanu zdrowia psychicznego. Serio? Rozumiem fikcję literacką, rozumiem naginanie zasad dla dobra fabuły, ale temat, jakim jest zachowanie w tajemnicy związanej z wykonywaniem takiego zawodu powinien być potraktowany zdecydowanie ostrożniej.

Dało się ją przeczytać w nawet dobrym tempie. Niestety obawiam się, że może przynieść więcej szkody niż pożytku z uwagi na zbyt lekkie potraktowanie tematu tajemnicy lekarskiej w zawodzie psychologa. Zwolnić z takiej tajemnicy może wyłącznie sąd, nie prokurator, a już na pewno nie kochanek-policjant, któremu główna bohaterka-psycholog wysyła listę nazwisk pacjentów w...

Przewidywalna, nieciekawa, z wymuszonymi porównaniami. Sam pomysł był obiecujący, jednak wykonanie jest tragiczne. Historia naciągana, w ostatnich zdaniach nawiązanie na siłę do drugiej części, kompletnie oderwane od całości historii. Nie polecam, szkoda czasu.
P.S. Jakby ktoś odkrył, dlaczego ta książka nosi tytuł "Niebo jest zawsze wyżej" to będę wdzięczna za informację, ponieważ ma się to nijak do historii.

Przewidywalna, nieciekawa, z wymuszonymi porównaniami. Sam pomysł był obiecujący, jednak wykonanie jest tragiczne. Historia naciągana, w ostatnich zdaniach nawiązanie na siłę do drugiej części, kompletnie oderwane od całości historii. Nie polecam, szkoda czasu.
P.S. Jakby ktoś odkrył, dlaczego ta książka nosi tytuł "Niebo jest zawsze wyżej" to będę wdzięczna za informację,...

Są tematy, które nie powinny być podejmowane dla rozrywki.

Są tematy, które nie powinny być podejmowane dla rozrywki.

Nie wiem dla kogo ta książka została napisana, bo nie ma tym świecie aż tak niedomyślnych osób, żeby każdą informację powtarzać w kółko i w parafrazowanych zdaniach... i żeby wyjaśniać każdy oczywisty skutek. Przemęczyłam prawie 100 stron, co jest sporym osiągnięciem, bo niestety w tej książce porywająca jest jedynie okładka.

Nie wiem dla kogo ta książka została napisana, bo nie ma tym świecie aż tak niedomyślnych osób, żeby każdą informację powtarzać w kółko i w parafrazowanych zdaniach... i żeby wyjaśniać każdy oczywisty skutek. Przemęczyłam prawie 100 stron, co jest sporym osiągnięciem, bo niestety w tej książce porywająca jest jedynie okładka.

To wydanie scenariusza stanowi świstoklik do najpiękniejszych wspomnień związanych z poznawaniem świata Harry'ego Pottera. Jednocześnie jest podstawą do tak wysokiej oceny, ponieważ kiedy uwielbia się pewną historię, bohaterów, przygody i całą konstrukcję opowieści- jest się bezkrytycznym dla novum, które pozwala nam choć na tych trzysta stron powrócić do miejsca, za którym się tęskni.

To wydanie scenariusza stanowi świstoklik do najpiękniejszych wspomnień związanych z poznawaniem świata Harry'ego Pottera. Jednocześnie jest podstawą do tak wysokiej oceny, ponieważ kiedy uwielbia się pewną historię, bohaterów, przygody i całą konstrukcję opowieści- jest się bezkrytycznym dla novum, które pozwala nam choć na tych trzysta stron powrócić do miejsca, za którym...

Historia wielkiego marzenia narodzonego w kraju, w którym sny o takim kalibrze są zabronione. Samia jest upersonifikowaną odwagą, uporem w dążeniu do celu i uosobieniem tragedii, jaką wojna odciska na życiu ludzi.
Warto przeczytać z dwóch względów: życie i śmierć Samii nie powinny zostać zapomniane, ponieważ jej historia uświadamia, co przeżywają emigranci, którzy w dzisiejszych czasach (2015-2016) tak licznie przedostają się do Europy z ogarniętej wojną Syrii. Być może ta książka nie zmieni poglądów, ale na pewno uświadomi o ogromie cierpienia... a to już bardzo wiele znaczy.

