Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Jednak najgorsza, bo wyglądająca na karę, była decyzja wygaszenia kilku latarni, które po zmierzchu oświetlały nieliczne place i ulice w centrum. Wieczorami wielu ludzi zbierało się na placach pod tymi latarniami, żeby czytać. Tylko nieliczni mieli w domu elektryczność. Zamiast więc czytać przy mdłym świetle, które dawał feynus, wielu spędzało wieczór pod gwiazdami, czytając powieść, stary egzemplarz dziennika albo list czy miłosny bilecik. Te miejsca były naszą biblioteką pod gołym niebem. Teraz, podobnie zresztą jak prawdziwa biblioteka, wszystko to zostało zamknięte, skasowane, zabronione. [...] Marzenia, nadzieje i wolność zostały zniszczone jednym ruchem." (str. 98) "Nie mów, że się boisz" to zbeletryzowana historia somalijskiej nastolatki Samii. Dziewczyna dorastała w bardzo biednej rodzinie i mieszkała w niewielkiej lepiance położonej na obrzeżach Mogadiszu. Oprócz nauki i drobnych obowiązków cały jej czas wypełniało bieganie. Marzyła o zostaniu zawodową sportsmenką i reprezentowaniu Somalii w Igrzyskach Olimpijskich. Niestety w jej kraju z dnia na dzień zmieniło się wszystko, kiedy władzę przejęli bojówkarze Asz-Szabab. Wszędzie zapanował strach i terror, a Samia musiała przywdziać burkę i zapomnieć o treningach. W obliczu takiej sytuacji dziewczyna zdecydowała się na Podróż, o której wiedziała od dziecka, podobnie jak wszyscy, którzy dorastali w Somalii. Chodzi oczywiście o przeprawę śladem tysięcy innych uchodźców na północ Afryki, przez Sahrę aż do Trypolisu w Libii, a potem dalej przez Morze Śródziemne do Europy. Szczegółowy i bardzo realistyczny opis kolejnych etpów podróży Samii jest bardzo wstrząsający. Niektóre zdania przypominają te opisujące transporty Żydów wiezionych do obozów podczas wojny. Najbardziej w tej książce zafascynował mnie fakt, że autor - młody, włoski dziennikarz - potrafił umiejętnie i wiarygodnie opisać myśli i pragnienia młodej Somalijki. Najbardziej bolesne jest to, że cała historia wydarzyła się naprawdę, a dziesiątki kobiet i mężczyzn każdego dnia podejmują ryzyko i podążają śladem Samii. Książka napisana jest żywym językiem, który bardzo wciąga, a jej lektura poszerza perspektywę. Zapraszam na bloga: www.katalog-tytulowy.blogspot.com