Historia wielkiego marzenia narodzonego w kraju, w którym sny o takim kalibrze są zabronione. Samia jest upersonifikowaną odwagą, uporem w dążeniu do celu i uosobieniem tragedii, jaką wojna odciska na życiu ludzi.
Warto przeczytać z dwóch względów: życie i śmierć Samii nie powinny zostać zapomniane, ponieważ jej historia uświadamia, co przeżywają emigranci, którzy w...

Nie mogę dać tej książce oceny z bardzo prostego powodu: nie wiem, czy jest tak dobra, że aż odrzuca, czy tak zła, że nie powinno się jej czytać. Jest o duży krok za granicą literackiej psychopatii.

Nie mogę dać tej książce oceny z bardzo prostego powodu: nie wiem, czy jest tak dobra, że aż odrzuca, czy tak zła, że nie powinno się jej czytać. Jest o duży krok za granicą literackiej psychopatii.

Polecam idealistom- w delikatny sposób uświadamia na jakich fundamentach opiera się świat.

Polecam idealistom- w delikatny sposób uświadamia na jakich fundamentach opiera się świat.

Jedyną pozycją, którą mogę polecić jest "Wielki Gracz". Reszta mizerna.

Jedyną pozycją, którą mogę polecić jest "Wielki Gracz". Reszta mizerna.

Moim zdaniem okładka i tytuł tylko szkodzą całej powieści. Warto ją przeczytać dla samej oprawy gramatycznej tekstu. Jest wprost wprowadzeniem na wyższy poziom elokwencji i zaspokaja wszelki głód stylistycznego piękna. Poza tym cała gama emocji, przemyśleń, wyborów. Świat pozornie widziany oczami siedemnastolatka, ale tak naprawdę człowieka dojrzałego i potrafiącego rozplątywać kontrowersje.
Jestem bardzo zaskoczona tą pozycją. Myślę, że jeszcze kiedyś do niej wrócę.

Moim zdaniem okładka i tytuł tylko szkodzą całej powieści. Warto ją przeczytać dla samej oprawy gramatycznej tekstu. Jest wprost wprowadzeniem na wyższy poziom elokwencji i zaspokaja wszelki głód stylistycznego piękna. Poza tym cała gama emocji, przemyśleń, wyborów. Świat pozornie widziany oczami siedemnastolatka, ale tak naprawdę człowieka dojrzałego i potrafiącego...

Świetna przede wszystkim pod względem labiryntu uczuć pomiędzy początkowo trojgiem przyjaciół, a później pomiędzy mężczyzną, zazdrosnym o przeszłość ukochanej kobiety.
Ujawnia jedną gorzką prawdę, której często nie widzimy albo nie chcemy pojąć- niewypowiedziane słowa nie mogą zostać zastąpione gestami. Nie można domyślić się czyjejś miłości. Michał mówi: nie pobiegłem wtedy za nią, ale przecież musiała wiedzieć, musiała czuć moją miłość całą sobą.
On się tego nauczył za późno. Być może ta lektura uchroni kogoś przed podobną pomyłką.

Świetna przede wszystkim pod względem labiryntu uczuć pomiędzy początkowo trojgiem przyjaciół, a później pomiędzy mężczyzną, zazdrosnym o przeszłość ukochanej kobiety.
Ujawnia jedną gorzką prawdę, której często nie widzimy albo nie chcemy pojąć- niewypowiedziane słowa nie mogą zostać zastąpione gestami. Nie można domyślić się czyjejś miłości. Michał mówi: nie pobiegłem...

Polecana dla czytelników, których nie rażą same idealne sytuacje z idealnymi rozwiązaniami. Dla mnie lekko przydługa, momentami cukierkowata i niestety kompletnie nieodkrywcza.
A szkoda, bo potencjał był.

Polecana dla czytelników, których nie rażą same idealne sytuacje z idealnymi rozwiązaniami. Dla mnie lekko przydługa, momentami cukierkowata i niestety kompletnie nieodkrywcza.
A szkoda, bo potencjał był.

Chociaż początkowo zakrawająca o banał, z każdą kolejno poznaną historią, po powiązaniu wszystkich elementów ze sobą, staje się swoistym wyznacznikiem moralnym tego, co robi każdy z nas. Skłania do rozmyślań nad tym, jak istotne mogą być detale, jak diametralnie różnie są odbierane.
Mnie najbardziej wzruszyły monologi dopowiadane przez Claya, bo gdyby zdążył je wypowiedzieć na głos i na czas- wszystko mogło się skończyć inaczej.

Chociaż początkowo zakrawająca o banał, z każdą kolejno poznaną historią, po powiązaniu wszystkich elementów ze sobą, staje się swoistym wyznacznikiem moralnym tego, co robi każdy z nas. Skłania do rozmyślań nad tym, jak istotne mogą być detale, jak diametralnie różnie są odbierane.
Mnie najbardziej wzruszyły monologi dopowiadane przez Claya, bo gdyby zdążył je wypowiedzieć...

Nieszczęśliwe zakończenie wątku miłosnego, co bardzo subiektywnie oceniam jako minus powieści. Poza tym godna polecenia.

Nieszczęśliwe zakończenie wątku miłosnego, co bardzo subiektywnie oceniam jako minus powieści. Poza tym godna polecenia.

Mam nadzieję, że będzie jakaś druga część, bo tyle domysłów, niepewności i książki pozostawionej swoiście bez zakończenia, boli!

Mam nadzieję, że będzie jakaś druga część, bo tyle domysłów, niepewności i książki pozostawionej swoiście bez zakończenia, boli!

Fantastyczny pomysł z połączeniem różnych systemów religijnych i ukazaniem wzajemnych powiązań, ich przenikania się, co w konsekwencji prowadzi do tego, że czytelnik nie jest zaskoczony przyjaźnią anioła, diabła i wiedźmy:)
Pomysł świetny, dobre wykonanie, czyta się z zainteresowaniem i przyjemnie. Jedynym mankamentem są niepotrzebne wulgaryzmy, które na szczęście pojawiają się bardzo rzadko i w małej ilości, więc można przymknąć oko.
Ciepły, interesujący, fantastyczny kryminał osadzony w realiach Torunia (i Thornu)- czego chcieć więcej? :)

Fantastyczny pomysł z połączeniem różnych systemów religijnych i ukazaniem wzajemnych powiązań, ich przenikania się, co w konsekwencji prowadzi do tego, że czytelnik nie jest zaskoczony przyjaźnią anioła, diabła i wiedźmy:)
Pomysł świetny, dobre wykonanie, czyta się z zainteresowaniem i przyjemnie. Jedynym mankamentem są niepotrzebne wulgaryzmy, które na szczęście pojawiają...

Jedna z ciekawszych pozycji, jakie udało mi się ostatnio wyszukać. Niebanalna tematyka, system, który ma za zadanie wyplenić miłość, uznawszy ją za chorobę zagrażającą życiu. Swoiste pranie mózgu mieszkańców, by przekonać ich, że wszystko, co jest związane z kochaniem stanowi dla nich niebezpieczeństwo. I moment, w którym dziewczyna z trudną przeszłością (tak bardzo naznaczoną miłością) systematycznie odkrywa, w jak wielkim kłamstwie przyszło jej żyć. Ale czy naprawdę? Czy nikt z nas nie zastanowiłby się przez chwilę, gdyby przyszło mu odpowiedzieć na pytanie: Czy gdyby miłość była chorobą, chciałbyś się wyleczyć? :)

Jedna z ciekawszych pozycji, jakie udało mi się ostatnio wyszukać. Niebanalna tematyka, system, który ma za zadanie wyplenić miłość, uznawszy ją za chorobę zagrażającą życiu. Swoiste pranie mózgu mieszkańców, by przekonać ich, że wszystko, co jest związane z kochaniem stanowi dla nich niebezpieczeństwo. I moment, w którym dziewczyna z trudną przeszłością (tak bardzo...